آیه 218 سوره بقره: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي...» ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۳۰۸: | سطر ۳۰۸: | ||
==={{تفسیر الکاشف|سوره=2 |آیه=218}}=== | ==={{تفسیر الکاشف|سوره=2 |آیه=218}}=== | ||
</tabber> | </tabber> | ||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۱ فوریهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۱:۰۲
| <<217 | آیه 218 سوره بقره | 219>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
آنان که به دین اسلام گرویدند و از وطن خود هجرت نموده در راه خدا جهاد کردند اینان امیدوار و منتظر رحمت خدا باشند، که خدا بخشاینده و مهربان است.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«یَرْجُونَ»: امیدوارند. انتظار دارند.
نزول
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
«شیخ طوسی» گوید: جندب بن عبدالله و عروة بن الزبير گويند: كه اين آيه درباره عبدالله بن حجش و ياران اوست كه در ماه رجب به قتال و نبرد برخاسته بودند و واقد التميمى در ميان آنها ابن الحضرمى را كشته بود و عده اى گمان كرده بودند كه اگر اينان از گناه هم سالم باشند اجر و پاداشى از براى آنها نخواهد بود. خداوند اين آيه را نازل فرمود و وعده نيك به آنها داد و خبر داد كه به رحمت خدا بايد اميدوار باشند.[۳]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«218» إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ
همانا كسانى كه ايمان آورده‌اند و كسانى كه مهاجرت نموده و در راه خدا جهاد كرده‌اند، آنها به رحمت پروردگار اميداوار هستند و خدا آمرزنده و مهربان است.
نکته ها
در شأن نزول اين آيه كه در ادامه آيه پيش است، مى‌خوانيم: مؤمنانى كه هجرت و جهاد كردند، ولى هلال ماه رجب را با ماه جمادى‌الاخرى اشتباه گرفتند و دست به قتال زدند، ناراحت نباشند. زيرا اشتباهشان مورد عفو است و آنان قصد انجام گناه نداشته‌اند.
اميد بدون عمل، آرزويى بيش نيست. چنانكه در آخرين آيه سوره‌ى كهف مى‌خوانيم: «فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» هركس اميد به لقاى پروردگار و رسيدن به مقام قرب را دارد، پس بايد عمل خالصانه انجام دهد. آرى، «رجاء»، آن اميدى است كه انسان مقدّمات رسيدن به آنرا فراهم كند.
براى اميدوار بودن به الطاف الهى، اسلام زمينه‌هايى را فراهم كرده است:
1- يأس و نااميدى از گناهان كبيره است. «1»
2- خداوند مى‌فرمايد: من نزد گمان بنده‌ى مؤمن هستم، اگر گمان خوب به من ببرد به او خوبى مى‌رسانم. «2»
3- انبيا و فرشتگان، به مؤمنان دعا و براى آنان استغفار مى‌كنند. «3»
4- پاداش الهى چندين برابر است. «4»
5- راه توبه باز است. «5»
6- گرفتارى‌هاى مؤمن، كفّاره‌ى گناهان او محسوب مى‌شود. «6»
7- خداوند توبه را قبول كرده و سيّئات را به حسنات مبّدل مى‌سازد. «7»
«1». زمر، 53.
«2». كافى، ج 2، ص 72.
«3». غافر، 7؛ ابراهيم، 41.
«4». بقره، 261.
«5». نساء، 18.
«6». بحار، ج 81، ص 176.
«7». فرقان، 70.
جلد 1 - صفحه 340
پیام ها
1- رتبه‌ى ايمان، مقدّم بر عمل است. «آمَنُوا ...* هاجَرُوا وَ جاهَدُوا»*
2- اميد به لطف پروردگار، مشروط به ايمان، هجرت و جهاد است. «آمَنُوا ... هاجَرُوا وَ جاهَدُوا ... أُولئِكَ يَرْجُونَ»
3- اصول افكار و اعمال اگر صحيح باشد، اشتباهات جزئى قابل عفو است.
«آمَنُوا ... هاجَرُوا ... يَرْجُونَ»
4- به لطف خداوند اميدوار باشيم، نه به كارهاى نيك خود. زيرا خطر سوءعاقبت و حبط عمل و عدم قبول اطاعت، تا پايان عمر در كمين است. «يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ»
5- چون بنده اميدوار به رحمت خداوند است، خداوند نيز اعلام مى‌كند: آمرزنده و مهربان است. «يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ»
6- ارزش هجرت و جهاد آن است كه در راه خدا و براى او باشد. «فِي سَبِيلِ اللَّهِ»
7- مؤمنان و مهاجران مخلص نيز به رحمت و مغفرت او نياز دارند. «آمَنُوا، هاجَرُوا ... يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ»
8- از خطاى مهاجران و مجاهدان در راه خدا، بايد گذشت. «وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ»
پانویس
- پرش به بالا ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.
- پرش به بالا ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 77.
- پرش به بالا ↑ ابن منده از عامه نيز از طريق عثمان بن عطاء از پدرش او از ابن عباس آن را روايت كرده است.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.
