ملک امیرشاهی سبزواری: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
بعد از مدتى از او رنجیده شد و از هرات به سبزوار رفت و در آنجا به كشاورزى پرداخت. در اواخر عمر براى نقاشى كوشك گل‌افشان كه بابر میرزا در استرآباد ساخته بود، به آنجا رفت و همان درگذشت. جنازه ى او را به سبزوار انتقال دادند و در خانقاه مربوط به نیاكانش به خاك سپردند. امیرشاهى انواع خطوط را خوش مى نوشت و نام وى را در زمره ى خوشنویسان كتابخانه ى بایسنقرى آورده اند، ولى تاكنون نمونه ى خطى از وى دیده نشده است. | بعد از مدتى از او رنجیده شد و از هرات به سبزوار رفت و در آنجا به كشاورزى پرداخت. در اواخر عمر براى نقاشى كوشك گل‌افشان كه بابر میرزا در استرآباد ساخته بود، به آنجا رفت و همان درگذشت. جنازه ى او را به سبزوار انتقال دادند و در خانقاه مربوط به نیاكانش به خاك سپردند. امیرشاهى انواع خطوط را خوش مى نوشت و نام وى را در زمره ى خوشنویسان كتابخانه ى بایسنقرى آورده اند، ولى تاكنون نمونه ى خطى از وى دیده نشده است. | ||
| − | امیر در فن نقاشى مصور و مذهب شهرت داشت و در موسیقى ماهر بود و عود مى نواخت. از آثار وى: [[دیوان]] | + | امیر در فن نقاشى مصور و مذهب شهرت داشت و در موسیقى ماهر بود و عود مى نواخت. از آثار وى: [[دیوان (شعر)]]، مشتمل بر دوازده هزار [[بیت]]. |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۵۵
ملک امیرشاهی سبزواری
قرن: 9
وفات: (857 ق)
خطاط، نقاش، موسیقیدان و شاعر، متخلص به شاهى. از غزل سرایان معروف شیعه ى قرن خود بود و ظاهراً در شاعرى، استاد عبدالرحمان جامى بوده است.
در سبزوار به دنیا آمد و نیاكانش از امراى سربدارى و خود خواهرزاده‌ى خواجه على مؤید سربدارى بود. علت اشتهار شاعر به امیر به همین سبب و انتخاب تخلص شاهى هم ظاهراً به این دلیل است. وى در طلب علم و ادب به هرات رفت و در خدمت شاهزاده بایسنقر منصب تقرب و ندیمى یافت.
بعد از مدتى از او رنجیده شد و از هرات به سبزوار رفت و در آنجا به كشاورزى پرداخت. در اواخر عمر براى نقاشى كوشك گل‌افشان كه بابر میرزا در استرآباد ساخته بود، به آنجا رفت و همان درگذشت. جنازه ى او را به سبزوار انتقال دادند و در خانقاه مربوط به نیاكانش به خاك سپردند. امیرشاهى انواع خطوط را خوش مى نوشت و نام وى را در زمره ى خوشنویسان كتابخانه ى بایسنقرى آورده اند، ولى تاكنون نمونه ى خطى از وى دیده نشده است.
امیر در فن نقاشى مصور و مذهب شهرت داشت و در موسیقى ماهر بود و عود مى نواخت. از آثار وى: دیوان (شعر)، مشتمل بر دوازده هزار بیت.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج1، ص299.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
