ژنده پیل: تفاوت بین نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
(536-441 ق) | (536-441 ق) | ||
| − | صوفى و شاعر. مشهور به شیخ جام، پیر جام و احمد نامقى. احمد جام در ده نامق كاشمر متولد شد. وى از فرزندان جریر بن عبدلله جبلى است. دوران جوانى را صرف عشرت و مى‌خوارگى كرد، اما به دنبال شوریدگى شدید روحى در بیست و دو سالگى به تصوف روى آورد. مدت هیجده سال در دامنه‌ها و ارتفاعات نامق و كوهستان بزد به | + | صوفى و شاعر. مشهور به شیخ جام، پیر جام و احمد نامقى. احمد جام در ده نامق كاشمر متولد شد. وى از فرزندان جریر بن عبدلله جبلى است. دوران جوانى را صرف عشرت و مى‌خوارگى كرد، اما به دنبال شوریدگى شدید روحى در بیست و دو سالگى به تصوف روى آورد. مدت هیجده سال در دامنه‌ها و ارتفاعات نامق و كوهستان بزد به كوه نشینى و مطالعه و تحقیق در احوال عرفا پرداخت. |
| − | در چهل سالگى به جام رفت و به ارشاد پرداخت و مریدان بسیارى یافت. وى سنى مذهب بود. او با عدى بن مسافر، غزالى، عین القضاه همدانى و سنائى معاصر بود. شیخ جام در نود و پنج سالگى در تربت جام معروف است. آثار وى عبارتند از: «روضه المذنبین و خبه»؛ | + | در چهل سالگى به جام رفت و به ارشاد پرداخت و مریدان بسیارى یافت. وى سنى مذهب بود. او با عدى بن مسافر، غزالى، عین القضاه همدانى و سنائى معاصر بود. شیخ جام در نود و پنج سالگى در تربت جام معروف است. آثار وى عبارتند از: «روضه المذنبین و خبه»؛ «رساله ى سمرقندیه»؛ «زهدیات»؛ «فتوح الروح»؛ «كنوز الحكمه»؛ «سراج السائرین»؛ «اعتقادات»؛ «انیس التائبین»؛ «مفتاح النجاه»؛ «بحارالحقیقه» و [[دیوان (شعر)]] نیز به وى منتسب است كه جاى تردید است. |
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص186. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص186. | ||
| + | |||
| + | {{شعر فارسی}} | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن ششم]] | ||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۰۳
ابونصر شهاب الدین احمد ژنده پیل
قرن: 6
(536-441 ق)
صوفى و شاعر. مشهور به شیخ جام، پیر جام و احمد نامقى. احمد جام در ده نامق كاشمر متولد شد. وى از فرزندان جریر بن عبدلله جبلى است. دوران جوانى را صرف عشرت و مى‌خوارگى كرد، اما به دنبال شوریدگى شدید روحى در بیست و دو سالگى به تصوف روى آورد. مدت هیجده سال در دامنه‌ها و ارتفاعات نامق و كوهستان بزد به كوه نشینى و مطالعه و تحقیق در احوال عرفا پرداخت.
در چهل سالگى به جام رفت و به ارشاد پرداخت و مریدان بسیارى یافت. وى سنى مذهب بود. او با عدى بن مسافر، غزالى، عین القضاه همدانى و سنائى معاصر بود. شیخ جام در نود و پنج سالگى در تربت جام معروف است. آثار وى عبارتند از: «روضه المذنبین و خبه»؛ «رساله ى سمرقندیه»؛ «زهدیات»؛ «فتوح الروح»؛ «كنوز الحكمه»؛ «سراج السائرین»؛ «اعتقادات»؛ «انیس التائبین»؛ «مفتاح النجاه»؛ «بحارالحقیقه» و دیوان (شعر) نیز به وى منتسب است كه جاى تردید است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص186.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
