میرزا بابا راز شیرازی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''راز شیرازی ذهبی، ابوالقاسم''' قرن: 13 (1286-120...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
فقیه، عارف و شاعر متخلص به راز مشهور به میرزا بابا. وى در شیراز متولد شد و به اقتضاى حال خانوادگى و محیط زندگى به تحصیل علوم زمان خود همت گماشت و در امور مذهبى به درجه‌ى [[اجتهاد]] رسید. | فقیه، عارف و شاعر متخلص به راز مشهور به میرزا بابا. وى در شیراز متولد شد و به اقتضاى حال خانوادگى و محیط زندگى به تحصیل علوم زمان خود همت گماشت و در امور مذهبى به درجه‌ى [[اجتهاد]] رسید. | ||
| − | او از مریدان پدر خود كه قطب | + | او از مریدان پدر خود كه قطب سلسله ى ذهبیه بود، شد و پس از مرگ او به ارشاد آن سلسله پرداخت و تولیت آستانه ى شاه چراغ شیراز بدو محول گردید. وى به قصد [[زیارت]] مشهدالرضا به [[مشهد]] رفت و در مراجعت سه سال در [[تهران]] ماند از جانب ناصرالدین شاه لقب مجدالاشراقى یافت. |
| − | در سال 1286 ق، به هنگام مراجعت از تهران در مورچه خورت اصفهان وفات یافت. پیكرش را به مشهد منتقل كردند و در ایوان طلا به خاك سپردند. وى داراى تالیفات و تصانیف بسیار است از آن جمله: «آیات الولایه»؛ «اسرار التوحید والنبوه والولایه والمعاد»؛ «اسرار الولایه»؛ «انوار الشموس المطالعه» در عقاید ذهبیه؛ «اقطاب | + | در سال 1286 ق، به هنگام مراجعت از تهران در مورچه خورت اصفهان وفات یافت. پیكرش را به مشهد منتقل كردند و در ایوان طلا به خاك سپردند. وى داراى تالیفات و تصانیف بسیار است از آن جمله: «آیات الولایه»؛ «اسرار التوحید والنبوه والولایه والمعاد»؛ «اسرار الولایه»؛ «انوار الشموس المطالعه» در عقاید ذهبیه؛ «اقطاب سلسله ى ذهبیه»؛ «براهین الامامه»؛ «تنبیه المرید»؛ «تباشیر الحكمه» و «مجموعه ى اشعار». |
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص71. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص71. | ||
| + | {{شعر فارسی}} | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن سیزدهم]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
| − | |||
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۵:۲۱
راز شیرازی ذهبی، ابوالقاسم
قرن: 13
(1286-1202 ق)
فقیه، عارف و شاعر متخلص به راز مشهور به میرزا بابا. وى در شیراز متولد شد و به اقتضاى حال خانوادگى و محیط زندگى به تحصیل علوم زمان خود همت گماشت و در امور مذهبى به درجه‌ى اجتهاد رسید.
او از مریدان پدر خود كه قطب سلسله ى ذهبیه بود، شد و پس از مرگ او به ارشاد آن سلسله پرداخت و تولیت آستانه ى شاه چراغ شیراز بدو محول گردید. وى به قصد زیارت مشهدالرضا به مشهد رفت و در مراجعت سه سال در تهران ماند از جانب ناصرالدین شاه لقب مجدالاشراقى یافت.
در سال 1286 ق، به هنگام مراجعت از تهران در مورچه خورت اصفهان وفات یافت. پیكرش را به مشهد منتقل كردند و در ایوان طلا به خاك سپردند. وى داراى تالیفات و تصانیف بسیار است از آن جمله: «آیات الولایه»؛ «اسرار التوحید والنبوه والولایه والمعاد»؛ «اسرار الولایه»؛ «انوار الشموس المطالعه» در عقاید ذهبیه؛ «اقطاب سلسله ى ذهبیه»؛ «براهین الامامه»؛ «تنبیه المرید»؛ «تباشیر الحكمه» و «مجموعه ى اشعار».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص71.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
