محمد جیحون یزدی: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''''محمد جیحون یزدی''''' قرن:13 (1250- ح 1318 /1302 ق) ...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۷: | سطر ۷: | ||
(1250- ح 1318 /1302 ق) | (1250- ح 1318 /1302 ق) | ||
− | شاعر، متخلص به جیحون. ملقب به | + | شاعر، [[تخلص|متخلص]] به جیحون. ملقب به تاج الشعرا و نواب. در [[یزد]] متولد شد و در آن شهر نشو و نما یافت. وى تحصیلات متداول زمان را در زادگاهش فراگرفت و به ستایش و مدح حكام و خوانین شهر خود پرداخت. |
− | او پس از مدتى زادگاه خود را ترك كرد و سفرهایى به شهرهاى آذربایجان، [[تهران]]، [[قم]]، اصفهان و شهرهاى جنوبى ایران انجام داد. جیحون در زمان حكومت فرهاد میرزا با وى به شیراز رفت و از آن پس در سیر و حركت بود و چندى در هندوستان و پس از آن به بنادر عمان و | + | او پس از مدتى زادگاه خود را ترك كرد و سفرهایى به شهرهاى آذربایجان، [[تهران]]، [[قم]]، اصفهان و شهرهاى جنوبى ایران انجام داد. جیحون در زمان حكومت فرهاد میرزا با وى به شیراز رفت و از آن پس در سیر و حركت بود و چندى در هندوستان و پس از آن به بنادر عمان و خلیج فارس و از آنجا به [[بصره]] و [[عراق]] عرب رهسپار شد. |
− | در اصفهان مدح | + | در اصفهان مدح ظل السلطان گفت و بعد از [[مرگ]] تاج الشعراء شهاب اصفهانى، لقب تاج الشعرایى یافت. وى سالهاى آخر عمر خود را در مصاحبت ناصرالدوله فرمانفرما، والى كرمان گذرانید و در شهر كرمان درگذشت و در جوار خواجه خضر دفن شد. |
− | هنر جیحون در | + | هنر جیحون در قصیده سرایى بوده، بخصوص در ساختن [[مسمط]] مهارت داشت و بیشتر قصایدش مدح و مرثیه پیشوایان دین است. آثار وى: [[دیوان]] اشعار؛ «نمكدان» به نثر؛ «جیحون نامه»، اشعارى در مراثى. |
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج2، ص220. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج2، ص220. | ||
− | [[رده: | + | {{شعر فارسی}} |
+ | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
+ | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن سیزدهم]] |
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۲۷
محمد جیحون یزدی
قرن:13
(1250- ح 1318 /1302 ق)
شاعر، متخلص به جیحون. ملقب به تاج الشعرا و نواب. در یزد متولد شد و در آن شهر نشو و نما یافت. وى تحصیلات متداول زمان را در زادگاهش فراگرفت و به ستایش و مدح حكام و خوانین شهر خود پرداخت.
او پس از مدتى زادگاه خود را ترك كرد و سفرهایى به شهرهاى آذربایجان، تهران، قم، اصفهان و شهرهاى جنوبى ایران انجام داد. جیحون در زمان حكومت فرهاد میرزا با وى به شیراز رفت و از آن پس در سیر و حركت بود و چندى در هندوستان و پس از آن به بنادر عمان و خلیج فارس و از آنجا به بصره و عراق عرب رهسپار شد.
در اصفهان مدح ظل السلطان گفت و بعد از مرگ تاج الشعراء شهاب اصفهانى، لقب تاج الشعرایى یافت. وى سالهاى آخر عمر خود را در مصاحبت ناصرالدوله فرمانفرما، والى كرمان گذرانید و در شهر كرمان درگذشت و در جوار خواجه خضر دفن شد.
هنر جیحون در قصیده سرایى بوده، بخصوص در ساختن مسمط مهارت داشت و بیشتر قصایدش مدح و مرثیه پیشوایان دین است. آثار وى: دیوان اشعار؛ «نمكدان» به نثر؛ «جیحون نامه»، اشعارى در مراثى.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج2، ص220.
![]() | |
شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
قالبهای شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیعبند * ترکیببند * قطعه * رباعی |
سبکهای شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |