لامعی گرگانی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
شاعر. ملقب به لامعى. در بكرآباد گرگان به دنیا آمد. لامعى مداح خواجه نظام الملك، وزیر آلب ارسلان (465-455 ق) بود و پیش از وى عمیدالملك كندرى وزیر را مدح گفته بود. پس از دوره ى آلب ارسلان از لامعى شعرى در دست نیست ولذا عده اى آورده ى بعضى از تذكره‌ها را كه وى را شاگرد امام محمد غزالى (م 505 ق) دانسته اند، اشتباه مى دانند. | شاعر. ملقب به لامعى. در بكرآباد گرگان به دنیا آمد. لامعى مداح خواجه نظام الملك، وزیر آلب ارسلان (465-455 ق) بود و پیش از وى عمیدالملك كندرى وزیر را مدح گفته بود. پس از دوره ى آلب ارسلان از لامعى شعرى در دست نیست ولذا عده اى آورده ى بعضى از تذكره‌ها را كه وى را شاگرد امام محمد غزالى (م 505 ق) دانسته اند، اشتباه مى دانند. | ||
| − | وى از شاعران دوره ى اول غزنوى پیروى مى كرد و گاه بعضى از[[قصیده|قصاید]] آنها را جواب مى گفت. لامعى در اشعار خود از تركیبات متعدد عربى و تشبیهات استفاده كرده است. او در تشبیهات از منوچهرى دامغانى و در سرودن اشعار بلند و وصف طبیعت از [[ | + | وى از شاعران دوره ى اول غزنوى پیروى مى كرد و گاه بعضى از[[قصیده|قصاید]] آنها را جواب مى گفت. لامعى در اشعار خود از تركیبات متعدد عربى و تشبیهات استفاده كرده است. او در تشبیهات از منوچهرى دامغانى و در سرودن اشعار بلند و وصف طبیعت از [[فرخی سیستانی]] و [[عنصری بلخی]] پیروى مى كرد و با برخى از شعرا مانند برهانى و سوزنى و جمالى مهریجردى و عمعق بخارى مشاعره و مناظره داشت. از آثار وى: [[دیوان]] شعر. |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۱۷
لامعی گرگانی، ابوالحسن
قرن: 5
(س پنجم ق)
شاعر. ملقب به لامعى. در بكرآباد گرگان به دنیا آمد. لامعى مداح خواجه نظام الملك، وزیر آلب ارسلان (465-455 ق) بود و پیش از وى عمیدالملك كندرى وزیر را مدح گفته بود. پس از دوره ى آلب ارسلان از لامعى شعرى در دست نیست ولذا عده اى آورده ى بعضى از تذكره‌ها را كه وى را شاگرد امام محمد غزالى (م 505 ق) دانسته اند، اشتباه مى دانند.
وى از شاعران دوره ى اول غزنوى پیروى مى كرد و گاه بعضى ازقصاید آنها را جواب مى گفت. لامعى در اشعار خود از تركیبات متعدد عربى و تشبیهات استفاده كرده است. او در تشبیهات از منوچهرى دامغانى و در سرودن اشعار بلند و وصف طبیعت از فرخی سیستانی و عنصری بلخی پیروى مى كرد و با برخى از شعرا مانند برهانى و سوزنى و جمالى مهریجردى و عمعق بخارى مشاعره و مناظره داشت. از آثار وى: دیوان شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص95.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
