قمری آملی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
* قرن: 7 | * قرن: 7 | ||
| − | (تو ح 580 ق)، شاعر، متخلص به قمرى. اصل و مولد وى آمل بود. چون مداح خوارزمشاهیان بود به خوارزمى نیز مشهور است. در اوان جوانى براى تحصیل علم از مازندران بیرون رفته و ظاهراً مدتى در رى و شاید به خراسانى نیز سفر كرده باشد. | + | (تو ح 580 ق)، شاعر، [[تخلص|متخلص]] به قمرى. اصل و مولد وى آمل بود. چون مداح خوارزمشاهیان بود به خوارزمى نیز مشهور است. در اوان جوانى براى تحصیل علم از مازندران بیرون رفته و ظاهراً مدتى در رى و شاید به خراسانى نیز سفر كرده باشد. |
| − | وى شاگرد امام فخررازى (م 606 ق) و معاصر با | + | وى شاگرد امام فخررازى (م 606 ق) و معاصر با كمال الدین اسماعیل (م 636 ق) سیف الدین باخرزى، رفیع الدین لنبانى و عمادى شهریارى بود كه یكدیگر را مدح نیز مى‌كردند. |
| − | سراج مداح پادشاهانى چون | + | سراج مداح پادشاهانى چون غیاث الدین پیر شاه بن محمد خوارزمشاه و جلال الدین خوارزمشاه بود. او همچنین حسام الدین اردشیر بن كینخوار باوندى را كه پایتختش در آمل بود، مدح كرد و در مدح او چندین [[قصیده]] و [[ترجیع]] و [[مسمط]] و [[قطعه]] دارد. |
| − | سراج یكى از استادان چیره دست شعر فارسى است كه سخن او استادانه و بر | + | سراج یكى از استادان چیره دست شعر فارسى است كه سخن او استادانه و بر شیوه ى شعراى بزرگ [[خراسان]] در قرن ششم هجرى به ویژه [[انورى]] است. وى به دو زبان فارسى و عربى شعر مى گفت و شاعرى هجوگو و بذله پرداز بود. از آثار وى [[دیوان]] شعر، متجاوز از سیزده هزار [[بیت]] كه قسمتى از آن متضمن خمرایت است؛ [[مثنوى]] «كارنامه». |
==منابع== | ==منابع== | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۲۰: | ||
[[رده:شعرای پارسی گو]] | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن هفتم]] | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن هفتم]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی زبان تازی سرا]] | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۰۹
قمری آملی، سراج‌الدین
- ملیت: ایرانی
- قرن: 7
(تو ح 580 ق)، شاعر، متخلص به قمرى. اصل و مولد وى آمل بود. چون مداح خوارزمشاهیان بود به خوارزمى نیز مشهور است. در اوان جوانى براى تحصیل علم از مازندران بیرون رفته و ظاهراً مدتى در رى و شاید به خراسانى نیز سفر كرده باشد.
وى شاگرد امام فخررازى (م 606 ق) و معاصر با كمال الدین اسماعیل (م 636 ق) سیف الدین باخرزى، رفیع الدین لنبانى و عمادى شهریارى بود كه یكدیگر را مدح نیز مى‌كردند.
سراج مداح پادشاهانى چون غیاث الدین پیر شاه بن محمد خوارزمشاه و جلال الدین خوارزمشاه بود. او همچنین حسام الدین اردشیر بن كینخوار باوندى را كه پایتختش در آمل بود، مدح كرد و در مدح او چندین قصیده و ترجیع و مسمط و قطعه دارد.
سراج یكى از استادان چیره دست شعر فارسى است كه سخن او استادانه و بر شیوه ى شعراى بزرگ خراسان در قرن ششم هجرى به ویژه انورى است. وى به دو زبان فارسى و عربى شعر مى گفت و شاعرى هجوگو و بذله پرداز بود. از آثار وى دیوان شعر، متجاوز از سیزده هزار بیت كه قسمتى از آن متضمن خمرایت است؛ مثنوى «كارنامه».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص365.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
