عقیقه: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | از | + | {{خوب}} |
| + | '''«عقیقه»''' به قربانی کردن گوسفند یا گاو یا شتر و تقسیم گوشت آن بین مؤمنان گفته میشود، که پس از تولد نوزاد انجام میشود. عقیقه کردن، یکی از اعمال [[مستحب]] مورد تأکید روایات [[اسلام|اسلامی]] است و [[احکام شرعی|احکام]] و [[دعا|ادعیه]] و [[آداب و سنن|آداب]] مخصوص به خود را دارد. | ||
| + | ==عقیقه در لغت و اصطلاح== | ||
| + | کلمه «عقیقه» از ماده «عقّ»، به معناى شکافته شدن چیزى است. به «[[وادى عقيق]]» که یکى از [[میقات|میقاتها]] براى بستن [[احرام]] محسوب مىشود، از این جهت عقیق گفته مىشود که سیل، باعث شکاف و وسعت این محل گردیده است. به موى طفل نوزاد نیز عقیقه گفته مىشود؛ از این جهت که پوست او را مىشکافد. | ||
| − | + | عقیقه در اصطلاح [[فقه|فقهى]]، به گوسفند یا حیوان دیگرى گفته مىشود که در روز هفتم تولد نوزاد، هنگام تراشیدن موى سر او، قربانى مىشود و چون در این روز، موى سر بچه تراشیده مىشود، [[قربانی]] این روز را عقیقه مىنامند. | |
| − | |||
==اهمیت عقیقه دادن== | ==اهمیت عقیقه دادن== | ||
| − | در دین مبین اسلام تولد فرزند دارای احکامی است که بعضی واجب و برخی مستحب می باشد. عمل به این | + | در دین مبین [[اسلام]]، تولد فرزند دارای [[احکام شرعی|احکامی]] است که بعضی [[واجب]] و برخی [[مستحب]] می باشد. عمل به این احکام در زمینه سازی برای سلامت و [[تربیت دینی|تربیت]] معنوی فرزند نقش بسزایی دارد. به عنوان نمونه مستحب است کودک را پس از تولد در صورتی که ضرری متوجه او نشود، بشویند و نیز در گوش راست او [[اذان]] و در گوش چپش [[اقامه]] بگویند و کام او را با آب [[فرات]] و [[تربت امام حسین علیه السلام|تربت سیدالشهداء]] علیه السلام بردارند و برای او نام نیک انتخاب کنند (که این از [[حقوق فرزندان|حقوق فرزند]] بر پدر می باشد). |
| − | یکی از مستحبات مؤکّد آن است که برای طفل | + | یکی از مستحبات مؤکّد آن است که برای طفل «عقیقه» کنند. کسانی که قدرت مالی ندارند، هرگاه توانستند آن را انجام دهند و اگر هیچ گاه نتوانستند عقیقه کنند، اشکالی ندارد. در استحباب عقیقه فرقی بین فرزند پسر و دختر و نوزاد اول و دوم و غیره نیست. |
در ارزش و اهمیت این عمل مستحب، همین بس که از [[امام صادق]] علیه السلام نقل شده است: «کُلُّ مَوْلُودٍ مُرْتَهَنٌ بِعَقِیقَتِهِ؛ هر مولودی در گرو عقیقه خود است.» به عبارت دیگر، اگر عقیقه نکند در معرض انواع بلاهاست. | در ارزش و اهمیت این عمل مستحب، همین بس که از [[امام صادق]] علیه السلام نقل شده است: «کُلُّ مَوْلُودٍ مُرْتَهَنٌ بِعَقِیقَتِهِ؛ هر مولودی در گرو عقیقه خود است.» به عبارت دیگر، اگر عقیقه نکند در معرض انواع بلاهاست. | ||
| − | ==احکام و | + | ==احکام و شرایط عقیقه== |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | *عقیقه حتما باید یکی از انعام ثلاثة باشد؛ یعنی یا از جنس گوسفند باشد -که البته بُز نیز در این باب با گوسفند یک جنس حساب می شود- و یا از جنس گاو باشد و یا از جنس شتر؛ و [[صدقه]] دادن پول به جاى آن، کافى نیست. | |
| + | *[[مستحب]] است برای مولود پسر، حیوانی نر و برای نوزاد دختر، حیوان ماده عقیقه شود. | ||
| + | *مستحب است عقیقه در هفتمین روز ولادت باشد؛ ولی اگر با عذر یا بدون عذر از روز هفتم تأخیر افتاد، استحباب آن ساقط نمی شود. و اگر تا زمان [[بلوغ|بلوغ]] عقیقه نشد، مستحب است خودش برای خودش عقیقه کند. یعنی تا وقتی طفل بالغ نشده، استحباب و [[سنت]] بودن عقیقه برای پدر طفل است و پس از بلوغ، بر خود فرزند سنت است که برای خودش عقیقه کند. | ||
| + | *مستحب است شرائط حیوانی که برای «قربانی» (در مراسم [[حج]]) تهیه می کنند، در حیوانی که برای «عقیقه» در نظر می گیرند وجود داشته باشد؛ یعنی: الف. حیوان سالم باشد. ب. اگر شتر است، سنش کمتر از پنج سال نباشد. ج. اگر گاو است، کمتر از دو سال نباشد. د. اگر بز است، کمتر از یک سال کامل نباشد. ه. اگر گوسفند است، کمتر از هفت ماه نباشد. | ||
| − | + | باید توجه نمود که اموری که در عقیقه مستحب است، به این معنی است که رعایت آنها بهتر است، گرچه بدون رعایت آنها نیز عقیقه به حساب می آید. مثلا اگر شرایط قربانی را نداشته باشد باز هم کفایت میکند. چنانکه [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]](ع) فرمودند: «همانا عقیقه گوسفند گوشتی است (یعنی هدف گوشت است)، به منزله قربانی نیست، هر گوسفندی برای عقیقه کفایت میکند، منتها هر چه چاقتر باشد بهتر است».<ref>شیخ کلینی، الکافی، ۶: ۳۰.</ref> | |
| − | + | ==موارد مصرف عقیقه== | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | *مستحب است که پا و ران حیوان عقیقه را به قابله بدهند؛ بلکه در بعضی روایات وارد شده است که یک چهارم آن را و در بعضی دیگر وارد شده است که یک سوم عقیقه را به قابله بدهند و اگر یک چهارم آن را که مشتمل بر پا و ران است به وی بدهند، بعید نیست که به هر دو استحباب عمل کرده باشند. و اگر کودک هنکام ولادت قابله نداشته باشد، همان مقدار را به مادر کودک بدهند تا او آن مقدار را به هر کس که خواست، [[صدقه]] دهد و این صدقه اختصاص به فقراء ندارد بلکه به هر کس دلش خواست، آن مقدار را می بخشد. و اگر قابله مادربزرگ پدری نوزاد باشد یا زنی باشد که نان خور پدر کودک است، چیزی از عقیقه اختصاص به او ندارد. | |
| − | + | *[[مکروه]] است والدین کودک و نیز کسانی که نان خور آنها حساب می شوند، از عقیقه مصرف کنند و این کراهت در مورد مادر شدیدتر است. | |
| − | + | *گوشت عقیقه را می توان خام بین مؤمنین تقسیم کرد و می توان پخت و تقسیم کرد و همچنین می توان پخت و مؤمنین را دعوت کرد تا مصرف کنند و حداقل دعوت شدگان دَه نفر باشند. [و اگر خواستند گوشت را پخته یا خام تقسیم کنند، باز هم حداقل بین دَه نفر تقسیم کنند.] البته اگر بیش از دَه نفر باشند، افضل است. | |
| − | + | *دعوت شدگان یا کسانی که گوشت عقیقه بین آنها تقسیم می شود، فقط [[مومن|مؤمنین]] و اهل [[ولایت|ولایت]] باشند. مستحب است کسانی که گوشت عقیقه را مصرف می کنند، پس از آن برای کودک [[دعا]] کنند. | |
| − | + | *مکروه است که استخوانهای عقیقه شکسته شود، بلکه بهتر است آنها را از یکدیگر از سر مفاصل جدا کنند؛ به گونه ای که استخوانها نشکند. | |
| − | + | *شرط نیست که حتما پدر کودک برای او عقیقه کند، بلکه اگر دیگران نیز مثل مادر طفل یا پدر بزرگ یا عموی او برای او عقیقه کنند، خوب است. | |
| − | + | *عقیقه از قربانیِ مستحب بهتر و لازمتر است. البته بعضی از [[فقیه|فقهاء]] فرموده اند: «اگر کسی در روز [[عید قربان]] قربانی کند، به جای عقیقه محسوب می شود و کفایت می کند. | |
| − | + | *[[صدقه]] دادن قیمت حیوانی که می خواهند عقیقه کنند، جایگزین عقیقه نمی شود و از آن کفایت نمی کند؛ بلکه خوب است صبر کنند تا عقیقه میسّر شود. | |
==دعای عقیقه== | ==دعای عقیقه== | ||
| − | مستحب است هنگام کشتن عقیقه دعاهایی را که وارد شده است، بخوانند و از خداوند تعالی بخواهند که عقیقه را فدیه قرار دهد؛ یعنی گوشت آن در مقابل گوشت کسی که عقیقه برای اوست، استخوان در مقابل استخوان، پوست در مقابل پوست و مو در مقابل مو باشد. | + | مستحب است هنگام کشتن عقیقه [[دعا|دعاهایی]] را که وارد شده است، بخوانند و از [[الله|خداوند]] تعالی بخواهند که عقیقه را [[فدیه]] قرار دهد؛ یعنی گوشت آن در مقابل گوشت کسی که عقیقه برای اوست، استخوان در مقابل استخوان، پوست در مقابل پوست و مو در مقابل مو باشد. |
برخی از دعاهایی که در این مورد نقل شده، عبارت است از: | برخی از دعاهایی که در این مورد نقل شده، عبارت است از: | ||
| − | * الف. ابراهیم کرخی از [[امام صادق]] علیه السلام نقل کرده که آن حضرت فرمود: هنگامی که عقیقه کردی، بر عقیقه بگو: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ عَقِیقَةٌ عَنْ فُلَانٍ لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لآِلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله». | + | *الف. ابراهیم کرخی از [[امام صادق]] علیه السلام نقل کرده که آن حضرت فرمود: هنگامی که عقیقه کردی، بر عقیقه بگو: {{متن حدیث|«بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ عَقِیقَةٌ عَنْ فُلَانٍ لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لآِلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله»}}.<ref>الکافی، ۶: ۱۱۷.</ref> |
| − | |||
| − | |||
| − | * | + | *ب. همچنین امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی که اراده کردی عقیقه را [[ذبح]] کنی، می گویی: {{متن حدیث|«یَا قَوْمِ إِنِّی بَرِیءٌ مِمَّا تُشْرِکُونَ إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ مَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ إِنَّ صَلَاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیَایَ وَ مَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذَلِکَ أُمِرْتُ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ اللَّهُمَّ مِنْکَ وَلَکَ بِسْمِ اللَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ»}}؛ سپس مولود را نام می بری و حیوان را ذبح می کنی.<ref>الکافی، ۶: ۳۱.</ref> |
| + | *ج. [[امام باقر]] علیه السلام نیز فرمود: هنگام ذبح عقیقه بگو: {{متن حدیث|«بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ إِیمَاناً بِاللَّهِ وَ ثَنَاءً عَلَی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ الْعِصْمَةُ لِأَمْرِهِ وَ الشُّکْرُ لِرِزْقِهِ وَ الْمَعْرِفَةُ بِفَضْلِهِ عَلَیْنَا أَهْلَ الْبَیْتِ»}} و اگر کودک پسر است بگو: {{متن حدیث|«اللَّهُمَّ إِنَّکَ وَهَبْتَ لَنَا ذَکَراً وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِمَا وَهَبْتَ وَ مِنْکَ مَا أَعْطَیْتَ وَ کُلَّمَا [کُلَّ ما] صَنَعْنَا فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا عَلَی سُنَّتِکَ وَ سُنَّةِ نَبِیِّکَ صلی الله علیه و آله وَ اخْسَأْ عَنَّا الشَّیْطَانَ الرَّجِیمَ لَکَ سُفِکَتِ الدِّمَاءُ لَا شَرِیکَ لَکَ وَالْحَمْدُلِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ»}}.<ref>الکافی، ۶: ۳۰.</ref> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * محمد محمدی | + | *حکمتنامه کودک، محمد محمدی ریشهری، نشر سازمان چاپ و نشر دارالحدیث، چاپ اوّل قم، ۱۳۸۵، ص۹۴. |
| − | * [http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%B9%D9%82%DB%8C%D9%82%D9%87+%D9%81%D8%B1%D8%B2%D9%86%D8%AF&SSOReturnPage=Check&Rand=0 دانشنامه رشد]، بازیابی: | + | *[http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%B9%D9%82%DB%8C%D9%82%D9%87+%D9%81%D8%B1%D8%B2%D9%86%D8%AF&SSOReturnPage=Check&Rand=0 "عقیقه"، دانشنامه رشد]، بازیابی: ۲ بهمن ماه ۱۳۹۲. |
| − | * نشریه مبلغان، آبان و آذر | + | *"احکام و آداب عقیقه"، سید جعفر موسوی، نشریه مبلغان، آبان و آذر ۱۳۸۵، شماره ۸۴، صفحه ۱۱۲. |
| − | *[http://rasekhoon.net/article/show/111179/%D8%A7%D8%B5%D8%B7%D9%84%D8%A7%D8%AD%E2%80%8F%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%D9%89%20%D9%81%D9%82%D9%87%20%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%AF%D9%87/ اصطلاح شناسی فقه | + | *[http://rasekhoon.net/article/show/111179/%D8%A7%D8%B5%D8%B7%D9%84%D8%A7%D8%AD%E2%80%8F%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%D9%89%20%D9%81%D9%82%D9%87%20%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%AF%D9%87/ "اصطلاح شناسی فقه خانواده"، سایت راسخون]، بازیابی: ۷ بهمن ماه ۱۳۹۳. |
| − | *[http://ahlolbait.com/2859/%D8%A7%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D9%82%DB%8C%D9%82%D9%87 احکام | + | *[http://ahlolbait.com/2859/%D8%A7%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D9%82%DB%8C%D9%82%D9%87 "احکام عقیقه"، پورتال مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (ع)]، بازیابی: ۷ بهمن ماه ۱۳۹۳. |
| − | |||
[[رده: آداب و سنن]] | [[رده: آداب و سنن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۲۸
«عقیقه» به قربانی کردن گوسفند یا گاو یا شتر و تقسیم گوشت آن بین مؤمنان گفته میشود، که پس از تولد نوزاد انجام میشود. عقیقه کردن، یکی از اعمال مستحب مورد تأکید روایات اسلامی است و احکام و ادعیه و آداب مخصوص به خود را دارد.
محتویات
عقیقه در لغت و اصطلاح
کلمه «عقیقه» از ماده «عقّ»، به معناى شکافته شدن چیزى است. به «وادى عقيق» که یکى از میقاتها براى بستن احرام محسوب مىشود، از این جهت عقیق گفته مىشود که سیل، باعث شکاف و وسعت این محل گردیده است. به موى طفل نوزاد نیز عقیقه گفته مىشود؛ از این جهت که پوست او را مىشکافد.
عقیقه در اصطلاح فقهى، به گوسفند یا حیوان دیگرى گفته مىشود که در روز هفتم تولد نوزاد، هنگام تراشیدن موى سر او، قربانى مىشود و چون در این روز، موى سر بچه تراشیده مىشود، قربانی این روز را عقیقه مىنامند.
اهمیت عقیقه دادن
در دین مبین اسلام، تولد فرزند دارای احکامی است که بعضی واجب و برخی مستحب می باشد. عمل به این احکام در زمینه سازی برای سلامت و تربیت معنوی فرزند نقش بسزایی دارد. به عنوان نمونه مستحب است کودک را پس از تولد در صورتی که ضرری متوجه او نشود، بشویند و نیز در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه بگویند و کام او را با آب فرات و تربت سیدالشهداء علیه السلام بردارند و برای او نام نیک انتخاب کنند (که این از حقوق فرزند بر پدر می باشد).
یکی از مستحبات مؤکّد آن است که برای طفل «عقیقه» کنند. کسانی که قدرت مالی ندارند، هرگاه توانستند آن را انجام دهند و اگر هیچ گاه نتوانستند عقیقه کنند، اشکالی ندارد. در استحباب عقیقه فرقی بین فرزند پسر و دختر و نوزاد اول و دوم و غیره نیست.
در ارزش و اهمیت این عمل مستحب، همین بس که از امام صادق علیه السلام نقل شده است: «کُلُّ مَوْلُودٍ مُرْتَهَنٌ بِعَقِیقَتِهِ؛ هر مولودی در گرو عقیقه خود است.» به عبارت دیگر، اگر عقیقه نکند در معرض انواع بلاهاست.
احکام و شرایط عقیقه
- عقیقه حتما باید یکی از انعام ثلاثة باشد؛ یعنی یا از جنس گوسفند باشد -که البته بُز نیز در این باب با گوسفند یک جنس حساب می شود- و یا از جنس گاو باشد و یا از جنس شتر؛ و صدقه دادن پول به جاى آن، کافى نیست.
- مستحب است برای مولود پسر، حیوانی نر و برای نوزاد دختر، حیوان ماده عقیقه شود.
- مستحب است عقیقه در هفتمین روز ولادت باشد؛ ولی اگر با عذر یا بدون عذر از روز هفتم تأخیر افتاد، استحباب آن ساقط نمی شود. و اگر تا زمان بلوغ عقیقه نشد، مستحب است خودش برای خودش عقیقه کند. یعنی تا وقتی طفل بالغ نشده، استحباب و سنت بودن عقیقه برای پدر طفل است و پس از بلوغ، بر خود فرزند سنت است که برای خودش عقیقه کند.
- مستحب است شرائط حیوانی که برای «قربانی» (در مراسم حج) تهیه می کنند، در حیوانی که برای «عقیقه» در نظر می گیرند وجود داشته باشد؛ یعنی: الف. حیوان سالم باشد. ب. اگر شتر است، سنش کمتر از پنج سال نباشد. ج. اگر گاو است، کمتر از دو سال نباشد. د. اگر بز است، کمتر از یک سال کامل نباشد. ه. اگر گوسفند است، کمتر از هفت ماه نباشد.
باید توجه نمود که اموری که در عقیقه مستحب است، به این معنی است که رعایت آنها بهتر است، گرچه بدون رعایت آنها نیز عقیقه به حساب می آید. مثلا اگر شرایط قربانی را نداشته باشد باز هم کفایت میکند. چنانکه امام صادق(ع) فرمودند: «همانا عقیقه گوسفند گوشتی است (یعنی هدف گوشت است)، به منزله قربانی نیست، هر گوسفندی برای عقیقه کفایت میکند، منتها هر چه چاقتر باشد بهتر است».[۱]
موارد مصرف عقیقه
- مستحب است که پا و ران حیوان عقیقه را به قابله بدهند؛ بلکه در بعضی روایات وارد شده است که یک چهارم آن را و در بعضی دیگر وارد شده است که یک سوم عقیقه را به قابله بدهند و اگر یک چهارم آن را که مشتمل بر پا و ران است به وی بدهند، بعید نیست که به هر دو استحباب عمل کرده باشند. و اگر کودک هنکام ولادت قابله نداشته باشد، همان مقدار را به مادر کودک بدهند تا او آن مقدار را به هر کس که خواست، صدقه دهد و این صدقه اختصاص به فقراء ندارد بلکه به هر کس دلش خواست، آن مقدار را می بخشد. و اگر قابله مادربزرگ پدری نوزاد باشد یا زنی باشد که نان خور پدر کودک است، چیزی از عقیقه اختصاص به او ندارد.
- مکروه است والدین کودک و نیز کسانی که نان خور آنها حساب می شوند، از عقیقه مصرف کنند و این کراهت در مورد مادر شدیدتر است.
- گوشت عقیقه را می توان خام بین مؤمنین تقسیم کرد و می توان پخت و تقسیم کرد و همچنین می توان پخت و مؤمنین را دعوت کرد تا مصرف کنند و حداقل دعوت شدگان دَه نفر باشند. [و اگر خواستند گوشت را پخته یا خام تقسیم کنند، باز هم حداقل بین دَه نفر تقسیم کنند.] البته اگر بیش از دَه نفر باشند، افضل است.
- دعوت شدگان یا کسانی که گوشت عقیقه بین آنها تقسیم می شود، فقط مؤمنین و اهل ولایت باشند. مستحب است کسانی که گوشت عقیقه را مصرف می کنند، پس از آن برای کودک دعا کنند.
- مکروه است که استخوانهای عقیقه شکسته شود، بلکه بهتر است آنها را از یکدیگر از سر مفاصل جدا کنند؛ به گونه ای که استخوانها نشکند.
- شرط نیست که حتما پدر کودک برای او عقیقه کند، بلکه اگر دیگران نیز مثل مادر طفل یا پدر بزرگ یا عموی او برای او عقیقه کنند، خوب است.
- عقیقه از قربانیِ مستحب بهتر و لازمتر است. البته بعضی از فقهاء فرموده اند: «اگر کسی در روز عید قربان قربانی کند، به جای عقیقه محسوب می شود و کفایت می کند.
- صدقه دادن قیمت حیوانی که می خواهند عقیقه کنند، جایگزین عقیقه نمی شود و از آن کفایت نمی کند؛ بلکه خوب است صبر کنند تا عقیقه میسّر شود.
دعای عقیقه
مستحب است هنگام کشتن عقیقه دعاهایی را که وارد شده است، بخوانند و از خداوند تعالی بخواهند که عقیقه را فدیه قرار دهد؛ یعنی گوشت آن در مقابل گوشت کسی که عقیقه برای اوست، استخوان در مقابل استخوان، پوست در مقابل پوست و مو در مقابل مو باشد.
برخی از دعاهایی که در این مورد نقل شده، عبارت است از:
- الف. ابراهیم کرخی از امام صادق علیه السلام نقل کرده که آن حضرت فرمود: هنگامی که عقیقه کردی، بر عقیقه بگو: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ عَقِیقَةٌ عَنْ فُلَانٍ لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لآِلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله».[۲]
- ب. همچنین امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی که اراده کردی عقیقه را ذبح کنی، می گویی: «یَا قَوْمِ إِنِّی بَرِیءٌ مِمَّا تُشْرِکُونَ إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ مَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ إِنَّ صَلَاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیَایَ وَ مَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذَلِکَ أُمِرْتُ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ اللَّهُمَّ مِنْکَ وَلَکَ بِسْمِ اللَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ»؛ سپس مولود را نام می بری و حیوان را ذبح می کنی.[۳]
- ج. امام باقر علیه السلام نیز فرمود: هنگام ذبح عقیقه بگو: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ إِیمَاناً بِاللَّهِ وَ ثَنَاءً عَلَی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ الْعِصْمَةُ لِأَمْرِهِ وَ الشُّکْرُ لِرِزْقِهِ وَ الْمَعْرِفَةُ بِفَضْلِهِ عَلَیْنَا أَهْلَ الْبَیْتِ» و اگر کودک پسر است بگو: «اللَّهُمَّ إِنَّکَ وَهَبْتَ لَنَا ذَکَراً وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِمَا وَهَبْتَ وَ مِنْکَ مَا أَعْطَیْتَ وَ کُلَّمَا [کُلَّ ما] صَنَعْنَا فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا عَلَی سُنَّتِکَ وَ سُنَّةِ نَبِیِّکَ صلی الله علیه و آله وَ اخْسَأْ عَنَّا الشَّیْطَانَ الرَّجِیمَ لَکَ سُفِکَتِ الدِّمَاءُ لَا شَرِیکَ لَکَ وَالْحَمْدُلِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ».[۴]
پانویس
منابع
- حکمتنامه کودک، محمد محمدی ریشهری، نشر سازمان چاپ و نشر دارالحدیث، چاپ اوّل قم، ۱۳۸۵، ص۹۴.
- "عقیقه"، دانشنامه رشد، بازیابی: ۲ بهمن ماه ۱۳۹۲.
- "احکام و آداب عقیقه"، سید جعفر موسوی، نشریه مبلغان، آبان و آذر ۱۳۸۵، شماره ۸۴، صفحه ۱۱۲.
- "اصطلاح شناسی فقه خانواده"، سایت راسخون، بازیابی: ۷ بهمن ماه ۱۳۹۳.
- "احکام عقیقه"، پورتال مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (ع)، بازیابی: ۷ بهمن ماه ۱۳۹۳.
