مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

آل زیاد: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 +
{{خوب}}
  
از جمله گروهى كه به اسلام ضربه بسيار زده‌اند و در [[زيارت عاشورا]] مورد لعنت‌اند، «آل زياد»ند (والعن... آل زياد و آل مروان الى يوم القيامه).
+
'''«آل زیاد»''' نام خاندانی ناپاک است که در [[زیارت عاشورا]] مورد [[لعن]] قرار گرفته‌اند. [[زیاد بن ابیه]] از طریق آمیزش نامشروع به دنیا آمد و مادرش سمیّه از زنان زناکار صاحب‌ پرچم در [[مکه]] بود. پسرش [[عبیدالله بن زیاد]] نیز که از کنیز زناکارى به نام مرجانه به دنیا آمده بود، از عاملان اصلی وقوع حادثه [[کربلا]] و شهادت [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] علیه‌السلام و یارانش بود.
 +
==معرفی خاندان زیاد==
 +
از جمله گروهى که به [[اسلام]] ضربه بسیار زده‌ اند و در [[زیارت عاشورا]] مورد [[لعن]] قرار گرفته ‌اند، «آل زیاد» هستند (والعَن... آلَ زیاد و [[آل مروان|آلَ مروان]] إلى یوم القیامه).
  
نسل ناپاك‌«زياد»،دستشان به‌ خون عترت پيامبر آميخته است.عبيد الله بن زياد كه والى كوفه و بصره بود و امام حسين رادر كربلا كشت، فرزند همين زياد است.مادر زياد،سميه نام داشت،از زنان زناكار صاحب‌پرچم.زياد از طريق آميزش نامشروع و زنا توسط غلام سميه به نام‌ «عبيد ثقفى‌» به دنيا آمد. زياد را زياد بن عبيد مى‌گفتند. از بدعت هاى معاويه، آن بود كه برخلاف حكم پيامبر، اين زنازاده را به دودمان بنى اميه ملحق ساخت و از آن پس او را«زياد بن ابى سفيان‌» مى‌گفتند.<ref>الغدير، ج 10، ص 218.</ref>
+
نسل ناپاک‌ «[[زیاد بن ابیه|زیاد]]»، دستشان به‌ خون [[عترت]] [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه وآله آمیخته است. [[عبیدالله بن زیاد]] که والى [[کوفه]] و [[بصره]] بود و [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] علیه‌السلام را در [[کربلا]] به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رساند، فرزند همین زیاد است. مادر زیاد، سمیه نام داشت و از زنان زناکار صاحب‌ پرچم در [[مکه]] بود.
  
اين موضوع كه به ‌«مساله استلحاق‌» معروف است، در سال 44 هجرى انجام‌ گرفت و مورد اعتراض بسيارى از بزرگان از جمله سيدالشهدا بود كه در نامه‌اش به ‌معاويه، اين كار را در رديف كشتن حجر بن عدى و عمرو بن حمق آورده<ref>معادن الحكمه، محمد بن فيض كاشانى، ج ص 35 (چاپ جامعه مدرسين)، بحارالانوار، ج 44، ص 212.</ref> و او را نكوهش كرده است.
+
[[زیاد بن ابیه|زیاد]] از طریق آمیزش نامشروع و [[زنا]] توسط غلام سمیه به نام‌ «عبید ثقفى‌» به دنیا آمد. زیاد را زیاد بن عبید مى ‌گفتند. از [[بدعت]] هاى [[معاویه]]، آن بود که برخلاف حکم [[پیامبر اسلام|پیامبر]]، این زنازاده را به دودمان [[بنى امیه]] ملحق ساخت و از آن پس او را «زیاد بن ابى سفیان‌» مى ‌گفتند.<ref>الغدیر، ج ۱۰، ص ۲۱۸.</ref> این موضوع که به ‌«مسأله اِستلحاق‌» معروف است، در سال ۴۴ هجرى انجام‌ گرفت و مورد اعتراض بسیارى از بزرگان از جمله [[سیدالشهداء|سیدالشهداء]] بود که در نامه‌اش به ‌معاویه، این کار را در ردیف کشتن [[حجر بن عدى]] و [[عمرو بن حمق]] آورده<ref>معادن الحکمه، فیض کاشانى، ج ۲، ص ۳۵، بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۱۲.</ref> و او را نکوهش کرده است.
 +
پس از انقراض [[امویان]]، مردم زیاد را به اسم مادرش سمیه یا به نام ‌پدرى ناشناخته «زیاد بن ابیه» (زیاد پسر پدرش) مى ‌خواندند.<ref>الغدیر، ج ۱۰، ص ۲۱۸.</ref>
  
پس از انقراض امويان، مردم زياد را به اسم مادرش سميه يا به نام ‌پدرى ناشناخته، زياد بن ابيه (زياد، پسر پدرش) مى‌خواندند.<ref>الغدير، ج 10، ص 218.</ref>
+
[[امام حسین]] علیه السلام روز [[عاشورا]] در یکى از خطبه‌هایش جمله ‌«ألا و إنّ الدَعى بن ‌الدَعى...» دارد که اشاره به ناپاک زادگى [[عبیدالله بن زیاد|ابن زیاد]] و پدرش زیاد است که هر دو نسبى ‌پست و آلوده داشتند و عبیدالله هم از کنیز زناکارى به نام مرجانه به دنیا آمده بود و به‌ «ابن ‌مرجانه‌» مشهور بود.
  
[[امام حسين]] علیه السلام روز عاشورا در يكى از خطبه‌هايش جمله ‌«الا و ان الدعى بن ‌الدعى...» دارد كه اشاره به ناپاك زادگى ابن زياد و پدرش زياد است كه هر دو نسبى‌پست و آلوده داشتند و عبيدالله هم از كنيز زناكارى به نام مرجانه به دنيا آمده بود و به‌ «ابن‌مرجانه‌» مشهور بود.
+
آل زیاد، طبق روایات، دلهایى مسخ شده، دودمانى ننگین و مورد خشم بودند و روز [[عاشورا]] را به خاطر کشته شدن امام حسین علیه السلام، مبارک دانسته و به شادمانى [[روزه]] ‌مى ‌گرفتند.<ref>بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۹۵.</ref>
  
حاكميت‌ يافتن كسى چون پسر زياد، فاجعه‌اى بود كه عزت و كرامت مسلمين و عرب را نابود كرد. زيد بن ارقم وقتى در [[كوفه]] شاهد آن بود كه ابن زياد بر لب هاى سر بريده ابا عبدالله علیه السلام مى‌زند، گريه كنان و با اعتراض برخاست و از مجلس‌ بيرون آمد و مى‌گفت: اى جماعت عرب! از اين پس برده شده‌ايد. پسر فاطمه را كشته و پسر مرجانه را به امارت پذيرفته‌ايد...<ref>[[بحارالانوار]]، ج 45، ص 117.</ref>
+
==حاکمیت ابن زیاد==
 +
حاکمیت‌ یافتن کسى چون [[عبیدالله بن زیاد|ابن زیاد]]، فاجعه‌ اى بود که عزت و کرامت مسلمین و عرب را نابود کرد. [[زید بن ارقم]] وقتى در [[کوفه]] شاهد آن بود که ابن زیاد بر لب هاى سر بریده ابا عبدالله علیه السلام مى ‌زند، گریه کنان و با اعتراض برخاست و از مجلس‌ بیرون آمد و مى ‌گفت: اى جماعت عرب! از این پس بَرده شده‌ اید. پسر [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه]] را کشته و پسر مرجانه را به امارت پذیرفته ‌اید... .<ref>بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۱۷.</ref>
  
در همان ايام، آل زياد به عنوان گروهى فاسد و شيطانى به شمار مى‌رفتند. حتى يكى از شهداى [[كربلا]] به نام مالك بن انس مالكى يا انس بن ‌حارث كاهلى در رجزى كه در ميدان مى‌خواند، يكى از ابيات آن چنين بود: آل على شيعة الرحمان آل زياد شيعة الشيطان.<ref> همان، ص 25.</ref>
+
در همان ایام، آل زیاد به عنوان گروهى فاسد و شیطانى به شمار مى‌ رفتند. حتى یکى از شهداى [[کربلا]] به نام [[انس بن حرث کاهلی|انس بن ‌حارث کاهلى]] یا مالک بن انس مالکى در [[رجزهای یاران ابا عبدالله علیه السلام|رجزى]] که در میدان مى ‌خواند، یکى از ابیات آن چنین بود: آل على شیعة الرحمان * آل زیاد شیعة الشیطان.<ref> همان، ص ۲۵.</ref>
 
 
آل زياد، طبق روايات دلهايى مسخ شده، دودمانى ننگين و مورد خشم بودند و روز عاشورا را به خاطر كشته شدن حسين بن على، مبارك دانسته و به شادمانى روزه ‌مى‌گرفتند.<ref>همان، ص 95.</ref>
 
 
 
نيز «آل زياد» نام سلسله‌اى از خلفاست كه از نسل زياد بن ابيه بودند و از سال 204 تا 409 هجرى بر يمن حكومت كردند. آغاز حكومتشان از زمان هارون الرشيد بود و ماموريتشان سركوبى علويان آن ديار.<ref>ر.ك: دائرة المعارف تشيع، ج 1.</ref>  
 
  
 +
«آل زیاد» همچنین نام سلسله‌اى از خلفاست که از نسل [[زیاد بن ابیه|زیاد بن ابیه]] بودند و از سال ۲۰۴ تا ۴۰۹ هجرى بر [[یمن|یمن]] حکومت کردند. آغاز حکومتشان از زمان [[هارون الرشید|هارون الرشید]] بود و ماموریتشان سرکوبى [[علویان]] آن دیار.<ref>ر.ک: دائرة المعارف تشیع، ج ۱.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
+
* [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، جواد محدثی، نشر معروف.
 
+
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}
 +
[[رده:خاندان ها]]
 
[[رده:خاندان های دشمن اهل البیت علیهم السلام]]
 
[[رده:خاندان های دشمن اهل البیت علیهم السلام]]
 
+
[[رده:دشمنان اهل البیت علیهم السلام]]
[[رده:خاندان ها]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۷

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«آل زیاد» نام خاندانی ناپاک است که در زیارت عاشورا مورد لعن قرار گرفته‌اند. زیاد بن ابیه از طریق آمیزش نامشروع به دنیا آمد و مادرش سمیّه از زنان زناکار صاحب‌ پرچم در مکه بود. پسرش عبیدالله بن زیاد نیز که از کنیز زناکارى به نام مرجانه به دنیا آمده بود، از عاملان اصلی وقوع حادثه کربلا و شهادت امام حسین علیه‌السلام و یارانش بود.

معرفی خاندان زیاد

از جمله گروهى که به اسلام ضربه بسیار زده‌ اند و در زیارت عاشورا مورد لعن قرار گرفته ‌اند، «آل زیاد» هستند (والعَن... آلَ زیاد و آلَ مروان إلى یوم القیامه).

نسل ناپاک‌ «زیاد»، دستشان به‌ خون عترت پیامبر صلی الله علیه وآله آمیخته است. عبیدالله بن زیاد که والى کوفه و بصره بود و امام حسین علیه‌السلام را در کربلا به شهادت رساند، فرزند همین زیاد است. مادر زیاد، سمیه نام داشت و از زنان زناکار صاحب‌ پرچم در مکه بود.

زیاد از طریق آمیزش نامشروع و زنا توسط غلام سمیه به نام‌ «عبید ثقفى‌» به دنیا آمد. زیاد را زیاد بن عبید مى ‌گفتند. از بدعت هاى معاویه، آن بود که برخلاف حکم پیامبر، این زنازاده را به دودمان بنى امیه ملحق ساخت و از آن پس او را «زیاد بن ابى سفیان‌» مى ‌گفتند.[۱] این موضوع که به ‌«مسأله اِستلحاق‌» معروف است، در سال ۴۴ هجرى انجام‌ گرفت و مورد اعتراض بسیارى از بزرگان از جمله سیدالشهداء بود که در نامه‌اش به ‌معاویه، این کار را در ردیف کشتن حجر بن عدى و عمرو بن حمق آورده[۲] و او را نکوهش کرده است. پس از انقراض امویان، مردم زیاد را به اسم مادرش سمیه یا به نام ‌پدرى ناشناخته «زیاد بن ابیه» (زیاد پسر پدرش) مى ‌خواندند.[۳]

امام حسین علیه السلام روز عاشورا در یکى از خطبه‌هایش جمله ‌«ألا و إنّ الدَعى بن ‌الدَعى...» دارد که اشاره به ناپاک زادگى ابن زیاد و پدرش زیاد است که هر دو نسبى ‌پست و آلوده داشتند و عبیدالله هم از کنیز زناکارى به نام مرجانه به دنیا آمده بود و به‌ «ابن ‌مرجانه‌» مشهور بود.

آل زیاد، طبق روایات، دلهایى مسخ شده، دودمانى ننگین و مورد خشم بودند و روز عاشورا را به خاطر کشته شدن امام حسین علیه السلام، مبارک دانسته و به شادمانى روزه ‌مى ‌گرفتند.[۴]

حاکمیت ابن زیاد

حاکمیت‌ یافتن کسى چون ابن زیاد، فاجعه‌ اى بود که عزت و کرامت مسلمین و عرب را نابود کرد. زید بن ارقم وقتى در کوفه شاهد آن بود که ابن زیاد بر لب هاى سر بریده ابا عبدالله علیه السلام مى ‌زند، گریه کنان و با اعتراض برخاست و از مجلس‌ بیرون آمد و مى ‌گفت: اى جماعت عرب! از این پس بَرده شده‌ اید. پسر فاطمه را کشته و پسر مرجانه را به امارت پذیرفته ‌اید... .[۵]

در همان ایام، آل زیاد به عنوان گروهى فاسد و شیطانى به شمار مى‌ رفتند. حتى یکى از شهداى کربلا به نام انس بن ‌حارث کاهلى یا مالک بن انس مالکى در رجزى که در میدان مى ‌خواند، یکى از ابیات آن چنین بود: آل على شیعة الرحمان * آل زیاد شیعة الشیطان.[۶]

«آل زیاد» همچنین نام سلسله‌اى از خلفاست که از نسل زیاد بن ابیه بودند و از سال ۲۰۴ تا ۴۰۹ هجرى بر یمن حکومت کردند. آغاز حکومتشان از زمان هارون الرشید بود و ماموریتشان سرکوبى علویان آن دیار.[۷]

پانویس

  1. الغدیر، ج ۱۰، ص ۲۱۸.
  2. معادن الحکمه، فیض کاشانى، ج ۲، ص ۳۵، بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۱۲.
  3. الغدیر، ج ۱۰، ص ۲۱۸.
  4. بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۹۵.
  5. بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۱۷.
  6. همان، ص ۲۵.
  7. ر.ک: دائرة المعارف تشیع، ج ۱.

منابع