آوه: تفاوت بین نسخهها
جز (پروژه4: اولویت بندی و رتبه بندی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| + | «آبه» - که به آن «آوه» نیز گویند - نام شهرکی کهن در جنوب شهرستان ساوه در استان مرکزی [[ایران]] است. آثار باستانى بسیار پیرامون آن دیده مى شود. مردم آنجا [[امامیه|شیعه اثنی عشرى]] بوده اند و با هم اتفاق نیکو داشته اند.<ref>لغتنامه دهخدا.</ref> | ||
| + | [[پرونده:Aveh.jpg|left|thumb|تصویر شهر زیرزمینی ۷۰۰۰ ساله آوه در استان مرکزی]] | ||
| + | بنا بر برخی روایات، این شهر تاریخی پس از [[قم]]، دومین کانون مذهب [[شیعه]] در ایران به شمار میرفت که پس از حملهٔ مغول متروک گشت. | ||
| − | + | در فرهنگها و منابع تاریخی و جغرافیایی، آبه و آوه هر دو آمده، اما اغلب به صورت آبه ثبت شدهاست. جمعی چون دمشقی، فیروزآبادی و [[یاقوت حموی]] «آبه» و گروهی چون [[ابن خلدون]]، مقدسی، [[ابن بطوطه]] و نویسنده حدود العالم، «آوه» آوردهاند. یاقوت حموی میگوید: آوه به سبب موازنه با ساوه چنین تلفظ میشود و عامه مردم آبه را آوه میخوانند. منسوب آن نیز غالباً «آبی» آمده و به ندرت آوی و آوجی هم دیده میشود. مردم آن شیعى مذهب و اهالى ساوه [[سنی]] می باشند، پیوسته میان اهالى این دو شهر جنگهاى خونین مذهبى برپا بوده است. | |
| − | [[ | ||
| − | [[حضرت عبدالعظیم حسنی]] از [[امام هادى]] علیه السلام | + | [[حضرت عبدالعظیم حسنی]] از [[امام هادى]] علیه السلام روایت کند که فرمود: اهل [[قم]] و اهل آبه آمرزیده اند زیرا آنها جدم [[على بن موسى الرضا]] علیه السلام را در طوس [[زیارت]] کردند و هر کس آن حضرت را زیارت کند و در راه قطره اى باران بر او ببارد، خداوند جسدش را بر آتش حرام سازد.<ref>بحارالانوار، ۶۰/۲۳۱.</ref> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | سید مصطفی حسینی | + | * [[فرهنگ معارف و معاریف]]، سید مصطفی حسینی دشتی. |
| − | + | *[https://sh-aveh.ir/page/0/%D8%A2%D9%88%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D9%88%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D9%BE%D8%AF%DB%8C%D8%A7.html "آوه"، سایت شهرداری آوه]. | |
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۶
«آبه» - که به آن «آوه» نیز گویند - نام شهرکی کهن در جنوب شهرستان ساوه در استان مرکزی ایران است. آثار باستانى بسیار پیرامون آن دیده مى شود. مردم آنجا شیعه اثنی عشرى بوده اند و با هم اتفاق نیکو داشته اند.[۱]
بنا بر برخی روایات، این شهر تاریخی پس از قم، دومین کانون مذهب شیعه در ایران به شمار میرفت که پس از حملهٔ مغول متروک گشت.
در فرهنگها و منابع تاریخی و جغرافیایی، آبه و آوه هر دو آمده، اما اغلب به صورت آبه ثبت شدهاست. جمعی چون دمشقی، فیروزآبادی و یاقوت حموی «آبه» و گروهی چون ابن خلدون، مقدسی، ابن بطوطه و نویسنده حدود العالم، «آوه» آوردهاند. یاقوت حموی میگوید: آوه به سبب موازنه با ساوه چنین تلفظ میشود و عامه مردم آبه را آوه میخوانند. منسوب آن نیز غالباً «آبی» آمده و به ندرت آوی و آوجی هم دیده میشود. مردم آن شیعى مذهب و اهالى ساوه سنی می باشند، پیوسته میان اهالى این دو شهر جنگهاى خونین مذهبى برپا بوده است.
حضرت عبدالعظیم حسنی از امام هادى علیه السلام روایت کند که فرمود: اهل قم و اهل آبه آمرزیده اند زیرا آنها جدم على بن موسى الرضا علیه السلام را در طوس زیارت کردند و هر کس آن حضرت را زیارت کند و در راه قطره اى باران بر او ببارد، خداوند جسدش را بر آتش حرام سازد.[۲]
پانویس
منابع
- فرهنگ معارف و معاریف، سید مصطفی حسینی دشتی.
- "آوه"، سایت شهرداری آوه.
