سید حسن صدر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ سيد حسن صدر را به سید حسن صدر منتقل کرد)
 
(۱۰ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
−
علامه سيد حسن صدر يكى از استوانه هاى علم و فضيلت تشيّع در سده چهاردهم است. او فقيهى آگاه، مورّخى خبير، رجالى يى برجسته و محدّثى بصير بود.
+
'''آیت الله سید حسن صدر''' (۱۳۵۴ - ۱۲۷۲ ق)، عالم مجاهد [[شیعه]] در سده چهاردهم هجری و از شاگردان [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]] است. او فقیهى آگاه، مورّخى خبیر، رجالى برجسته و محدّثى بصیر بود که در دفاع از مکتب تشیع، آثار ارزشمندی چون «[[تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام (کتاب)|تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام]]» را به یادگار گذاشت.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = سید حسن صدر کاظمی عاملی
 +
||تصویر= [[پرونده:حسن صدر.jpg|230px]]
 +
||زادروز =  ۱۲۷۲ قمری
 +
|زادگاه = [[کاظمین]]
 +
|وفات =  ۱۳۵۴ قمری
 +
|مدفن = کاظمین - حرم امامین جوادین علیهماالسلام
 +
|اساتید =  [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزا محمدحسن شیرازی]]، [[ملا حسینقلی همدانی]]، عبدالحسین بن نعمه طریحی،...
 +
|شاگردان = [[محمدجواد بلاغی|علامه محمدجواد بلاغی]]، شیخ مرتضی آل یاسین، [[سید عبدالحسین شرف الدین عاملی|سید شرف الدین عاملی]]، [[آقا بزرگ تهرانی]]،...
 +
|آثار = [[تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام (کتاب)|تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام]]، حاشیه بر [[عروة الوثقى|العروة الوثقى‌]]، رسالة الشریفه فی الردّ علی فتاوی الوهابین، شرح [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه]]،...
 +
}}
  
−
==ولادت سيد حسن صدر==
+
==خاندان==
 +
خاندان صدر شاخه‌ای از خاندان شرف‌الدین و شرف‌الدین شاخه‌ای خاندان نورالدین است. این خاندان تا سال‌ها در جبل عامل لبنان می‌زیستند و از این رو به عاملی مشهورند. این خاندان از نوادگان امام موسی کاظم علیه اسلام و از خاندان‌های مشهور مذهبی در ایران، عراق و لبنان است.
  
−
سید حسن صدر در روز جمعه 29 ماه مبارك [[رمضان]] سال 1272 هـ.ق در شهر مقدس [[كاظمین]] چشم به جهان گشود.<ref> شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی ص 5، ترجمه تاسیس الشیعه سید حسن صدر، ص 1، و گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج 6، ص 303.</ref>
+
لقب صدر برای این خاندان به جهت انتساب به [[سید صدرالدین عاملی|سید صدرالدین موسوی عاملی اصفهانی]] است که به سبب شهرت علمی و به ویژه فقهی وی، فرزندانش همه به صدر معروف شدند. چون در اصفهان زندگی می‌کرد، برخی از فرزندانش به صدر اصفهانی مشهور شدند. برخی نیز به جهت مهاجرت او در کودکی از سرزمین جبل عامل به عراق، به صدرزاده یا صدرعاملی معروف شدند. چندین تن از عالمان خاندان صدر به صدرالدین ملقب‌اند.
  
 +
===وجه تسمیه===
  
−
==مراحل تحصیل سيد حسن صدر==
+
جایگاه ممتاز دینی، علمی و حوزوی سید صدرالدین عاملی موجب شد تا اغلب فرزندان، نوادگان، احفاد و اعقاب پسری اش با اقتباس از نام او، "صدر"، "صدر عاملی"، "صدر جبل عاملی"، "صدر اصفهانی"، "صدر کاظمینی" یا "صدرزاده" نامیده شوند . شاخه هایی نیز البته بعدها به "عاملی"، "خادم الشریعه" و "مستجاب الدعواتی" شهرت یافتند.<ref>خاندان صدر در ایران، محسن کمالیان.</ref>
  
−
هنوز پانزده بهار از عمر پربركتش نگذشته بود كه صرف و نحو و بیان و معانی و بدیع را كاملاً فراگرفت. سپس علم [[منطق]] را فراگرفت. همت بلند و عزم راسخ سید حسن و نظارت همیشگی پدر در ادامه تحصیل وی باعث شد كه در هیجده سالگی [[فقه]] و [[اصول]] را از بزرگترین استادان [[كاظمین]]، كه پدرش نیز یكی از آنان بود، فراگیرد.
+
[[پرونده:Ss.jpg|thumb|left|جایگاه آیت الله سید حسن صدر در خاندان صدر]]
  
−
'''اقامت در نجف'''
+
==ولادت==
  
−
سید حسن صدر به امر پدر، به [[نجف]] اشرف مهاجرت نمود تا هر چه بیشتر از علوم و معارف الهی بهره‌مند گردد. وی هفده سال در [[حوزه علمیه]] نجف، [[حكمت]]، [[كلام]]، [[فقه]]، [[اصول]] و سایر علوم اسلامی را فراگرفت. و در [[فقه]] و [[اصول]] مجتهد شد.
+
سید حسن صدر در روز جمعه ۲۹ ماه مبارک [[رمضان]] سال ۱۲۷۲ هـ.ق در شهر مقدس [[کاظمین]] چشم به جهان گشود.<ref> شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی ص ۵، ترجمه تاسیس الشیعه سید حسن صدر، ص ۱، و گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج ۶، ص ۳۰۳.</ref> پدرش سید هادی صدر از علمای کاظمین بود.
 +
==تحصیلات و اساتید==
  
−
'''مهاجرت به سامرا'''
+
سید حسن صدر در ۱۵ سالگی [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] و [[علم بیان|بیان]] و [[علم معانی|معانی]] و [[علم بدیع|بدیع]] و [[منطق]] را کاملاً فراگرفت. وی علم صرف و نحو را از علامه باقر بن محمدحسن آل یاسین و علامه سید باقر بن الحیدر (متوفی: ۱۲۹۰ هـ.ق)، علم معانی و بیان و بدیع را از شیخ علامه عطار و علم منطق را از شیخ محمد بن الحاج کاظم و میرزا باقر سلماسی فراگرفت. همت بلند و عزم راسخ سید حسن و نظارت همیشگی پدر در ادامه تحصیل وی باعث شد که در هیجده سالگی [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] را از بزرگترین استادان [[کاظمین]]، که پدرش نیز یکی از آنان بود، فراگیرد.
  
−
آیت الله العظمی سید محمدحسن شیرازی در سال 1291 هـ.ق از [[نجف]] به [[سامرا]] هجرت كرد. عده بسیاری از شاگردان او نیز به آن جا مهاجرت كردند. سید حسن صدر نیز در سال 1297 هـ.ق برای بهره‌بردن از محضر مرجع بزرگ [[شیعه]]، به سامرا مهاجرت نمود و مدت هفده سال در آن اقامت گزید. وی ضمن استفاده از درس آیت الله شیرازی، خود نیز به تدریس پرداخت. بیان شیوا و گیرایش توجه همه را به وی جلب كرد. مرجع شیعیان نیز ارادت و عنایت خاصی نسبت به وی ابراز می‌داشت. دو سال از رحلت آیت الله سید محمدحسن شیرازی گذشته بود كه ـ در سال 1314 هـ.ق ـ سید حسن صدر همراه پسرعمویش، سید اسماعیل صدر به زادگاهش كاظمین بازگشت.<ref> شیعه و پایه‌گذاری، ص 5ـ8 و ص 4ـ11 و 10ـ11؛ علمای معاصرین، ملا علی واعظ تبریزی، ص 171، 170؛ صیام وقایع الایام، ملا علی تبریزی، ص 664، معارف و معاریف، سید مصطفی خمینی، ج 6، ص 661، اعیان الشیعه، ج 5، ص 325 و گنجینه دانشمندان، ج 6، ص 304.</ref>
+
سپس سید حسن صدر به امر پدر، به [[نجف]] اشرف مهاجرت نمود تا هر چه بیشتر از علوم و معارف الهی بهره‌مند گردد. وی هفده سال در [[حوزه علمیه]] نجف، [[حکمت]]، [[کلام]]، فقه، اصول و سایر [[علوم اسلامی]] را فراگرفت و در فقه و اصول [[اجتهاد|مجتهد]] شد. او [[حکمت]] و [[کلام]] را علاوه بر پدرش، از شیخ محمدباقر شکی، شیخ محمدتقی بایکانی، [[شیخ عبدالنبی نوری|شیخ عبدالنبی نوری طبرسی]] و محمدتقی گلپایگانی (متوفی: ۱۲۹۳ هـ.ق) فراگرفت. همچنین فقه و اصول را از عبدالحسین بن نعمه الطریحی (متوفی: ۱۲۹۵ هـ.ق) و [[میرزای شیرازی]]؛ [[اخلاق]] را از [[ملا حسینقلی همدانی]] و علوم غریبه را نزد شیخ عبدالحسین هندی فراگرفت.<ref> شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص ۶ و ۵ و تأسیس الشیعه، ‌ص ۵ و ۱ـ۲.</ref>
  
−
==اساتید سيد حسن صدر==
+
در سال ۱۲۹۱ هـ.ق، آیت الله [[میرزا محمدحسن شیرازی|سید محمدحسن شیرازی]] از نجف به [[سامرا]] هجرت کرد. عده بسیاری از شاگردان او از جمله سید حسن صدر نیز در سال ۱۲۹۷ هـ.ق برای بهره‌بردن از محضر مرجع بزرگ [[شیعه]]، به سامرا مهاجرت نمود و مدت هفده سال در آنجا اقامت گزید.
  
−
سید حسن صدر علم صرف و نحو را از علامه باقر بن محمدحسن آل یاسین و علامه سید باقر بن الحیدر (متوفی: 1290 هـ.ق) علم معانی و بیان و بدیع را از شیخ علامه عطار و علم [[منطق]] را از شیخ محمد بن الحاج كاظم و میرزا باقر سلماسی فراگرفت. او [[حكمت]] و [[كلام]] را از پدرش، شیخ محمدباقر شكی، شیخ محمدتقی بایكانی؛ شیخ عبدالنبی نوری طبرسی و محمدتقی گلپایگانی (متوفی: 1293 هـ.ق) فراگرفت؛ [[فقه]] و [[اصول]] را نیز از پدرش، عبدالحسین بن نعمه الطریحی (متوفی: 1295 هـ.ق) و میرزای شیرازی؛ اخلاق را از ملا حسینقلی همدانی و علوم غریبه را نزد شیخ عبدالحسین هندی فراگرفت.<ref> [[شیعه]] و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص 6 و 5 و تأسیس الشیعه، ‌ص 5 و 1ـ2.</ref>
+
دو سال از رحلت آیت الله شیرازی گذشته بود که ـ در سال ۱۳۱۴ هـ.ق ـ سید حسن صدر همراه پسرعمویش، [[سید اسماعیل صدر]] به زادگاهش [[کاظمین|کاظمین]] بازگشت.<ref> شیعه و پایه‌گذاری، ص ۵ـ۸ و ص ۴ـ۱۱ و ۱۰ـ۱۱؛ علمای معاصرین، ملا علی واعظ تبریزی، ص ۱۷۱، ۱۷۰؛ صیام وقایع الایام، ملا علی تبریزی، ص ۶۶۴، معارف و معاریف، سید مصطفی خمینی، ج ۶، ص ۶۶۱، اعیان الشیعه، ج ۵، ص ۳۲۵ و گنجینه دانشمندان، ج ۶، ص ۳۰۴.</ref>
  
−
استادان وی، همگی از بزرگان حوزه بودند، ‌اما به عنوان نمونه، به زندگی دو استادش اشاره می‌شود:
+
کسانی که سید حسن صدر از آنها [[حدیث]] نقل کرده است، دو گروهند:
  
−
1. میرزای شیرازی: وی در نیمه [[جمادی الاول]] سال 1230 هـ.ق در اصفهان دیده به دنیا گشود. وی تحصیلاتش را از اصفهان آغاز كرد. در سال 1295 هـ.ق در 29 سالگی عازم [[نجف]] اشرف شد. و پس از سال‌ها تحصیل، از صاحب جواهر گواهی اجتهاد مطلق گرفت. مرجعیت [[شیعه]] بعد از [[شیخ مرتضی انصاری]] به او سپرده شد. وی فقیهی با درایت بود كه قاطعانه در مقابل نقشه‌های شوم استكبار ایستاد و نقشه‌های آنان را نقش بر آب كرد. وی در سال 1312 هـ.ق در [[سامرا]] درگذشت.<ref> ریحانه الادب، ج 3، ص 425.</ref>
+
گروه اول: کسانی هستند که بدون [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] کتبی از آنان [[حدیث]] نقل می‌کرد که عبارتند از: میرزا حسن شیرازی (متوفی: ۱۳۱۲ هـ.ق) [[میرزا حبیب الله رشتی]] (متوفی: ۱۳۱۳ هـ.ق)، محمدحسن بن هاشم کاظمی (متوفی: ۱۳۰۸ هـ.ق) [[محمد فاضل ایروانی|محمد ایروانی]] (متوفی: ۱۳۰۶ هـ.ق)، محمدحسن آل یاسین کاظمی و سید هادی صدر (متوفی: ۱۳۱۶ هـ.ق).  
  
−
2. ملا حسینقلی همدانی: او سال‌ها از محضر شیخ انصاری استفاده كرد. وی فقهی آراسته به اخلاق دینی و حكیم و عارفی بریده از دنیا بود. او در [[تهذیب نفس]] بسیار كوشید و از مقام و ریاست دوری گزید. هر روز صبح در خانه‌اش [[اخلاق]] و [[عرفان]] درس می‌داد. بسیاری از تشنگان حقیقت در درس او شركت می‌كردند. او [[نماز جماعت]] را در خانه‌اش به پا می‌داشت. وی در سال 1311 هـ.ق كه برای [[زیارت]] قبر [[سیدالشهداء]] علیه السلام به [[كربلا]] رفته بود، به دیار باقی شتافت و در حجره چهارم، در صحن شریف به خاك سپرده شد.<ref> تأسیس الشیعه، ص 5.</ref>
+
گروه دوم: عالمانی که به او اجازه کتبی برای نقل حدیث داده‌اند، از جمله: شیخ ملا علی بن خلیل رازی (متوفی: ۱۲۹۷ هـ.ق) [[سید مهدی قزوینی|سید مهدی قزوینی حلی]] (متوفی: ۱۳۰۰ هـ.ق)، [[سید محمدهاشم چهارسوقی|میرزا محمدهاشم اصفهانی]] (متوفی: ۱۳۱۸ هـ.ق)، [[محدث نوری|میرزا محمدحسین نورى]]، صاحب «[[مستدرک الوسائل (کتاب)|مستدرک الوسائل]]» (متوفی: ۱۳۲۰ هـ.ق)، آخوند [[ملا حسینقلی همدانی|ملا حسینقلى همدانى]] (متوفی: ۱۳۱۱ هـ.ق).
  
−
==شاگردان سيد حسن صدر==
+
==تدریس و شاگردان==
  
−
علامه محمدجواد بلاغی (متوفی: 1313 هـ.ش)<ref>گلشن ابرار، ج2، ص543.</ref>، شیخ مرتضی آل یاسین كاظمی و بسیاری از فرزانگان جزو شاگردان سید حسن صدر بودند. سید حسن صدر از كارشناسان علم [[حدیث]] بود و به همین سبب، به محدث كاظمینی مشهور بود. كسانی كه وی از آنها حدیث نقل كرده است، دو گروهند:
+
سید حسن صدر ضمن استفاده از درس آیت الله شیرازی، خود نیز به تدریس پرداخت. بیان شیوا و گیرایش توجه همه را به او جلب کرد. مرجع شیعیان نیز ارادت و عنایت خاصی نسبت به وی ابراز می‌داشت. [[محمدجواد بلاغی|علامه محمدجواد بلاغی]] (متوفی: ۱۳۱۳ هـ.ش)<ref>گلشن ابرار، ج۲، ص۵۴۳.</ref>، شیخ مرتضی آل یاسین کاظمی و بسیاری از فرزانگان جزو شاگردان او بودند.  
  
−
گروه اول: كسانی هستند كه بدون اجازه كتبی از آنان [[حدیث]] نقل می‌كرد كه عبارتند از: میرزا حسن شیرازی (متوفی: 1312 هـ.ق) میرزا حبیب الله رشتی (متوفی: 1313 هـ.ق)، محمدحسن بن هاشم كاظمی (متوفی: 1308 هـ.ق) محمد ایروانی (متوفی: 1306 هـ.ق)، محمدحسن آل یاسین كاظمی و سید هادی صدر (متوفی: 1316 هـ.ق).
+
سید حسن صدر از کارشناسان علم [[حدیث]] بود و به همین سبب، به محدث کاظمینی مشهور بود. او به عده زیادی [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] کتبی نقل [[حدیث]] داده است که به نام برخی اشاره می‌شود:  
  
−
گروه دوم: عالمانی كه به او اجازه كتبی برای نقل حدیث داده‌اند، كه عبارتند از: شیخ ملا علی بن خلیل رازی (متوفی: 1297 هـ.ق) سید مهدی قزوینی حلی، میرزا محمدهاشم بن زین‌العابدین اصفهانی (متوفی: 1318 هـ.ق)
+
آیت الله [[محمدحسین غروی اصفهانی|شیخ محمدحسین غروی اصفهانی]] (متوفی: ۱۳۲۱ هـ.ش)، [[سردار کابلی|علامه سردار کابلی]] (متوفی: ۱۳۳۱ هـ.ش)، [[سید عبدالحسین شرف الدین عاملی|سید شرف الدین عاملی]] (متوفی: ۱۳۳۷ هـ.ش)، [[آقا بزرگ تهرانی]] (متوفی: ۱۳۴۸ هـ.ش)، [[حاج شیخ عباس قمی|شیخ عباس قمی]] (متوفی: ۱۳۱۹ هـ.ش)، آیت الله [[سید ابوالحسن اصفهانی]] (متوفی: ۱۳۲۵ هـ.ش)، شیخ هادی آل کاشف الغطاء، ابوالحسن نقوی، سید رضا هندی، میرزا محمدعلی اردوبادی نجفی (متوفی: ۱۳۸۰ هـ.ق) میرزا هادی خراسانی، شیخ آقا رضا اصفهانی (متوفی: ۱۳۲۲ هـ.ق).<ref> تأسیس الشیعه، ص ۲۲ـ۲۳ و ص ۲۵؛ گلشن ابرار، ج ۲، ص ۵۸۰، ص ۶۲۵ و ۶۵۵؛ معارف الرجال، ج ۱، ص ۲۴۹؛ علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، ص ۳۳۸ و شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص ۱۷ـ۱۸.</ref>
  
−
سید حسن صدر محدث بزرگی بود. او به عده زیادی اجازه كتبی نقل [[حدیث]] داده است كه به نام برخی اشاره می‌شود: آیت الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی (متوفی: 1321 هـ.ش)، علامه سردار كابلی (متوفی: 1331 هـ.ش)، سید شرف الدین عاملی (متوفی: 1337 هـ.ش)، شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]] (متوفی: 1348 هـ.ش)، شیخ عباس قمی (متوفی: 1319 هـ.ش)، آیت الله ابوالحسن اصفهانی (متوفی: 1325 هـ.ش)، شیخ هادی آل كاشف الغطاء، ابوالحسن نقوی، سید رضا هندی، میرزا محمدعلی اردوبادی نجفی (متوفی: 1380 هـ.ق) میرزا هادی خراسانی، شیخ آقا رضا اصفهانی (متوفی: 1322 هـ.ق).<ref> تأسیس الشیعه، ص 22ـ23 و ص 25؛ گلشن ابرار، ج 2، ص 580، ص 625 و 655؛ معارف الرجال، ج 1، ص 249؛ علمای بزرگ شیعه از كلینی تا خمینی، ص 338 و شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص 17ـ18.</ref> نویسنده كتاب نقد [[فلسفه]] كه در اصفهان سكونت داشته است و سید صدرالدین صدر.
+
==آثار و تألیفات==
  
−
==سيد حسن صدر در عرصه فرهنگ==
+
از آثار سید حسن صدر ۸۲ کتاب به یادگار مانده است که برخی از آن ها را ذکر می کنیم:<ref> همان، ص ۱۷۲.</ref>
  
−
'''<I>1. پیمان مقدس:</I>'''
+
#[[تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام (کتاب)|تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام]]، در اثبات پیشتازی [[شیعه|شیعیان]] را در [[علوم اسلامی]] نسبت به دیگر فرقه‌های اسلامی.
 +
#[[تکملة أمل الآمل (کتاب)|تکملة أمل الآمل]]، از آثار ارزشمند [[علم رجال|رجالی]]، شامل تتمه‌ای بر کتاب «[[امل الآمل فی علماء جبل عامل (کتاب)|أمل الآمل]]» تألیف [[شیخ حر عاملی|شیخ حرّ عاملی]] (م، ۱۱۰۴ ق) است.
 +
#الدرر الموسویه فی شرح العقائد الجعفریه، وی در این کتاب، ضمن تبیین [[اصول دین]]، [[امامت]] را از منابع [[اهل سنت]] اثبات می‌کند.
 +
#سبیل الصالحین، این کتاب هفت راه [[سیر و سلوک|سیر و سلوک]] و [[عبادت]] خدا را بیان می‌کند.
 +
#احیاءالنفوس به آداب ابن طاووس، این کتاب درباره ارتباط بنده با خدا و اولیاءالله و ملائکه و مردم بحث می‌کند.
 +
#سبیل الرشاد فی شرح نجاة العباد
 +
#تبیین مدارک السداد للمتن والحواشی من نجاة العباد
 +
#تحصیل الفروع الدینیه فی فقه الامامیه
 +
#المسائل المهمه [[پرونده:Nehayah.jpg|thumb|left|نهاية الدراية - یکی از آثار آیت الله سید حسن صدر]]
 +
#حاشیه بر [[العروة الوثقی (کتاب)|العروة الوثقی]]
 +
#حاشیه بر غایة القصوی
 +
#حاشیه بر تبصره
 +
#نهاية الدراية - شرح الوجیزة للشیخ البهائی
 +
#الغالیه لاهل الانظار العالیه، این کتاب در [[حرام|تحریم]] ریش تراشی است و به عربی و فارسی چاپ شده است.
 +
#تبیین الرشاد فی لبس السواد علی الائمه الامجاد، این کتاب به زبان فارسی، در مورد پوشیدن لباس سیاه برای عزاداری [[اهل البیت|اهل بیت]] است.
 +
#نهج السداد فی حکم اراضی السواد
 +
#الدر النظیم فی مسأله التتمیم، در موضوع تکمیل [[آب کر|آب کر]] با آب متنجس
 +
#ابانه الصدور: در مورد [[ارث]]
 +
#کشف الالتباس عن قاعده الناس (درباره قاعده الناس مسلطون علی اموالهم)
 +
#الغرر فی نفی الضرار والضرر: درباره بحث حکومت و ورود
 +
#رسالة الشریفه فی الردّ علی فتاوی الوهابین
 +
#رساله فی حکم الظن بالافعال والشک فیها
 +
#الرسائل فی اجوبة المسائل: جواب به استفتائات
 +
#سبیل النجاة فی المعاملات
 +
#تعلیقه علی رساله التقیه لشیخنا الانصاری
 +
#تعلیقه علی مباحث المیاه من کتاب الطهاره [[شیخ مرتضی انصاری|للشیخ الانصاری]]
 +
#رساله فی بعض مسائل الوقف
 +
#رساله فی الماء المضاف
 +
#رساله وجیزه فی روایه الاخفات فی التسبیحات فی الرکعتین الاخیرتین
 +
#من الناسک فی المناسک (حدیث)
 +
#شرح [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه الی احکام الشریعه]]؛ [[سید عبدالحسین شرف الدین عاملی|علامه شرف الدین]] می‌گوید: این کتاب، کتابی است که نظیر آن تألیف نشده است. این کتاب شامل علم [[فقه]]، [[حدیث]]، [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] و [[رجال]] بوده که چند جلد آن منتشر شده است.
 +
#محاسن الرسائل فی معرفة الاوائل.<ref>تأسیس الشیعه، ص۲۱ـ۱۴؛ اعیان الشیعه، ج۵، ص۳۲۶ و الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۹، ص۳۷۰.</ref>
  
−
جرجی زیدان، تاریخ نویس معروف (متوفی: 1914 م) در كتاب (تاریخ آداب اللغه العربیه) كه در چهار جلد منتشر شد، ‌نوشت: «شیعه طایفه‌ای كوچك بود كه آثار قابل اعتنایی نداشت و اكنون شیعه‌ای در دنیا وجود ندارد.» وقتی این خبر به سید حسن صدر رسید، با شیخ آقا بزرگ تهرانی و محمدحسین كاشف الغطاء همپیمان شد تا به معرفی شیعه بپردازد. علامه سید حسن صدر درباره فعالیت‌های علمی شیعه و نقش آنان در تأسیس و تكمیل علوم اسلامی تحقیق كرد و كتاب معروف خود را به نام تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، تألیف كرد، كه در سال 1370 هـ.ق در 445 صفحه به چاپ رسید. شیخ آقا بزرگ تهرانی با تألیف الذریعه الی تصانیف الشیعه در 29 جلد به معرفی آثار و تألیفات [[شیعه]] در علوم مختلف پرداخت. علامه شیخ محمدحسین كاشف الغطاء نیز نقدی بر تاریخ آداب اللغه العربیه نوشت.<ref> شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]]، محمدرضا حكیمی، ص 22ـ23.</ref>
+
==فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی==
  
−
'''<I>2. غیرت دینی:</I>'''
+
'''<I>۱. پیمان مقدس:</I>'''
  
−
فعالیت‌های فرهنگی وهابیت روز به روز گسترش می‌یافت. علامه سید حسن صدر برای دفع این فتنه، كتابی تحت عنوان «رساله الشریفه فی الردّ علی فتاوی الوهابین» نگاشت.<ref> تأسیس الشیعه، ص 20.</ref>
+
جرجی زیدان، تاریخ نویس معروف (متوفی: ۱۹۱۴ م) در کتاب (تاریخ آداب اللغة العربیه) که در چهار جلد منتشر شد، ‌نوشت: «[[شیعه]] طایفه‌ای کوچک بود که آثار قابل اعتنایی نداشت و اکنون شیعه‌ای در دنیا وجود ندارد». وقتی این خبر به سید حسن صدر رسید، با [[آقا بزرگ تهرانی|شیخ آقا بزرگ تهرانی]] و [[محمد حسین کاشف الغطاء]] هم‌پیمان شدند تا به معرفی شیعه بپردازند.  
  
−
'''<I>3. گنجینه جاویدان:</I>'''
+
از این رو، علامه سید حسن صدر درباره فعالیت‌های علمی شیعه و نقش آنان در تأسیس و تکمیل [[علوم اسلامی]] تحقیق کرد و کتاب معروف خود را به نام [[تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام (کتاب)|تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام]]، تألیف کرد، که در سال ۱۳۷۰ هـ.ق در ۴۴۵ صفحه به چاپ رسید. همچنین شیخ آقا بزرگ تهرانی با تألیف [[الذریعه الی تصانیف الشیعه]] در ۲۹ جلد به معرفی آثار و تألیفات شیعه در علوم مختلف پرداخت. علامه شیخ محمدحسین کاشف الغطاء نیز نقدی بر تاریخ آداب اللغه العربیه نوشت.<ref> شیخ آقا بزرگ تهرانی، محمدرضا حکیمی، ص ۲۲ـ۲۳.</ref>
  
−
كتابخانه‌ای ماندگار، علامه سید حسن صدر علاقه بسیار شدیدی به خرید و جمع‌آوری كتاب داشت. این علاقه به قدری شدید بود كه برای خرید یك كتاب از هزینه‌های ضروری زندگی چشم پوشی می‌كرد. وی كتاب‌های قدیمی و خطی را جمع آوری می‌كرد و اگر كتابی بدون نام مؤلف بود، ‌آن قدر تحقیق و تفحص می‌كرد تا نویسنده را بشناسد. اكنون كتابخانه‌اش شامل بیش از 1000 جلد كتاب نفیس است.<ref> همان، ص 21 و 22 و اعیان الشیعه، ج 5، ص 325.</ref>
+
'''<I>۲. غیرت دینی:</I>'''
  
−
نویسنده پرتلاش، علامه سید شرف الدین می‌گوید: من از آیت الله سید حسن صدر شنیدم كه وی در ایام جوانی شب‌ها را (معمولا) برای مطالعه بیدار بود و در روز، خواب قبل یا بعد از ظهر را نمی‌شناخته، خودم نیز مشاهده كردم او در سال‌های پیری، شب و روز در كتابخانه‌اش قلم به دست راست و كاغذ در دست چپ، مشغول تحقیق و تألیف بود. به جرأت می‌گویم كه آن بزرگوار یك چهارم عمرش را خوابید و باقی عمرش را بیدار بود؛ بر عكس عموم مردم كه فقط یك چهارم عمرشان را بیدارند.<ref> علمای معاصرین، ص 170.</ref>
+
فعالیت‌های فرهنگی [[وهابیت]] روز به روز گسترش می‌یافت. در مقابل، علامه سید حسن صدر برای دفع این [[فتنه]]، کتابی تحت عنوان «رساله الشریفه فی الردّ علی فتاوی الوهابین» نگاشت.<ref> تأسیس الشیعه، ص ۲۰.</ref>
  
−
==آثار سيد حسن صدر==
+
'''<I>۳. کتابخانه‌ای ماندگار:</I>'''
  
−
از آثار وی 82 كتاب به یادگار مانده است برخی از آن ها را ذكر می كنیم:<ref> همان، ص 172.</ref>
+
علامه سید حسن صدر علاقه بسیار شدیدی به خرید و جمع‌آوری کتاب داشت. این علاقه به قدری شدید بود که برای خرید یک کتاب از هزینه‌های ضروری زندگی چشم پوشی می‌کرد. وی کتاب‌های قدیمی و خطی را جمع آوری می‌کرد و اگر کتابی بدون نام مؤلف بود، ‌آن قدر تحقیق و تفحص می‌کرد تا نویسنده را بشناسد. اکنون کتابخانه‌اش شامل بیش از ۱۰۰۰ جلد کتاب نفیس است.<ref> همان، ص ۲۱ و ۲۲ و اعیان الشیعه، ج ۵، ص ۳۲۵.</ref>
  
−
# [[اصول دین]] و [[اخلاق]]: الدرر الموسویه فی شرح العقائد الجعفریه، وی در این كتاب، ضمن تبیین اصول دین، [[امامت]] را از منابع [[اهل سنت]] اثبات می‌كند.
+
نویسنده پرتلاش، [[سید عبدالحسین شرف الدین عاملی|علامه سید شرف الدین]] می‌گوید: من از آیت الله سید حسن صدر شنیدم که وی در ایام جوانی شب‌ها را (معمولا) برای مطالعه بیدار بود و در روز، خواب قبل یا بعد از ظهر را نمی‌شناخته، خودم نیز مشاهده کردم او در سال‌های پیری، شب و روز در کتابخانه‌اش قلم به دست راست و کاغذ در دست چپ، مشغول تحقیق و تألیف بود. به جرأت می‌گویم که آن بزرگوار یک چهارم عمرش را خوابید و باقی عمرش را بیدار بود؛ بر عکس عموم مردم که فقط یک چهارم عمرشان را بیدارند.<ref> علمای معاصرین، ص ۱۷۰.</ref>
−
# سبیل الصالحین: این كتاب هفت راه [[سیر و سلوك]] و [[عبادت]] خدا را بیان می‌كند.
 
−
# احیاءالنفوس به آداب ابن طاووس. این كتاب درباره ارتباط بنده با خدا و بنده با اولیاءالله و بنده با ملائكه و مردم بحث می‌كند.
 
−
# سبیل الرشاد فی شرح نجاه العباد
 
−
# تبیین مدارك السداد للمتن والحواشی من نجاه العباد
 
−
# تحصیل الفروع الدینیه فی فقه الامامیه
 
−
# المسائل المهمه
 
−
# المسائل النفسیه
 
−
# حاشیه بر العروه الوثقی
 
−
# حاشیه بر غایه القصوی
 
−
# حاشیه بر نجاه العباد
 
−
# حاشیه بر تبصره
 
−
# حاشیه بر فصول فارسی
 
−
# الغالیه لاهل الانظار العالیه، این كتاب در تحریم ریش تراشی است و به عربی و فارسی چاپ شده است
 
−
# تبیین الرشاد فی لبس السواد علی الائمه الامجاد، این كتاب كه به زبان فارسی چاپ شده، در مورد پوشیدن لباس سیاه برای عزاداری اهل بیت است.
 
−
# نهج السداد فی حكم اراضی السواد
 
−
# الدر النظیم فی مسأله التتمیم، در موضوع تكمیل آب كر با آب متنجس
 
−
# لزوم قضاء مافات ـ من الصوم ـ فی سنه الفوات
 
−
# تبیین الاباحه (در این كه [[نماز]] خواندن با اجزاء حیوان مشكوك) جائز است.
 
−
# ابانه الصدور: در مورد ارث
 
−
# كشف الالتباس عن قاعده الناس (درباره قاعده الناس مسلطون علی اموالهم)
 
−
# الغرر فی نفی الضرار والضرر: درباره بحث حكومت و ورود
 
−
# احكام الشكوك الغیر منصوصه (روایاتی كه در شك در ركعات [[نماز]] بناء را بر اكثر می‌گذارند).
 
−
# رساله فی حكم الظن بالافعال والشك فیها
 
−
# الرسائل فی اجوبه المسائل: جواب به استفتائات
 
−
# سبیل النجاه فی المعاملات
 
−
# تعلیقه علی رساله التقیه لشیخنا الانصاری
 
−
# تعلیقه علی مباحث المیاه من كتاب الطهاره للشیخ الانصاری
 
−
# الرساله فی حكم ماء‌الغساله
 
−
# رساله فی تطهیر المیاه
 
−
# رساله فی مسأله تقوی العالی بالمسافل
 
−
# تعلیقه مسبوطه علی ماكتبه الشیخ الانصاری فی صلاه الجماعه
 
−
# رساله فی شروط الشهاده علی الرضاع
 
−
# رساله فی بعض مسائل الوقف
 
−
# رساله فی حكم ماء الاستنجاء
 
−
# رساله فی الماء المضاف
 
−
# رساله وجیزه فی روایه الاخفات فی التسبیحات فی الركعتین الاخیرتین
 
−
# من الناسك فی المناسك (حدیث)
 
−
# شرح وسائل الشیعه الی احكام الشریعه. علامه شرف الدین می‌گوید: این كتاب، كتابی است كه نظیر آن تألیف نشده است. این كتاب شامل علم [[فقه]]، [[حدیث]]، [[اصول]] و علم [[رجال]] است كه چند جلد آن منتشر شده است.
 
−
# محاسن الرسائل فی معرفه الاوائل.<ref>تأسیس الشیعه، ص21ـ14؛ اعیان الشیعه، ج5، ص326 و الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج19، ص370.</ref>
 
  
−
==مشايخ اجازه صدر==
+
==وفات==
  
−
مرحوم صدر از مشايخى چند، اجازه روايت دريافت نموده است كه عبارت اند از:
+
مرحوم آیت الله سید حسن صدر، سرانجام در روز پنج شنبه ۱۱ [[ربیع الاول]] سال ۱۳۵۴ هـ.ق، در محله کرخ [[بغداد]] چشم از دنیا فروبست و در حرم [[کاظمین]] در کنار پدرش به‌ خاک سپرده شد.
  
−
# ميرزا محمدهاشم بن زين العابدين موسوى خوانسارى اصفهانى (م۱۳۱۸ق)
+
==پانویس==
−
# سيد محمدمهدى قزوينى حلّى (م۱۳۰۰ق)
+
<references />
−
# ملاّ على بن ميرزا خليل رازى غروى (م۱۲۹۷ق)؛ او در [[مسجد سهله]] در ششم [[ربيع الثانى]] ۱۲۹۰ در ۲۴ سالگى خود، از وى اجازه دريافت نموده است.
+
==منابع==
−
# ميرزا محمدحسين نورى، صاحب «مستدرك الوسائل» (م۱۳۲۰ق)
 
−
# حاج ميرزا حسين بن ميرزا خليل تهرانى (م۱۳۲۶ق)
 
−
# آخوند ملاّ حسينقلى همدانى (م۱۳۱۱ق)
 
−
# شيخ محمد طه بن شيخ مهدى نجف تبريزى (م۱۳۲۳ق)
 
−
 
 
−
ضمناً مرحوم صدر از چند تن از مشايخ خود، از طريق سماع و قرائت روايت مى كند كه از اين قرارند:
 
  
−
# ميرزا محمدحسن مجدّد شيرازى
+
*[[گلشن ابرار]]، مهدی احمدی، ج ۳، ص ۶۰۰.
−
# ميرزا حبيب اللّه رشتى
+
*اجازه علامه سید حسن صدر به صدرالاسلام محمدامین امامى خویى، [http://www.hadith.net/n443-e2160.html پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه، حدیث نت]، بازیابی: ۳ اسفند ۱۳۹۲.
−
# شيخ محمدحسين بن شيخ هاشم كاظمى نجفى
 
−
# ملا محمدفاضل ايروانى
 
−
# شيخ محمدحسن آل ياسين كاظمى
 
−
# سيد هادى صدر كاظمى (پدرش)
 
  
−
==وفات سيد حسن صدر==
+
==آرشیو عکس و تصویر==
 +
<gallery mode="packed" heights="170">
 +
پرونده:صدرکاظمینی.jpg|یکی از آثار سید حسن صدر کاظمی عاملی (الشیعه و فنون الاسلام)
 +
</gallery>
  
−
هشتاد و دو سال از عمر این اسوه تقوی گذشته بود كه حالش دگرگون شد و مریض گشت. وی را به منزل پسرش واقع در محله كرخ [[بغداد]] بردند تا كار مداوا راحت‌تر انجام شود. اما هنگام سفر [[آخرت]] فرارسیده بود. وی هنگام غروب خورشید روز پنج شنبه 11 [[ربیع الاول]] سال 1354 هـ.ق چشم از دنیا فروبست و به دیار یار شتافت.
 
−
 
−
==پانویس==
 
−
<references/>
 
−
 
−
==منابع==
 
−
* مهدي احمدي، تلخيص از كتاب گلشن ابرار، جلد3، صفحه600.
 
−
* اجازه علامه سيد حسن صدر به صدرالاسلام محمدامين امامى خويى، [http://www.hadith.net/n443-e2160.html پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه، حدیث نت]، بازیابی: 3 اسفند 1392.
 
  
−
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
+
[[رده:علمای قرن چهاردهم|صدر،سید حسن]]
 
[[رده:فقیهان]]
 
[[رده:فقیهان]]
 
[[رده:تاریخ نویسان]]
 
[[رده:تاریخ نویسان]]
−
[[رده:راویان حدیث]]
+
[[رده:محدثان]]
 +
[[رده:مدفونین در کاظمین]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۱۵

آیت الله سید حسن صدر (۱۳۵۴ - ۱۲۷۲ ق)، عالم مجاهد شیعه در سده چهاردهم هجری و از شاگردان میرزای شیرازی است. او فقیهى آگاه، مورّخى خبیر، رجالى برجسته و محدّثى بصیر بود که در دفاع از مکتب تشیع، آثار ارزشمندی چون «تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام» را به یادگار گذاشت.

حسن صدر.jpg
نام کامل سید حسن صدر کاظمی عاملی
زادروز ۱۲۷۲ قمری
زادگاه کاظمین
وفات ۱۳۵۴ قمری
مدفن کاظمین - حرم امامین جوادین علیهماالسلام

Line.png

اساتید

میرزا محمدحسن شیرازی، ملا حسینقلی همدانی، عبدالحسین بن نعمه طریحی،...

شاگردان

علامه محمدجواد بلاغی، شیخ مرتضی آل یاسین، سید شرف الدین عاملی، آقا بزرگ تهرانی،...

آثار

تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، حاشیه بر العروة الوثقى‌، رسالة الشریفه فی الردّ علی فتاوی الوهابین، شرح وسائل الشیعه،...


خاندان

خاندان صدر شاخه‌ای از خاندان شرف‌الدین و شرف‌الدین شاخه‌ای خاندان نورالدین است. این خاندان تا سال‌ها در جبل عامل لبنان می‌زیستند و از این رو به عاملی مشهورند. این خاندان از نوادگان امام موسی کاظم علیه اسلام و از خاندان‌های مشهور مذهبی در ایران، عراق و لبنان است.

لقب صدر برای این خاندان به جهت انتساب به سید صدرالدین موسوی عاملی اصفهانی است که به سبب شهرت علمی و به ویژه فقهی وی، فرزندانش همه به صدر معروف شدند. چون در اصفهان زندگی می‌کرد، برخی از فرزندانش به صدر اصفهانی مشهور شدند. برخی نیز به جهت مهاجرت او در کودکی از سرزمین جبل عامل به عراق، به صدرزاده یا صدرعاملی معروف شدند. چندین تن از عالمان خاندان صدر به صدرالدین ملقب‌اند.

وجه تسمیه

جایگاه ممتاز دینی، علمی و حوزوی سید صدرالدین عاملی موجب شد تا اغلب فرزندان، نوادگان، احفاد و اعقاب پسری اش با اقتباس از نام او، "صدر"، "صدر عاملی"، "صدر جبل عاملی"، "صدر اصفهانی"، "صدر کاظمینی" یا "صدرزاده" نامیده شوند . شاخه هایی نیز البته بعدها به "عاملی"، "خادم الشریعه" و "مستجاب الدعواتی" شهرت یافتند.[۱]

جایگاه آیت الله سید حسن صدر در خاندان صدر

ولادت

سید حسن صدر در روز جمعه ۲۹ ماه مبارک رمضان سال ۱۲۷۲ هـ.ق در شهر مقدس کاظمین چشم به جهان گشود.[۲] پدرش سید هادی صدر از علمای کاظمین بود.

تحصیلات و اساتید

سید حسن صدر در ۱۵ سالگی صرف و نحو و بیان و معانی و بدیع و منطق را کاملاً فراگرفت. وی علم صرف و نحو را از علامه باقر بن محمدحسن آل یاسین و علامه سید باقر بن الحیدر (متوفی: ۱۲۹۰ هـ.ق)، علم معانی و بیان و بدیع را از شیخ علامه عطار و علم منطق را از شیخ محمد بن الحاج کاظم و میرزا باقر سلماسی فراگرفت. همت بلند و عزم راسخ سید حسن و نظارت همیشگی پدر در ادامه تحصیل وی باعث شد که در هیجده سالگی فقه و اصول را از بزرگترین استادان کاظمین، که پدرش نیز یکی از آنان بود، فراگیرد.

سپس سید حسن صدر به امر پدر، به نجف اشرف مهاجرت نمود تا هر چه بیشتر از علوم و معارف الهی بهره‌مند گردد. وی هفده سال در حوزه علمیه نجف، حکمت، کلام، فقه، اصول و سایر علوم اسلامی را فراگرفت و در فقه و اصول مجتهد شد. او حکمت و کلام را علاوه بر پدرش، از شیخ محمدباقر شکی، شیخ محمدتقی بایکانی، شیخ عبدالنبی نوری طبرسی و محمدتقی گلپایگانی (متوفی: ۱۲۹۳ هـ.ق) فراگرفت. همچنین فقه و اصول را از عبدالحسین بن نعمه الطریحی (متوفی: ۱۲۹۵ هـ.ق) و میرزای شیرازی؛ اخلاق را از ملا حسینقلی همدانی و علوم غریبه را نزد شیخ عبدالحسین هندی فراگرفت.[۳]

در سال ۱۲۹۱ هـ.ق، آیت الله سید محمدحسن شیرازی از نجف به سامرا هجرت کرد. عده بسیاری از شاگردان او از جمله سید حسن صدر نیز در سال ۱۲۹۷ هـ.ق برای بهره‌بردن از محضر مرجع بزرگ شیعه، به سامرا مهاجرت نمود و مدت هفده سال در آنجا اقامت گزید.

دو سال از رحلت آیت الله شیرازی گذشته بود که ـ در سال ۱۳۱۴ هـ.ق ـ سید حسن صدر همراه پسرعمویش، سید اسماعیل صدر به زادگاهش کاظمین بازگشت.[۴]

کسانی که سید حسن صدر از آنها حدیث نقل کرده است، دو گروهند:

گروه اول: کسانی هستند که بدون اجازه کتبی از آنان حدیث نقل می‌کرد که عبارتند از: میرزا حسن شیرازی (متوفی: ۱۳۱۲ هـ.ق) میرزا حبیب الله رشتی (متوفی: ۱۳۱۳ هـ.ق)، محمدحسن بن هاشم کاظمی (متوفی: ۱۳۰۸ هـ.ق) محمد ایروانی (متوفی: ۱۳۰۶ هـ.ق)، محمدحسن آل یاسین کاظمی و سید هادی صدر (متوفی: ۱۳۱۶ هـ.ق).

گروه دوم: عالمانی که به او اجازه کتبی برای نقل حدیث داده‌اند، از جمله: شیخ ملا علی بن خلیل رازی (متوفی: ۱۲۹۷ هـ.ق) سید مهدی قزوینی حلی (متوفی: ۱۳۰۰ هـ.ق)، میرزا محمدهاشم اصفهانی (متوفی: ۱۳۱۸ هـ.ق)، میرزا محمدحسین نورى، صاحب «مستدرک الوسائل» (متوفی: ۱۳۲۰ هـ.ق)، آخوند ملا حسینقلى همدانى (متوفی: ۱۳۱۱ هـ.ق).

تدریس و شاگردان

سید حسن صدر ضمن استفاده از درس آیت الله شیرازی، خود نیز به تدریس پرداخت. بیان شیوا و گیرایش توجه همه را به او جلب کرد. مرجع شیعیان نیز ارادت و عنایت خاصی نسبت به وی ابراز می‌داشت. علامه محمدجواد بلاغی (متوفی: ۱۳۱۳ هـ.ش)[۵]، شیخ مرتضی آل یاسین کاظمی و بسیاری از فرزانگان جزو شاگردان او بودند.

سید حسن صدر از کارشناسان علم حدیث بود و به همین سبب، به محدث کاظمینی مشهور بود. او به عده زیادی اجازه کتبی نقل حدیث داده است که به نام برخی اشاره می‌شود:

آیت الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی (متوفی: ۱۳۲۱ هـ.ش)، علامه سردار کابلی (متوفی: ۱۳۳۱ هـ.ش)، سید شرف الدین عاملی (متوفی: ۱۳۳۷ هـ.ش)، آقا بزرگ تهرانی (متوفی: ۱۳۴۸ هـ.ش)، شیخ عباس قمی (متوفی: ۱۳۱۹ هـ.ش)، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی (متوفی: ۱۳۲۵ هـ.ش)، شیخ هادی آل کاشف الغطاء، ابوالحسن نقوی، سید رضا هندی، میرزا محمدعلی اردوبادی نجفی (متوفی: ۱۳۸۰ هـ.ق) میرزا هادی خراسانی، شیخ آقا رضا اصفهانی (متوفی: ۱۳۲۲ هـ.ق).[۶]

آثار و تألیفات

از آثار سید حسن صدر ۸۲ کتاب به یادگار مانده است که برخی از آن ها را ذکر می کنیم:[۷]

  1. تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، در اثبات پیشتازی شیعیان را در علوم اسلامی نسبت به دیگر فرقه‌های اسلامی.
  2. تکملة أمل الآمل، از آثار ارزشمند رجالی، شامل تتمه‌ای بر کتاب «أمل الآمل» تألیف شیخ حرّ عاملی (م، ۱۱۰۴ ق) است.
  3. الدرر الموسویه فی شرح العقائد الجعفریه، وی در این کتاب، ضمن تبیین اصول دین، امامت را از منابع اهل سنت اثبات می‌کند.
  4. سبیل الصالحین، این کتاب هفت راه سیر و سلوک و عبادت خدا را بیان می‌کند.
  5. احیاءالنفوس به آداب ابن طاووس، این کتاب درباره ارتباط بنده با خدا و اولیاءالله و ملائکه و مردم بحث می‌کند.
  6. سبیل الرشاد فی شرح نجاة العباد
  7. تبیین مدارک السداد للمتن والحواشی من نجاة العباد
  8. تحصیل الفروع الدینیه فی فقه الامامیه
  9. المسائل المهمه
    نهاية الدراية - یکی از آثار آیت الله سید حسن صدر
  10. حاشیه بر العروة الوثقی
  11. حاشیه بر غایة القصوی
  12. حاشیه بر تبصره
  13. نهاية الدراية - شرح الوجیزة للشیخ البهائی
  14. الغالیه لاهل الانظار العالیه، این کتاب در تحریم ریش تراشی است و به عربی و فارسی چاپ شده است.
  15. تبیین الرشاد فی لبس السواد علی الائمه الامجاد، این کتاب به زبان فارسی، در مورد پوشیدن لباس سیاه برای عزاداری اهل بیت است.
  16. نهج السداد فی حکم اراضی السواد
  17. الدر النظیم فی مسأله التتمیم، در موضوع تکمیل آب کر با آب متنجس
  18. ابانه الصدور: در مورد ارث
  19. کشف الالتباس عن قاعده الناس (درباره قاعده الناس مسلطون علی اموالهم)
  20. الغرر فی نفی الضرار والضرر: درباره بحث حکومت و ورود
  21. رسالة الشریفه فی الردّ علی فتاوی الوهابین
  22. رساله فی حکم الظن بالافعال والشک فیها
  23. الرسائل فی اجوبة المسائل: جواب به استفتائات
  24. سبیل النجاة فی المعاملات
  25. تعلیقه علی رساله التقیه لشیخنا الانصاری
  26. تعلیقه علی مباحث المیاه من کتاب الطهاره للشیخ الانصاری
  27. رساله فی بعض مسائل الوقف
  28. رساله فی الماء المضاف
  29. رساله وجیزه فی روایه الاخفات فی التسبیحات فی الرکعتین الاخیرتین
  30. من الناسک فی المناسک (حدیث)
  31. شرح وسائل الشیعه الی احکام الشریعه؛ علامه شرف الدین می‌گوید: این کتاب، کتابی است که نظیر آن تألیف نشده است. این کتاب شامل علم فقه، حدیث، اصول و رجال بوده که چند جلد آن منتشر شده است.
  32. محاسن الرسائل فی معرفة الاوائل.[۸]

فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی

۱. پیمان مقدس:

جرجی زیدان، تاریخ نویس معروف (متوفی: ۱۹۱۴ م) در کتاب (تاریخ آداب اللغة العربیه) که در چهار جلد منتشر شد، ‌نوشت: «شیعه طایفه‌ای کوچک بود که آثار قابل اعتنایی نداشت و اکنون شیعه‌ای در دنیا وجود ندارد». وقتی این خبر به سید حسن صدر رسید، با شیخ آقا بزرگ تهرانی و محمد حسین کاشف الغطاء هم‌پیمان شدند تا به معرفی شیعه بپردازند.

از این رو، علامه سید حسن صدر درباره فعالیت‌های علمی شیعه و نقش آنان در تأسیس و تکمیل علوم اسلامی تحقیق کرد و کتاب معروف خود را به نام تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، تألیف کرد، که در سال ۱۳۷۰ هـ.ق در ۴۴۵ صفحه به چاپ رسید. همچنین شیخ آقا بزرگ تهرانی با تألیف الذریعه الی تصانیف الشیعه در ۲۹ جلد به معرفی آثار و تألیفات شیعه در علوم مختلف پرداخت. علامه شیخ محمدحسین کاشف الغطاء نیز نقدی بر تاریخ آداب اللغه العربیه نوشت.[۹]

۲. غیرت دینی:

فعالیت‌های فرهنگی وهابیت روز به روز گسترش می‌یافت. در مقابل، علامه سید حسن صدر برای دفع این فتنه، کتابی تحت عنوان «رساله الشریفه فی الردّ علی فتاوی الوهابین» نگاشت.[۱۰]

۳. کتابخانه‌ای ماندگار:

علامه سید حسن صدر علاقه بسیار شدیدی به خرید و جمع‌آوری کتاب داشت. این علاقه به قدری شدید بود که برای خرید یک کتاب از هزینه‌های ضروری زندگی چشم پوشی می‌کرد. وی کتاب‌های قدیمی و خطی را جمع آوری می‌کرد و اگر کتابی بدون نام مؤلف بود، ‌آن قدر تحقیق و تفحص می‌کرد تا نویسنده را بشناسد. اکنون کتابخانه‌اش شامل بیش از ۱۰۰۰ جلد کتاب نفیس است.[۱۱]

نویسنده پرتلاش، علامه سید شرف الدین می‌گوید: من از آیت الله سید حسن صدر شنیدم که وی در ایام جوانی شب‌ها را (معمولا) برای مطالعه بیدار بود و در روز، خواب قبل یا بعد از ظهر را نمی‌شناخته، خودم نیز مشاهده کردم او در سال‌های پیری، شب و روز در کتابخانه‌اش قلم به دست راست و کاغذ در دست چپ، مشغول تحقیق و تألیف بود. به جرأت می‌گویم که آن بزرگوار یک چهارم عمرش را خوابید و باقی عمرش را بیدار بود؛ بر عکس عموم مردم که فقط یک چهارم عمرشان را بیدارند.[۱۲]

وفات

مرحوم آیت الله سید حسن صدر، سرانجام در روز پنج شنبه ۱۱ ربیع الاول سال ۱۳۵۴ هـ.ق، در محله کرخ بغداد چشم از دنیا فروبست و در حرم کاظمین در کنار پدرش به‌ خاک سپرده شد.

پانویس

  1. ↑ خاندان صدر در ایران، محسن کمالیان.
  2. ↑ شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی ص ۵، ترجمه تاسیس الشیعه سید حسن صدر، ص ۱، و گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج ۶، ص ۳۰۳.
  3. ↑ شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص ۶ و ۵ و تأسیس الشیعه، ‌ص ۵ و ۱ـ۲.
  4. ↑ شیعه و پایه‌گذاری، ص ۵ـ۸ و ص ۴ـ۱۱ و ۱۰ـ۱۱؛ علمای معاصرین، ملا علی واعظ تبریزی، ص ۱۷۱، ۱۷۰؛ صیام وقایع الایام، ملا علی تبریزی، ص ۶۶۴، معارف و معاریف، سید مصطفی خمینی، ج ۶، ص ۶۶۱، اعیان الشیعه، ج ۵، ص ۳۲۵ و گنجینه دانشمندان، ج ۶، ص ۳۰۴.
  5. ↑ گلشن ابرار، ج۲، ص۵۴۳.
  6. ↑ تأسیس الشیعه، ص ۲۲ـ۲۳ و ص ۲۵؛ گلشن ابرار، ج ۲، ص ۵۸۰، ص ۶۲۵ و ۶۵۵؛ معارف الرجال، ج ۱، ص ۲۴۹؛ علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، ص ۳۳۸ و شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص ۱۷ـ۱۸.
  7. ↑ همان، ص ۱۷۲.
  8. ↑ تأسیس الشیعه، ص۲۱ـ۱۴؛ اعیان الشیعه، ج۵، ص۳۲۶ و الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۹، ص۳۷۰.
  9. ↑ شیخ آقا بزرگ تهرانی، محمدرضا حکیمی، ص ۲۲ـ۲۳.
  10. ↑ تأسیس الشیعه، ص ۲۰.
  11. ↑ همان، ص ۲۱ و ۲۲ و اعیان الشیعه، ج ۵، ص ۳۲۵.
  12. ↑ علمای معاصرین، ص ۱۷۰.

منابع

آرشیو عکس و تصویر

  • یکی از آثار سید حسن صدر کاظمی عاملی (الشیعه و فنون الاسلام)

برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=سید_حسن_صدر&oldid=148000»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا