مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابن شعبه حرانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
ابو محمد، حسن بن على بن حسين بن شعبه حرانى حلبى، از محدثان شیعه در قرن چهارم هجری و نویسنده کتاب [[تحف العقول]] است. وى از معاصرين [[شيخ صدوق]] ‌متوفاى 381 هجرى‌ است و از [[محمد بن همام]] متوفاى 336 هجرى‌ روايت نقل مى‌‌كند.
+
'''«حسن بن على بن حسین بن شعبه حرانى»'''، فقیه و محدث بزرگ [[شیعه]] در قرن چهارم هجری است. ابن شعبه حرانى نزد علمای رجال و تراجم توثیق شده و کتاب معروفش «[[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول عن آل‌ الرسول]]» مورد تمجید و توجه آنان قرار گرفته است.  
== شخصيت‌ ==
+
{{شناسنامه عالم
در منابع کهن رجالی شیعه درباره وی اطلاعی وجود ندارد. براساس نوشته حسین بن علی ‌بن صادق بحرانی در رساله‌ای که درباره اخلاق و سلوک تألیف کرده، ابن‌شعبه از قدمای اصحاب امامیه محسوب شده و شیخ مفید از تُحف‌العقولِ وی، مطالبی نقل کرده است.<ref> رجوع کنید به شیخ عباس قمی، کتاب الکنی و الالقاب، صیدا 1357ـ1358، چاپ افست قم، ج1، ص329ـ330</ref> آقابزرگ طهرانی از نوشته بحرانی استنباط کرده که حرّانی از مشایخ شیخ مفید و معاصر شیخ صدوق بوده<ref>الذریعه، ج3، ص400</ref>، ولی بنابر منابع رجالی، مفید شیخی بدین نام نداشته است. حرّانی منسوب به خاندان شعبه است که در اصل اهل حلب بودند و محدّثان بزرگی در میان آنان ظهور کرده‌اند.<ref>ابوالفضل حافظیان، مدخل «حرانی ابن شعبه»، دانشنامه جهان اسلام، ج12</ref>
+
||نام کامل = حسن بن على بن حسین بن شعبه حرانى
 
+
||تصویر =
== استاد حرانی ==
+
||زادروز = 
 +
|زادگاه =  حلب، سوریه
 +
|وفات =  قرن چهارم قمری
 +
|مدفن = 
 +
|اساتید =  [[محمد بن همام اسکافی]]،،...
 +
|شاگردان = [[شیخ مفید]]،...
 +
|آثار = [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول عن آل‌ الرسول]]، التمحیص،...
 +
}}
 +
==زندگی‌نامه==
 +
ابو محمد، حسن بن على بن حسین بن شعبه حرانى حلبى، اهل «حرّان» بود که یکى از روستاهاى اطراف شهر حلب در [[سوریه]] است. حرّانی منسوب به خاندان شعبه است که در اصل اهل حلب بودند و محدّثان بزرگی در میان آنان ظهور کرده‌اند. تاریخ تولدش ذکر نشده، ولى طبق منابع تاریخى، قبل از سال ۳۸۱ قمری زنده بوده است.
  
ابو على محمد بن همام بغدادى، متوفاى سال 336 را مى‌توان از مشايخ ابن شعبه به شمار آورد.
+
ابن شعبه حرانی از معاصران [[شیخ صدوق]] ‏(متوفاى ۳۸۱ ق) است و از [[محمد بن همام اسکافی|محمد بن همام]]‏ (متوفاى ۳۳۶ ق) روایت نقل می‌کند و از مشایخ [[شیخ مفید]] (متوفاى ۴۱۳ ق) نیز به شمار می‌آید.<ref>امین، أعیان الشیعة، ج ‏۵، ص ۱۸۵.</ref>
  
== شاگردان حرانی ==
+
در منابع کهن رجالی [[شیعه]] درباره وی اطلاعی وجود ندارد. براساس نوشته حسین بن علی ‌بن صادق بحرانی در رساله‌ای که درباره اخلاق و سلوک تألیف کرده، ابن‌شعبه از قدمای اصحاب [[امامیه]] محسوب شده و شیخ مفید از تُحف‌العقولِ وی، مطالبی نقل کرده است.<ref> رجوع کنید به شیخ عباس قمی، کتاب الکنی و الالقاب، صیدا ۱۳۵۷ـ۱۳۵۸، چاپ افست قم، ج۱، ص۳۲۹ـ۳۳۰</ref> [[آقا بزرگ طهرانی]] از نوشته بحرانی استنباط کرده که حرّانی از مشایخ شیخ مفید بوده<ref>الذریعه، ج۳، ص۴۰۰</ref>، ولی بنابر منابع رجالی، مرحوم مفید، شیخی بدین نام نداشته است.
  
از تدریس و جلسات درس وی خبر قابل توجهی در دست نیست. به یقین، با آن تبحر و عمق علمی‌اش در حدیث و فقه ـ که بسیاری از عالمان بعدی بر آن صحه گذاشته‌اند ـ باید مجلس پر رونق و شاگردان ممتازی داشته باشد که تاریخ، شاگردان او غیر از [[شیخ مفید]] را از ما پنهان داشته است.
+
==استادان و شاگردان==
  
== تأليفات‌ ==
+
از تحصیل و جلسات درس ابن شعبه حرانى جز اطلاعات اندکى در دست نیست و فقط در تراجم به [[محمد بن همام اسکافی|ابوعلى محمد بن همام بغدادى]] (متوفاى ۳۳۶ ق)، از محدثان و فقیهان بزرگ شیعى اشاره شده که حرانى نزد وى شاگردى کرد و از او [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه روایت]] دریافت داشت.
  
يكى از ارزشمندترين تأليفات وى كتاب« [[تحف العقول]]» است كه بسيار مورد توجه علماى شيعه قرار گرفته است.
+
همچنین مهم‌ترین شخصیتى که برخی به عنوان شاگرد او نام برده اند، [[شیخ مفید]] (متوفاى ۴۱۳ ق) می باشد.
شايد بتوان كتاب «التمحيص» را نيز به ايشان نسبت داد، زيرا او اين كتاب را از ابو على محمد بن همام روايت مى‌كند و برخى از علما آن را تأليف خود او مى‌دانند.
 
  
<I>مخالفان:</I>
+
==آثار و تألیفات‌==
  
[[علامه مجلسی]] در «بحار» این کتاب را به ابوعلی محمد بن همام نسبت می‌دهد. دلیل او، عبارت «حدثنا ابوعلی محمد بن همام» در ابتدای روایات منقول در این کتاب است».<ref> [[ریاض العلما]]، ترجمه محمدباقر ساعدی (مشهد: انتشارات آستان رضوی، 1366)، ج 1، ص 279.</ref>
+
*[[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول عن آل‌ الرسول]]: یکى از مهمترین تألیفات وى کتاب «تحف العقول» است که بسیار مورد توجه علماى [[شیعه]] قرار گرفته است. این کتاب مجموعه‌اى ارزشمند از سخنان و نصایح [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] (ص) و [[اهل البیت|اهل بیت]] (ع) می‌باشد.
 +
*[[التمحیص (کتاب)|التمحیص]]: کتابی درباره سبب و شیوه‌های آزمایش‌های الهی مؤمنان است. در مورد انتساب التمحیص میان صاحب‌نظران اختلاف وجود دارد؛ برخی عالمان، مانند [[شیخ حر عاملی]] و [[میرزا عبدالله افندی|افندی اصفهانی]]، «التمحیص» را به حرانی نسبت داده‌اند. اما برخی دیگر مانند [[علامه مجلسی]] و [[محدث نوری]]، این کتاب را از آثار [[محمد بن همام اسکافی|ابوعلى محمد بن همام]] دانسته اند، زیرا حرانی این کتاب را از محمد بن همام روایت مى‌کند.
  
<I>موافقان</I>
+
==در نظر عالمان==
 +
حرّانى، به تصدیق بسیارى از فرهیختگان، عالمى فاضل و عامل بود و در [[فقه]] و [[حدیث]] مورد توجه عالمان قرار داشت، به ویژه در حدیث که «[[تحف العقول]]» او بیانگر تبحر و وثاقتش در نقل حدیث است، به طورى که [[علامه مجلسى]] روایات او را با این که سلسه سندش ذکر نشده، مقبول مى داند. علامه مجلسی درباره تحف می‌نویسد: «... نظم این کتاب دلالت بر رفعت شأن مؤلف دارد و بیشتر در مواعظ و اصول معلومه‌ای است که محتاج سند نیست».<ref> بحارالانوار، مقدمه، فصل دوم.</ref>
  
عالمان بسیاری، «تمحیص» را به حرانی نسبت داده‌اند. از جمله شیخ ابراهیم قطیفی در «الفرقه الناجیه». لذا شاگرد مجلسی، میرزا عبدالله افندی در «ریاض العلما»، نظر استادش را محل تأمل دانسته و معتقد است قطیفی اقرب به زمان مولف و اعرف از مولف «بحار» و دیگران به شناخت مولف «التمحیص» است. گذشته از این، اصحاب رجال چون [[شیخ طوسی]] و نجاشی که نزدیک به عهد ابوعلی محمد بن همام بودند، «التمحیص» را از آثار ابوعلی نام برده‌اند و این خود دلیل بر آن است که این کتاب از آثار محمد بن همام نبوده است و بلکه از آثار ابن شعبه حرانی است.<ref> الامل الآمل، ص 74.</ref> [[شیخ حر عاملی]] نیز در «الأمل الآمل» این کتاب را به حرانی منسوب می‌کند.<ref> همان.</ref>
+
همچنین با نگاهى به مقدمه تحف و روایات مذکور در آن و نیز مناجات و توصیه ها به دست مى آید که او در [[اخلاق]] و [[حقوق اسلامی]] نیز دستى داشته و با طرحى نو، مجموعه روایات اخلاقى، حِکَمى و حقوقى را ارائه نموده است.
  
== جایگاه حرانی نزد علما ==
+
[[شیخ مفید]]، ضمن تمجید از حرانی، درباره کتاب تحف العقول می‌نویسد: «تحف العقول کتاب لم یسمح الدهر بمثله؛ تحف العقول کتابی است که دهر همانند آن را نشنیده است.»<ref> سید حسن صدر، تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، ص ۴۱۴.</ref>
بسیاری از دانشوران از حرانی به بزرگی، فضل و علم یاد کرده‌اند و روایت بدون سند او را در «[[تحف العقول]]» پذیرفته‌اند. [[شیخ مفید]]؛ شاگرد حرانی، ضمن تمجید از استاد، درباره کتاب [[تحف العقول]] می‌نویسد: «تحف العقول کتاب لم یسمح الدهر بمثله؛ تحف العقول کتابی است که دهر همانند آن را نشنیده است.»<ref> سید حسن صدر، تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام (بیروت: دارالرائد العربی، 1401 هـ.ق)، ص 414.</ref>
 
  
[[علامه مجلسی]] هم درباره تحف می‌نویسد: «...نظم این کتاب دلالت بر رفعت شأن مولف دارد و بیشتر در مواعظ و اصول معلومه‌ای است که محتاج سند نیست».<ref> [[بحارالانوار]]، مقدمه، فصل دوم.</ref>
+
[[شیخ حر عاملى]] در کتاب «[[أمل الآمل]]» درباره ایشان مى ‏فرماید: «ابو محمد، حسن بن على بن شعبه، دانشمندى با فضل و محدثى بزرگ است.»
  
میرزا عبدالله افندی اصفهانی در «ریاض العلما» درباره حرانی می‌نویسد: «عالم، فقیه و محدث».
+
[[میرزا عبدالله افندی|میرزا عبدالله افندی اصفهانی]] در «[[ریاض العلماء (کتاب)|ریاض العلماء]]» درباره حرانی می‌نویسد: «عالم، فقیه و محدث».
  
میرزا محمدباقر خوانساری نیز در «روضات الجنات» می‌نویسد: «حسن بن علی بن حسین شعبه حرانی (یا حلبی) فاضلی است فقیه، متبحر، هوشیار، بلندپایه و آبرومند و کتابش مورد اعتماد اصحاب است».<ref> روضات الجنات (قم: اسماعیلیان، بیتا) ج ص 290.</ref>
+
[[سید محمدباقر موسوی خوانساری|سید محمدباقر خوانساری]] نیز در «[[روضات الجنات (کتاب)|روضات الجنات]]» می‌نویسد: «حسن بن علی بن حسین شعبه حرانی، فقیهى اندیشمند و متبحرى بزرگ و شخصیتى سرشناس است. او کتابى به رشته تحریر در آورده که اصحاب و فقهاى شیعه همه بر آن اعتماد کرده ‏اند».<ref> روضات الجنات، ج ۲، ص ۲۹۰.</ref>
  
==پانویس ==
+
[[حاج شیخ عباس قمی|شیخ عباس قمى]] نیز در دو کتاب «الکنى و الالقاب» و «الفوائد الرضویه» خود از حرانى یاد مى کند و مى نویسد: «ابومحمد حسن بن على بن شعبه حرانى فاضل محدث، عالم عامل، فقیه جلیل، صاحب کتاب «تحف العقول» و آن کتابى نفیس و پرفایده و مشهور پیش علماست.»<ref>الفوائد الرضویه، ص ۱۰۹.</ref>
 +
==پانویس==
 
<references />
 
<references />
 
==منابع==
 
==منابع==
*ابوالفضل حافظیان، مدخل «حرانی ابن شعبه»، دانشنامه جهان اسلام، ج12
+
*[https://rch.ac.ir/article/Details/9542 "حرانی ابن شعبه"، دانشنامه جهان اسلام، ابوالفضل حافظیان، ج۱۲].
*حرانی ابن شعبه (حسن بن علی بن حسین بن شعبه)
+
*[http://nbo.ir/%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%A8%D9%86-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D8%A8%D9%86-%D8%B4%D8%B9%D8%A8%D9%87-%D8%AD%D8%B1%D9%91%D8%A7%D9%86%DB%8C__a-366.aspx#_ftn21 "حسن بن علی ابن شعبه حرّانی"، فرهیختگان تمدن شیعه].
*مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، نرم افزار جامع الحادیث 3 [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی
+
*[[نرم افزار جامع الاحادیث ۵ / ۳|نرم افزار جامع الاحادیث]] [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
 
 
 
{{سنجش کیفی
 
{{سنجش کیفی
 
|سنجش=شده
 
|سنجش=شده
سطر ۵۴: سطر ۶۳:
 
|رده=دارد
 
|رده=دارد
 
}}
 
}}
 
 
[[رده: علمای قرن چهارم]]
 
[[رده: علمای قرن چهارم]]
 +
[[رده: علماء شیعه]]
 
[[رده:محدثان]]
 
[[رده:محدثان]]
[[رده:مقاله های مهم]]
+
[[رده:فقیهان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۷

«حسن بن على بن حسین بن شعبه حرانى»، فقیه و محدث بزرگ شیعه در قرن چهارم هجری است. ابن شعبه حرانى نزد علمای رجال و تراجم توثیق شده و کتاب معروفش «تحف العقول عن آل‌ الرسول» مورد تمجید و توجه آنان قرار گرفته است.

نام کامل حسن بن على بن حسین بن شعبه حرانى
زادگاه حلب، سوریه
وفات قرن چهارم قمری

Line.png

اساتید

محمد بن همام اسکافی،،...

شاگردان

شیخ مفید،...

آثار

تحف العقول عن آل‌ الرسول، التمحیص،...

زندگی‌نامه

ابو محمد، حسن بن على بن حسین بن شعبه حرانى حلبى، اهل «حرّان» بود که یکى از روستاهاى اطراف شهر حلب در سوریه است. حرّانی منسوب به خاندان شعبه است که در اصل اهل حلب بودند و محدّثان بزرگی در میان آنان ظهور کرده‌اند. تاریخ تولدش ذکر نشده، ولى طبق منابع تاریخى، قبل از سال ۳۸۱ قمری زنده بوده است.

ابن شعبه حرانی از معاصران شیخ صدوق ‏(متوفاى ۳۸۱ ق) است و از محمد بن همام‏ (متوفاى ۳۳۶ ق) روایت نقل می‌کند و از مشایخ شیخ مفید (متوفاى ۴۱۳ ق) نیز به شمار می‌آید.[۱]

در منابع کهن رجالی شیعه درباره وی اطلاعی وجود ندارد. براساس نوشته حسین بن علی ‌بن صادق بحرانی در رساله‌ای که درباره اخلاق و سلوک تألیف کرده، ابن‌شعبه از قدمای اصحاب امامیه محسوب شده و شیخ مفید از تُحف‌العقولِ وی، مطالبی نقل کرده است.[۲] آقا بزرگ طهرانی از نوشته بحرانی استنباط کرده که حرّانی از مشایخ شیخ مفید بوده[۳]، ولی بنابر منابع رجالی، مرحوم مفید، شیخی بدین نام نداشته است.

استادان و شاگردان

از تحصیل و جلسات درس ابن شعبه حرانى جز اطلاعات اندکى در دست نیست و فقط در تراجم به ابوعلى محمد بن همام بغدادى (متوفاى ۳۳۶ ق)، از محدثان و فقیهان بزرگ شیعى اشاره شده که حرانى نزد وى شاگردى کرد و از او اجازه روایت دریافت داشت.

همچنین مهم‌ترین شخصیتى که برخی به عنوان شاگرد او نام برده اند، شیخ مفید (متوفاى ۴۱۳ ق) می باشد.

آثار و تألیفات‌

در نظر عالمان

حرّانى، به تصدیق بسیارى از فرهیختگان، عالمى فاضل و عامل بود و در فقه و حدیث مورد توجه عالمان قرار داشت، به ویژه در حدیث که «تحف العقول» او بیانگر تبحر و وثاقتش در نقل حدیث است، به طورى که علامه مجلسى روایات او را با این که سلسه سندش ذکر نشده، مقبول مى داند. علامه مجلسی درباره تحف می‌نویسد: «... نظم این کتاب دلالت بر رفعت شأن مؤلف دارد و بیشتر در مواعظ و اصول معلومه‌ای است که محتاج سند نیست».[۴]

همچنین با نگاهى به مقدمه تحف و روایات مذکور در آن و نیز مناجات و توصیه ها به دست مى آید که او در اخلاق و حقوق اسلامی نیز دستى داشته و با طرحى نو، مجموعه روایات اخلاقى، حِکَمى و حقوقى را ارائه نموده است.

شیخ مفید، ضمن تمجید از حرانی، درباره کتاب تحف العقول می‌نویسد: «تحف العقول کتاب لم یسمح الدهر بمثله؛ تحف العقول کتابی است که دهر همانند آن را نشنیده است.»[۵]

شیخ حر عاملى در کتاب «أمل الآمل» درباره ایشان مى ‏فرماید: «ابو محمد، حسن بن على بن شعبه، دانشمندى با فضل و محدثى بزرگ است.»

میرزا عبدالله افندی اصفهانی در «ریاض العلماء» درباره حرانی می‌نویسد: «عالم، فقیه و محدث».

سید محمدباقر خوانساری نیز در «روضات الجنات» می‌نویسد: «حسن بن علی بن حسین شعبه حرانی، فقیهى اندیشمند و متبحرى بزرگ و شخصیتى سرشناس است. او کتابى به رشته تحریر در آورده که اصحاب و فقهاى شیعه همه بر آن اعتماد کرده ‏اند».[۶]

شیخ عباس قمى نیز در دو کتاب «الکنى و الالقاب» و «الفوائد الرضویه» خود از حرانى یاد مى کند و مى نویسد: «ابومحمد حسن بن على بن شعبه حرانى فاضل محدث، عالم عامل، فقیه جلیل، صاحب کتاب «تحف العقول» و آن کتابى نفیس و پرفایده و مشهور پیش علماست.»[۷]

پانویس

  1. امین، أعیان الشیعة، ج ‏۵، ص ۱۸۵.
  2. رجوع کنید به شیخ عباس قمی، کتاب الکنی و الالقاب، صیدا ۱۳۵۷ـ۱۳۵۸، چاپ افست قم، ج۱، ص۳۲۹ـ۳۳۰
  3. الذریعه، ج۳، ص۴۰۰
  4. بحارالانوار، مقدمه، فصل دوم.
  5. سید حسن صدر، تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، ص ۴۱۴.
  6. روضات الجنات، ج ۲، ص ۲۹۰.
  7. الفوائد الرضویه، ص ۱۰۹.

منابع