جامعیت مقاله متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

تهلیل: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
 
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
 +
{{خوب}}
 +
'''«تهلیل»''' به معنای گفتن «لا إلهَ إلّا اللّه» است و مفاد آن، اقرار به [[توحید]] و یکتایى پروردگار می باشد. این [[ذکر (اصطلاح اخلاق و عرفان)|ذکر]]، از برترین و با فضیلت‌ترین اذکار و بهترین عبادات به شمار مى‌رود<ref> وسائل الشیعة، ج۷، ص۱۸۰؛ کشف الغطاء ج۲، ص۳۰۵. </ref> و در باب [[نماز|صلات]] و [[حج]] به مناسبت از آن سخن رفته است.
  
'''گفتن «لا اله الّا اللّه».'''
+
«تهلیل» در همه احوال به ویژه در موارد زیر [[مستحب]] است:
  
مفاد تهلیل اقرار به توحید و یكتایى پروردگار است كه از برترین و با فضیلت‌ترین اذكار و بهترین عبادات به شمار مى‌رود<ref> وسائل الشیعة، ج7، ص180؛ كشف الغطاء ج2، ص305. </ref> و در باب صلات و حج به مناسبت از آن سخن رفته است.  
+
در تعقیب [[نماز]]؛<ref> الدروس الشرعیة، ج۱، ص۱۸۴. </ref> صد بار در هر روز؛<ref> کشف الغطاء، ج۲، ص۳۰۵. </ref> صد بار با صداى بلند در [[نماز باران|نماز استسقاء]] (نماز باران)؛ براى امام هنگام قرار گرفتن بر روى منبر جهت ایراد خطبه، بعد از [[تکبیر|تکبیر]] و [[تسبیح]]؛<ref> الحدائق الناضرة ج۱۰، ص۴۹۰؛ کشف اللثام ج۴، ص۳۸۷. </ref> هفت بار در [[سعی بین صفا و مروه|سعى]] هنگام برآمدن بر [[صفا و مروه|کوه صفا]]؛<ref> جواهر الکلام، ج۱۹، ص۴۱۵. </ref> بسیار گفتن آن در [[عرفات]]؛<ref> کلمة التقوى، ج۳، ص۴۰۷. </ref> صد بار در [[مشعر الحرام|مشعر]] و [[مسجد خیف]]<ref> دلیل الناسک (حکیم)، ص۳۵۸؛ جواهر الکلام ج۲۰، ص۴۴. </ref> و گفتن آن در سفر هنگام بالا رفتن از سربالایى<ref> همان، ج۱۸، ص۱۴۵. </ref> و به طور کلی، بلند گفتن «لا إله إلّا اللّه» مستحب است.<ref> وسائل الشیعة، ج۷، ص۲۱۴. </ref>
  
تهلیل در همه احوال به ویژه در موارد زیر مستحب است: در تعقیب نماز؛<ref> الدروس الشرعیة، ج1، ص184. </ref> صد بار در هر روز؛<ref> كشف الغطاء، ج2، ص305. </ref> صد بار با صداى بلند در نماز استسقاء (رجوع شود به: [[نماز باران]]) براى امام هنگام قرار گرفتن بر روى منبر جهت ایراد خطبه؛ بعد از تكبیر و تسبیح؛<ref> الحدائق الناضرة 1ج0، ص490؛ كشف اللثام ج4، ص387. </ref> هفت بار در سعى هنگام برآمدن بر كوه صفا و نیز صد بار هنگام سعى همراه با دعاها و اذكار وارد شده؛<ref> جواهر الكلام، 1ج9، ص415. </ref> بسیار گفتن آن در [[عرفات]]<ref> كلمة التقوى، ج3، ص407. </ref>، صد بار در [[مشعر]] و [[مسجد خیف]]<ref> دلیل الناسك (حكیم)/ 358؛ جواهر الكلام 2ج0، ص44. </ref> و نیز گفتن آن در سفر هنگام بالا رفتن از سربالایى<ref> همان، 1ج8، ص145. </ref> و بلند گفتن «لا إله إلّا اللّه» مستحب است.<ref> وسائل الشیعة، ج7، ص214. </ref>
+
از اجزاى [[اذان]] دو بار و از اجزاى [[اقامه]] یک بار گفتن ذکر «لا إله إلّا اللّه» است، که فصل پایانى هر کدام را تشکیل مى‌دهد.<ref> جواهرالکلام ج۹، ص ۸۱-۸۲. </ref>  
 
 
از اجزاى [[اذان]] دو بار و از اجزاى [[اقامه]] یك بار گفتن «لا إله إلّا اللّه» است كه فصل پایانى هر كدام را تشكیل مى‌دهد.<ref> جواهرالكلام ج9، ص 81-82. </ref>  
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
  
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌2، ص 672.
+
* فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود شاهرودى، ج ‌۲، ص ۶۷۲.
  
 
[[رده:نماز]]
 
[[رده:نماز]]
 +
[[رده:اذکار]]
 +
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= متوسط
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۴

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«تهلیل» به معنای گفتن «لا إلهَ إلّا اللّه» است و مفاد آن، اقرار به توحید و یکتایى پروردگار می باشد. این ذکر، از برترین و با فضیلت‌ترین اذکار و بهترین عبادات به شمار مى‌رود[۱] و در باب صلات و حج به مناسبت از آن سخن رفته است.

«تهلیل» در همه احوال به ویژه در موارد زیر مستحب است:

در تعقیب نماز؛[۲] صد بار در هر روز؛[۳] صد بار با صداى بلند در نماز استسقاء (نماز باران)؛ براى امام هنگام قرار گرفتن بر روى منبر جهت ایراد خطبه، بعد از تکبیر و تسبیح؛[۴] هفت بار در سعى هنگام برآمدن بر کوه صفا؛[۵] بسیار گفتن آن در عرفات؛[۶] صد بار در مشعر و مسجد خیف[۷] و گفتن آن در سفر هنگام بالا رفتن از سربالایى[۸] و به طور کلی، بلند گفتن «لا إله إلّا اللّه» مستحب است.[۹]

از اجزاى اذان دو بار و از اجزاى اقامه یک بار گفتن ذکر «لا إله إلّا اللّه» است، که فصل پایانى هر کدام را تشکیل مى‌دهد.[۱۰]

پانویس

  1. وسائل الشیعة، ج۷، ص۱۸۰؛ کشف الغطاء ج۲، ص۳۰۵.
  2. الدروس الشرعیة، ج۱، ص۱۸۴.
  3. کشف الغطاء، ج۲، ص۳۰۵.
  4. الحدائق الناضرة ج۱۰، ص۴۹۰؛ کشف اللثام ج۴، ص۳۸۷.
  5. جواهر الکلام، ج۱۹، ص۴۱۵.
  6. کلمة التقوى، ج۳، ص۴۰۷.
  7. دلیل الناسک (حکیم)، ص۳۵۸؛ جواهر الکلام ج۲۰، ص۴۴.
  8. همان، ج۱۸، ص۱۴۵.
  9. وسائل الشیعة، ج۷، ص۲۱۴.
  10. جواهرالکلام ج۹، ص ۸۱-۸۲.

منابع

  • فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود شاهرودى، ج ‌۲، ص ۶۷۲.