تهلیل: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ تهليل را به تهلیل که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | {{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | '''گفتن «لا | + | '''«تهلیل»''' به معنای گفتن «لا إلهَ إلّا اللّه» است و مفاد آن، اقرار به [[توحید]] و یکتایى پروردگار می باشد. این [[ذکر (اصطلاح اخلاق و عرفان)|ذکر]]، از برترین و با فضیلت‌ترین اذکار و بهترین عبادات به شمار مى‌رود<ref> وسائل الشیعة، ج۷، ص۱۸۰؛ کشف الغطاء ج۲، ص۳۰۵. </ref> و در باب [[نماز|صلات]] و [[حج]] به مناسبت از آن سخن رفته است. |
| − | + | «تهلیل» در همه احوال به ویژه در موارد زیر [[مستحب]] است: | |
| − | + | در تعقیب [[نماز]]؛<ref> الدروس الشرعیة، ج۱، ص۱۸۴. </ref> صد بار در هر روز؛<ref> کشف الغطاء، ج۲، ص۳۰۵. </ref> صد بار با صداى بلند در [[نماز باران|نماز استسقاء]] (نماز باران)؛ براى امام هنگام قرار گرفتن بر روى منبر جهت ایراد خطبه، بعد از [[تکبیر|تکبیر]] و [[تسبیح]]؛<ref> الحدائق الناضرة ج۱۰، ص۴۹۰؛ کشف اللثام ج۴، ص۳۸۷. </ref> هفت بار در [[سعی بین صفا و مروه|سعى]] هنگام برآمدن بر [[صفا و مروه|کوه صفا]]؛<ref> جواهر الکلام، ج۱۹، ص۴۱۵. </ref> بسیار گفتن آن در [[عرفات]]؛<ref> کلمة التقوى، ج۳، ص۴۰۷. </ref> صد بار در [[مشعر الحرام|مشعر]] و [[مسجد خیف]]<ref> دلیل الناسک (حکیم)، ص۳۵۸؛ جواهر الکلام ج۲۰، ص۴۴. </ref> و گفتن آن در سفر هنگام بالا رفتن از سربالایى<ref> همان، ج۱۸، ص۱۴۵. </ref> و به طور کلی، بلند گفتن «لا إله إلّا اللّه» مستحب است.<ref> وسائل الشیعة، ج۷، ص۲۱۴. </ref> | |
| − | از اجزاى [[اذان]] دو بار و از اجزاى [[اقامه]] | + | از اجزاى [[اذان]] دو بار و از اجزاى [[اقامه]] یک بار گفتن ذکر «لا إله إلّا اللّه» است، که فصل پایانى هر کدام را تشکیل مى‌دهد.<ref> جواهرالکلام ج۹، ص ۸۱-۸۲. </ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود | + | * فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود شاهرودى، ج ۲، ص ۶۷۲. |
[[رده:نماز]] | [[رده:نماز]] | ||
| − | [[رده: | + | [[رده:اذکار]] |
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۴
«تهلیل» به معنای گفتن «لا إلهَ إلّا اللّه» است و مفاد آن، اقرار به توحید و یکتایى پروردگار می باشد. این ذکر، از برترین و با فضیلت‌ترین اذکار و بهترین عبادات به شمار مى‌رود[۱] و در باب صلات و حج به مناسبت از آن سخن رفته است.
«تهلیل» در همه احوال به ویژه در موارد زیر مستحب است:
در تعقیب نماز؛[۲] صد بار در هر روز؛[۳] صد بار با صداى بلند در نماز استسقاء (نماز باران)؛ براى امام هنگام قرار گرفتن بر روى منبر جهت ایراد خطبه، بعد از تکبیر و تسبیح؛[۴] هفت بار در سعى هنگام برآمدن بر کوه صفا؛[۵] بسیار گفتن آن در عرفات؛[۶] صد بار در مشعر و مسجد خیف[۷] و گفتن آن در سفر هنگام بالا رفتن از سربالایى[۸] و به طور کلی، بلند گفتن «لا إله إلّا اللّه» مستحب است.[۹]
از اجزاى اذان دو بار و از اجزاى اقامه یک بار گفتن ذکر «لا إله إلّا اللّه» است، که فصل پایانى هر کدام را تشکیل مى‌دهد.[۱۰]
پانویس
- ↑ وسائل الشیعة، ج۷، ص۱۸۰؛ کشف الغطاء ج۲، ص۳۰۵.
- ↑ الدروس الشرعیة، ج۱، ص۱۸۴.
- ↑ کشف الغطاء، ج۲، ص۳۰۵.
- ↑ الحدائق الناضرة ج۱۰، ص۴۹۰؛ کشف اللثام ج۴، ص۳۸۷.
- ↑ جواهر الکلام، ج۱۹، ص۴۱۵.
- ↑ کلمة التقوى، ج۳، ص۴۰۷.
- ↑ دلیل الناسک (حکیم)، ص۳۵۸؛ جواهر الکلام ج۲۰، ص۴۴.
- ↑ همان، ج۱۸، ص۱۴۵.
- ↑ وسائل الشیعة، ج۷، ص۲۱۴.
- ↑ جواهرالکلام ج۹، ص ۸۱-۸۲.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود شاهرودى، ج ۲، ص ۶۷۲.
