علی احمدی میانجی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(وفات حاج ميرزا على احمدى ميانجى)
(آرشیو عکس و تصویر)
 
(۱۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
آیت الله علی احمدی میانجی (۱۳۰۵-۱۳۷۹شفقیه اصولی و استاد اخلاق حوزه علمیه قم است؛ که با وجود کسب فیض در محضر عالمانی چون آیت‌الله [[بروجردی، حسین|بروجردی]] و [[علامه طباطبایی|علّامه طباطبایی]] و نگاشتن کتاب‌هایی همچون [[مكاتيب الأئمة علیهم‌السلام (کتاب)|مکاتیب الائمه]]، مکاتیب الرسول و مالکیت خصوصی در اسلام، در زندگی خویش همواره سلوکی فروتنانه داشت و در مسیر بندگی حق گام برمی‌داشت.  
+
'''آیت الله علی احمدی میانجی''' (۱۳۰۵-۱۳۷۹ شاز فقها و اساتید اخلاق [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]] در دوره معاصر و از شاگردان [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردی]] و [[علامه طباطبایی|علّامه طباطبایی]] بود. او از انقلاب اسلامی ایران حمایت می‌کرد و چندین دوره نماینده مردم آذربایجان شرقی در مجلس خبرگان رهبری بود. تأسیس «مدرسه رضوى»، «انجمن دین و دانش» و «صندوق ذخیره علوى»، از جمله خدمات فرهنگى - اجتماعى آیت الله میانجى به شمار می‌رود. از مشهورترین آثار او می‌توان به «[[مکاتیب الرسول (کتاب)|مکاتیب الرسول]]» و «[[مکاتیب الأئمة (کتاب)|مکاتیب الائمه]]»، اشاره نمود.  
 
 
 
{{شناسنامه عالم
 
{{شناسنامه عالم
||نام کامل = علی احمدی میانجی
+
||نام کامل = میرزا علی احمدی میانجی
||تصویر= [[پرونده:Miianeji.jpg|۲2۰px]]
+
||تصویر= [[پرونده:Miianeji.jpg|۲۲۰px]]
||زادروز =  1306 شمسی
+
||زادروز =  ۱۳۰۵ شمسی
|زادگاه = پورسخلو، آذربایجان شرقی
+
|زادگاه = میانه، آذربایجان شرقی
|وفات =  1379 شمسی
+
|وفات =  ۱۳۷۹ شمسی
|مدفن = حرم حضرت معصومه سلام الله علیها - [[قم]]
+
|مدفن = [[قم]]، [[حرم حضرت معصومه علیها السلام|حرم حضرت معصومه]]
|اساتید =  آيت الله ابومحمد حجتى، آيت الله رضى زنوزى و [[علامه طباطبایی]]
+
|اساتید =  [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردی]]، [[علامه طباطبایی|علّامه طباطبایی]]، [[میرزا رضی زنوزی]]، [[سید محمدرضا موسوی گلپایگانی|آیت‌الله گلپایگانی]]،...
 
|شاگردان =  
 
|شاگردان =  
|آثار =  [[مكاتيب الأئمة علیهم‌السلام (کتاب)|مکاتیب الائمه]]، مكاتيب الرسول، مواقف الشيعه، التبرك، الاسير فى الاسلام و السجود على الارض
+
|آثار =  [[مکاتیب الرسول (کتاب)|مکاتیب الرسول]]، [[مکاتیب الأئمة (کتاب)|مکاتیب الائمه]]، [[مواقف الشیعه (کتاب)|مواقف الشیعه]]، التبرک، مالکیت خصوصی در اسلام، السجود على الارض،...
 
}}
 
}}
  
==خاندان==
+
==ولادت و خاندان==
 
 
مرحوم آخوند ملا على، جد دوم آيت الله احمدى ميانجى بشمار مى آيد. او در روستاى جهندنير، از توابع شمالى شهرستان ميانه ديده به جهان گشود. سپس جهت تحصيل علوم دينى، راهى [[حوزه علميه]] تبريز شد.
 
 
 
مرحوم ملا على، دو فرزند پسر به نام هاى محمود و احمد داشت، كه هر دو راه پدر را پيش گرفتند و به تحصيل علم و دانش روى آوردند و در تبليغ دين و هدايت مردم منطقه، نقش بسزايى داشتند.
 
 
 
حجة الاسلام والمسلمين شيخ احمد فرزند كوچك پدر (جد اول آيت الله احمدى ميانجى)، بيش از برادر بزرگش محمود به فراگيرى علوم اسلامى علاقه نشان داد. لذا به آموخته هاى خود در خدمت پدر بسنده نكرد و به حوزه علميه تبريز هجرت نمود.<ref>سيماى ميانه، خطه ولايت، عبدالرحيم اباذرى، انتشارات نبوغ، قم، 1374، ص 197.</ref>
 
 
 
===پدر===
 
 
 
ثقة الاسلام ملا حسينعلى احمدى (فرزند حجة الاسلام شيخ احمد)، پدر آيت الله احمدى ميانجى است. او در همان روستاى پورسخلو به دنيا آمد. پس از دوران كودكى با تشويق و همت پدر در سال 1331 ق، رهسپار حوزه علميه تبريز شد. حدود پنج سال در آن مركز علمى به تحصيل پرداخت و از محضرت اساتيدى مانند آيت الله آقا ميرزا خليل مجتهد تا سطح شرح لمعه فيض برد. همزمان با درگذشت پدر كه مصادف با سال 1336 بود، به منطقه بازگشت و به جاى پدر مسئوليت رهبرى و هدايت مردم را بر دوش گرفت. چون از روحيه اجتماعى خوبى برخوردار بود، در مدت كوتاهى توانست به امور تبليغى، فرهنگى و مذهبى توسعه و كارايى بيشتر و بهتر بدهد. قدرت و نفوذ معنوى وى در منطقه به قدرى چشمگير بود كه افراد شرور و خوانين از برخوردهاى صريح و ظلم ستيز او در هراس و اضطراب بودند و هرگز نمى توانستند پاى خود را از گليم خويش بيشتر دراز كنند؛ چنان كه نقش تاريخى وى در غائله آذربايجان در سال 1325 ش، در جهت هدايت مردم و مبارزه آنان با مسلك كمونيستى بر كسى پوشيده نيست.<ref>همان، ص 208 و تاريخ انقلاب اسلامى شهرستان ميانه، عبدالرحيم اباذرى، مركز اسناد انقلاب اسلامى، تهران، 1380 فصل اول.</ref>
 
 
 
===مادر===
 
 
 
آيت الله احمدى ميانجى، در يادداشت هاى پراكنده خود ويژگى هاى اخلاقى و فعاليت هاى اجتماعى پدر را چنين بيان مى كند:
 
 
 
«...مادرم از فرزندان حضرت رسول صلی الله علیه و آله و مرحوم پدرم طبق نوشته خودش، كه در آخر جلد دوم «شرح لمعه» آمده، در سال 1335 ق «شرح لمعه» مى خوانده است و در سال 1336 ق. كه قحطى بزرگ اتفاق افتاد و پدرم ترك تحصيل نموده و مشغول تبليغ و خدمت در محل شده است. پدرم خود زارع بود و كشاورزى داشت. خود در باغ ها در آبيارى كردن و حفر چشمه ها و درختكارى، و وقت خرمن كوبيدن گندم، كار مى كرد و هر سال [[زكات]] و [[خمس]] مى داد. در ايام ماه [[رمضان]] و [[محرم]] منبر مى رفت و در طول سال به كارهاى شرعى مردم، تبليغ [[احكام]]، رفع منازعات و اصلاح بين الناس مى پرداخت. به حضرت [[امام حسين]] علیه السلام علاقه خاصى داشت. گاهى تنها براى خودش روضه مى خواند و گريه مى كرد. حتى در صحرا و در باغ، هنگام كاركردن، و در مجالس مختلف كه براى مردم صحبت مى نمود، در آخر روضه مى خواند. من در ايشان حرص بر دنيا، و حسد به هم نوع نديدم؛ بلكه بر عكس، خدمت به هم نوع و احترام را لازم مى ديد و در رفع حوايج مردم كوشش مى كرد...».
 
 
 
او در اواخر عمر، به شهر ميانه رفته و در همانجا ماندگار شد. بعد از اندكى در سال 1351 ش، چشم از جهان فروبست. پيكر اين عالم پرتلاش به شهر [[قم]] انتقال داده شد و در قبرستان وادى السلام به خاك سپرده شد.
 
  
==تولد==
+
على احمدى میانجى، در چهارم [[ماه محرم]] ۱۳۴۵ ه.ق (۱۳۰۵ ش) در روستاى «پورسخلو» از توابع شهرستان میانه (آذربایجان شرقی) دیده به جهان گشود. 
  
آيت الله على احمدى ميانجى، چهارم [[محرم]] الحرام 1345 ه.ق (1306 ش) در روستاى پورسخلو ديده به جهان گشود. دوران كودكى و نوجوانى را در چنين محيط خانوادگى، كه سرشار از تلاش و كوشش، صفا و صميميت و عبوديت و معنويت بود، سپرى كرد و در دامن مادرى از سلاله رسول اكرم صلی الله علیه و آله كاملاً تربيت اسلامى يافت.  
+
پدرش حجةالاسلام ملا حسینعلى احمدى (۱۳۵۱ ش)، در حوزه علمیه [[تبریز|تبریز]] از محضر اساتیدى مانند آیت الله آقا میرزا خلیل مجتهد تا سطح [[شرح لمعه]] فیض برد. او مسئولیت رهبرى و هدایت مردم را بر دوش گرفت و در مدت کوتاهى توانست به امور تبلیغى، فرهنگى و مذهبى توسعه و کارایى بیشتر بدهد. آیت الله احمدى میانجى، در بیان فعالیت هاى اجتماعى پدرش مى گوید: «... در ایام ماه [[رمضان]] و [[ماه محرم|محرم]] منبر مى رفت و در طول سال به کارهاى شرعى مردم، تبلیغ [[احکام]]، رفع منازعات و اصلاح بین الناس مى پرداخت...».  
  
==تحصیلات==
+
==تحصیل و استادان==
  
استاد میانجی‌، کتاب های‌ فارسی‌ متداول‌ در آن‌ روزگار، همچون‌ گلستان‌، نصاب‌ الصبیان‌ و منشآت‌ امیر نظام‌ را نزد پدرش‌ آموخت‌ و در ۱۲ یا ۱۳ سالگی‌ به‌ عزم‌ تحصیل‌ علوم‌ حوزوی‌ به‌ «میانه‌» رفت‌. ادبیات‌ عرب‌، حاشیه‌ ملا عبدالله، معالم‌ الاصول‌، قوانین‌ و شرح‌ لمعه‌ را نزد مرحوم‌ آیت الله شیخ‌ ابو محمد حجّتی‌ به‌ خوبی‌ فرا گرفت‌. بخشی‌ از شرح‌ لمعه‌ را نیز نزد حاج‌ شیخ‌ لطفعلی‌ و نوزی‌ میانجی‌ و شیخ‌ مهدی‌ جدیدی‌ آموخت‌. سپس‌ به‌ سفارش‌ آیت الله ونوزی‌ به‌ تبریز رفت‌ و در مدرسه حسن پادشاه و مدرسه حاج علی‌اصغر تبریز از محضر چندی‌ از عالمان‌ آن‌ دیار، از جمله‌ [[علامه‌ طباطبايی|علامه‌ طباطبایی‌]] بهره‌ برد. اقامت‌ وی‌ در تبریز چهار ماه‌ طول‌ کشید. پس‌ از آن‌، با مهاجرت‌ علامه‌ طباطبایی‌ به‌ قم‌، وی‌ نیز عزم‌ قم‌ کرد.
+
على احمدى میانجی‌، کتاب های‌ فارسی‌ متداول‌ در آن‌ روزگار، همچون‌ [[گلستان سعدی (کتاب)|گلستان‌]]، [[نصاب‌ الصبیان (کتاب)|نصاب‌ الصبیان‌]] و منشآت‌ امیر نظام‌ را نزد پدرش‌ آموخت‌ و در ۱۲ یا ۱۳ سالگی‌ به‌ عزم‌ تحصیل‌ علوم‌ حوزوی‌ به‌ «میانه‌» رفت‌. [[ادبیات عرب|ادبیات‌ عرب‌]]، حاشیه‌ ملا عبدالله، [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم‌ الاصول‌]]، [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانین‌]] و [[شرح لمعه|شرح‌ لمعه‌]] را نزد مرحوم‌ آیت الله شیخ‌ ابو محمد حجّتی‌ فرا گرفت‌. بخشی‌ از شرح‌ لمعه‌ را نیز نزد حاج‌ شیخ‌ لطفعلی‌ زنوزی و شیخ‌ مهدی‌ جدیدی‌ آموخت‌. سپس‌ به‌ [[تبریز]] رفت‌ و در مدرسه حسن پادشاه و مدرسه حاج علی‌اصغر تبریز از محضر چندی‌ از عالمان‌ آن‌ دیار، از جمله‌ [[علامه‌ طباطبایی|علامه‌ طباطبایی‌]] بهره‌ برد. اقامت‌ وی‌ در تبریز چهار ماه‌ طول‌ کشید. پس‌ از آن‌، با مهاجرت‌ علامه‌ طباطبایی‌ به‌ [[قم|قم‌]]، وی‌ نیز عزم‌ قم‌ کرد.
  
===هجرت به قم===
+
علاوه بر عالمان مذکور، برخی از اساتید احمدى میانجی‌ در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]] عبارتند از:
علی جوان با رضایت پدر تصمیم می‌گیرد که کسب علم را در قم پی بگیرد. آن مرحوم چگونگی حرکت به سوی قم را این‌گونه شرح داده است:
 
  
«پدرم پول چندانی نداشت. هروقت که یادم می‌آید، متأثر می‌شوم؛ چراکه ایشان دلش می‌خواست به ما کمک کند، ولی قادر به این کار نبود. در یک کلام عرض کنم که ما را راه انداخت و یک مقدار پول که نمی‌دانم چگونه تهیه کرده بود، به من داد و ما به سوی قم روانه شدیم.  
+
*[[میرزا رضی زنوزی|آیت الله میرزا رضی زنوزى]]
 +
*[[آیت الله بروجردی|آیت‌الله بروجردی]]
 +
*[[سید محمد حجت کوه کمره ای|آیت‌الله حجّت کوه‌کمره‌ای]]
 +
*[[علامه طباطبایى|علامه طباطبایی]]
 +
*[[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|آیت‌الله مرعشی نجفی]]
 +
*آیت‌الله کافی‌الملک
 +
*[[سید محمدرضا موسوی گلپایگانی|آیت‌الله گلپایگانی]]
 +
*آیت‌الله زنجانی
 +
*[[سید محمد محقق داماد|آیت‌الله محقق داماد]]
 +
*[[میرزا هاشم آملی|آیت‌الله میرزا هاشم آملی]]
 +
*آیت‌الله حسین قاضی.
  
شوهرخاله‌ام، که بعدها پدرخانم من شد، یک ماشین باری پیدا کرد. آن زمان مقارن جنگ بود و ماشین و یا وسیله نقلیه زیادی در دسترس نبود. نمی‌دانم بار ماشین چه بود، ولی فکر کنم پنبه بود. جایی که برایم در نظر گرفته شد، بغل راننده بود. ما سه نفر بودیم؛ همین‌که می‌خواستم سوار شوم، دیدم یکی از طلبه‌ها زن و بچه‌اش هم همراهش است. من به او گفتم شما با خانمت جلو بنشین، من بالای ماشین می‌روم. دو نفری رفتیم بالای ماشین و روی پنبه‌ها خوابیدیم و برای اینکه در جاده پرت نشویم، دست‌هایمان را زیر طناب‌هایی که پنبه را بسته بودند، قرار دادیم. جاده‌ها در آن زمان آسفالت نبود و دست‌اندازهای جاده تکان‌های سختی به ماشین می‌داد. یک شب راه آمدیم، صبح حدود ساعت هفت و نیم یا هشت صبح به زنجان رسیدیم. آن زمان از زنجان تا تهران قطار رفت و آمد می‌کرد.
+
احمدی میانجی همچنین از آیت الله بروجردی، آیت الله گلپایگانی، امام خمینی، [[سید محمدهادی میلانی|آیت الله میلانی]] و [[سید عبدالهادی شیرازی]] اجازه [[اجتهاد]] داشت. او از سوی آیت الله بروجردی اجازه داشت تا وجوهات را در اختیار طلاب نیازمند قرار دهد.
 +
==آثار و تألیفات==
  
برای اینکه بلیت قطار بگیریم، یکی دو ساعت قبل از اذان صبح به ایستگاه راه‌آهن رفتیم، اما بلیت گیرمان نیامد. آن رفیق ما که زن و بچه همراهش بود، به‌طریقی بلیت گرفت. ما هم وسایل خودمان را به توشه راه‌آهن داده، خودمان هرکدام یک سفره نان برداشتیم و قصد کردیم که پیاده به سوی تهران حرکت کنیم. به یک قهوه‌خانه رسیدیم... . یک سواری آمد و گفت من به قره‌بلاغ می‌روم. قره‌بلاغ تقریباً در شش فرسخی زنجان واقع شده است. سوار شدیم و از هرکدام شش تومان گرفت. به این امید که فردا بلیت تهیه کنیم، شب را در قره‌بلاغ خوابیدیم، اما موفق به تهیه بلیت نشدیم و صبح روز بعد با یک نفربر روسی تا تاکستان آمدیم. از تاکستان تا قزوین را با یک سواری طی کردیم و از قزوین تا تهران را با یک اتوبوس آمدیم. اتوبوس‌های آن زمان صندلی نداشت؛ مسافران را داخل اتوبوس می‌چیدند. نُه تومان هم به اتوبوس دادیم. یک مسافرخانه در اطراف ایستگاه راه‌آهن تهران بود که شب را در آنجا خوابیدیم و سه تومان هم از این بابت پرداختیم. صبح روز بعد با قطار به قم آمدیم... . خلاصه اینکه از میانه تا قم سه یا چهار شب در راه بوده، حدود ۶۳ تومان هم خرج کرده بودم. به هرحال با این شرایط وارد قم شدم».<ref>«خاطرات آیت‌الله علی احمدی میانجی؛ قم: دفتر آیت‌الله میانجی؛ بی‌تا؛ ص ۴۲ و ۴۳.</ref>
+
#[[مکاتیب الرسول (کتاب)|مکاتیب الرسول]] در چهار جلد: این کتاب نفیس در پانزده فصل مهم، تنظیم و تدوین یافته است که در آن موضوعاتى از قبیل نامه هاى [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] صلی الله علیه وآله، نوشته هاى پیامبر در نزد [[ائمه اطهار|امامان معصوم]] علیهم السلام، مکتوبات آن حضرت در موضوعات متفرقه، ویژگى هاى آن‌ها از حیث فصاحت و [[بلاغت]] و سایر موضوعات تحقیقى و علمى مفید که به مناسبت هایى در لابه لاى فصول مطرح شده است.
 +
#[[مکاتیب الأئمة (کتاب)|مکاتیب الائمه]]: آیت‌الله میانجى پس از آنکه کتاب ارزشمند «مکاتیب الرسول» را منتشر کرد، مکاتیب الائمه(ع) را هم تدوین کرد و به جمع آورى نامه هاى [[ائمه اطهار|ائمه معصومین]] علیهم السلام پرداخت. مؤلف تلاش کرده آنچه نامه از ائمه در منابع مختلف تاریخى و حدیثى وجود داشته جمع آورى کند و منابع را در پاورقى به تفصیل بیاورد.
 +
#[[مواقف الشیعه (کتاب)|مواقف الشیعه]] در سه جلد: این کتاب، شامل نزدیک به یک هزار مناظره و احتجاج از [[صحابی|صحابه]] پیامبر صلی الله علیه و آله، اصحاب امامان معصوم علیهم السلام، راویان، محدثان، عالمان و شخصیت هاى بزرگ شیعه در طول تاریخ مى باشد و از منابع معتبر [[شیعه]] و اهل سنت جمع آورى شده و در سه مجلد، تدوین یافته است.
 +
#التبرک: در سال هاى پیش از انقلاب با توجه به شبهاتى که ایادى [[وهابیت|وهابیت]] در جامعه اسلامى و اذهان مسلمانان ایجاد مى کردند و هر روز دامنه آن در سطح عمیقى گسترش مى یافت، آیت الله احمدى با درک ضرورت موضوع به نگارش این اثر مفید پرداخت و بدین ترتیب به مقابله با این تهاجم فرهنگى برخاست. او دراین اثر گرانسنگ، اولاً در مقدمه کتاب، بیشتر اختلاف موجود در میان فرق اسلامى را غیرواقعى و نتیجه سوءتفاهم ها و دسیسه هاى دشمنان قلمداد مى کند. سپس در فصل اول، موضوع تبرک را در موارد متعدد، از دیدگاه [[احادیث]] پیامبر و تاریخ و سیره صحابه مورد بررسى و موشکافى قرار مى دهد. استناد او به روایات و شواهد تاریخى به صورتى است که هیچ یک از فرق اسلامى قادر بر انکار و ایجاد شبهه در آن نیستند.
 +
#الاسیر فى الاسلام: مؤلف در این کتاب ارزشمند نخست در مقدمه، ضمن ارائه مباحثى از قبیل مفهوم قیام، [[جهاد]] و دفاع، آداب و [[احکام]] جنگ، توصیه هاى [[امام على]] علیه السلام در جنگ، حقوق حیوانات در [[اسلام]] و چگونگى رفتار با اسیران در جنگ هاى مختلف، به چگونگى رفتار [[ایران|ایران]] با اسیران عراقى در مقایسه با کشورهاى دیگر مى پردازد، سپس مباحث اصلى کتاب را با موضوعاتى همچون: بحث لغوى جنگ، انگیزه هاى جنگ، جنگ در [[تورات]] و [[انجیل]]، وجود دعوت به اسلام، رفتار امام على علیه السلام با اسیران، اسیر در عصر جاهلیت و اسیر در اسلام مطرح مى سازد. آن گاه موضوع اخیر را در دو مقامِ «گرفتن اسیر از طوائف مختلف کفار» و «احکام اسیران بُغاة» دنبال مى کند و در نهایت، کتاب با مباحثى درباره «حقوق اسیر» به پایان مى رسد. آیت الله احمدى در هر بخش این کتاب، موضوعات مربوطه را، با آیات، روایات و شواهد تاریخى از سیره امامان معصوم علیهم السلام به هم آمیخته و اضافه بر آن، از منابع اهل سنت نیز بیشترین بهره را برده است.
 +
[[پرونده:Tabarrok.jpg|thumb|left|التبرک - یکی از آثار آیت الله احمدی میانجی]]
  
==اساتید==
+
#السجود على الارض: در این اثر نفیس که شامل بحث هاى قرآنى، حدیثى، فقهى، اصولى و تاریخى پیرامون موضوع «سجده» مى باشد، مؤلف، قدرت اجتهادى و فقاهتى خویش را به روشنى به اثبات مى رساند. وى در این کتاب ابتدا، سیر تاریخى [[سجده]] را به چهار دوره متفاوت تقسیم مى کند. سپس هر کدام آن‌ها را همراه با اقوال، آرا و اجتهادات صحابه، تابعین و ...، مورد بحث و بررسى قرار مى دهد و در بخش آخر، بحث مبسوطى را درباره فضیلت سجده بر [[تربت امام حسین علیه السلام|تربت امام حسین]] علیه السلام با استناد به احادیث مطرح مى نماید.
* آيت الله حجتى
+
#مالکیت خصوصى در اسلام، در دو جلد: در اوایل انقلاب، از سوى برخى گروهک ها شبهاتى در جامعه ترویج و القا مى شد مبنى بر این که: در [[اسلام]] مالکیت خصوصى وجود ندارد و اگر هم باشد، بسیار محدود است؛ یا در اسلام سرمایه و ثروت جایگاهى ندارد و اجاره یک نوع استثمار و بهره کشى از ضعیفان است و... آیت الله احمدى جهت پاسخ به این شبهات، سلسله مباحثى را پیراموى مالکیت خصوصى در [[رمضان|ماه رمضان]] سال ۱۳۵۹، در انجمن دین و دانش میانه آغاز مى کند و با استفاده از آیات و روایات در صدد رفع شبهه برمى آید و نظر اسلام را در این خصوص روشن مى سازد. یادداشت هاى این مباحث، با تصحیح و اضافاتى به صورت کتاب مذکور، در پاییز سال ۱۳۶۱ از سوى مؤسسه نشر اسلامى به چاپ رسید.
* آيت الله زنوزى
+
#احادیث اهل البیت عن طرق اهل السنة: این کتاب ارزشمند اثر مشترک آیت الله احمدى و مرحوم آیت الله [[سید مهدی روحانی|سید مهدى روحانى]] است. همان طورى که از نام آن پیداست، در این مجموعه، [[احادیث]] و روایات [[اهل البیت|اهل  بیت]] علیهم السلام در موضوعات مختلف که از طریق [[اهل سنت]] نقل شده و در کتاب هاى روایى و تاریخى معتبر آنان موجود است، گردآورى شده است و در نوع خود یک تحقیق بدیع و ابتکارى بشمار مى آید. این مجموعه نفیس در ابواب و موضوعات گوناگون مانند: [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، عقاید، فضایل، تاریخ اهل بیت علیهم السلام و تاریخ صحابه پیامبر و... به بحث پرداخته و البته غالب مباحث آن در موضوعات فقهى و [[احکام]] عملى است. تعداد کتاب ها و منابعى که این احادیث و روایات از آن‌ها جمع آورى شده، نزدیک به دویست عنوان و اثر معتبر مى باشد. جلد اول این اثر، بیست جلدى در سال ۱۳۷۹ ش، زیور طبع پوشید و به موضوع طهارت و جنائز مى پردازد. مجلدات بعدى را نیز مؤسسه نشر اسلامى به تدریج چاپ و منتشر خواهد کرد.
* آیت‌الله بروجردی
+
#لزوم وزارت اطلاعات در حکومت اسلامى: در این کتاب، مؤلف فرزانه نخست با استناد به ادله عقلى و نقلى به ضرورت وجود تشکیلات اطلاعاتى در حکومت اسلامى مى پردازد و بحث مبسوطى در این زمینه ارائه مى دهد. سپس مباحث متنوعى را نیز در موضوعات مختلف؛ از جمله: معناى نصیحت، بحث عریف و نقیب، معناى تجسس و [[سوء ظن|سوء‌ظن]] و موارد جواز این دو و وجوب [[حسن ظن]] را از دیدگاه [[قرآن]] و [[احادیث]] مطرح مى سازد.
* آیت‌الله حجّت کوه‌کمره‌ای
+
#حاشیه و تعلیقه بر کتاب «[[معادن الحکمة فی مکاتیب الأئمة (کتاب)|معادن الحکمه فی مکاتیب الأئمة]]» اثر محمد كاشانی (فرزند [[فیض کاشانی|ملا محسن فیض كاشانی]]).
* علامه طباطبایی
+
#حاشیه و تعلیقه بر کتاب «[[شیعه در اسلام (کتاب)|شیعه در اسلام]]» مرحوم [[علامه طباطبایى]].
* آیت‌الله مرعشی نجفی
+
#ظلامة الزهراء (ازاحةالارتیاب عن حدیث الباب).
* آیت‌الله کافی‌الملک
+
#عقیل بن ابى طالب‌.
* آیت‌الله گلپایگانی
+
#حواشى بر مصاحبه‌هاى پرفسور هانرى کربن فرانسوى با استاد علامه طباطبائى.
* آیت‌الله زنجانی
 
* آیت‌الله محقق داماد
 
* آیت‌الله میرزاهاشم آملی
 
* آیت‌الله حسین قاضی
 
  
==تشكيل محفل تفسيرى==
+
==فعالیت‌هاى علمى و اجتماعی==
  
او در كنار تحصيل، با همكارى و همفكرى تنى چند از دوستان فاضل خود، همچون آيات: سيد عبدالكريم موسوى اردبيلى، سيد مهدى روحانى و سيد ابوالفضل ميرمحمدى، اقدام به برگزارى بحث تفسير هفتگى كردند و پس از ايشان نيز آيات ديگرى مثل: آقا موسى زنجانى، احمد آذرى قمى، احمد پايانى، موسوى زنجانى و... به جمع آنان پيوستند. اين محفل علمى، به طور مرتب در هر هفته برگزار مى شد. اعضاى جلسه هر كدام به تفاسير مختلف مراجعه مى كردند و پيرامون آيات مباحث مفيدى را مطرح مى نمودند كه اغلب ظريف و دقيق و پربار بود. چنان كه اين اواخر آيت الله احمدى تأسف مى خورد كه چرا مذاكرات اين جلسات از اول يادداشت و ضبط نشد و مى فرمود: به خصوص آقاى سيد مهدى روحانى، پيرامون هر آيه اى از [[قرآن]]، يك برداشت و حرف جديدى داشت.
+
'''تدریس فقه و اخلاق:'''
  
گاهى بحث و گفتگو در ميان اعضا به قدرى طولانى مى شد و آقايان مبانى همديگر را مورد مناقشه و نقض قرار مى دادند كه در نهايت جمع بندى بحث ها را مشكل مى كرد. در اين مورد آيت الله احمدى نقل مى كرد: «من هنگام جمع بندى جلسه به شوخى مى گفتم: يك فايده جلسه تفسير ما اين است كه با اين اشكالات و مباحثات، آيات محكمه خداوند، متشابه مى شود؛ چون آقايان آن قدر دقت و موشكافى مى كردند كه آن احتمال و نظرى كه انسان هنگام مطالعه داشت، از او گرفته مى شد».
+
آیت الله میانجی‌ از همان دوران طلبگى ضمن تحصیل، به تدریس نیز اهتمام داشت و درس هاى پیشین را به طلاب و فضلاى پایین تر از خود مى آموخت. آیت اللّه احمدى در [[حوزه علمیه قم]] جزو اساتید شناخته شده در سطوح عالى به شمار مى رفت. به [[فقه]] و بخصوص به کتاب ارزشمند «[[مکاسب (کتاب)|مکاسب]]» [[شیخ انصارى]]، عنایت و علاقه خاصى داشت و هر سال آن را براى عده اى تدریس مى نمود. او در امر آموزش طلاب، با شهید [[آیت الله علی قدوسی|آیت الله قدوسى]] در مدرسه حقانى همکارى داشت و از اساتید سرشناس این مرکز علمى و انقلابى محسوب مى شد.
  
اگر چه برخى اعضاى اين محفل قرآنى با گذشت زمان و به علت مسافرت به مناطق مختلف يا مسئوليت هاى اجرايى در تمام جلسات حضور نمى يافتند و شخصیت هاى ديگرى مى آمدند، با اين حال اعضاى اصلى و بنيانگذار آن، از جمله آيت الله احمدى، همچنان با حضور قوى و فعال خود مانع از تعطيلى آن مى شدند. اين محفل تفسيرى تا همين اواخر نيز ادامه يافت و نزديك به نيم قرن به فعاليت خود ادامه داد. از آيت الله احمدى، يادداشت هايى از اين جلسات به جاى مانده است.
+
همچنین، درس [[اخلاق]] ایشان نیز در سطح حوزه علاقمندان زیادى داشت. لذا از مدارس مختلف، مانند مدرسه شهیدین، مدرسه معصومیه و مدرسه کرمانى ها، دعوت مى شد و براى طلاب و فضلا در سطح هاى گوناگون درس اخلاق، که با جذابیت ویژه اى توأم بود، ارائه مى داد. او که یک عمر فقه را با اخلاق به هم آمیخته بود، تبلور عینى یک «فقیه اخلاقى» بود.
  
==تدریس فقه و اخلاق==
+
'''تشکیل محفل تفسیرى:'''
  
وى از همان دوران طلبگى ضمن تحصيل، به تدريس نيز اهتمام داشت و درس هاى پيشين را به طلاب و فضلاى پايين تر از خود مى آموخت. آيت اللّه احمدى در حوزه علميه قم جزو اساتيد شناخته شده در سطوح عالى به شمار مى رفت. به [[فقه]] و بخصوص به كتاب ارزشمند مكاسب [[شيخ انصارى]]، عنايت و علاقه خاصى داشت و هر سال آن را براى عده اى تدريس مى نمود. او در امر آموزش طلاب، با شهيد آيت الله قدوسى در مدرسه حقانى همكارى داشت و از اساتيد سرشناس اين مركز علمى و انقلابى محسوب مى شد.
+
آیت الله احمدى میانجی‌ در کنار تحصیل، با همکارى و همفکرى تنى چند از دوستان فاضل خود، همچون آیات: [[سید عبدالکریم موسوی اردبیلی|سید عبدالکریم موسوى اردبیلى]]، [[سید مهدی روحانی|سید مهدى روحانى]] و سید ابوالفضل میرمحمدى، اقدام به برگزارى بحث [[تفسیر قرآن|تفسیر]] هفتگى کردند. این محفل علمى، به طور مرتب در هر هفته برگزار مى شد. اعضاى جلسه هر کدام به تفاسیر مختلف مراجعه مى کردند و پیرامون [[آیه|آیات]] مباحث مفیدى را مطرح مى نمودند که اغلب دقیق و پربار بود. چنان که این اواخر آیت الله احمدى تأسف مى خورد که چرا مذاکرات این جلسات از اول یادداشت و ضبط نشد و مى فرمود: به خصوص آقاى سید مهدى روحانى، پیرامون هر آیه اى از [[قرآن]]، یک برداشت و حرف جدیدى داشت. از آیت الله احمدى، یادداشت هایى از این جلسات به جاى مانده است.
  
علاوه، درس اخلاق ايشان نيز در سطح حوزه علاقمندان زيادى داشت. لذا از مدارس مختلف، مانند مدرسه شهيدين، مدرسه معصوميه و مدرسه كرمانى ها، دعوت مى شد و براى طلاب و فضلا در سطح هاى گوناگون درس اخلاق، كه با جذابيت ويژه اى توأم بود، ارائه مى داد. او كه يك عمر [[فقه]] را با اخلاق به هم آميخته بود، تبلور عينى يك «فقيه اخلاقى» بود.
+
'''خدمات فرهنگى و اجتماعى:'''
  
==فعاليت هاى فرهنگى و اجتماعی==
+
عمده خدمات فرهنگى - اجتماعى آیت الله احمدى میانجى در دو شهر میانه و [[قم]] به این ترتیب بوده است:
  
عمده خدمات فرهنگى-اجتماعى مرحوم آيت الله احمدى ميانجى در دو شهر ميانه و [[قم]] بوده است:
+
در اواسط دهه سى که نهضت «مدارس ملى» با ابتکار شخصیت هاى روحانى مانند آیت الله [[شهید بهشتی|شهید دکتر بهشتى]] و [[امام موسی صدر|امام موسى صدر]] در شهر قم آغاز شد، آن دو بزرگوار در این شهر اقدام به تأسیس مدارسى به نام هاى «مدرسه ملى صدر» و «دین و دانش» کردند. در شهر میانه نیز آیت الله احمدى، با پیروى از این دو شهید، اوایل دهه چهل، با همکارى چند تن از افراد نیکوکار «مدرسه رضوى» را راه‌اندازى کرد. این مرکز آموزشى، در تربیت دینى و مذهبى کودکان و نوجوانان میانه بسیار مؤثر بود.
  
'''<I>الف) ميانه:</I>'''
+
در سال ۱۳۴۸ آیت الله احمدى در یک اقدام دیگر، مرکز فرهنگى-مذهبى مهمى را تحت عنوان «انجمن دین و دانش» بنا نهاد که در آن مقطع در رشد و تعالى فکرى، عقیدتى و اخلاقى جوانانِ دبیرستانى و دانشگاهى نقش اساسى و تاریخى داشت به طورى که اغلب تربیت یافتگان این مرکز، به نیروهاى بالقوه انقلاب اسلامى تبدیل شدند و از جان خود براى پیشبرد نهضت اسلامى مایه گذاشتند.
  
در اواسط دهه سى كه نهضت «مدارس ملى» با ابتكار شخصیت هاى روحانى مانند آيت الله شهيد دكتر بهشتى و امام موسى صدر در شهر قم آغاز شد، آن دو بزرگوار در اين شهر اقدام به تأسيس مدارسى به نام هاى «مدرسه ملى صدر» و «دين و دانش» كردند. در شهر ميانه نيز آيت الله احمدى، با پيروى از اين دو شهيد، اوايل دهه چهل، با همكارى چند تن از افراد نيكوكار «مدرسه رضوى» را راه‌اندازى كرد. اين مركز آموزشى، در تربيت دينى و مذهبى كودكان و نوجوانان ميانه بسيار مؤثر بود.
+
مؤسسه قالیبافى و صندوق قرض الحسنه مهدیه، دو خدمت دیگرى بود که تقریباً همزمان با تأسیس انجمن دین و دانش، به همت آیت الله احمدى و با همیارى تنى چند از معتمدین میانه انجام پذیرفت. مؤسسه قالیبافى اگر چه بعد از چند سالى به علت مشکلات و موانعى به تعطیلى گرایید، اما صندوق قرض الحسنه هنوز هم فعال است و بیش از ۳۰ سال است که بخشى از نیازهاى قشر محروم را آبرومندانه تأمین مى کند.
  
در سال 1348 آيت الله احمدى در يك اقدام ديگر، مركز فرهنگى-مذهبى مهمى را تحت عنوان «انجمن دين و دانش» بنا نهاد كه در آن مقطع در رشد و تعالى فكرى، عقيدتى و اخلاقى جوانانِ دبيرستانى و دانشگاهى نقش اساسى و تاريخى داشت به طورى كه اغلب تربيت يافتگان اين مركز، به نيروهاى بالقوه انقلاب اسلامى تبديل شدند و هنگامى كه انقلاب در سال 1356 به مرحله بحرانى خود رسيد، همه در خدمت آن قرار گرفتند و از جان خود براى پيشبرد نهضت اسلامى مايه گذاشتند.
+
همچنین «صندوق ذخیره علوى»، «مؤسسه خیریه الزهراء سلام الله علیها» و «جامعه ناصحین قم» از جمله مراکز مهم و مؤثر در [[قم]] بشمار مى آیند که آیت الله احمدى جزء مؤسسین پرتلاش آن بود. اهمیت هر کدام در جهت رفع مشکل مادى و معنوى مردم و احیاى [[امر به معروف و نهى از منکر]] در سطح شهرستان قم بر کسى پوشیده نیست. اشتیاق آیت الله احمدى براى خدمت به مردم، بدان حد بود که محل اقامه [[نماز جماعت]] ایشان (مسجد عبداللهى واقع در سه راه بازار قم)، به عنوان محلى جهت رفع نیاز نیازمندان شناخته شده بود و در طول سال ها امامت ایشان در آن مسجد، گره از مشکل صدها انسان آبرومند و حاجتمند گشوده مى شد.
  
مؤسسه قاليبافى و صندوق قرض الحسنه مهديه، دو خدمت ديگرى بود كه تقريباً همزمان با تأسيس انجمن دين و دانش، به همت آيت الله احمدى و با هميارى تنى چند از معتمدين ميانه انجام پذيرفت. مؤسسه قاليبافى اگر چه بعد از چند سالى به علت مشكلات و موانعى به تعطيلى گراييد، اما صندوق قرض الحسنه هنوز هم فعال است و بيش از 30 سال است كه بخشى از نيازهاى قشر محروم را آبرومندانه تأمين مى كند.
+
==وفات==
  
'''<I>ب) قم:</I>'''
+
مرحوم آیت‌الله احمدی میانجى پس از ۷۳ سال زندگى توأم با تلاش، تحقیق و پژوهش، بامداد روز دوشنبه، ۲۱ شهریور ۱۳۷۹ شمسی چشم از جهان فروبست. پیکر ایشان از مسجد امامِ قم به [[حرم حضرت معصومه علیها السلام|حرم حضرت معصومه]] سلام الله علیها [[تشییع جنازه|تشییع]] شد و با تجلیل فراوان، در جوار کریمه اهل بیت علیهم السلام جنب مرقد [[علامه طباطبایى]] و شهید [[مرتضی مطهری|مرتضى مطهرى]] به خاک سپرده شد.  
 
 
صندوق ذخيره علوى، مؤسسه خيريه الزهراء سلام الله علیها و جامعه ناصحين [[قم]] از جمله مراكز مهم و مؤثر در قم بشمار مى آيند كه آيت الله احمدى جزء مؤسسين پرتلاش آن بود. اهميت هر كدام در جهت رفع مشكل مادى و معنوى مردم و احياى [[امر به معروف و نهى از منكر]] در سطح شهرستان قم بر كسى پوشيده نيست. اشتياق آيت الله احمدى براى خدمت به مردم، بدان حد بود كه محل اقامه [[نماز جماعت]] ايشان (مسجد عبداللهى واقع در سه راه بازار قم)، به عنوان محلى جهت رفع نياز نيازمندان شناخته شده بود و در طول سال ها امامت ايشان در آن مسجد، گره از مشكل صدها انسان آبرومند و حاجتمند گشوده مى شد.
 
 
 
==آثار==
 
* 1. مكاتيب الرسول در چهار جلد: اين كتاب نفيس در پانزده فصل مهم، تنظيم و تدوين يافته است كه در آن موضوعاتى از قبيل نامه هاى پيامبر به پادشاهان، كارگزاران و رهبران ساير اديان، قراردادهاى آن حضرت، نوشته هاى پيامبر در نزد امامان معصوم علیهم السلام، مكتوبات آن حضرت در موضوعات متفرق، مكتوبات منسوب به آن حضرت، كاتبان [[وحى]]، ويژگى هاى آن‌ها از حيث فصاحت و بلاغت، غرائب موجود در آن‌ها، چگونگى آغاز و انجام آن‌ها و ساير موضوعات تحقيقى و علمى مفيد كه به مناسبت هايى در لابه لاى فصول مطرح شده است.
 
 
 
استفاده از منابع و مآخذ مهم اهل سنت از حيث كمى و كيفى از امتيازات بارز اين اثر كم نظير مى باشد. اين كتاب به جهت اهميت ويژه اى كه دارد، بى درنگ مورد استقبال كم‌نظير انديشمندان اسلامى و غيراسلامى قرار گرفت و تاكنون چندين بار با مجلدات و اندازه هاى مختلف در بيروت، [[تهران]] و [[قم]] به چاپ رسيده است. اولين چاپ آن در سال 1339، با همكارى حجج الاسلام والمسلمين: محمدمهدى حجتى و ميرزا قدرت اسكندرى از طريق چاپخانه علميه قم انجام پذيرفت و آخرين آن را كه همراه با تصحيح، تنقيح و اضافات مؤلف بود، در سال 1377 ش، انتشارات دارالحديث در چهار جلد با كيفيت مطلوب چاپ كرد و در اختيار علاقمندان قرار داد.
 
 
 
در ارزش و اهميت اين كتاب همين بس كه وقتى آيت الله موسوى اردبيلى، در سال هاى پيش از انقلاب در قاهره از يك كتاب فروشى معتبر درخواست كتاب باارزشى كرد، فروشنده كتاب بلافاصله «مكاتيب الرسول» را نشان مى دهد و خريد و مطالعه آن را به ايشان توصيه مى كند؛ و يا شخصيت بزرگى چون امام موسى صدر، «مكاتيب» را از مؤلفش به عنوان هديه نمى گيرد؛ بلكه آن را از بازار تهيه مى كند تا در ترويج آن سهيم باشد.
 
 
 
 
 
* 2. مواقف الشيعه در سه جلد: اين كتاب، شامل نزديك به يك هزار مناظره و احتجاج از صحابه پيامبر صلی الله علیه و آله، اصحاب امامان معصوم علیهم السلام، راويان، محدثان، عالمان و شخصيت هاى بزرگ شيعه در طول تاريخ مى باشد و از منابع معتبر [[شيعه]] و اهل سنت جمع آورى شده و در سه مجلد، تدوين يافته است. مؤلف فرزانه در مقدمه اين كتاب، ضمن توضيح درباره جدال و اقسام آن، انگيزه نگارش خود را به طور اجمال اين چنين بيان مى دارد:
 
 
 
«هر كس در محتواى مناظرات اين كتاب دقت و تأمل كند، به وضوح قدرت تفكر، رشد عقلى و دقت نظر علماى شيعه را مشاهده مى كند و اهتمام آنان را به امور دينى به خوبى درمى يابد و برايش روشن مى شود كه دانشمندان شيعى در طول تاريخ، اهل منطق و برهان بوده و هرگز به نيرنگ پناه نبرده اند. علاوه بر مبانى خود، به كتب و عقايد مخالفان خويش آگاهى كامل داشتند و در بحث و مناظره جانب انصاف و متانت را كاملاً مراعات مى كردند و همه اين امتيازات را هم از [[اهل  بيت]] علیهم السلام گرفته اند. نيز مى فهمد، به خلاف شيعه، آن‌هايى كه با شيعه به مقابله و مخالفت برخاستند، هيچ يك اين مزايا را نداشتند، بلكه حتى فاقد آن بودند و...».
 
 
 
 
 
* 3. التبرك: در سال هاى پيش از انقلاب با توجه به شبهاتى كه ايادى وهابيت در جامعه اسلامى و اذهان مسلمانان ايجاد مى كردند و هر روز دامنه آن در سطح عميقى گسترش مى يافت، آيت الله احمدى با درك ضرورت موضوع به نگارش اين اثر مفيد پرداخت و بدين ترتيب به مقابله با اين تهاجم فرهنگى برخاست. او دراين اثر گرانسنگ، اولاً در مقدمه كتاب، بيشتر اختلاف موجود در ميان فرق اسلامى را غيرواقعى و نتيجه سوءتفاهم ها و دسيسه هاى دشمنان قلمداد مى كند. سپس در فصل اول، موضوع تبرك را در موارد متعدد، از ديدگاه [[احاديث]] پيامبر و تاريخ و سيره صحابه مورد بررسى و موشكافى قرار مى دهد. در فصل دوم نيز به همان شيوه، موضوع بوسيدن را بررسى مى كند. استناد او به روايات و شواهد تاريخى به صورتى است كه هيچ يك از فرق اسلامى قادر بر انكار و ايجاد شبهه در آن نيستند.
 
 
 
 
 
* 4. الاسير فى الاسلام: مؤلف در اين كتاب ارزشمند نخست در مقدمه، ضمن ارائه مباحثى از قبيل مفهوم قيام، جهاد و دفاع، آداب و [[احكام]] جنگ، توصيه هاى [[امام على]] علیه السلام در جنگ، حقوق حيوانات در [[اسلام]] و چگونگى رفتار با اسيران در جنگ هاى صليبى، مغول، دولت عثمانى، جنگ جهانى دوم، جنگ كره شمالى و ويتنام با آمريكا، جنگ اسرائيل و جنگ عراق، به چگونگى رفتار ايران با اسيران عراقى در مقايسه با كشورهاى ديگر مى پردازد، سپس مباحث اصلى كتاب را با موضوعاتى همچون: بحث لغوى جنگ، انگيزه هاى جنگ، جنگ در [[تورات]] و [[انجيل]]، وجود دعوت به اسلام، رفتار امام على علیه السلام با اسيران، اسير در عصر جاهليت و اسير در اسلام مطرح مى سازد. آن گاه موضوع اخير را در دو مقامِ «گرفتن اسير از طوائف مختلف كفار» و «احكام اسيران بُغاة» دنبال مى كند و در نهايت، كتاب با مباحثى درباره «حقوق اسير» به پايان مى رسد. آيت الله احمدى در هر بخش اين كتاب، موضوعات مربوطه را، با آيات، روايات و شواهد تاريخى از سيره امامان معصوم علیهم السلام به هم آميخته و اضافه بر آن، از منابع اهل سنت نيز بيشترين بهره را برده است.
 
 
 
 
 
* 5. السجود على الارض: در اين اثر نفيس كه شامل بحث هاى قرآنى، حديثى، فقهى، اصولى و تاريخى پيرامون موضوع «سجده» مى باشد، مؤلف، قدرت اجتهادى و فقاهتى خويش را به روشنى به اثبات مى رساند. وى در اين كتاب ابتدا، سير تاريخى [[سجده]] را به چهار دوره متفاوت تقسيم مى كند. سپس هر كدام آن‌ها را همراه با اقوال، آرا و اجتهادات صحابه، تابعين و تابعين آنان، مورد بحث و بررسى قرار مى دهد و در بخش آخر، بحث مبسوطى را درباره فضيلت سجده بر تربت [[امام حسين]] علیه السلام با استناد به احاديث مطرح مى نمايد.
 
 
 
 
 
* 6. مالكيت خصوصى: در اوايل انقلاب، از سوى برخى گروهك ها شبهاتى در جامعه ترويج و القا مى شد مبنى بر اين كه: در [[اسلام]] مالكيت خصوصى وجود ندارد و اگر هم باشد، بسيار محدود است؛ يا در [[اسلام]] سرمايه و ثروت جايگاهى ندارد و اجاره يك نوع استثمار و بهره كشى از ضعيفان است و... آيت الله احمدى جهت پاسخ به اين شبهات، سلسله مباحثى را پيراموى مالكيت خصوصى در [[رمضان]] سال 1359، در انجمن دين و دانش ميانه آغاز مى كند و با استفاده از آيات و روايات در صدد رفع شبهه برمى آيد و نظر [[اسلام]] را در اين خصوص روشن مى سازد. يادداشت هاى اين مباحث، با تصحيح و اضافاتى به صورت كتاب مذكور، در پاييز سال 1361 از سوى مؤسسه نشر اسلامى به چاپ رسيد و تاكنون چندين نوبت تجديد چاپ شده است.
 
 
 
* 7. احاديث اهل البيت عن طرق اهل السنة: اين كتاب ارزشمند اثر مشترك آيت الله احمدى و مرحوم آيت الله حاج سيد مهدى روحانى است. همان طورى كه از نام آن پيداست، در اين مجموعه، [[احاديث]] و روايات اهل  بيت علیهم السلام در موضوعات مختلف كه از طريق اهل سنت نقل شده و در كتاب هاى روايى و تاريخى معتبر آنان موجود است، گردآورى شده است و در نوع خود يك تحقيق بديع و ابتكارى بشمار مى آيد.
 
 
 
اين مجموعه نفيس در ابواب و موضوعات گوناگون مانند: تفسير، عقايد، فضايل، تاريخ اهل بيت علیهم السلام و تاريخ صحابه پيامبر و... به بحث پرداخته است و البته غالب مباحث آن در موضوعات فقهى و [[احكام]] عملى است. تعداد كتاب ها و منابعى كه اين [[احاديث]] و روايات از آن‌ها جمع آورى شده، نزديك به دويست عنوان و اثر معتبر مى باشد. جلد اول اين اثر، بيست جلدى در سال 1379 ش، زيور طبع پوشيد و به موضوع طهارت و جنائز مى پردازد. مجلدات بعدى را نيز مؤسسه نشر اسلامى به تدريج چاپ و منتشر خواهد كرد.
 
 
 
* 8. لزوم وزارت اطلاعات در حكومت اسلامى: در اين كتاب، مؤلف فرزانه نخست با استناد به ادله عقلى و نقلى به ضرورت وجود تشكيلات اطلاعاتى در حكومت اسلامى مى پردازد و بحث مبسوطى در اين زمينه ارائه مى دهد. سپس مباحث متنوعى را نيز در موضوعات مختلف؛ از جمله: معناى نصيحت، بحث عريف و نقيب، معناى تجسس و سوء‌ظن و موارد جواز اين دو و وجوب حسن ظن را از ديدگاه [[قرآن]] و [[احاديث]] مطرح مى سازد.
 
 
 
 
 
* 9 و 10. حاشيه و تعليقه بر كتاب هاى «معادن الحكمه» مرحوم [[فيض كاشانى]] و «شيعه در اسلام» مرحوم [[علامه طباطبايى]]، از ديگر آثار به چاپ رسيده آيت الله احمدى بشمار مى آيد.
 
 
 
==وفات حاج ميرزا على احمدى ميانجى==
 
 
 
اين عالم فرزانه پس از هفتاد و سه سال زندگى توأم با تلاش، تحقيق و پژوهش، بامداد روز دوشنبه، بيست و يكم شهريور 1379 چشم از جهان فروبست  
 
 
 
پیکر ایشان از مسجد امامِ قم به حرم [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها تشييع شد و با تجليل فراوان، در جوار كريمه  اهل بيت علیهم السلام جنب مرقد [[علامه طباطبايى]] و شهيد [[مرتضی مطهری|مرتضى مطهرى]] به خاك سپرده شد.
 
 
 
==پانویس==
 
<references/>
 
  
 
==منابع==
 
==منابع==
  
عبدالرحيم اباذرى، ستارگان حرم، جلد 11
+
*عبدالرحیم اباذرى، [[ستارگان حرم (کتاب)|ستارگان حرم]]، جلد ۱۱.
  
 
==آرشیو عکس و تصویر==
 
==آرشیو عکس و تصویر==
<gallery mode=packed heights=170px>
+
<gallery mode="packed" heights="170">
پرونده:اردبیلی (1).jpg|alt=موسوی اردبیلی، مشکینی و میانجی در دوران طلبگی|ردیف بالا از راست: سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی، محمدعلی حقی سرابی و علی احمدی میانجی - ردیف پایین از راست: محمد امین رضوی، علی اکبر فیض آلنی (علی مشکینی) و میرکریم موسوی کریمی (عبدالکریم موسوى اردبيلى) در جوانی
+
پرونده:میانجی (9).jpg|علی احمدی میانجی در اوایل طلبگی
پرونده:شبیری (3).jpg|alt=آیت الله فاضلی، آیت الله موسوی زنجانی، سآیت الله طباطبایی زرندی، آیت الله روحانی، آیت الله شبیری زنجانی،آیت الله میرمحمدی زرندی - آیت الله آذری قمی، آیت الله رضوی بستان آبادی، آیت الله حقی سرابی، آیت الله احمدی میانجی، آیت الله مجتهدی تبریزی و آیت الله پایانی در جوانی (جلسه تفسیر در منزل سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی در خرداد 48 - قم)|از راست نشسته: سید علی فاضلی، سید اسماعیل موسوی زنجانی، سید رضا طباطبایی زرندی، سید مهدی روحانی، سید موسی شبیری (حسینی) زنجانی، سید زنجانی و سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی - از راست ایستاده: سید مهدی میرمحمدی زرندی، بستان آبادی، احمد بیگدلی آذری قمی، محمدامین رضوی بستان آبادی، محمد حقی سرابی، علی احمدی میانجی، مهدی احمدی میانجی، عبدالرحیم مجتهدی تبریزی و احمد پایانی
+
پرونده:اردبیلی (1).jpg|alt=موسوی اردبیلی، مشکینی و میانجی در دوران طلبگی|ردیف بالا از راست: سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی، محمدعلی حقی سرابی و علی احمدی میانجی - ردیف پایین از راست: محمد امین رضوی، علی اکبر فیض آلنی (علی مشکینی) و [[سید عبدالکریم موسوی اردبیلی|میرکریم موسوی کریمی]] (عبدالکریم موسوى اردبيلى) در جوانی
پرونده:شبیری (4).jpg|alt=آیت الله فاضلی، آیت الله موسوی زنجانی، سآیت الله طباطبایی زرندی، آیت الله روحانی، آیت الله شبیری زنجانی،آیت الله میرمحمدی زرندی - آیت الله آذری قمی، آیت الله رضوی بستان آبادی، آیت الله حقی سرابی، آیت الله احمدی میانجی، آیت الله مجتهدی تبریزی و آیت الله پایانی در جوانی (جلسه تفسیر در منزل سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی در خرداد 48 - قم)|نشسته: 1. سید مهدی میرمحمدی زرندی، 2. احمد بیگدلی آذری قمی، 3. سید علی فاضلی، 4. احمد، 5. مهدی احمدی میانجی - ایستاده: 1. سید مهدی روحانی، 2. عبدالرحیم مجتهدی تبریزی، 3. بستان آبادی، 4. محمدامین رضوی بستان آبادی، 5. سید رضا طباطبایی زرندی، 6. سید اسماعیل موسوی زنجانی، 7. سید موسی شبیری (حسینی) زنجانی، 8. احمد پایانی، 9. محمد حقی سرابی، 10. سید زنجانی، 11. سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی و  12. علی احمدی میانجی (جلسه تفسیر در منزل سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی در خرداد 48 - قم)
+
پرونده:میانجی (1).jpg|علی احمدی میانجی (نفر اول سمت چپ)
پرونده:رضا استادی (5).jpg|از راست: علی احمدی میانجی، ناشناس، محمدهادی معرفت، سید محسن خرازی، سید مهدی روحانی و ابراهیم رمضانیان فردویی - ایستاده از راست: محمد علی شاه آبادی، رضا استادی مقدم و ناشناس
+
پرونده:میانجی (7).jpg|علی احمدی میانجی
پرونده:صانعی2.jpg|از راست: علی احمدی میانجی، یوسف صانعی و ناشاس
+
پرونده:شبیری (3).jpg|alt=آیت الله فاضلی، آیت الله موسوی زنجانی، آیت الله طباطبایی زرندی، آیت الله روحانی، آیت الله شبیری زنجانی،آیت الله میرمحمدی زرندی - آیت الله آذری قمی، آیت الله رضوی بستان آبادی، آیت الله حقی سرابی، آیت الله احمدی میانجی، آیت الله مجتهدی تبریزی و آیت الله پایانی در جوانی (جلسه تفسیر در منزل سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی در خرداد 48 - قم)|از راست نشسته: سید علی فاضلی، سید اسماعیل موسوی زنجانی، سید رضا طباطبایی زرندی، [[سید مهدی روحانی|سید مهدی حسینی روحانی]]، [[سید موسی شبیری زنجانی|سید موسی شبیری (حسینی) زنجانی]]، سید زنجانی و سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی - از راست ایستاده: سید مهدی میرمحمدی زرندی، بستان آبادی، احمد بیگدلی آذری قمی، محمدامین رضوی بستان آبادی، [[شیخ محمد حقی|محمدعلی حقی سرابی]]، علی احمدی میانجی، مهدی احمدی میانجی، عبدالرحیم مجتهدی تبریزی و احمد پایانی
 
+
پرونده:شبیری (4).jpg|alt=آیت الله فاضلی، آیت الله موسوی زنجانی، آیت الله طباطبایی زرندی، آیت الله روحانی، آیت الله شبیری زنجانی،آیت الله میرمحمدی زرندی - آیت الله آذری قمی، آیت الله رضوی بستان آبادی، آیت الله حقی سرابی، آیت الله احمدی میانجی، آیت الله مجتهدی تبریزی و آیت الله پایانی در جوانی (جلسه تفسیر در منزل سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی در خرداد 48 - قم)|نشسته: 1. سید مهدی میرمحمدی زرندی، 2. احمد بیگدلی آذری قمی، 3. سید علی فاضلی، 4. احمد، 5. مهدی احمدی میانجی - ایستاده: 1. سید مهدی حسینی روحانی، 2. عبدالرحیم مجتهدی تبریزی، 3. بستان آبادی، 4. محمدامین رضوی بستان آبادی، 5. سید رضا طباطبایی زرندی، 6. سید اسماعیل موسوی زنجانی، 7. سید موسی شبیری (حسینی) زنجانی، 8. احمد پایانی، 9. محمدعلی حقی سرابی، 10. سید زنجانی، 11. سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی و  12. علی احمدی میانجی (جلسه تفسیر در منزل سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی در خرداد 48 - قم)
 +
پرونده:میانجی (8).jpg|علی احمدی میانجی
 +
پرونده:رضا استادی (5).jpg|از راست: علی احمدی میانجی، ناشناس، محمدهادی معرفت، سید محسن خرازی، سید مهدی حسینی روحانی و ابراهیم رمضانیان فردویی - ایستاده از راست: محمد علی شاه آبادی، [[رضا استادی مقدم]] و ناشناس
 +
پرونده:میانجی (4).jpg|از راست: مهاجری همدانی، [[علی احمدی میانجی]]، سید محمد موسوی همدانی و [[مرتضی حائری یزدی]]
 +
پرونده:میانجی (3).jpg|1. سید مهدی حسینی روحانی، 2. احمد بیگدلی ''آذری قمی''، 3. علی احمدی میانجی، 4. سید ابوالفضل میرمحمدی، 5. بهزاد نبوی، 6. حبیب الله عسکراولادی، 7. عباس ''محفوظی، 8. [[آیت الله محمدفاضل لنکرانی|محمد موحدی]] (فاضل لنکرانی)، 9. محمد یزدی، 10. حسین راستی کاشانی، 11. محمدعلی شرعی''
 +
پرونده:میانجی (2).jpg|علی احمدی میانجی
 +
پرونده:میانجی.jpg|علی احمدی میانجی و شهید جعفر احمدی میانجی
 +
پرونده:صانعی2.jpg|از راست: علی احمدی میانجی، [[یوسف صانعی]] و ناشاس
 +
پرونده:زنجانی (8).jpg|از راست: علی احمدی میانجی، ناشناس، سید [[سید اسماعیل موسوی زنجانی|اسماعیل موسوی زنجانی]]، [[عبدالله جوادی آملی]] و [[ابراهیم امینی]]
 +
پرونده:میانجی0.jpg|[[سید رضا صدر|سید رضا موسوی صدر]] و علی احمدی میانجی
 +
پرونده:میانجی (6).jpg|علی احمدی میانجی در لباس احرام و در سرزمین وحی
 +
پرونده:میانجی (5).jpg|تشییع پیکر علی احمدی میانجی
 
</gallery>
 
</gallery>
  
 
[[رده:علمای معاصر|احمدى ميانجى،علی]]
 
[[رده:علمای معاصر|احمدى ميانجى،علی]]
 +
[[رده:مدفونین در حرم حضرت معصومه (س)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۰

آیت الله علی احمدی میانجی (۱۳۰۵-۱۳۷۹ ش)، از فقها و اساتید اخلاق حوزه علمیه قم در دوره معاصر و از شاگردان آیت‌الله بروجردی و علّامه طباطبایی بود. او از انقلاب اسلامی ایران حمایت می‌کرد و چندین دوره نماینده مردم آذربایجان شرقی در مجلس خبرگان رهبری بود. تأسیس «مدرسه رضوى»، «انجمن دین و دانش» و «صندوق ذخیره علوى»، از جمله خدمات فرهنگى - اجتماعى آیت الله میانجى به شمار می‌رود. از مشهورترین آثار او می‌توان به «مکاتیب الرسول» و «مکاتیب الائمه»، اشاره نمود.

۲۲۰px
نام کامل میرزا علی احمدی میانجی
زادروز ۱۳۰۵ شمسی
زادگاه میانه، آذربایجان شرقی
وفات ۱۳۷۹ شمسی
مدفن قم، حرم حضرت معصومه

Line.png

اساتید

آیت‌الله بروجردی، علّامه طباطبایی، میرزا رضی زنوزی، آیت‌الله گلپایگانی،...


آثار

مکاتیب الرسول، مکاتیب الائمه، مواقف الشیعه، التبرک، مالکیت خصوصی در اسلام، السجود على الارض،...


ولادت و خاندان

على احمدى میانجى، در چهارم ماه محرم ۱۳۴۵ ه.ق (۱۳۰۵ ش) در روستاى «پورسخلو» از توابع شهرستان میانه (آذربایجان شرقی) دیده به جهان گشود.

پدرش حجةالاسلام ملا حسینعلى احمدى (۱۳۵۱ ش)، در حوزه علمیه تبریز از محضر اساتیدى مانند آیت الله آقا میرزا خلیل مجتهد تا سطح شرح لمعه فیض برد. او مسئولیت رهبرى و هدایت مردم را بر دوش گرفت و در مدت کوتاهى توانست به امور تبلیغى، فرهنگى و مذهبى توسعه و کارایى بیشتر بدهد. آیت الله احمدى میانجى، در بیان فعالیت هاى اجتماعى پدرش مى گوید: «... در ایام ماه رمضان و محرم منبر مى رفت و در طول سال به کارهاى شرعى مردم، تبلیغ احکام، رفع منازعات و اصلاح بین الناس مى پرداخت...».

تحصیل و استادان

على احمدى میانجی‌، کتاب های‌ فارسی‌ متداول‌ در آن‌ روزگار، همچون‌ گلستان‌، نصاب‌ الصبیان‌ و منشآت‌ امیر نظام‌ را نزد پدرش‌ آموخت‌ و در ۱۲ یا ۱۳ سالگی‌ به‌ عزم‌ تحصیل‌ علوم‌ حوزوی‌ به‌ «میانه‌» رفت‌. ادبیات‌ عرب‌، حاشیه‌ ملا عبدالله، معالم‌ الاصول‌، قوانین‌ و شرح‌ لمعه‌ را نزد مرحوم‌ آیت الله شیخ‌ ابو محمد حجّتی‌ فرا گرفت‌. بخشی‌ از شرح‌ لمعه‌ را نیز نزد حاج‌ شیخ‌ لطفعلی‌ زنوزی و شیخ‌ مهدی‌ جدیدی‌ آموخت‌. سپس‌ به‌ تبریز رفت‌ و در مدرسه حسن پادشاه و مدرسه حاج علی‌اصغر تبریز از محضر چندی‌ از عالمان‌ آن‌ دیار، از جمله‌ علامه‌ طباطبایی‌ بهره‌ برد. اقامت‌ وی‌ در تبریز چهار ماه‌ طول‌ کشید. پس‌ از آن‌، با مهاجرت‌ علامه‌ طباطبایی‌ به‌ قم‌، وی‌ نیز عزم‌ قم‌ کرد.

علاوه بر عالمان مذکور، برخی از اساتید احمدى میانجی‌ در حوزه علمیه قم عبارتند از:

احمدی میانجی همچنین از آیت الله بروجردی، آیت الله گلپایگانی، امام خمینی، آیت الله میلانی و سید عبدالهادی شیرازی اجازه اجتهاد داشت. او از سوی آیت الله بروجردی اجازه داشت تا وجوهات را در اختیار طلاب نیازمند قرار دهد.

آثار و تألیفات

  1. مکاتیب الرسول در چهار جلد: این کتاب نفیس در پانزده فصل مهم، تنظیم و تدوین یافته است که در آن موضوعاتى از قبیل نامه هاى پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله، نوشته هاى پیامبر در نزد امامان معصوم علیهم السلام، مکتوبات آن حضرت در موضوعات متفرقه، ویژگى هاى آن‌ها از حیث فصاحت و بلاغت و سایر موضوعات تحقیقى و علمى مفید که به مناسبت هایى در لابه لاى فصول مطرح شده است.
  2. مکاتیب الائمه: آیت‌الله میانجى پس از آنکه کتاب ارزشمند «مکاتیب الرسول» را منتشر کرد، مکاتیب الائمه(ع) را هم تدوین کرد و به جمع آورى نامه هاى ائمه معصومین علیهم السلام پرداخت. مؤلف تلاش کرده آنچه نامه از ائمه در منابع مختلف تاریخى و حدیثى وجود داشته جمع آورى کند و منابع را در پاورقى به تفصیل بیاورد.
  3. مواقف الشیعه در سه جلد: این کتاب، شامل نزدیک به یک هزار مناظره و احتجاج از صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله، اصحاب امامان معصوم علیهم السلام، راویان، محدثان، عالمان و شخصیت هاى بزرگ شیعه در طول تاریخ مى باشد و از منابع معتبر شیعه و اهل سنت جمع آورى شده و در سه مجلد، تدوین یافته است.
  4. التبرک: در سال هاى پیش از انقلاب با توجه به شبهاتى که ایادى وهابیت در جامعه اسلامى و اذهان مسلمانان ایجاد مى کردند و هر روز دامنه آن در سطح عمیقى گسترش مى یافت، آیت الله احمدى با درک ضرورت موضوع به نگارش این اثر مفید پرداخت و بدین ترتیب به مقابله با این تهاجم فرهنگى برخاست. او دراین اثر گرانسنگ، اولاً در مقدمه کتاب، بیشتر اختلاف موجود در میان فرق اسلامى را غیرواقعى و نتیجه سوءتفاهم ها و دسیسه هاى دشمنان قلمداد مى کند. سپس در فصل اول، موضوع تبرک را در موارد متعدد، از دیدگاه احادیث پیامبر و تاریخ و سیره صحابه مورد بررسى و موشکافى قرار مى دهد. استناد او به روایات و شواهد تاریخى به صورتى است که هیچ یک از فرق اسلامى قادر بر انکار و ایجاد شبهه در آن نیستند.
  5. الاسیر فى الاسلام: مؤلف در این کتاب ارزشمند نخست در مقدمه، ضمن ارائه مباحثى از قبیل مفهوم قیام، جهاد و دفاع، آداب و احکام جنگ، توصیه هاى امام على علیه السلام در جنگ، حقوق حیوانات در اسلام و چگونگى رفتار با اسیران در جنگ هاى مختلف، به چگونگى رفتار ایران با اسیران عراقى در مقایسه با کشورهاى دیگر مى پردازد، سپس مباحث اصلى کتاب را با موضوعاتى همچون: بحث لغوى جنگ، انگیزه هاى جنگ، جنگ در تورات و انجیل، وجود دعوت به اسلام، رفتار امام على علیه السلام با اسیران، اسیر در عصر جاهلیت و اسیر در اسلام مطرح مى سازد. آن گاه موضوع اخیر را در دو مقامِ «گرفتن اسیر از طوائف مختلف کفار» و «احکام اسیران بُغاة» دنبال مى کند و در نهایت، کتاب با مباحثى درباره «حقوق اسیر» به پایان مى رسد. آیت الله احمدى در هر بخش این کتاب، موضوعات مربوطه را، با آیات، روایات و شواهد تاریخى از سیره امامان معصوم علیهم السلام به هم آمیخته و اضافه بر آن، از منابع اهل سنت نیز بیشترین بهره را برده است.
التبرک - یکی از آثار آیت الله احمدی میانجی
  1. السجود على الارض: در این اثر نفیس که شامل بحث هاى قرآنى، حدیثى، فقهى، اصولى و تاریخى پیرامون موضوع «سجده» مى باشد، مؤلف، قدرت اجتهادى و فقاهتى خویش را به روشنى به اثبات مى رساند. وى در این کتاب ابتدا، سیر تاریخى سجده را به چهار دوره متفاوت تقسیم مى کند. سپس هر کدام آن‌ها را همراه با اقوال، آرا و اجتهادات صحابه، تابعین و ...، مورد بحث و بررسى قرار مى دهد و در بخش آخر، بحث مبسوطى را درباره فضیلت سجده بر تربت امام حسین علیه السلام با استناد به احادیث مطرح مى نماید.
  2. مالکیت خصوصى در اسلام، در دو جلد: در اوایل انقلاب، از سوى برخى گروهک ها شبهاتى در جامعه ترویج و القا مى شد مبنى بر این که: در اسلام مالکیت خصوصى وجود ندارد و اگر هم باشد، بسیار محدود است؛ یا در اسلام سرمایه و ثروت جایگاهى ندارد و اجاره یک نوع استثمار و بهره کشى از ضعیفان است و... آیت الله احمدى جهت پاسخ به این شبهات، سلسله مباحثى را پیراموى مالکیت خصوصى در ماه رمضان سال ۱۳۵۹، در انجمن دین و دانش میانه آغاز مى کند و با استفاده از آیات و روایات در صدد رفع شبهه برمى آید و نظر اسلام را در این خصوص روشن مى سازد. یادداشت هاى این مباحث، با تصحیح و اضافاتى به صورت کتاب مذکور، در پاییز سال ۱۳۶۱ از سوى مؤسسه نشر اسلامى به چاپ رسید.
  3. احادیث اهل البیت عن طرق اهل السنة: این کتاب ارزشمند اثر مشترک آیت الله احمدى و مرحوم آیت الله سید مهدى روحانى است. همان طورى که از نام آن پیداست، در این مجموعه، احادیث و روایات اهل بیت علیهم السلام در موضوعات مختلف که از طریق اهل سنت نقل شده و در کتاب هاى روایى و تاریخى معتبر آنان موجود است، گردآورى شده است و در نوع خود یک تحقیق بدیع و ابتکارى بشمار مى آید. این مجموعه نفیس در ابواب و موضوعات گوناگون مانند: تفسیر، عقاید، فضایل، تاریخ اهل بیت علیهم السلام و تاریخ صحابه پیامبر و... به بحث پرداخته و البته غالب مباحث آن در موضوعات فقهى و احکام عملى است. تعداد کتاب ها و منابعى که این احادیث و روایات از آن‌ها جمع آورى شده، نزدیک به دویست عنوان و اثر معتبر مى باشد. جلد اول این اثر، بیست جلدى در سال ۱۳۷۹ ش، زیور طبع پوشید و به موضوع طهارت و جنائز مى پردازد. مجلدات بعدى را نیز مؤسسه نشر اسلامى به تدریج چاپ و منتشر خواهد کرد.
  4. لزوم وزارت اطلاعات در حکومت اسلامى: در این کتاب، مؤلف فرزانه نخست با استناد به ادله عقلى و نقلى به ضرورت وجود تشکیلات اطلاعاتى در حکومت اسلامى مى پردازد و بحث مبسوطى در این زمینه ارائه مى دهد. سپس مباحث متنوعى را نیز در موضوعات مختلف؛ از جمله: معناى نصیحت، بحث عریف و نقیب، معناى تجسس و سوء‌ظن و موارد جواز این دو و وجوب حسن ظن را از دیدگاه قرآن و احادیث مطرح مى سازد.
  5. حاشیه و تعلیقه بر کتاب «معادن الحکمه فی مکاتیب الأئمة» اثر محمد كاشانی (فرزند ملا محسن فیض كاشانی).
  6. حاشیه و تعلیقه بر کتاب «شیعه در اسلام» مرحوم علامه طباطبایى.
  7. ظلامة الزهراء (ازاحةالارتیاب عن حدیث الباب).
  8. عقیل بن ابى طالب‌.
  9. حواشى بر مصاحبه‌هاى پرفسور هانرى کربن فرانسوى با استاد علامه طباطبائى.

فعالیت‌هاى علمى و اجتماعی

تدریس فقه و اخلاق:

آیت الله میانجی‌ از همان دوران طلبگى ضمن تحصیل، به تدریس نیز اهتمام داشت و درس هاى پیشین را به طلاب و فضلاى پایین تر از خود مى آموخت. آیت اللّه احمدى در حوزه علمیه قم جزو اساتید شناخته شده در سطوح عالى به شمار مى رفت. به فقه و بخصوص به کتاب ارزشمند «مکاسب» شیخ انصارى، عنایت و علاقه خاصى داشت و هر سال آن را براى عده اى تدریس مى نمود. او در امر آموزش طلاب، با شهید آیت الله قدوسى در مدرسه حقانى همکارى داشت و از اساتید سرشناس این مرکز علمى و انقلابى محسوب مى شد.

همچنین، درس اخلاق ایشان نیز در سطح حوزه علاقمندان زیادى داشت. لذا از مدارس مختلف، مانند مدرسه شهیدین، مدرسه معصومیه و مدرسه کرمانى ها، دعوت مى شد و براى طلاب و فضلا در سطح هاى گوناگون درس اخلاق، که با جذابیت ویژه اى توأم بود، ارائه مى داد. او که یک عمر فقه را با اخلاق به هم آمیخته بود، تبلور عینى یک «فقیه اخلاقى» بود.

تشکیل محفل تفسیرى:

آیت الله احمدى میانجی‌ در کنار تحصیل، با همکارى و همفکرى تنى چند از دوستان فاضل خود، همچون آیات: سید عبدالکریم موسوى اردبیلى، سید مهدى روحانى و سید ابوالفضل میرمحمدى، اقدام به برگزارى بحث تفسیر هفتگى کردند. این محفل علمى، به طور مرتب در هر هفته برگزار مى شد. اعضاى جلسه هر کدام به تفاسیر مختلف مراجعه مى کردند و پیرامون آیات مباحث مفیدى را مطرح مى نمودند که اغلب دقیق و پربار بود. چنان که این اواخر آیت الله احمدى تأسف مى خورد که چرا مذاکرات این جلسات از اول یادداشت و ضبط نشد و مى فرمود: به خصوص آقاى سید مهدى روحانى، پیرامون هر آیه اى از قرآن، یک برداشت و حرف جدیدى داشت. از آیت الله احمدى، یادداشت هایى از این جلسات به جاى مانده است.

خدمات فرهنگى و اجتماعى:

عمده خدمات فرهنگى - اجتماعى آیت الله احمدى میانجى در دو شهر میانه و قم به این ترتیب بوده است:

در اواسط دهه سى که نهضت «مدارس ملى» با ابتکار شخصیت هاى روحانى مانند آیت الله شهید دکتر بهشتى و امام موسى صدر در شهر قم آغاز شد، آن دو بزرگوار در این شهر اقدام به تأسیس مدارسى به نام هاى «مدرسه ملى صدر» و «دین و دانش» کردند. در شهر میانه نیز آیت الله احمدى، با پیروى از این دو شهید، اوایل دهه چهل، با همکارى چند تن از افراد نیکوکار «مدرسه رضوى» را راه‌اندازى کرد. این مرکز آموزشى، در تربیت دینى و مذهبى کودکان و نوجوانان میانه بسیار مؤثر بود.

در سال ۱۳۴۸ آیت الله احمدى در یک اقدام دیگر، مرکز فرهنگى-مذهبى مهمى را تحت عنوان «انجمن دین و دانش» بنا نهاد که در آن مقطع در رشد و تعالى فکرى، عقیدتى و اخلاقى جوانانِ دبیرستانى و دانشگاهى نقش اساسى و تاریخى داشت به طورى که اغلب تربیت یافتگان این مرکز، به نیروهاى بالقوه انقلاب اسلامى تبدیل شدند و از جان خود براى پیشبرد نهضت اسلامى مایه گذاشتند.

مؤسسه قالیبافى و صندوق قرض الحسنه مهدیه، دو خدمت دیگرى بود که تقریباً همزمان با تأسیس انجمن دین و دانش، به همت آیت الله احمدى و با همیارى تنى چند از معتمدین میانه انجام پذیرفت. مؤسسه قالیبافى اگر چه بعد از چند سالى به علت مشکلات و موانعى به تعطیلى گرایید، اما صندوق قرض الحسنه هنوز هم فعال است و بیش از ۳۰ سال است که بخشى از نیازهاى قشر محروم را آبرومندانه تأمین مى کند.

همچنین «صندوق ذخیره علوى»، «مؤسسه خیریه الزهراء سلام الله علیها» و «جامعه ناصحین قم» از جمله مراکز مهم و مؤثر در قم بشمار مى آیند که آیت الله احمدى جزء مؤسسین پرتلاش آن بود. اهمیت هر کدام در جهت رفع مشکل مادى و معنوى مردم و احیاى امر به معروف و نهى از منکر در سطح شهرستان قم بر کسى پوشیده نیست. اشتیاق آیت الله احمدى براى خدمت به مردم، بدان حد بود که محل اقامه نماز جماعت ایشان (مسجد عبداللهى واقع در سه راه بازار قم)، به عنوان محلى جهت رفع نیاز نیازمندان شناخته شده بود و در طول سال ها امامت ایشان در آن مسجد، گره از مشکل صدها انسان آبرومند و حاجتمند گشوده مى شد.

وفات

مرحوم آیت‌الله احمدی میانجى پس از ۷۳ سال زندگى توأم با تلاش، تحقیق و پژوهش، بامداد روز دوشنبه، ۲۱ شهریور ۱۳۷۹ شمسی چشم از جهان فروبست. پیکر ایشان از مسجد امامِ قم به حرم حضرت معصومه سلام الله علیها تشییع شد و با تجلیل فراوان، در جوار کریمه اهل بیت علیهم السلام جنب مرقد علامه طباطبایى و شهید مرتضى مطهرى به خاک سپرده شد.

منابع

آرشیو عکس و تصویر