دعوتنامه کوفیان به امام حسین علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '9' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{خوب}} | |
| + | مردم [[کوفه]] پس از مرگ [[معاویه]] و به خلافت رسیدن [[یزید بن معاویه|یزید]]، نامه‌ها و نماینده‌هایی جهت یاری و دعوت از [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] علیه السلام به [[مکه]] فرستادند و از ایشان خواستند تا به کوفه بیاید و رهبری آنان را بپذیرد. در پی همین نامه ها بود که امام علیه السلام به سمت کوفه حرکت نمود، اما با تغییر اوضاع شهر، اهل کوفه پیمان شکنی کردند که منجر به واقعه [[کربلا]] و شهادت مظلومانه امام حسین و یارانش شد. | ||
| + | |||
| + | ==نامه‌های کوفیان به امام حسین== | ||
| + | مردم [[کوفه]] پس از اطلاع از مرگ [[معاویه]] و عدم بیعت [[امام حسین]] علیه السلام با [[یزید بن معاویه|یزید]] و رفتنش به [[مکه]]، نامه‌ها و نماینده‌هایی جهت یاری و دعوت از امام علیه السلام به مکه گسیل داشتند که مضمون آنها به این شرح است: | ||
| + | |||
| + | «بسم الله الرحمن الرحیم؛ این نامه‌ای از [[سلیمان بن صرد خزاعی]] و [[مسیب بن نجبه فزاری|مسیب بن نجبه]] و [[رفاعة بن شداد|رفاعة بن شداد بجلی]] و [[حبیب بن مظاهر اسدی|حبیب بن مظاهر]] و [[شیعه|شیعیان]] با [[ایمان]] و مسلمانان [[کوفه]] به حسین بن علی علیه السلام است. درود بر تو! خدایی را که هیچ کس جز او شایسته پرستش نیست، برای وجود تو سپاس می‌گوییم. خدایی را که دشمن ستمکار و سرکش شما را درهم شکست و نابود کرد، می‌ستاییم. دشمنی که بر این امت یورش برده، [[خلافت]] بر آنان را به زور ربوده، اموال آنان را گرفته و بدون رضایت آنان، خود را فرمانروای آنان کرده بود. او نیکان و بزرگان را کناری نهاده و بدکاران و اشرار را بر جای آنها نشانده و اموال خدا را بدست گردنکشان و ثروتمندان داده بود. لعنت و نابودی بر او باد، همچنان‌که [[قوم ثمود]] لعنت و نابود شدند. به‌راستی که ما پیشوایی نداریم. پس به سوی ما بشتاب! امید است که خداوند به وسیله تو ما را گرد [[حق]] جمع کند. [[نعمان بن بشیر]]، فرماندار [[یزید بن معاویه|یزید]] و نماینده [[بنی امیه]] در قصر فرمانداری است، ولی ما در روزهای جمعه و عید با او [[نماز]] نمی‌خوانیم. اگر بدانیم که به سوی ما حرکت کرده‌ای، او را از شهر [[کوفه]] بیرون خواهیم کرد و اگر خدا بخواهد به [[شام]] خواهیم فرستاد.» | ||
| + | |||
| + | این نامه را عبدالله بن مسمع همدانی<ref>«عبدالله بن مسمع همدانی سبعی» از مبارزان بنام نهضت توابین بوده است.</ref> و عبدالله بن وال<ref>«عبدالله بن وال» از اشراف کوفه و از جمله فقها و عباد بوده است. او نیز از توابین است که در «عین الورده» با سلیمان بن صرد به شهادت رسید.</ref> در روز دهم ماه [[رمضان]] در [[مکه]] بدست امام رساندند. | ||
| + | |||
| + | مردم [[کوفه]] دو روز پس از فرستادن آن نامه، نامه‌های دیگری به وسیله [[قیس بن مسهر صیداوی]] و عبدالله و عبدالرحمن، پسران شداد ارحبی و عمارة بن عبدالله سلولی که روی هم رفته حدود ۱۵۰ عدد می‌شد، برای امام فرستادند که هر یک از آنها از طرف یک یا دو یا چهار نفر بود. | ||
| + | |||
| + | پس از دو روز دیگر، باز [[هانی بن هانی سبعی|هانی بن هانی سبیعی]] و [[سعید بن عبدالله حنفی]] را با نامه‌ای به مضمون زیر به جانب امام فرستادند: «بسم الله الرحمن الرحیم؛ این نامه‌ای است به حسین بن علی علیه السلام از طرف شیعیان مؤمن و مسلمان او: پس از حمد و ثنای پروردگار به سرعت به نزد ما بشتاب؛ زیرا مردم چشم به راه تو هستند و اندیشه‌ای جز تو ندارند. پس بشتاب، بشتاب، بشتاب، والسلام.» | ||
| + | |||
| + | آنگاه [[شبث بن ربعی]] و حجار بن ابجر و یزید بن رویم و عروة بن قیس و [[عمرو بن حجاج زبیدی|عمرو بن حجاج زیبدی]] و محمد بن عمرو تیمی، نامه‌ی دیگری به این مضمون برای امام نوشتند: «پس از حمد و ثنای پروردگار؛ همانا باغ‌ها سرسبز شده و میوه‌ها رسیده است. پس هرگاه می‌خواهی به سوی لشگر فراوان و مجهزی که برای یاریت آمده است، بشتاب!» | ||
| + | |||
| + | نامه‌رسان‌ها و فرستادگان یکی پس از دیگری نزد [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] علیه السلام می‌رفتند و امام از آنها از حال مردم [[کوفه]] می‌پرسید. سرانجام امام نامه‌ای به کوفیان نوشت و به دست [[هانی بن هانی سبعی|هانی بن هانی]] و [[سعید بن عبدالله حنفی|سعید بن عبدالله]] که آخرین فرستاده مردم کوفه بودند، داد تا به کوفه ببرند. | ||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references /> | ||
| + | |||
| + | ==منابع مقاله== | ||
| + | |||
| + | *ارشاد مفید، ج۲، ص۳۴. | ||
| + | *بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۳۳. | ||
| + | *نفس المهموم، ص۵۶۹. | ||
| + | *ابصارالعین. | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | |||
| + | * نامه های کوفیان به امام حسین علیه السلام، دانشنامه رشد. | ||
| + | |||
| + | [[رده:واقعه عاشورا]] | ||
| + | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
| + | [[رده: مقاله های مهم]] | ||
| + | |||
| + | {{سنجش کیفی | ||
| + | |سنجش=شده | ||
| + | |شناسه= خوب | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= متوسط | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| + | |جامعیت= متوسط | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= خوب | ||
| + | |رده= دارد | ||
| + | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۳
مردم کوفه پس از مرگ معاویه و به خلافت رسیدن یزید، نامه‌ها و نماینده‌هایی جهت یاری و دعوت از امام حسین علیه السلام به مکه فرستادند و از ایشان خواستند تا به کوفه بیاید و رهبری آنان را بپذیرد. در پی همین نامه ها بود که امام علیه السلام به سمت کوفه حرکت نمود، اما با تغییر اوضاع شهر، اهل کوفه پیمان شکنی کردند که منجر به واقعه کربلا و شهادت مظلومانه امام حسین و یارانش شد.
نامه‌های کوفیان به امام حسین
مردم کوفه پس از اطلاع از مرگ معاویه و عدم بیعت امام حسین علیه السلام با یزید و رفتنش به مکه، نامه‌ها و نماینده‌هایی جهت یاری و دعوت از امام علیه السلام به مکه گسیل داشتند که مضمون آنها به این شرح است:
«بسم الله الرحمن الرحیم؛ این نامه‌ای از سلیمان بن صرد خزاعی و مسیب بن نجبه و رفاعة بن شداد بجلی و حبیب بن مظاهر و شیعیان با ایمان و مسلمانان کوفه به حسین بن علی علیه السلام است. درود بر تو! خدایی را که هیچ کس جز او شایسته پرستش نیست، برای وجود تو سپاس می‌گوییم. خدایی را که دشمن ستمکار و سرکش شما را درهم شکست و نابود کرد، می‌ستاییم. دشمنی که بر این امت یورش برده، خلافت بر آنان را به زور ربوده، اموال آنان را گرفته و بدون رضایت آنان، خود را فرمانروای آنان کرده بود. او نیکان و بزرگان را کناری نهاده و بدکاران و اشرار را بر جای آنها نشانده و اموال خدا را بدست گردنکشان و ثروتمندان داده بود. لعنت و نابودی بر او باد، همچنان‌که قوم ثمود لعنت و نابود شدند. به‌راستی که ما پیشوایی نداریم. پس به سوی ما بشتاب! امید است که خداوند به وسیله تو ما را گرد حق جمع کند. نعمان بن بشیر، فرماندار یزید و نماینده بنی امیه در قصر فرمانداری است، ولی ما در روزهای جمعه و عید با او نماز نمی‌خوانیم. اگر بدانیم که به سوی ما حرکت کرده‌ای، او را از شهر کوفه بیرون خواهیم کرد و اگر خدا بخواهد به شام خواهیم فرستاد.»
این نامه را عبدالله بن مسمع همدانی[۱] و عبدالله بن وال[۲] در روز دهم ماه رمضان در مکه بدست امام رساندند.
مردم کوفه دو روز پس از فرستادن آن نامه، نامه‌های دیگری به وسیله قیس بن مسهر صیداوی و عبدالله و عبدالرحمن، پسران شداد ارحبی و عمارة بن عبدالله سلولی که روی هم رفته حدود ۱۵۰ عدد می‌شد، برای امام فرستادند که هر یک از آنها از طرف یک یا دو یا چهار نفر بود.
پس از دو روز دیگر، باز هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی را با نامه‌ای به مضمون زیر به جانب امام فرستادند: «بسم الله الرحمن الرحیم؛ این نامه‌ای است به حسین بن علی علیه السلام از طرف شیعیان مؤمن و مسلمان او: پس از حمد و ثنای پروردگار به سرعت به نزد ما بشتاب؛ زیرا مردم چشم به راه تو هستند و اندیشه‌ای جز تو ندارند. پس بشتاب، بشتاب، بشتاب، والسلام.»
آنگاه شبث بن ربعی و حجار بن ابجر و یزید بن رویم و عروة بن قیس و عمرو بن حجاج زیبدی و محمد بن عمرو تیمی، نامه‌ی دیگری به این مضمون برای امام نوشتند: «پس از حمد و ثنای پروردگار؛ همانا باغ‌ها سرسبز شده و میوه‌ها رسیده است. پس هرگاه می‌خواهی به سوی لشگر فراوان و مجهزی که برای یاریت آمده است، بشتاب!»
نامه‌رسان‌ها و فرستادگان یکی پس از دیگری نزد امام حسین علیه السلام می‌رفتند و امام از آنها از حال مردم کوفه می‌پرسید. سرانجام امام نامه‌ای به کوفیان نوشت و به دست هانی بن هانی و سعید بن عبدالله که آخرین فرستاده مردم کوفه بودند، داد تا به کوفه ببرند.
پانویس
منابع مقاله
- ارشاد مفید، ج۲، ص۳۴.
- بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۳۳.
- نفس المهموم، ص۵۶۹.
- ابصارالعین.
منابع
- نامه های کوفیان به امام حسین علیه السلام، دانشنامه رشد.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
