سماع (علم الحدیث): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
یکی از روش های تحمل حدیث، شنيدن و سماع از استاد (شيخ) است كه گفته‌ اند بهترين اقسام ‌تحمل [[حديث]] است، چه به خواندن شيخ از روى كتاب باشد و چه از حفظ<ref>تقريب نووى.</ref> و چه به املاء (و ديكته كردن براى نوشتن تلميذ) باشد يا غير.
+
{{خوب}}
 +
یکی از روش های [[تحمل حدیث]]، «سماع» و شنیدن از استاد (شیخ) است که گفته‌ اند بهترین اقسام ‌تحمل [[حدیث]] است، چه به خواندن شیخ از روى کتاب باشد و چه از حفظ<ref>درایه الحدیث، کاظم مدیر شانه چی، ص ۱۲۵، به نقل از تقریب نووى، در دسترس در [http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/۱۰۱۵۰/index.htm#۱۲۴ مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی]، بازیابی: ۷ اردیبهشت ۱۳۹۲. </ref> و چه به املاء (و دیکته کردن براى نوشتن تلمیذ) باشد یا غیر.
  
در اين قسم جايز است ‌سامع بگويد: حدثنا و اخبرنا و انبانا و سمعت فلانا و قال لنا فلان و ذكرلنا فلان<ref>علوم الحديث قطب، ص26.</ref>، منتها بعضى كلمه حدثنا را در مورد شنيدن جمعى از استاد اختصاص داده ‌اند، چنان كه حدثنى را به‌ موردى كه راوى حديث را به تنهايى از استاد شنيده باشد مختص ‌دانسته‌ اند.<ref>ر.ك: الحديث النبوى، ص 150.</ref>
+
عبارات «حدّثَنا»، «أخبرَنا»، «خبَّرَنا»، «أنبأَنا» و «سمعت فلاناً یقول» معرّف طریق سماع است،<ref> دائره المعارف بزرگ اسلامی، مدخل "تحمل حدیث" از مجید معارف، بازیابی:۱۳ خرداد ۱۳۹۲.</ref> منتها بعضى کلمه «حدّثنا» را در مورد شنیدن جمعى از استاد اختصاص داده ‌اند، چنان که «حدّثنى» را به‌ موردى که راوى حدیث را به تنهایى از استاد شنیده باشد مختص ‌دانسته‌ اند.<ref>ر.ک: الحدیث النبوى، ص ۱۵۰.</ref>
  
نيز بعضى لفظ (انبانا) را در مورد اجازه و يا مناوله بكار برده ‌اند.<ref>ر.ك: علوم الحديث‌ حاكم.</ref>
+
نیز بعضى لفظ «أنبأنا» را در مورد [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] و یا [[مناوله]] بکار برده ‌اند.<ref>ر.ک: علوم الحدیث‌ حاکم.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۹: سطر ۱۰:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* [http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/10150/index.htm#124 درایه الحدیث، کاظم مدیر شانه چی، ص 125 با دخل و تصرف]، بازیابی: 7 اردیبهشت 1392.
+
 
 +
*[http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/10150/index.htm#124 درایه الحدیث، کاظم مدیر شانه چی، ص ۱۲۵]، بازیابی: ۷ اردیبهشت ۱۳۹۲.
 +
 
 +
*[[دانشنامه جهان اسلام (کتاب)|دانشنامه جهان اسلام]]، مدخل تحمل حدیث از مجید معارف، بازیابی: ۱۳ خرداد ۱۳۹۲.
 +
 
 +
{{الگو:اصطلاحات حدیثی}}
 +
[[رده:طرق تحمل حدیث]]
 +
[[رده:اصطلاحات حدیثی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۰۹

یکی از روش های تحمل حدیث، «سماع» و شنیدن از استاد (شیخ) است که گفته‌ اند بهترین اقسام ‌تحمل حدیث است، چه به خواندن شیخ از روى کتاب باشد و چه از حفظ[۱] و چه به املاء (و دیکته کردن براى نوشتن تلمیذ) باشد یا غیر.

عبارات «حدّثَنا»، «أخبرَنا»، «خبَّرَنا»، «أنبأَنا» و «سمعت فلاناً یقول» معرّف طریق سماع است،[۲] منتها بعضى کلمه «حدّثنا» را در مورد شنیدن جمعى از استاد اختصاص داده ‌اند، چنان که «حدّثنى» را به‌ موردى که راوى حدیث را به تنهایى از استاد شنیده باشد مختص ‌دانسته‌ اند.[۳]

نیز بعضى لفظ «أنبأنا» را در مورد اجازه و یا مناوله بکار برده ‌اند.[۴]

پانویس

  1. درایه الحدیث، کاظم مدیر شانه چی، ص ۱۲۵، به نقل از تقریب نووى، در دسترس در مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، بازیابی: ۷ اردیبهشت ۱۳۹۲.
  2. دائره المعارف بزرگ اسلامی، مدخل "تحمل حدیث" از مجید معارف، بازیابی:۱۳ خرداد ۱۳۹۲.
  3. ر.ک: الحدیث النبوى، ص ۱۵۰.
  4. ر.ک: علوم الحدیث‌ حاکم.


منابع