فرات: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (تعیین رده) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | [[پرونده:Forat.jpg|بندانگشتی|رود فرات]] | |
| + | '''فرات''' نام نهرى است در سرزمین [[کربلا]]، که حادثه [[روز عاشورا|عاشورا]] نزدیک آن اتفاق افتاد و [[امام حسين]] علیه السلام و یارانش لب تشنه در کنار آب، شهید شدند. از این رو در فرهنگ [[شیعه]] نام این نهر یادآور تشنگى ابا عبداللَّه الحسین علیه السلام و یاران ایشان در روز عاشورا است. | ||
| + | ==موقعیت جغرافیایی== | ||
| − | + | فرات شطى است در مغرب کشور [[عراق]] و متشکل است از دو شعبه «قره سو» و «مراد چاى» که سرچشمه آنها نزدیک رود «ارس» در ارمنستان [[ترکیه|ترکیه]] است. موقعى که دو شعبه قره سو و مراد چاى به هم مى‌رسند، فرات به دجله نزدیک مى‌شود ولى مجددا دجله متوجه جنوب شرقى شده و فرات به سمت مغرب مایل مى‌شود و سپس در نزدیکى خلیج فارس به رود دجله مى‌پیوندد و از آن پس مجموع این دو رود به نام «شط العرب» خوانده مى‌شود و به خلیج فارس مى‌ریزد. | |
| − | در [[ | + | سرزمینى را که بین دو رود دجله و فرات واقع است «الجزیره» مى‌گویند. طول رودخانه فرات تقریبا ۲۹۰۰ کیلومتر است. جریان فرات در جلگه [[بین النهرین|بین النهرین]] بسیار ملایم است و داراى بسترى عریض مى‌باشد. یگانه عامل حاصلخیزى خاک عراق و جلب جمعیت در جلگه خشک و گرم بین النهرین، دو رود فرات و دجله مى‌باشد. بابل، پایتخت قدیم کشور [[بابل|بابل]] در ساحل فرات بنا شده بود.<ref>فرهنگ فارسى، معین.</ref> |
| − | + | ==فضیلت‌های فرات== | |
| − | + | فرات، نهر مقدس و بافضیلتى است که طبق روایات، دو ناودان از [[بهشت]] بر آن مى‌ریزد و نهرى پربرکت است و کودکى که کامش را با آب فرات بردارند، دوستدار [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم السلام مى‌شود.<ref>سفینة البحار، ج ۲، ص ۳۵۲، المزار، شیخ مفید، ص ۱۸.</ref> | |
| − | + | در [[حدیث]] است که آب فرات، [[مهریه]] [[حضرت فاطمه زهرا]] سلام الله علیها است.<ref>همان، ص ۵۶۳.</ref> [[مستحب]] است براى [[زیارت]] [[امام حسین]] علیه السلام از آب فرات [[غسل]] زیارت کنند که موجب آمرزش [[گناه|گناهان]] است.<ref>همان، ج ۱، ص ۵۶۵.</ref> نوشیدن از آب فرات نیز مطلوب است. | |
| − | + | [[امام صادق]] علیه السلام به سلیمان بن هارون فرمود: «ما اظن احدا یحنک بماء الفرات الا احبنا اهل البیت».<ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۱۴، بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۱۱۴.</ref> و نیز فرمود: «من شرب من ماء الفرات و حنک به فانه یحبنا اهل البیت»،<ref>همان.</ref> هر کس از آب فرات بنوشد و کام را با آن بردارد، او دوستدار ما خاندان خواهد بود. در [[حدیث|حدیث]]، از فرات به عنوان نهر مؤمن و نیز نهر بهشتى یاد شده است: «نهران مؤمنان و نهران کافران، فالمؤمنان: الفرات و نیل مصر...».<ref>همان، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> در حدیث دیگری آمده است: «اربعة انهار من الجنة: الفرات...».<ref>همان.</ref> | |
| + | ==فرات در واقعه عاشورا== | ||
| + | «فرات» یادآور عظیمترین حماسه خونین و ماندگارترین صحنه [[وفاداری|وفا]] و [[صبر]] است. شیرمردان عاشورایى در [[کربلا]]، در [[ماه محرم|محرم]] سال ۶۱ هجرى توسط نیروهاى «[[عبیدالله بن زیاد|ابن زیاد]]» در محاصره قرار گرفتند و آب به روى اردوگاه [[امام حسین]] علیه السلام و اطفال و [[خیمه گاه کربلا|خیمه‌ها]] بسته شد. سپاه دشمن مى‌خواست با قرار دادن حسین علیه السلام در مضیقه بى آبى، او را به تسلیم وادارد اما آن حضرت مرگ شرافتمندانه و تشنه کامانه را برگزید. | ||
| − | + | [[حضرت عباس علیه السلام|حضرت عباس]] علیه السلام که براى آب آوردن از فرات، براى کودکان تشنه رفته بود، در کنار همین [[نهر علقمه]] دستانش قطع شد و به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسید. | |
| − | |||
| − | |||
| + | «آب فرات» همچون «[[تربت کربلا|خاک کربلا]]»، هر دو آموزگار [[شجاعت]] و الهام بخش شهادتند. از این رو برداشتن کام نوزاد با آب فرات یا [[تربت امام حسین علیه السلام|تربت حسینى]]، چشاندن طعم شجاعت و انتقال فرهنگ [[شهادت در راه خدا|شهادت]] در دل و جان [[شیعه|شیعه]] است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | جواد محدثی، فرهنگ | + | |
| + | *جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | ||
[[رده:واقعه عاشورا]] | [[رده:واقعه عاشورا]] | ||
| + | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۲۵
فرات نام نهرى است در سرزمین کربلا، که حادثه عاشورا نزدیک آن اتفاق افتاد و امام حسين علیه السلام و یارانش لب تشنه در کنار آب، شهید شدند. از این رو در فرهنگ شیعه نام این نهر یادآور تشنگى ابا عبداللَّه الحسین علیه السلام و یاران ایشان در روز عاشورا است.
موقعیت جغرافیایی
فرات شطى است در مغرب کشور عراق و متشکل است از دو شعبه «قره سو» و «مراد چاى» که سرچشمه آنها نزدیک رود «ارس» در ارمنستان ترکیه است. موقعى که دو شعبه قره سو و مراد چاى به هم مى‌رسند، فرات به دجله نزدیک مى‌شود ولى مجددا دجله متوجه جنوب شرقى شده و فرات به سمت مغرب مایل مى‌شود و سپس در نزدیکى خلیج فارس به رود دجله مى‌پیوندد و از آن پس مجموع این دو رود به نام «شط العرب» خوانده مى‌شود و به خلیج فارس مى‌ریزد.
سرزمینى را که بین دو رود دجله و فرات واقع است «الجزیره» مى‌گویند. طول رودخانه فرات تقریبا ۲۹۰۰ کیلومتر است. جریان فرات در جلگه بین النهرین بسیار ملایم است و داراى بسترى عریض مى‌باشد. یگانه عامل حاصلخیزى خاک عراق و جلب جمعیت در جلگه خشک و گرم بین النهرین، دو رود فرات و دجله مى‌باشد. بابل، پایتخت قدیم کشور بابل در ساحل فرات بنا شده بود.[۱]
فضیلت‌های فرات
فرات، نهر مقدس و بافضیلتى است که طبق روایات، دو ناودان از بهشت بر آن مى‌ریزد و نهرى پربرکت است و کودکى که کامش را با آب فرات بردارند، دوستدار اهل بیت علیهم السلام مى‌شود.[۲]
در حدیث است که آب فرات، مهریه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است.[۳] مستحب است براى زیارت امام حسین علیه السلام از آب فرات غسل زیارت کنند که موجب آمرزش گناهان است.[۴] نوشیدن از آب فرات نیز مطلوب است.
امام صادق علیه السلام به سلیمان بن هارون فرمود: «ما اظن احدا یحنک بماء الفرات الا احبنا اهل البیت».[۵] و نیز فرمود: «من شرب من ماء الفرات و حنک به فانه یحبنا اهل البیت»،[۶] هر کس از آب فرات بنوشد و کام را با آن بردارد، او دوستدار ما خاندان خواهد بود. در حدیث، از فرات به عنوان نهر مؤمن و نیز نهر بهشتى یاد شده است: «نهران مؤمنان و نهران کافران، فالمؤمنان: الفرات و نیل مصر...».[۷] در حدیث دیگری آمده است: «اربعة انهار من الجنة: الفرات...».[۸]
فرات در واقعه عاشورا
«فرات» یادآور عظیمترین حماسه خونین و ماندگارترین صحنه وفا و صبر است. شیرمردان عاشورایى در کربلا، در محرم سال ۶۱ هجرى توسط نیروهاى «ابن زیاد» در محاصره قرار گرفتند و آب به روى اردوگاه امام حسین علیه السلام و اطفال و خیمه‌ها بسته شد. سپاه دشمن مى‌خواست با قرار دادن حسین علیه السلام در مضیقه بى آبى، او را به تسلیم وادارد اما آن حضرت مرگ شرافتمندانه و تشنه کامانه را برگزید.
حضرت عباس علیه السلام که براى آب آوردن از فرات، براى کودکان تشنه رفته بود، در کنار همین نهر علقمه دستانش قطع شد و به شهادت رسید.
«آب فرات» همچون «خاک کربلا»، هر دو آموزگار شجاعت و الهام بخش شهادتند. از این رو برداشتن کام نوزاد با آب فرات یا تربت حسینى، چشاندن طعم شجاعت و انتقال فرهنگ شهادت در دل و جان شیعه است.
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
