شیر علی بنایی هروی: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) جز (کمال الدین شیر علی بنایی هروی را به شیر علی بنایی هروی منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
'''''کمال الدین شیر علی بنایی هروی''''' | '''''کمال الدین شیر علی بنایی هروی''''' | ||
| − | + | وفات: (۹۱۸ ق) | |
| − | + | خطاط، موسیقیدان، شاعر و [[عارف]]. در شهر هرات متولد شد و از مشاهیر شعراى آن شهر است که به جهت معمار و بنا بودن پدرش، «بنائى» [[تخلص]] مى کرده است. به وى ملاى شاعران هم لقب داده اند. | |
| − | + | بنایى در جوانى جزو شاعران دستگاه امیر علی شیر نوایى درآمده بود و سپس به دربار سلطان یعقوب آق‌قویونلو، و بعد از آن در سمرقند نزد سطان على میرزا رفت و [[قصیده]] اى به زبان مروزى به نام «مجمع الغرایب» در مدح او گفت و زمانى هم مداح سلطان محمود بود. او در زمان استیلاى محمدخان شیبانى منصب ملک الشعرایى دربار او را یافت. بعد به هرات بازگشت و در زمان امیر نجم ثانى در قتل عامى که به فرمان شاه اسماعیل صورت گرفت او هم در آن میان کشته شد. | |
| − | + | هروى در [[قصیده]]، [[غزل]] و [[مثنوى]] دست داشت و «حالى» تخلص مى کرد. وى استاد نظیره سازى است. غالب اشعار [[سعدی]] و [[حافظ شیرازی|حافظ]] را استقبال کرد. «[[دیوان (شعر)|دیوان]]» قصاید و غزلیات او شامل شش هزار [[بیت (شعر)|بیت]] است. دیگر سروده هاى وى عبارت‌اند از: «مثنویهاى باغ ارم/ بهرام و بهروز» و «شیبانى نامه». | |
| + | |||
| + | وى در پایان عمر به موسیقى پرداخت و آهنگ‌ساز زبردستى شد و دو رساله در ادوار موسیقى نگاشت. علامه دوانى درباره وى گفته است: «وى دانشمند شاعران و شاعر دانشمندان است». | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج۲، ص۷۱. | ||
| + | {{شعر فارسی}} | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن نهم]] | ||
[[رده:خطاطان]] | [[رده:خطاطان]] | ||
| − | |||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۴:۵۹
کمال الدین شیر علی بنایی هروی
وفات: (۹۱۸ ق)
خطاط، موسیقیدان، شاعر و عارف. در شهر هرات متولد شد و از مشاهیر شعراى آن شهر است که به جهت معمار و بنا بودن پدرش، «بنائى» تخلص مى کرده است. به وى ملاى شاعران هم لقب داده اند.
بنایى در جوانى جزو شاعران دستگاه امیر علی شیر نوایى درآمده بود و سپس به دربار سلطان یعقوب آق‌قویونلو، و بعد از آن در سمرقند نزد سطان على میرزا رفت و قصیده اى به زبان مروزى به نام «مجمع الغرایب» در مدح او گفت و زمانى هم مداح سلطان محمود بود. او در زمان استیلاى محمدخان شیبانى منصب ملک الشعرایى دربار او را یافت. بعد به هرات بازگشت و در زمان امیر نجم ثانى در قتل عامى که به فرمان شاه اسماعیل صورت گرفت او هم در آن میان کشته شد.
هروى در قصیده، غزل و مثنوى دست داشت و «حالى» تخلص مى کرد. وى استاد نظیره سازى است. غالب اشعار سعدی و حافظ را استقبال کرد. «دیوان» قصاید و غزلیات او شامل شش هزار بیت است. دیگر سروده هاى وى عبارت‌اند از: «مثنویهاى باغ ارم/ بهرام و بهروز» و «شیبانى نامه».
وى در پایان عمر به موسیقى پرداخت و آهنگ‌ساز زبردستى شد و دو رساله در ادوار موسیقى نگاشت. علامه دوانى درباره وى گفته است: «وى دانشمند شاعران و شاعر دانشمندان است».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۲، ص۷۱.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
