آیه 15 سوره سجدة: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا...» ایجاد کرد) |
(←معانی کلمات آیه) |
||
سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
− | + | *'''خروا''': خر (بر وزن عقل) و خرور (بر وزن عقول): سقوط توأم با صدا، مراد از آن در آيه افتادن به سجده است.<ref>تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی ، ج8، ص: 289</ref> | |
== تفسیر آیه == | == تفسیر آیه == |
نسخهٔ کنونی تا ۷ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۵۱
<<14 | آیه 15 سوره سجدة | 16>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
تنها کسانی به آیات ما ایمان میآورند که چون متذکّر آیات ما شوند به سجده رخ بر خاک نهند و تسبیح و تنزیه و ستایش پروردگار کنند و ابدا به کبر و نخوت سر از فرمان حق نکشند.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- خروا: خر (بر وزن عقل) و خرور (بر وزن عقول): سقوط توأم با صدا، مراد از آن در آيه افتادن به سجده است.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
إِنَّما يُؤْمِنُ بِآياتِنَا الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ «15»
تنها كسانى به آيات ما ايمان دارند كه هرگاه اين آيات به آنان يادآورى شود به شكل سجده رُخ بر خاك نهند و با ستايش پروردگارشان تسبيح گويند، و آنان تكبّر نمىورزند.
نکته ها
در چهار سورهى قرآن، به آياتى مىرسيم كه واجب است هنگام تلاوت آنها سجده كنيم.
اين سورهها عبارتند از: فصّلت، نجم، علق و سجده كه در اصطلاح به سورههاى عزائم نامگذارى شدهاند. طبق مكتب اهل بيت عليهم السلام، خواندن اين چهار سوره در نماز بعد از حمد جايز نيست و كسانى كه جنب يا حائض هستند نبايد حتّى يك آيه از اين چهار سوره را تلاوت نمايند.
پیام ها
1- سجده عاشقانه و تسبيح و ستايش خداوند، نشانهى مؤمن است. «إِنَّما يُؤْمِنُ»
2- قرآن در شيوهى تبليغ و ارشاد خود، در كنار ترسيم چهرهى مجرمان، نشانههاى مؤمنان را نيز بيان مىكند. الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِها خَرُّوا ...
جلد 7 - صفحه 311
3- تعلّق نگرفتن هدايت خدا به گروهى از مردم، به خاطر تكبّر خود آنهاست. لَوْ شِئْنا لَآتَيْنا كُلَّ نَفْسٍ هُداها ... إِنَّما يُؤْمِنُ ... الَّذِينَ ... هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ
4- آيات الهى، با فطرت و خرد بشر هماهنگ است و تنها به تذكّر نياز دارد. إِذا ذُكِّرُوا ...
5- سجدههاى مؤمنان، مخصوص هنگام نماز نيست. إِذا ذُكِّرُوا ... خَرُّوا
6- در عبادت، هم زمان مطرح است، «إِذا» هم زمينه، «ذُكِّرُوا» هم عمل. «خَرُّوا»
7- سجده بايد عاشقانه باشد. «خَرُّوا سُجَّداً» گويا با تمام وجود به خاك مىافتند.
8- بهترين ذكر در حال سجده، تسبيح همراه با ستايش است. «سُجَّداً وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ»
9- سجدهاى ارزش دارد كه به دنبالش غرور و تكبّر نباشد. خَرُّوا سُجَّداً ... وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی ، ج8، ص: 289
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم