آیه 47 سوره نساء: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱۸۹: سطر ۱۸۹:
 
===برگزیده تفسیر نمونه===
 
===برگزیده تفسیر نمونه===
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
 +
 +
(‌آيه‌ 47)‌
 +
 +
'''‌سرنوشت‌ افراد لجوج‌ '''
 +
 +
در‌ دنبال‌ بحثي‌ ‌که‌ ‌در‌ آيات‌ سابق‌ ‌در‌ باره اهل‌ كتاب‌ ‌بود‌، ‌در‌ اينجا روي‌ سخن‌ ‌را‌ ‌به‌ ‌خود‌ ‌آنها‌ كرده‌ مي‌فرمايد: «اي‌ كساني‌ ‌که‌ كتاب‌ آسماني‌ ‌به‌ ‌شما‌ داده‌ ‌شده‌ ‌است‌ ايمان‌ بياوريد ‌به‌ آنچه‌ نازل‌ كرديم‌ (آيات‌ قرآن‌ مجيد) ‌که‌ هماهنگ‌ ‌است‌ ‌با‌ نشانه‌هايي‌ ‌که‌ ‌در‌ كتب‌ ‌شما‌ ‌در‌ باره ‌آن‌ وارد ‌شده‌ ‌است‌» (يا أَيُّهَا الَّذِين‌َ أُوتُوا الكِتاب‌َ آمِنُوا بِما نَزَّلنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُم‌).
 +
 +
و مسلما ‌شما‌ ‌با‌ داشتن‌ این‌ همه‌ نشانه‌ها ‌از‌ ديگران‌ سزاوارتريد ‌که‌ ‌به‌ این‌ آيين‌ پاك‌ بگرويد. سپس‌ ‌آنها‌ ‌را‌ تهديد مي‌كند ‌که‌ سعي‌ كنيد پيش‌ ‌از‌ ‌آن‌ ‌که‌ گرفتار يكي‌ ‌از‌ دو عقوبت‌ شويد ‌در‌ برابر حق‌ تسليم‌ گرديد، نخست‌ ‌اينکه‌ ‌که‌: «صورتهاي‌ ‌شما‌ ‌را‌ بكلي‌ محو كرده‌ (و تمام‌ اعضايي‌ ‌که‌ ‌به‌ وسيله ‌آن‌ حقايق‌ ‌را‌ مي‌بينيد و مي‌شنويد و درك‌ مي‌كنيد ‌از‌ ميان‌ برده‌) سپس‌ صورتهاي‌ ‌شما‌ ‌را‌ ‌به‌ پشت‌ سر بازگردانيم‌» (مِن‌ قَبل‌ِ أَن‌ نَطمِس‌َ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلي‌ أَدبارِها).
 +
 +
و اما مجازات‌ دوم‌ ‌که‌ ‌به‌ ‌آن‌ تهديد شده‌اند ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌: «‌آنها‌ ‌را‌ ‌از‌ رحمت‌ ‌خود‌ دور مي‌سازيم‌ همان‌ طور ‌که‌ اصحاب‌ سبت‌ ‌را‌ دور ساختيم‌» (أَو نَلعَنَهُم‌ كَما لَعَنّا أَصحاب‌َ السَّبت‌ِ)«1».
 +
 +
‌به‌ ‌اينکه‌ ترتيب‌ اهل‌ كتاب‌ ‌با‌ اصرار و پافشاري‌ ‌در‌ مخالفت‌ ‌با‌ حق‌ عقب‌گرد و سقوط مي‌كنند و ‌ يا ‌ نابود مي‌شوند، منظور ‌از‌ «طمس‌ و محو و بازگرداندن‌ ‌به‌ عقب‌» ‌در‌ آيه فوق‌ همان‌ محو فكري‌ و روحي‌ و عقب‌گرد معنوي‌ ‌است‌.
 +
 +
‌در‌ پايان‌ ‌آيه‌ ‌براي‌ تأكيد ‌اينکه‌ تهديدها مي‌فرمايد: «فرمان‌ ‌خدا‌ ‌در‌ ‌هر‌ حال‌ انجام‌ مي‌شود» و هيچ‌ قدرتي‌ مانع‌ ‌از‌ ‌آن‌ نخواهد ‌بود‌ (وَ كان‌َ أَمرُ اللّه‌ِ مَفعُولًا).
 +
 +
(1) شرح‌ سرگذشت‌ «اصحاب‌ سبت‌» ‌در‌ سوره اعراف‌ ذيل‌ آيه 163 خواهد آمد.
  
 
}}
 
}}

نسخهٔ ‏۴ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۴۷

مشاهده آیه در سوره

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَىٰ أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا

مشاهده آیه در سوره


<<46 آیه 47 سوره نساء 48>>
سوره : سوره نساء (4)
جزء : 5
نزول : مدینه

ترجمه های فارسی

ای کسانی که به شما کتاب آسمانی داده شد، به قرآنی که فرستادیم که مصدّق تورات و انجیل شماست ایمان آورید پیش از آنکه بر چهره‌هایی (از اثر ضلالت) خط خذلان کشیم و آنها را واژگون کنیم یا مانند اصحاب سَبت بر آنها لعنت و عذاب فرستیم، و (بترسید که) قضای خدا واقع‌شدنی است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

O you who were given the Book! Believe in what We have sent down confirming what is with you, before We blot out the faces and turn them backwards, or curse them as We cursed the People of the Sabbath, and Allah’s command is bound to be fulfilled.

معانی کلمات آیه

نطمس: طمس و طموس: محو كردن و هلاك كردن و نيز كهنه شدن و محو شدن.

سبت: سبت به معنى قطع و در شريعت تورات دست كشيدن از كار و مطابق با روز شنبه است.[۱]

نزول

محل نزول:

این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۲]

شأن نزول:

ابن عباس روايت كند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله با دانشمندان و رؤساى يهود از قبيل عبدالله بن صوريا و كعب بن اسيد و مالك بن الصنيف چنين فرمود: اى معشر يهود از خداوند بترسيد و اسلام بياوريد در صورتى كه مى دانيد من راست مى گويم و از روى حق و حقيقت سخن مي‌رانم. آن‌ها گفتند: يا محمد آنچه كه مى گوئى، نمي‌دانيم چيست و با اظهار اين كلمات بر كفر خويش اصرار مى ورزيدند سپس اين آية نازل گرديد.[۳]

محمد بن ابراهيم النعمانى معروف به ابن زينب از محمد بن يعقوب كلينى و او بعد از دوازده واسطه از جابر بن يزيد الجعفى، او از امام باقر عليه‌السلام و نيز شيخ مفيد بعد از چند واسطه از جابر جعفى او از امام باقر عليه‌السلام طى احاديث مفصلى نزول آيه را درباره ظهور امام مهدی قائم عليه‌السلام و خطاب آن بزرگوار به جميع جهانيان ذكر نموده اند[۴].[۵]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى‌ أَدْبارِها أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ وَ كانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا «47»

اى كسانى كه به شما كتاب (آسمانى) داده شده! به آنچه نازل كرديم كه تصديق كننده چيزى (تورات وانجيل) است كه با شماست، ايمان آوريد، پيش از آنكه چهره‌هايى را محو و نابينا كنيم، پس به پشت برگردانيم، يا مورد لعن خويش سازيم، آنگونه كه اصحابِ روزِ شنبه (يهوديان متخلّف) را لعنت كرديم. و فرمان خداوند، شدنى است.

نکته ها

منظور از محو و برگشت چهره‌ها، مى‌تواند، دگرگونى دل و فطرت سالم و عقل و هوش، از مسير سعادت باشد، كه در نتيجه‌ى لجاجت و سرسختى در برابر آيات الهى، بجاى يك قدم به جلو، گامى به عقب مى‌روند و چهره‌ى انسانى‌شان مسخ و محو مى‌شود. شايد هم منظور، برگشتِ ظاهرى صورت به پشت سر و مسخ چهره باشد، يا تغيير شكل در قيامت.

اصحاب سَبت، يهوديان متخلّفى بودند كه فرمان خدا را مبنى بر تحريم صيد ماهى در روزهاى شنبه نافرمانى كرده و با يك نيرنگ، ماهيان را در روز شنبه حبس و روز يكشنبه صيد مى‌كردند. آنان به قهر الهى گرفتار شده و صورت‌هايشان به شكل بوزينه، مسخ شد. «1»

«1». اعراف، 163.

جلد 2 - صفحه 79

پیام ها

1- اسلام، پيروان اديان ديگر را به دين خدا دعوت مى‌كند. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا»

2- چهره‌هاى علمى و آگاهان جامعه، مسئول‌تر و مورد خطاب بيشتر خداوند هستند. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا»

3- در شيوه‌ى دعوت و تبليغ، مناسب است به اعتقادات و مشتركاتِ حقّ ديگران احترام گذاشت. «مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ»

4- اصول كلّى برنامه‌هاى همه‌ى انبيا، با هم هماهنگ است. «مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ»

5- در برابر افراد لجوج، بايد از اهرم تهديد استفاده كرد. «مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ»

6- براى تأثير تهديد، بهتر است نمونه‌هاى عينى و عملى آن را گوشزد كرد. «كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ»

7- قهر الهى نسبت به لجوجان، يك سنّت است. «كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ»

8- فرمان خداوند، قطعى است. «كانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ‌3، ص 3.
  3. پرش به بالا ميبدى صاحب كشف الاسرار و ابن اسحق.
  4. پرش به بالا تفسير برهان.
  5. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 202.

منابع