(ای بشر) آیا ندانستی که خدا از آنچه در آسمان و زمین است آگاه است؟ و این (جهان و همه حوادث آن) در کتابی (کتاب علم خدا) محفوظ و مسطور است و این (حفظ و نگهبانی) بر خدا کاری بسیار سهل است.
آیا ندانسته ای که خدا آنچه را در آسمان و زمین است، می داند؟ مسلماً [همه] این [اعمالی که انجام می دهید] در کتابی [چون لوح محفوظ، ثبت] است [و] بی تردید [ثبت در آن کتاب] بر خدا آسان است.
آيا ندانسته‌اى كه خداوند آنچه را در آسمان و زمين است مى‌داند؟ اينها [همه] در كتابى [مندرج] است. قطعاً اين بر خدا آسان است.
آيا ندانسته‌اى كه خدا هر چه را كه در آسمانها و زمين است مى‌داند؟ و اين در كتابى نوشته است، و كارى است بر خدا آسان.
آیا نمی‌دانستی خداوند آنچه را در آسمان و زمین است می‌داند؟! همه اینها در کتابی ثبت است (همان کتاب علم بی‌پایان پروردگار)؛ و این بر خداوند آسان است!
Do you not know that Allah knows whatever there is in the heaven and the earth? All that is in a Book. That is indeed easy for Allah.’
Do you not know that Allah knows what is in the heaven and the earth? Surely this is in a book; surely this is easy to Allah.
Hast thou not known that Allah knoweth all that is in the heaven and the earth? Lo! it is in a record. Lo! that is easy for Allah.
Knowest thou not that Allah knows all that is in heaven and on earth? Indeed it is all in a Record, and that is easy for Allah.
معانی کلمات آیه
«کِتَابٍ»: مراد لوح محفوظ است که همه چیز، حتی قرآن در آن نوشته شده است. «یَسِیرٌ»: آسان. کم و ناچیز
نزول
شأن نزول آیات 67 تا 70:
محمد بن العباس بعد از دو واسطه از عیسى بن داود او از امام کاظم علیه‌السلام و ایشان از پدر بزرگوارش امام صادق علیه‌السلام نقل نماید که فرمود: وقتى که این قسمت از آیه «لِکلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَکاً هُمْ ناسِکوهُ» نازل گردید، پیامبر مسلمین را جمع کرد و فرمود: اى گروه مهاجر و انصار منظور از منسک در آیه وجود امام است، آگاه باشید که لزوم امام و پیروى از او از لوازم دین بوده و همان منسکى است که در آیه بدان اشارت گردیده و باید بدانید که على بن ابى‌طالب امام بعد از من است و شما را به پیروى از راهنمائی‌هاى او می‌خوانم زیرا او بر هدایت مستقیم پروردگار است.
مردم از این امر متعجب شدند و گروهى با آن مخالفت ورزیده و به اطاعت از او راضى نگشتند تا این که این قسمت از آیه «وَادْعُ إِلى رَبِّک إِنَّک لَعَلى هُدىً مُسْتَقِیمٍ» و آیات 68 و 69 و 70 نازل گردید.[۱]
«1». اصول كافى (چ سوم دار الكتب)، ج 2، كتاب الايمان و الكفر، ص 300 روايت 1
جلد 9 - صفحه 93
بعد از آن به جهت تسلى خاطر مبارك حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و وعد مؤمنان و ايعاد كافران به اينكه تمام افعالشان مضبوط است نزد حضرت سبحان فرمايد:
أَ لَمْ تَعْلَمْ: آيا نمى‌دانى، يعنى البته دانسته‌اى و مى‌دانى، أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماءِ: بدرستى كه خداى تعالى مى‌داند آنچه در آسمانهاست از عجائب علويات، وَ الْأَرْضِ: و آنچه در زمين است از غرائب سفليات، و هيچ چيز از جزئى و كلى بر ذات سبحانى پوشيده نيست. إِنَّ ذلِكَ فِي كِتابٍ: بدرستى كه آنچه در آسمانها و زمينهاست نوشته شده است در لوح محفوظ كه نزد ما باشد قبل از آنكه حادث شود، و هرگاه عالم باشيم به همه اشياء و حافظ آنها كه از جمله آن مجادله و منازعه كفار قريش است، پس غمگين و اندوهناك مشو از گفتار و رفتار ايشان؛ زيرا ما عالم هستيم به آن و حفظ آن نموده و البته ايشان را به آن مجازات خواهيم داد.
تنبيه: فخر رازى گويد: خطاب با پيغمبر و مراد ساير بندگانند، زيرا رسالت ثابت نگردد مگر بعد از علم به اينكه ذات الهى جل جلاله عالم است به تمام معلومات؛ زيرا اگر ثابت نشود علم سبحانى، هر آينه روا باشد كه مشتبه شود بر او صادق از كاذب، پس در اين صورت اظهار معجزه هر آينه دليل بر صدق پيغمبر نباشد؛ بنابراين ثابت گردد كه خطاب به غير خواهد بود، «1»، لكن محتاج بدين مقدمه نباشد زيرا اين مطلب محقق شده كه بندگان مورد تكليف الهى هستند، و چون پيغمبر واسطه‌اى در تبليغ فرامين است، لذا صورت خطابات به آن حضرت واقع گرديده.
إِنَّ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ: بدرستى كه علم به همه چيزها و اثبات آن در لوح
«1». تفسير كبير فخر رازى، (چ دار الطباعه العامره) ج 6، ص 259 (المسئلة الثانية)
جلد 9 - صفحه 94
محفوظ بر خداى تعالى زير آسانست علم الهى عين ذات سبحانى و تعلق دارد به همه معلومات على السويه. يا حكم فرمودن خدا ميان مؤمنان و كافران در روز قيامت و جزا دادن ايشان بر وفق عدل، بر خداى تعالى آسان است، زيرا قدرت سبحانى شامل جميع مقدورات است.
- از براى هر امّتى قرار داديم طريقه‌ئى كه آنها ميپيمايند آنرا پس نبايد نزاع كنند البتّه با تو در كار و بخوان بسوى پروردگارت همانا تو ثابتى بر راه راست
و اگر مجادله كنند با تو پس بگو خدا داناتر است بآنچه ميكنيد
خدا حكم ميكند ميان شما روز قيامت در آنچه بوديد كه در آن اختلاف ميكرديد
آيا
جلد 3 صفحه 621
ندانستى كه خدا ميداند آنچه در آسمانها و زمين است همانا آن در نوشته‌ئى است همانا آن براى خدا آسان است.
تفسير
- در جوامع نقل نموده كه بديل بن ورقا و غير او از كفّار خزاعه بمسلمانان گفتند شما چرا كشته خودتان را ميخوريد و كشته خدا را نميخوريد يعنى مردار را پس اين آيه نازل شد كه دلالت دارد بر آنكه خداوند براى هر قوم و جماعتى طريقه و شريعت و دينى قرار داده كه آنها پيروى از آن نمايند مادامى كه منسوخ بشريعت و دين بعد از آن نشده پس نبايد امم سابقه نزاع و جدال نمايند با تو در امر دين چون دين تو ناسخ اديان است و بايد تو مردم را دعوت بتوحيد و دين اسلام نمائى كه طريق هدايت الهى امروز همان راه راست صاف مستقيمى است كه تو ميپيمائى و با آن كه واضح است كه گوشت مردار پليد است و خدا آن را حلال نميكند اگر در آن يا غير آن با تو مجادله نمايند بگو خدا داناتر است بأعمال شما از مخاصمه و جدال و غيره و حكم ميكند ميان شما روز قيامت در آنچه مورد اختلاف شما باشد از امر دين و بمجازات ميرساند كسانى را كه مجادله بباطل نمودند و نسبت بخدا دادند حكمى را كه او نفرموده است و تكرار لفظ جلاله ظاهرا براى تسجيل و تجليل است پس خطاب به پيغمبر اكرم فرموده با آن كه مراد مردمند كه آيا نميدانى كه خداوند ميداند تمام موجودات ارضيّه و سماويّه را با خواص و آثار و منافع و مضارشان و همه آنها قبل از وجودشان در لوح محفوظ علم الهى ثبت و ضبط و مرقوم بوده و هست و كسيرا نميرسد كه در آن چون و چرا نمايد و اين احاطه علمى و ثبت در لوح و حفظ آن براى خدا آسان است ..
(أَنَّ اللّه‌َ يَعلَم‌ُ ما فِي السَّماءِ وَ الأَرض‌ِ): چون علم او ذاتي است و عين ذات است و غير محدود به همه چيز تعلق گرفته و احاطه كرده: «وَ أَنَّ اللّه‌َ قَد أَحاطَ بِكُل‌ِّ شَي‌ءٍ عِلماً».
طلاق آيه 12، و مراد ما في السماء عالم بالا است عالم جبروت لاهوت عالم أنوار و ارواح و ملائكه و كرات علويه و آنچه در آنها است. و الارض از جمادات و نباتات و حيوانات و جن و انس به اقوال و افعال و أنفاس آنها «عالِم‌ِ الغَيب‌ِ لا يَعزُب‌ُ عَنه‌ُ مِثقال‌ُ ذَرَّةٍ فِي السَّماوات‌ِ وَ لا فِي الأَرض‌ِ وَ لا أَصغَرُ مِن ذلِكَ وَ لا أَكبَرُ إِلّا فِي كِتابٍ مُبِين‌ٍ».
سبأ آيه 7. «وَ ما يَعزُب‌ُ عَن رَبِّكَ مِن مِثقال‌ِ ذَرَّةٍ فِي الأَرض‌ِ وَ لا فِي السَّماءِ وَ لا أَصغَرَ مِن ذلِكَ وَ لا أَكبَرَ إِلّا فِي كِتابٍ مُبِين‌ٍ» يونس آيه 61.
(إِنَّ ذلِكَ فِي كِتابٍ). لوح محفوظ و لوح محو و اثبات که ثبت شده قبل از خلقت آسمان و زمين و تقدير شده.
و گفتيم: که لوح محفوظ آنچه در او ثبت است قابل تغيير نيست و ممكن است که انبياء و ائمه عليهم الصلاة و السلام بآنها افاضه شود که علم ما کان و ما يکون باشد
(آیه 70)- و از آنجا که قضاوت و داوری در قیامت نسبت به اختلافات و اعمال بندگان نیاز به علم و آگاهی وسیعی به همه آنها دارد، در این آیه اشاره به علم بی‌پایان خدا کرده، چنین می‌گوید: «آیا نمی‌دانی که خداوند آنچه را که در آسمانها و زمین است می‌داند»؟ (أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما فِی السَّماءِ وَ الْأَرْضِ).
کتاب علم بی‌پایان خداوند، کتاب عالم هستی و جهان علت و معلول،
ج3، ص233
جهانی که چیزی در آن گم نمی‌شود و نابود نمی‌گردد.
و لذا در آخرین جمله می‌فرماید: «این بر خداوند آسان است» (إِنَّ ذلِکَ عَلَی اللَّهِ یَسِیرٌ). چرا که همگی موجودات با تمامی خصوصیاتشان نزد او حضور دارند.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
