آیه 67 سوره انبیاء
<<66 | آیه 67 سوره انبیاء | 68>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
اف بر شما و بر آنچه به جز خدای یکتا میپرستید، آیا شما عقل خود را هیچکار نمیبندید؟
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
اف: كلمه اى است كه دلالت بر انزجار دارد.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قالَ أَ فَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَنْفَعُكُمْ شَيْئاً وَ لا يَضُرُّكُمْ «66»
(ابراهيم) گفت: پس آيا شما بجاى خداوند چيزى را مىپرستيد كه هيچ سودى براى شما ندارد و هيچ زيانى به شما نمىرساند؟!
أُفٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ «67»
اف بر شما و بر هر چه كه غير از خدا پرستش مىكنيد، آيا نمىانديشيد؟!
قالُوا حَرِّقُوهُ وَ انْصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ فاعِلِينَ «68»
(امّا مشركان لجوج و متعصّب) گفتند: اگر مىخواهيد كارى انجام دهيد! او را بسوزانيد و خدايانتان را يارى كنيد.
قُلْنا يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهِيمَ «69»
(و سرانجام آتشى فراهم آورده و ابراهيم را به درون آن انداختند، امّا ما) گفتيم: اى آتش! بر ابراهيم سرد و سلامت باش.
وَ أَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَخْسَرِينَ «70»
و (اگر چه) آنان براى او (تدبير بد و) كيدى را اراده كردند، ولى ما آنها را از زيانكارترين (مردم) قرار داديم.
نکته ها
مردان خدا اهداف مقدّس خود را در هر شرايطى دنبال مىكنند و لحظهاى آرام نمىگيرند، هرچند تلاشهاى آنان در قالبهاى متفاوتى صورت پذيرد. حضرت ابراهيم عليه السلام در مسير رسالت الهى خويش ابتدا به سراغ عمو و قومش مىرود و آنانرا به سوى توحيد و يكتا پرستى دعوت مىكند و چون نتيجهاى حاصل نمىشود در دوّمين مرحله به سراغ بتها مىشتابد و همه آنها را درهم مىشكند، آنگاه فطرتشان را مخاطب قرار داده و به بيدار كردن آنان مىپردازد و سرانجام پس از اندرز و توبيخ، آنها را به تعمق و انديشه وامىدارد.
جلد 5 - صفحه 471
در ماجراى پرتاب حضرت ابراهيم به درون آتش، مطالب زيادى در تفاسير آمده است، از جمله اينكه مشركان با كمك و راهنمايى شيطان منجنيق ساختند، ولى آن حضرت با توكّل بىنظيرش به خداوند، از احدى از فرشتگان حتّى جبرئيل كمكى نگرفت ودر آن هنگام به مناجات و راز و نياز با پروردگار و توسّل به محمّد و آل محمّد عليهم السلام مشغول بود.
واژهى «أخسرين» در قرآن كريم به كسانى اطلاق شده است كه كار بدى را انجام مىدهند، امّا گمان مىكنند كه كارشان خوب است، پس زيانِ خود را درك نمىكنند، تا در پى جبران آن باشند.
امام صادق عليه السلام فرمودند: وقتى خداوند به آتش امر كرد: «كُونِي بَرْداً» دندانهاى ابراهيم از شدّت سرما (در ميان آتش نمروديان) به هم مىخورد، تا آنكه گفته شد: «وَ سَلاماً» «1»
پیام ها
1- يكى از شيوههاى دعوت مردم به دين، آگاه كردن آنان به ضرر بىدينى است. «لا يَنْفَعُكُمْ و لا يَضُرُّكُمْ»
2- سرچشمه و انگيزهى عبادت، دستيابى به خير و يا نجات از شر است كه بتها بر هيچكدام قادر نيستند. «لا يَنْفَعُكُمْ شَيْئاً وَ لا يَضُرُّكُمْ»
3- اگر زمينه مناسبى براى بيدارى پيدا شد بايد منحرفان را تحقير كرد. «أُفٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ»
4- عواطف بايد تحت الشعاع مكتب باشد. «أُفٍّ لَكُمْ» با توجّه به اينكه عموى او نيز بتپرست بود.
5- بتپرستى با عقل سازگار نيست. «أَ فَلا تَعْقِلُونَ؟» (افراد بى خرد لجوج سزاوار توبيخ هستند) «أَ فَلا تَعْقِلُونَ»
6- توحيد، انديشهاى عقلانى است. «أَ فَلا تَعْقِلُونَ»
7- كسانى به زور متوسل مىشوند كه از عقل و منطق بىبهرهاند. «حَرِّقُوهُ»
«1». كافى، ج 8، ص 318.
جلد 5 - صفحه 472
8- مردان خدا تا پاى جان بر اهداف خود پايدار هستند. «حَرِّقُوهُ» سوزاندن، سختترين نوع قتل است.
9- بقاى شرك با نابودى موحّدان امكان پذير است. «حَرِّقُوهُ وَ انْصُرُوا آلِهَتَكُمْ»
10- تعصّبات نابجا، انسان را تا مرز سوزاندن پيامبر به پيش مىبرد. «حَرِّقُوهُ وَ انْصُرُوا آلِهَتَكُمْ»
11- دشمن در تحريك تودههاى ناآگاه، به مقدّسات متوسّل مىشود، «انْصُرُوا آلِهَتَكُمْ» وبه غيرت وحميّت نيز تمسّك مىجويد. «إِنْ كُنْتُمْ فاعِلِينَ»
12- خداوند، هم سبب ساز است و هم سبب سوز. «يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً»
سبب ساز است، زيرا نفسِ حضرت عيسى عليه السلام را سبب زنده شدن مردگان قرار مىدهد، و سبب سوز است، زيرا سوزندگى را از آتش مىگيرد و آن را بر ابراهيم سرد و سلامت مىكند.
13- هستى شعور دارد ومخاطب قرار مىگيرد. «يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً» و نفرمود: «فجعلنا النار بردا و سلاما»
14- آثار موجودات به خواست و ارادهى الهى است. «يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً»
15- نور حقّ، با نار كفر خاموش نمىشود. قالُوا حَرِّقُوهُ ... قُلْنا يا نارُ كُونِي بَرْداً
16- قدرت خداوند مىتواند همهى توطئهها را خنثى كند. «أَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَخْسَرِينَ»
17- عاقبت، حقّ پيروز است. «أَرادُوا- فَجَعَلْناهُمُ الْأَخْسَرِينَ»
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم