آیه 5 سوره بینه

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ

مشاهده آیه در سوره


<<4 آیه 5 سوره بینه 6>>
سوره : سوره بینه (98)
جزء : 30
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

در صورتی که (در کتب آسمانی) امر نشده بودند مگر بر اینکه خدا را به اخلاص کامل در دین (اسلام) پرستش کنند و از غیر دین حق روی بگردانند و نماز به پا دارند و زکات (به فقیران) بدهند. این است دین درست.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Though they were not commanded except to worship Allah, dedicating their faith to Him as men of pure faith, and to maintain the prayer and pay the zakat. That is the upright religion.

معانی کلمات آیه

  • حنفاء: حنف (بر وزن شرف): ميل به حق. حنيف: مايل به حق، جمع آن حنفاء است، يعنى موحدان.
  • قيمة: استوار. ثابت و محكم. در مجمع فرموده: «القيمة: المستمرة في جهة الصواب».[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفاءَ وَ يُقِيمُوا الصَّلاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكاةَ وَ ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ «5»

به اهل كتاب فرمانى داده نشده جز آنكه خدا را بپرستند در حالى كه دين را براى او خالص ساخته و گرايش به حق داشته باشند و نماز را به پا دارند و زكات بپردازند و اين است دين استوار.

نکته ها

«حُنَفاءَ» جمع «حنيف» به معناى گرايش به حق است، در برابر كلمه «جنيف» كه به معناى گرايش به باطل است.

اگر آيه‌ «ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ» را در كنار آيه‌ «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ» «2» بگذاريم مى‌توان استفاده كرد كه عبادت خالص و بى‌پيرايه و رابطه با خدا (نماز) و كمك به ديگران (زكات)، از امور فطرى هر انسانى است.

پیام ها

1- سليقه‌ها و هوسهاى ديگران متغيّر است. دين پايدار و ثابت، سرسپردگى خالصانه به خداى ثابت است. مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ‌ ... ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ

«1». اگر «قيمة» را به معناى برپا كننده و به اصطلاح ادبيات عرب متعدى و داراى مفعول بدانيم.

«2». روم، 30.

جلد 10 - صفحه 557

2- ايمان بدون نماز و زكات استوار نيست. «يُقِيمُوا الصَّلاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكاةَ وَ ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ»

3- توجه به سابقه لجاجت‌ها و تفرقه‌ها، سبب تسلّى پيامبر و پيروان است. وَ ما تَفَرَّقَ الَّذِينَ‌ ... إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ

4- توحيد و پرستش خالصانه خداوند، عامل وحدت است. وَ ما تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ‌ ... وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ‌

5- پيامبران، مردم را به سوى خدا دعوت مى‌كردند نه خود. «وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ»

6- خالص و بى پيرايه بودن، رمز بقاء است. مُخْلِصِينَ‌ ... ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ

7- فرمان توحيد و نماز و زكات در تمام اديان آسمانى بوده است. وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ‌ ...

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج12، ص308

منابع