و از تو خبر می گیرند: آیا [عذاب جاودانه ای که به آن تهدید می شویم] حق است؟ بگو: آری، سوگند به پروردگارم یقیناً حق است، و شما عاجز کننده [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرت او بیرون روید.]
کافران از تو می‌پرسند که آیا این (وعده عذاب) حق است؟ بگو: آری قسم به خدای من که البته حق است و شما از آن هیچ مفرّی ندارید.
و از تو خبر می گیرند: آیا [عذاب جاودانه ای که به آن تهدید می شویم] حق است؟ بگو: آری، سوگند به پروردگارم یقیناً حق است، و شما عاجز کننده [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرت او بیرون روید.]
و از تو خبر مى‌گيرند: «آيا آن راست است؟» بگو: «آرى! سوگند به پروردگارم كه آن قطعاً راست است، و شما نمى‌توانيد [خدا را] درمانده كنيد.»
از تو خبر مى‌گيرند كه آيا حق است؟ بگو: آرى؛ سوگند به پروردگارم كه حق است و شما را ياراى فرار از آن نيست.
از تو می‌پرسند: «آیا آن (وعده مجازات الهی) حقّ است؟» بگو: «آری، به پروردگارم سوگند، قطعاً حقّ است؛ و شما نمی‌توانید از آن جلوگیری کنید!»
چون حق تعالى اخبار به قبول كفار و جوابشان را فرمود بيان ارجاع آنها را به پيغمبر و سؤال آنها را ثانيا و جوابشان را فرمايد:
وَ يَسْتَنْبِئُونَكَ أَ حَقٌّ هُوَ: و استخبار مى‌كنند و مى‌پرسند تو را اى پيغمبر، آيا راست و درست است آنچه آوردى به آن از قرآن و نبوت و شريعت، يا آنچه
«1» سوره آل عمران آيه 21.
ج5، ص 336
وعده مى‌دهى ما را از بعث و قيامت و عذاب. قُلْ إِي وَ رَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌ: بگو اى پيغمبر محترم صلّى اللّه عليه و آله، بلى، قسم به خدا و پروردگار من، بتحقيق كه آن حق است و شكى در آن نباشد، و شما را قوّت ممانعت عذاب قهر سبحانى نيست، و از تحت قدرت قادر متعال بيرون نشويد. وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ: و نيستيد شما عاجز كنندگان خداى متعال تا عذاب را بر شما نازل نفرمايد، يا نيستيد فوت‌شوندگان عذاب به فرار نمودن، زيرا از حيطه تصرف الهى بدر نرويد.
فائده- اين استخبار، محتمل است وقوع آن بر وجه استفهام يا بر وجه استهزاء؛ و ثانى اولى است، زيرا به احتجاجات سابقه و آيات بينه، مدلل فرمود نبوت و رسالت حضرت ختمى مرتبت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را، و به صحت نبوت آن سرور، لازم آيد قطع به صدق تمام خبرهائى كه بفرمايد. بنابراين ثانيا استخبار نمودن از حقانيت، البته استهزاء باشد. و تأكيد جواب به قسم براى اتمّ وجوه تأكيد است حسب شدت انكار و قوه و قدرت ايشان. يا براى استيصال ايشان تكلم فرمود به كلام معتاد، زيرا ظاهر آن است كه مخبر وقتى خبر دهد از چيزى و تأكيد نمايد به قسم، هر آينه البته خارج كرده آن را از هزل و بيهودگى و داخل نموده در باب جدّ و حق گوئى.
تفسير برهان «1»- عياشى از حضرت صادق از پدر بزرگوارش عليهما السلام روايت نموده در اين آيه شريفه كه فرمود: يستنبئونك يا محمّد اهل مكّة عن علىّ بن أبي طالب عليه السلام امام هو؟ قل اى و ربّى انّه لحقّ.
ايضا محمد بن يعقوب «2» و ابن شهر آشوب باسناد خود قريب به آن را روايت نموده.
و استخبار ميكنند از تو كه آيا حقّ است آن بگو ارى قسم به پروردگارم كه آن هر آينه حقّ است و نيستيد شما عاجز كنندگان
و اگر آنكه ميبود از براى هر نفسى كه ستم كرده آنچه در زمين است هر آينه فدا دادى بآن و پنهان دارند پشيمانى را چون ديدند عذاب را و حكم كرده شود ميانشان بعدل و آنها ستم كرده نميشوند
آگاه باشيد بدرستيكه مر خدا را است آنچه در آسمانها و زمين است آگاه باشيد همانا وعده خدا حقّ است ولى بيشتر آنها نميدانند
او زنده ميكند و ميميراند و بسوى او بازگشت مينمائيد.
تفسير
كفّار بر سبيل استهزاء يا استفهام حقيقى سؤال مينمودند از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه آيا وعده عذاب و دعاوى تو از قبيل نبوّت خود و امامت على عليه السّلام و غيره حقّ است يا باطل لذا آنحضرت مأمور شد قسم ياد كند بذات احديّت كه حق است و ضمنا اشاره فرمايد كه تدبير شما در برابر تقدير الهى تأثير ندارد و نميتوانيد جلوگيرى از اراده حق و وقوع مراد او نمائيد چون عجز در ساحت ربوبى راه ندارد هر وقت بخواهد عذاب را بر شما نازل و حق را بمن له الحقّ و اصل خواهد فرمود چنانچه در كافى از امام صادق عليه السّلام و در مجالس و عياشى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه سؤال از امامت على عليه السّلام شده بود كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قسم به حق بودن آن ياد فرمود و اگر از براى هر كس كه ظلم نموده در باره خود بشرك و كفر يا در باره آل محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به انكار حقّ ايشان تمام خزائن و اموال و زخارف دنيا باشد فديه خواهد داد براى دفع عذاب از هول و وحشت آن و قبول نخواهد شد در قيامت يا در وقت رجعت چنانچه قمّى ره فرموده در تفسير ظلمت يعنى آل محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و در تفسير لافتدت يعنى در رحمت و در آنوقت از شدّت خوف و هراس بطورى مبهوت و متحيّر ميشوند كه قادر بر اظهار ندامت و پشيمانى هم نيستند و در مجمع و قمّى و عياشى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه جهت اخفاء آنها ندامت
جلد 3 صفحه 27
خودشان را كراهت از شماتت دشمنان است و در آنروز بين ظالمان و مظلومان بعدالت حكم شود و حاكم خداوند است كه بكسى ظلم نميكند خواه ظالم باشد خواه مظلوم چون هر چه در آسمانها و زمين است مملوك او است پس احتياج ندارد كه ظلم كند و خلف وعده فرمايد ولى بيشتر مردم بمعارف حقّه جاهل و از براهين عقليّه غافلند و نميدانند كه فعل قبيح از مصدر حسن و خير صادر نميشود و اختيار احياء و اماته با او است كسى نميتواند از مملكت او خارج و از تحت قدرت او بيرون رود و همه بايد در يكروز به اصل خود و حكم او و حساب و ثواب و عقابش رجوع نمايند.
نكتة لطيفة- متفطن شدم که اينکه آيه شريفه طبق اخبار مذكوره راجع بنصب امير المؤمنين [ع] است زيرا كفار و مشركين نميآيند از حضرت رسالت [ص] حقيّت دين اسلام يا قرآن يا نبوت را سؤال كنند و آن حضرت قسمهاي زيادي ياد كند او را كذّاب و مفتري ميدانند اينکه سؤال از مسلمين است که او را بنبوت شناخته و قرآن را كلام الهي ميدانند و دين اسلام را قبول كرده‌اند در موضوع نصب امير المؤمنين عليه السّلام ترديدي پيدا كردند که براي دامادي و پسر عمي و محبت شخصي او را نصب كرده يا مأموريت از جانب حق است حتي بعضي باور نكردند و سؤال عذاب كردند بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ سَأَل‌َ سائِل‌ٌ بِعَذاب‌ٍ واقِع‌ٍ معارج آيه 1 وَ ما أَنتُم بِمُعجِزِين‌َ شما هر چه كنيد و دشمني با او نمائيد و ظلم و اذيت باو روا داريد حقّية آن را از بين نميتوانيد ببريد مثل آفتاب روشن و هويدا است
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 53)- در مجازات الهی تردید نکنید! در آیات گذشته سخن از کیفر و مجازات و عذاب مجرمان در این جهان و جهان دیگر بود. این آیه نیز موضوع را دنبال می‌کند.
نخست می‌گوید: مجرمان و مشرکان از روی تعجب و استفهام «از تو سؤال می‌کنند که آیا این وعده مجازات الهی در این جهان و جهان دیگر حق است»؟
ج2، ص297
(وَ یَسْتَنْبِئُونَکَ أَ حَقٌّ هُوَ).
خداوند به پیامبرش دستور می‌دهد که در برابر این سؤال با تأکید هر چه بیشتر «بگو: آری! به پروردگارم سوگند این یک واقعیت است» و هیچ شک و تردیدی در آن نیست (قُلْ إِی وَ رَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ).
و اگر فکر می‌کنید، می‌توانید از چنگال مجازات الهی فرار کنید اشتباه بزرگی کرده‌اید، زیرا «هرگز شما نمی‌توانید (از آن جلوگیری کنید و) او را با قدرت خود ناتوان سازید» (وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
