آیه 46 سوره زخرف

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ

مشاهده آیه در سوره


<<45 آیه 46 سوره زخرف 47>>
سوره : سوره زخرف (43)
جزء : 25
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و ما موسی را با آیات و معجزاتی که به او دادیم به سوی فرعون و اشراف قومش (به رسالت) فرستادیم، او به آنها گفت: من رسول ربّ العالمینم.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Certainly We sent Moses with Our signs to Pharaoh and his elite. He said, ‘I am indeed an apostle of the Lord of all the worlds.’

معانی کلمات آیه

  • ملائه: مل‏ء (بفتح اول): پر كردن. خواه پر كردن با آب باشد يا با غير آن. ملاء: جماعت يا جماعت اشراف. به جماعت ملاء گويند كه زمين را پر كرده‏‌اند، به اشراف سلطان ملاء گويند كه هيبتشان سينه‏‌ها را پر كرده است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‌ بِآياتِنا إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ فَقالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعالَمِينَ «46»

و همانا ما موسى را همراه با آيات (و معجزات) خود به سوى فرعون و اشراف قومش فرستاديم پس گفت: همانا من فرستاده پروردگار عالميانم.

فَلَمَّا جاءَهُمْ بِآياتِنا إِذا هُمْ مِنْها يَضْحَكُونَ «47»

پس چون موسى با آيات ما به سراغ آنان آمد، آنان به آن (آيات و معجزات) خنديدند.

نکته ها

در قرآن، ماجراى موسى و فرعون و بنى اسرائيل تكرار شده است و اين بخاطر آنست كه سرنوشت موسى و قومش با سرنوشت پيامبر اسلام و مردم مكّه شباهت دارد، فرعون بهانه مى‌آورد كه موسى فقير است و من تخت و تاج دارم، سران كفّار مكّه نيز پيامبر اسلام را

جلد 8 - صفحه 460

فقير و يتيم و خودشان را داراى مال و مقام مى‌دانستند.

پیام ها

1- انبيا علاوه بر كمالات شخصى بايد معجزه داشته باشند. «مُوسى‌ بِآياتِنا»

2- در شرايط قبيله‌اى بايد به سراغ اقوام رفت. «قالَ لِقَوْمِهِ»* ولى در شرايط حكومتى بايد به سراغ حكومت رفت. «إِلى‌ فِرْعَوْنَ» (در شيوه تبليغ ابتدا بايد به سراغ موانع و اصلاح عناصرى رفت كه تغيير آنهاسبب تغيير جامعه است.)

3- طاغوت‌ها به تنهايى قدرتى ندارند، اين اطرافيان هستند كه به طاغوت‌ها زور مى‌دهند. «فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ»

4- خنده و تمسخر نشانه پوكى و سبك‌سرى و هوچى‌گرى مخالفان است. «إِذا هُمْ مِنْها يَضْحَكُونَ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج10، ص36

منابع