آیه 44 سوره اسراء

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ ۚ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَٰكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا

مشاهده آیه در سوره


<<43 آیه 44 سوره اسراء 45>>
سوره : سوره اسراء (17)
جزء : 15
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

هفت آسمان و زمین و هر که در آنهاست همه به ستایش و تنزیه خدا مشغولند و موجودی نیست در عالم جز آنکه ذکرش تسبیح و ستایش حضرت اوست و لیکن شما تسبیح آنها را فهم نمی‌کنید. همانا او بسیار بردبار و آمرزنده است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

The seven heavens glorify Him, and the earth [too], and whoever is in them. There is not a thing but celebrates His praise, but you do not understand their glorification. Indeed, He is all-forbearing, all-forgiving.

معانی کلمات آیه

«تُسَبِّحُ لَهُ ...»: نطق آب و نطق خاک و نطق گِل

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كانَ حَلِيماً غَفُوراً «44»

آسمان‌هاى هفتگانه وزمين و هر كه در آنهاست، تسبيح خداوند را مى‌گويند، و هيچ چيز نيست مگر آنكه با ستايش، از او به پاكى ياد مى‌كند، ولى شما تسبيح آنها را نمى‌فهميد. همانا او بردبار و آمرزنده است.

نکته ها

اين آيه مى‌گويد: همه‌ى هستى براى خداوند تسبيح و سجده و قنوت دارند. برخى مفسّران اين تسبيح را تسبيح تكوينى دانسته‌اند، يعنى ساختار وجودىِ هر ذرّه‌اى از عالم، نشان از اراده، حكمت، علم و عدل خدا دارد.

بعضى ديگر معتقدند كه هستى، شعور و علم دارد و همه در حال تسبيح‌اند، ولى گوش ما صداى آنها را نمى‌شنود. اين نظر با ظاهر آيات سازگارتر است. نطق داشتن اشيا محال نيست، چون در قيامت تحقّق مى‌يابد، «أَنْطَقَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ» «1» حتّى سنگ هم علم و خشيت دارد و از خوف خدا از كوه سقوط مى‌كند، «وَ إِنَّ مِنْها لَما يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ» «2» حضرت سليمان سخن مورچه را مى‌فهميد و منطق الطير مى‌دانست. هدهد انحراف مردم را تشخيص مى‌داد كه نزد سليمان آمد و گزارش داد. خداوند كوهها را مخاطب قرار داده: «يا جِبالُ أَوِّبِي مَعَهُ» «3» اى كوهها! همراه با داود نيايش كنيد. در قرآن علاوه بر اين موارد از


«1». فصّلت، 21.

«2». بقره، 74.

«3». سبأ، 10.

جلد 5 - صفحه 67

تسبيحِ ديگر موجودات نيز سخن به ميان آمده است.

جمله ذرات عالم در نهان‌

با تو مى‌گويند روزان و شبان‌

ما سميعيم و بصيريم و هُشيم‌

با شما نامحرمان، ما خامشيم‌

تسبيح‌گويى حيوانات و موجودات، در روايات هم آمده است، از جمله:

الف: به چهره‌ى حيوانات سيلى نزنيد، كه تسبيح خدا مى‌گويند. «1»

ب: هرگاه صيد تسبيح نگويد، شكارِ صيّاد مى‌شود. «2»

ج: هيچ درختى قطع نمى‌شود، مگر به خاطر ترك تسبيح او. «3»

د: سنگريزه در دست پيامبراكرم صلى الله عليه و آله به نبوّت او گواهى داد. «4»

ه: زنبور عسل تسبيح مى‌گويد. «5»

ح: صداى گنجشك‌ها تسبيح آنهاست. «6»

همه‌ى اين روايات، گوياى تسبيح واقعى است، نه زبان حال.

هر كس به زبانى صفت حمد تو گويد

بلبل به غزلخوانى و قُمرى به ترانه‌

پیام ها

1- همه‌ى هستى خدا را تسبيح مى‌گويند، پس چرا انسان از اين كاروان عقب بماند. تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ‌ ...

2- در آسمان‌ها نيز موجودات زنده و با شعور هست. «مَنْ فِيهِنَّ»

3- تسبيح هستى، همراه با حمد و ستايش است. «يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ»

4- بعضى صداها را ممكن است بشنويم، امّا نمى‌فهميم كه تسبيح است. «لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ»

5- همه‌ى هستى شعور دارند، ولى اطلاعات انسان از هستى ناقص است. إِنْ‌ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ‌ ... لا تَفْقَهُونَ‌


«1». تفسير نورالثقلين.

«2». تفسير نورالثقلين.

«3». تفسير روح‌الجنان.

«4». تفسير الميزان.

«5». بحار، ج 95، ص 372.

«6». بحار، ج 64، ص 27.

جلد 5 - صفحه 68

6- حقايق، از غير اهلش پوشيده است. «لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ»

7- تحمّل عقايد خرافى و سخنان ناروا، برخاسته از حلم و بردبارى خداست. «عَمَّا يَقُولُونَ‌ ... حَلِيماً غَفُوراً» اگر برگشتيم حتماً او مى‌بخشد.

پانویس

منابع