وَ لَقَد مَنَنّا عَلَيكَ مَرَّةً أُخري (37) إِذ أَوحَينا إِلي أُمِّكَ ما يُوحي (38) أَنِ اقذِفِيهِ فِي التّابُوتِ فَاقذِفِيهِ فِي اليَمِّ فَليُلقِهِ اليَمُّ بِالسّاحِلِ يَأخُذهُ عَدُوٌّ لِي وَ عَدُوٌّ لَهُ وَ أَلقَيتُ عَلَيكَ مَحَبَّةً مِنِّي وَ لِتُصنَعَ عَلي عَينِي (39)
و هر آينه بتحقيق منت گذارديم بر تو دفعه ديگري زماني که وحي نموديم
جلد 13 - صفحه 29
و فرستاديم بسوي مادر تو آنچه باو وحي شد اينكه بگذارد. موسي را در تابوت (صندوق) پس بينداز در دريا رود نيل ميگيرد او را دشمن من و دشمن او و القاء ميكنم در قلب او براي تو محبتي از جانب من و براي اينكه تو در نظر ما مصون و محفوظ بماني در جاي ديگر ميفرمايد (وَ لا تَخافِي وَ لا تَحزَنِي إِنّا رَادُّوهُ إِلَيكِ وَ جاعِلُوهُ مِنَ المُرسَلِينَ) قصص آيه 6.
(و لَقَد مَنَنّا عَلَيكَ مَرَّةً أُخري) جميع نعم الهيه دنيويه و اخرويه منتيّه است احدي استحقاق ندارد تمام تفضل است فقط قابليت داشته باشد يا حكمت اقتضاء كند افاضه ميفرمايد ولي بليات تا استحقاق نباشد مبتلا نميشود و بسا بر انسان مشتبه ميشود بلا را نعمت ميپندارد و نعمت را بلا مثل اينكه بكفار مال و جاه و اولاد و مهلت ميدهد تصور ميكنند نعمت است لكن بلاء است (لا يَحسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّما نُملِي لَهُم خَيرٌ لِأَنفُسِهِم إِنَّما نُملِي لَهُم لِيَزدادُوا إِثماً وَ لَهُم عَذابٌ مُهِينٌ) آل عمران آيه 172 و غير اينکه از آيات و مثل اينكه مؤمنين بسا بفقر و مرض و امثال اينها گرفتار ميشوند و بلا تصوّر ميكنند و حال اينكه نعمت است ارتفاع درجه و استكمال نفس بصفات حميده و نحو اينها و نعم الهيه دو قسم است عامه که شامل جميع ميشود و نعم خاصه که در مورد خاصي عنايت ميفرمايد مثل همين مورد که حمل مادر موسي مخفي ميشود تا حين ولادت و بمجرد تولد او بمادرش وحي ميشود که در سوره قصص ميفرمايد:
(وَ أَوحَينا إِلي أُمِّ مُوسي أَن أَرضِعِيهِ فَإِذا خِفتِ عَلَيهِ فَأَلقِيهِ فِي اليَمِّ وَ لا تَخافِي وَ لا تَحزَنِي إِنّا رَادُّوهُ إِلَيكِ وَ جاعِلُوهُ مِنَ المُرسَلِينَ) آيه 6.
(إِذ أَوحَينا إِلي أُمِّكَ ما يُوحي) بعضي گفتند اينکه وحي الهام بقلب است بعضي گفتند در خواب ديد لكن القاء در قلب بتوسط ملائكه بنحوي که مورث علم شود چنانچه ميفرمايد (وَ إِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ العالَمِينَ نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الأَمِينُ عَلي قَلبِكَ لِتَكُونَ مِنَ المُنذِرِينَ) شعراء آيه 192- 194.
و در حديث است ميفرمايد
(روح القدس نفث في روعي انه لا يموت نفس
جلد 13 - صفحه 30
حتي تستكمل رزقه)
و اينکه يا الهام ملك يا القاء در قلب است يا بصورت بشري نازل ميشود چنانچه بر ابراهيم و لوط و مريم ظاهر شد.
(أَنِ اقذِفِيهِ) يعني في حفظ موسي و در باره او.
(فِي التّابُوتِ) تابوت صندوقي بود که آب در داخل او وارد نشود و در آب فرو نرود.
(فَاقذِفِيهِ فِي اليَمِّ) آن تابوت را با موسي بينداز در دريا که رود نيل باشد و از پاي قصر فرعون آب جاري بود اينکه صندوق را مشاهده كرد گفت برويد از روي آب بگيريد آوردند درب صندوق را باز كردند طفلي تازه متولد شده در آوردند اراده كرد که او را بقتل رساند آسيه مانع شد گفت (وَ قالَتِ امرَأَتُ فِرعَونَ قُرَّتُ عَينٍ لِي وَ لَكَ لا تَقتُلُوهُ عَسي أَن يَنفَعَنا أَو نَتَّخِذَهُ وَلَداً) قصص آيه 8.
(يَأخُذهُ عَدُوٌّ لِي وَ عَدُوٌّ لَهُ) امّا عداوت فرعون با خدا چون دعوي الوهيّت ميكرد و امّا عداوت با موسي چه اندازه از اطفال بني اسرائيل را كشت که موسي بوجود نيايد.
(وَ أَلقَيتُ عَلَيكَ مَحَبَّةً مِنِّي) خداوند محبّت را در قلب او انداخت و از قتل او در گذشت و در مقام بر آمد که براي او مرضعه پيدا كند هر که را آوردند موسي پستان او را نگرفت تا خواهر موسي از دور مشاهده كرد و شناخت و گفت اجازه ميدهيد من هم يك مرضعه در نظر دارم او را بياورم اجازه گرفت مخصوصا آمده بود براي اينكه مشاهده كند که امر بكجا منجر ميشود که در آيه شريفه ميفرمايد (وَ قالَت لِأُختِهِ قُصِّيهِ فَبَصُرَت بِهِ عَن جُنُبٍ وَ هُم لا يَشعُرُونَ) قصص آيه 10 (وَ لِتُصنَعَ عَلي عَينِي) صنع بمعني فعل و عمل است چنانچه ميفرمايد (صُنعَ اللّهِ الَّذِي أَتقَنَ كُلَّ شَيءٍ) نمل آيه 90.
و نيز ميفرمايد (وَ هُم يَحسَبُونَ أَنَّهُم يُحسِنُونَ صُنعاً) كهف آيه 104 و در اينجا بمعني تربيت و تغذيت است يعني امر ترا بكسي واگذار نكرديم و اتكال بغير ننموديم خود ترا نگاهداري كرديم و از شر دشمن حفظ نموديم.
31