آیه 31 سوره حج

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

حُنَفَاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ

مشاهده آیه در سوره


<<30 آیه 31 سوره حج 32>>
سوره : سوره حج (22)
جزء : 17
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و خاص و خالص بی‌هیچ شائبه شرک خدا را پرستید، و هر کس به خدا شرک آرد (در عجز و بیچارگی) بدان ماند که از آسمان درافتد و مرغان (در فضا) بدنش را به منقار (قطعه قطعه) بربایند یا بادی تند او را به مکانی دور (از هر وسیله نجات) درافکند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

as persons having pure faith in Allah, not ascribing partners to Him. Whoever ascribes partners to Allah is as though he had fallen from a height, then [his corpse] is devoured by vultures, or [his remains are] blown away by the wind far and wide.

معانی کلمات آیه

  • حنفاء: حنف (بر وزن شرف): ميل بحق. حنيف: مايل به حق يعنى موحّد. جمع آن حنفاء است.
  • خر: خرّ و خرور: سقوط توأم با صدا «خر»: ساقط شد.
  • تخطفه: خطف: ربودن «تخطفه» مى‏‌ربايد او را،
  • تهوى: هوىّ (بضم هاء و فتح آن) به معنى فرود آمدن است «هوى الشي‏ء هويا: سقط من علو الى اسفل». «تهوى به الريح»: ساقط مى‏‌كند او را باد.
  • سيحق: سحق (بضمّ- س): دورى (و بفتح آن): كوبيدن و از بين بردن در صحاح گفته: «السحق: البعد» مكان سحيق به معنى مكان دور است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


حُنَفاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكانٍ سَحِيقٍ «31»

(مراسم حج را انجام دهيد) در حالى كه همگى خالص براى خدا باشيد و هيچ گونه شركى به خداوند نورزيد، و هر كس به خدا شرك ورزد، گويى از آسمان سقوط كرده و پرنده‌اى در فضا او را مى‌ربايد، يا باد او را به مكانى دور پرتاب مى‌كند.

نکته ها

«حُنَفاءَ» جمع حنيف، به معناى كسى است كه پيرو دين حقّ باشد.

«خطف» به معناى ربودن سريع و «سَحِيقٍ» به معناى دور است.

توحيد، به همه چيز ارزش مى‌دهد و شرك، ارزش را از بهترين موجودات سلب مى‌كند.

هُدهُد- كه به پروردگار جهان، ايمان داشت- به خاطر سوز و علاقه‌اى كه براى هدايت مردم مشرك داشت، به جايى رسيد كه واسطه هدايت يك منطقه شد ولى انسان به خاطر شرك، طورى سقوط مى‌كند كه خوراك پرنده مى‌شود.

جلد 6 - صفحه 40

مثال‌هاى قرآن، در هيچ زمان و مكانى كهنه نمى‌شود، هم طبيعى است و هم قابل فهم.

«فَكَأَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ»

پیام ها

1- قربانى، طواف، وفاى به نذر وهمه‌ى اعمال تنها براى خدا باشد. «حُنَفاءَ لِلَّهِ»

2- جز خدا به هر قدرتى وصل شويم، پايانش سقوط است، حتّى ابرقدرت‌ها.

وَ مَنْ يُشْرِكْ‌ ... خَرَّ مِنَ السَّماءِ

3- شرك، از هيچ كس بخشوده نيست. «وَ مَنْ يُشْرِكْ»

4- توحيد و اخلاص، مانند حضور در آسمان است و شرك، همچون سقوط از آسمان و طعمه پرندگان شدن. «خَرَّ مِنَ السَّماءِ»

5- ميان جدا شدن از خدا و سقوط كردن و طعمه صيّادان شدن، لحظه‌اى فاصله نيست. «فَتَخْطَفُهُ» (حرف فاء و كلمه‌ى «خطف»)

6- مقدّس‌ترين كارها (طواف)، در مقدّس‌ترين مكان‌ها (مسجدالحرام) و در مقدّس‌ترين ايّام (عيد قربان)، اگر با اخلاص همراه نباشد، عاقبتش سقوط است نه رشد. وَ مَنْ يُشْرِكْ‌ ... خَرَّ مِنَ السَّماءِ

7- اخلاص، انسان را در برابر بادها و طوفان‌ها بيمه ونداشتن اخلاص انسان را در مسير طوفان‌ها قرار مى‌دهد. «أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ»

8- شرك، گرچه كم يا در يك لحظه باشد، هيچ سرمايه‌اى را باقى نمى‌گذارد. «خَرَّ مِنَ السَّماءِ- فِي مَكانٍ سَحِيقٍ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج‏7، ص37-38

منابع