آیه 26 سوره قصص

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

قَالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ ۖ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ

مشاهده آیه در سوره


<<25 آیه 26 سوره قصص 27>>
سوره : سوره قصص (28)
جزء : 20
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

یکی از آن دو دختر (صفورا) گفت: ای پدر این مرد را (که به شجاعت و امانت آراسته است) به خدمت خود اجیر کن که بهتر کسی که باید به خدمت برگزینی کسی است که توانا و امین باشد.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

One of the two women said, ‘Father, hire him. Indeed the best you can hire is a powerful and trustworthy man.’

معانی کلمات آیه

«یَآ أَبَتِ» ای پدر من!. «إِسْتَأْجِرْهُ»: او را اجیر کن. او را به کار گمار. «إِسْتَأْجَرْتَ»: اجیر کرده‌ای. به کار گمارده‌ای. ذکر فعل به صورت ماضی و اراده معنی به صورت مضارع، اشاره دارد به این که، او آزموده و شناخته شده می‌باشد. «الْقَوِیُّ»: خبر (إِنَّ) است.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


قالَتْ إِحْداهُما يا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ «26»

يكى از آن دو (دختر، خطاب به پدر) گفت: اى پدر! او را استخدام كن، زيرا بهترين كسى كه (مى‌توانى) استخدام كنى، شخصِ توانا و امين است.

نکته ها

امام رضا عليه السلام فرمود: «حضرت شعيب از دخترش پرسيد: چگونه امانت‌دارى اين جوان را

«1». قصص، 21.

جلد 7 - صفحه 40

فهميدى كه او را امين مى‌خوانى؟ گفت: وقتى دعوت شما را به او ابلاغ كردم، به من گفت: از پشت‌سر من، مرا راهنمايى كن». «1» تا مبادا به قامت من چشم بدوزد.

پیام ها

1- دختران نيز در خانواده بر اساس منطق و حكمت، حقّ پيشنهاد دارند و فرقى با ديگران ندارند. «قالَتْ إِحْداهُما يا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ»

2- روابط حسنه ميان والدين و فرزندان و آزادى بيان در خانواده، يك ارزش است. «يا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ»

3- همه‌ى اعضاى خانه پيشنهاد بدهند؛ ولى تصميم نهايى با سرپرست خانواده است. «اسْتَأْجِرْهُ»

4- زنان عفيفه به دنبال آنند تا كمتر از منزل خارج شوند. «اسْتَأْجِرْهُ» (براى كارهاى سخت خارج از منزل، از مرد استفاده شود.)

5- كار، عار نيست، اولياى خدا نيز كار مى‌كرده‌اند. «اسْتَأْجَرْتَ»

6- در گزينش‌ها، به بهترين‌ها توجّه كنيم. «خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ»

7- براى استخدام، دو عنصر توانايى (تخصّص) و امانتدارى (تعهّد)، لازم است.

«الْقَوِيُّ الْأَمِينُ»

8- توانايى‌ها و امانتدارى‌ها را بايد در شرايط عادّى و بدون توجّه طرف، شناسايى و احراز كرد. «الْقَوِيُّ الْأَمِينُ»

(غالب افراد با تصنّع، تملّق و رياكارى، واقعيّت خود را مى‌پوشانند؛ امّا حضرت موسى در يك صحنه‌ى طبيعى، با يك كار حمايتى و برخورد عفيفانه، خود را نشان داد.)

«1». بحار، ج 13، ص 44.

جلد 7 - صفحه 41

كار و كارگرى‌

  • خداوند از مردم، عمران و آبادى زمين را خواسته كه بدون كار و تلاش محقّق نمى‌شود.

«هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيها» «1»

  • در سراسر قرآن بر عمل صالح كه داراى معناى بسيار گسترده‌اى است، تكيه شده است.
  • انبياى الهى، كشاورز، چوپان، خيّاط و نجّار بوده‌اند.
  • كار در اسلام عبادت و به منزله‌ى جهاد است. «2»
  • دعاى بيكار مستجاب نمى‌شود.
  • كار وسيله‌ى تربيت جسم و روح، پركردن ايّام فراغت، مانع فساد و فتنه، عامل رشد و نبوغ و ابتكار، توسعه‌ى اقتصادى، عزّت و خودكفائى و كمك به ديگران مى‌باشد.
  • قرآن مى‌فرمايد: ما زمين را براى شما رام قرار داديم، پس از پشت آن بالا رويد و از رزق آن بخوريد. «هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَناكِبِها وَ كُلُوا مِنْ رِزْقِهِ» «3»
  • اسلام براى كار بازويى احترام ويژه‌اى قائل شده است و مراعات حقّ كارگر و تحصيل رضاى او و پرداخت سريع مزد او و اضافه پرداخت بر مقدار تعيين شده و احترام به او همه و همه مورد سفارش اسلام است. همان گونه كه براى كشاورزى سفارش نموده تا آنجا كه سيراب كردن درخت، پاداش سيراب كردن مؤمن دارد.
  • حضرت على عليه السلام به استاندارش سفارش مى‌كند كه كشاورزان مورد ستم قرار نگيرند و در گرفتن ماليات مراعات آنان را بكن.
  • كارهاى فكرى نيز از ارزش بالايى برخوردار است تا آنجا كه يك ساعت فكر مفيد از ساعت‌ها عبادت بهتر است.
  • كم‌كارى و سهل‌انگارى در كار، مورد انتقاد است تا آنجا كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خداوند دوست دارد هركس كارى انجام مى‌دهد آن را به نحو أحسن انجام دهد.
  • قرآن مى‌فرمايد: هرگاه از كار مهمى فارغ شدى به كار مهم ديگرى بپرداز. «فَإِذا فَرَغْتَ‌

«1». هود، 61.

«2». وسائل، ج 12، ص 43.

«3». ملك، 15.

جلد 7 - صفحه 42

فَانْصَبْ» «1» بنابراين بيكارى، ممنوع.

آرى، بيكارى مايه‌ى خستگى، تنبلى، فرسودگى، فرصتى براى نفوذ شيطان، ايجاد فتنه و گسترش گناه مى‌باشد.

  • البتّه اسلام براى كار، ساعت و مرز قرار داده و به كسانى كه در ايّام تعطيل كار مى‌كنند، لقب متجاوز داده است. «2»
  • امام رضا عليه السلام فرمود: مؤمن بايد ساعات خود را بر چهار بخش تقسيم كند: ساعتى براى كار، ساعتى براى عبادت، ساعتى براى لذّت و ساعتى براى دوستان و رسيدگى به امور اجتماعى كه در غير اين صورت انسان به صورت عنصرى حريص در آمده و مورد تمام انتقادهايى كه درباره‌ى حرص است قرار مى‌گيرد.
  • اسلام توجّه خاصّى به كيفيّت كار دارد، نه به مقدار و كمّيت آن. «3»
  • به هر حال اسلام به كار اهمّيت داده تا آنجا كه در حديث مى‌خوانيم: خداوند بنده پرخواب و انسان بيكار را دشمن دارد. «4» امام باقر عليه السلام فرمود: «كسى‌كه در كار دنيايش تنبل باشد، در كار آخرتش تنبل‌تر است». «5»
  • در حديث مى‌خوانيم: شخص فقير وبيكارى نزد پيامبر آمد و تقاضاى كمك كرد. حضرت فرمود: آيا كسى در منزل تبرى دارد؟ يك نفر گفت: بله، او تبر را آورد و پيامبر چوبى كه در كنارش بود، دسته‌ى آن تبر قرار داد و به آن شخص بيكار تحويل داد و فرمود: اين ابزار كار؛ امّا تلاش با خودت.

از اين حركت چند نكته استفاده مى‌شود:

1. انبيا در فكر زندگى مردم نيز هستند.

2. ضعيف‌ترين فرد جامعه مى‌تواند با شخص اوّل جامعه ملاقات كند.

3. جامعه نياز به تعاون و همكارى دارد. تبر از يك نفر و چوب آن از ديگرى، هماهنگى و سازندگى و تبر سازى از شخص پيامبر.

«1». انشراح، 7.

«2». «الّذين اعتدوا منكم فى السبت» بقره، 65.

«3». «ايّكم‌أحسنُ‌عملا» هود، 7.

«4». وسائل، ج 12، ص 37.

«5». وسائل، ج 12، ص 37.

جلد 7 - صفحه 43

4. براى مبارزه با فقر، بايد ابزار توليد را در اختيار نيروهاى فعّال جامعه قرار داد.

پانویس

منابع