آیه 218 سوره شعراء

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ

مشاهده آیه در سوره


<<217 آیه 218 سوره شعراء 219>>
سوره : سوره شعراء (26)
جزء : 19
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

آن خدایی که چون (از شوقش به نماز) برخیزی تو را می‌نگرد.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

who sees you when you stand [for prayer],

معانی کلمات آیه

«تَقُومُ»: برمی‌خیزی. پا می‌شوی. مراد قیام برای تهجّد، یعنی نماز شب یا سایر نمازهای دیگر است.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ «218» وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ «219» إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ «220»

خدايى كه چون (به نماز) برمى‌خيزى تو را مى‌بيند. و حركت تو را در ميان سجده كنندگان (نيز مى‌بيند). زيرا كه اوست شنوا و دانا.

هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلى‌ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّياطِينُ «221»

آيا شما را خبر دهم كه شياطين بر چه كسى فرود مى‌آيند؟

تَنَزَّلُ عَلى‌ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ «222» يُلْقُونَ السَّمْعَ وَ أَكْثَرُهُمْ كاذِبُونَ «223»

بر هر دروغساز گنه پيشه‌اى فرود مى‌آيند. (زيرا اين افراد) به سخنان شياطين گوش فرا مى‌دهند و بيشترشان دروغگويند.

جلد 6 - صفحه 379

نکته ها

كلمه‌ى‌ «أَفَّاكٍ» به معناى كذّاب و دروغساز است.

در مورد قيام پيامبر صلى الله عليه و آله در آيه‌ى 218، يا مراد قيام براى نماز است، يا قيام براى انذار و تبليغ. چنانكه امام باقر عليه السلام فرمود: مراد قيام در مسئله‌ى نبوّت است.

تمال دارد مراد از آيه‌ى 223 اين باشد: شياطينى كه بر افراد فاسد نازل مى‌شوند، براى شنيدن اخبار آسمان گوش خود را القا مى‌كنند، گرچه با شهاب رد مى‌شوند.

امام باقر عليه السلام فرمود: مراد از جمله‌ى‌ «تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ» آن است كه خداوند از جا به جايى تو در اصلاب نياكان خداپرست تو آگاه بوده است. «1»

از آنجاكه مشركان، نزول وحى را نزول شياطين برحضرت مى‌پنداشتند، خداوند با قاطعيّت مى‌فرمايد: شياطين بر دروغسازان گنهكار نازل مى‌شوند نه بر پيامبر معصوم. بنابراين دو نوع نزول داريم: يكى نزول وحى از طريق فرشته‌اى امين‌ «إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ» ديگرى نزول شياطين بر افراد آلوده. «تَنَزَّلُ عَلى‌ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ»

پیام ها

1- خداوند با يادآورى نظارت خويش، از پيامبرش دلجويى مى‌كند. يَراكَ‌ ...

2- انسان در حال نماز مورد توجّه خاصّ خداوند است. «يَراكَ حِينَ تَقُومُ»

3- سجده مهم‌ترين ركن نماز است. «فِي السَّاجِدِينَ»

4- بر خدايى توكّل كنيم كه علاوه بر داشتن عزّت و رحمت، شنوا و آگاه است و حركت‌ها و عبادت‌هاى مارا مى‌بيند. «تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ‌- السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» 5- در شيوه‌ى تبليغ، با سؤال كردن زمينه‌ى توجّه و شنيدن را در مخاطبين زنده كنيم. «هَلْ أُنَبِّئُكُمْ»

6- روحيّه‌ها، ظرفيّت‌ها و لياقت‌هاى گوناگون، نزول‌هاى گوناگونى را به همراه دارد. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلى‌ قَلْبِكَ‌- تَنَزَّلُ عَلى‌ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ»

«1». بحار، ج 15، ص 3.

جلد 6 - صفحه 380

7- دريافت كننده‌ى وحى تنها يك دل است، دل پاك پيامبر «قَلْبِكَ»، ولى دريافت‌كننده‌ى وسوسه‌هاى شيطانى، هر دل آلوده‌اى است. «كُلِّ أَفَّاكٍ»

8- بدتر از گناه، تكرار و عجين‌شدن آن با خُلق وخوى آدمى است. «أَفَّاكٍ أَثِيمٍ»

9- نشانه‌ى گناهكار آلوده آن است كه گوش خود را در اختيار هر سخنى مى‌گذارد. «يُلْقُونَ السَّمْعَ»

10- دروغ، سرچشمه‌ى بسيارى از گناهان و خطرناك‌تر از آنهاست و لذا قلب دروغ‌ساز، فرودگاه شيطان مى‌شود. «تَنَزَّلُ عَلى‌ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ»

پانویس

منابع