آیه 209 سوره شعراء

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ

مشاهده آیه در سوره


<<208 آیه 209 سوره شعراء 210>>
سوره : سوره شعراء (26)
جزء : 19
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

این (هلاک بدان) پند و موعظه است (برای خوبان) و ما هرگز به کسی ستم نکردیم.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

for the sake of admonition, and We were not unjust.

معانی کلمات آیه

«ذِکْری»: یادآوری و عبرت. مفعول له است. یا خبر مبتدای محذوف و تقدیر چنین است: هذِهِ ذِکْری ....

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


ما أَغْنى‌ عَنْهُمْ ما كانُوا يُمَتَّعُونَ «207»

آنچه برخوردار بودند، در دفع عذاب به كارشان نيايد.

وَ ما أَهْلَكْنا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ «208» ذِكْرى‌ وَ ما كُنَّا ظالِمِينَ «209»

وما (مردم) هيچ منطقه‌اى را هلاك نكرديم، مگر آن كه بيم‌دهندگانى داشتند. تا مايه‌ى پند و عبرت باشد، و ما ستمكار نبوديم (كه بدون هشدار مجازات كنيم).

نکته ها

خداوند، هر فرد و قوم گمراهى را زمانى هلاك مى‌كند كه از قبل به آنان هشدار داده باشد، وگرنه عقوبت بدون هشدار ظلم است و ظلم در شأن خداوند نيست. قرآن، اين حقيقت را در آيات مختلف بيان كرده است:

  • «وَ ما ظَلَمْناهُمْ» «1»* ما به آنان ظلم نكرديم.
  • «وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْماً» «2»* خداوند اراده‌ى ظلم نمى‌كند.
  • «فَما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ» «3»* شأن خداوند ظلم كردن نيست.
  • «لا يُظْلَمُونَ نَقِيراً» «4»، «لا يُظْلَمُونَ شَيْئاً» «5» كمترين ستمى به آنها نخواهد شد.
  • «لا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا» «6»* خداوند به اندازه نخ درون هسته خرما وكمتر از آن ظلم نمى‌كند.
  • «لا يَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ» «7» خداوند به اندازه‌ى سنگينى ذرّه‌اى ستم نمى‌كند.

پیام ها

1- در هنگام قهر الهى، همه‌ى اسباب كاميابى بى‌فايده است. «ما أَغْنى‌ عَنْهُمْ»

2- رفاه مخالفان دين، شما را غمگين نكند كه روزى آن را خواهيم گرفت. «ما

«1». نحل، 118.

«2». غافر، 31.

«3». عنكبوت، 40.

«4». نساء، 124.

«5». مريم، 60.

«6». نساء، 49.

«7». نساء، 40.

جلد 6 - صفحه 374

أَغْنى‌ عَنْهُمْ ما كانُوا يُمَتَّعُونَ»

3- قهر الهى، بعد از اتمام حجّت است. تنبيه بايد بعد از تذكّر باشد. وَ ما أَهْلَكْنا ... إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ‌

4- در هر امّتى اولياى خدا هستند كه آنان را هشدار دهند. «مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ»

5- وظيفه‌ى انبيا هشدار است و در قبول يا ردّ مردم مسئوليّتى ندارند. «مُنْذِرُونَ»

6- انسان فطرتاً حقايق را درك مى‌كند، لكن چه بسا غفلت او را فرا مى‌گيرد، و درمان غفلت، تذكّر و هشدار است. «مُنْذِرُونَ»

7- تنبيه قبل از تذكّر، ظلم است. «ذِكْرى‌ وَ ما كُنَّا ظالِمِينَ»

8- شأن الهى از ظلم دور است. «وَ ما كُنَّا ظالِمِينَ»

پانویس

منابع