آیه 1 سوره فرقان

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا

مشاهده آیه در سوره


<<1 آیه 1 سوره فرقان 2>>
سوره : سوره فرقان (25)
جزء : 18
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

بزرگوار است پاک خداوندی که فرقان را بر بنده خاص خود نازل فرمود تا (به اندرزهای وی) اهل عالم را متذکر و خدا ترس گرداند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Blessed is He who sent down the Criterion to His servant that he may be a warner to all the nations.

معانی کلمات آیه

  • تبارك: دائم الخير و پرفائده است. راغب گويد: بركت يعنى ثبوت خير خدايى در يك چيز، تبارك اللَّه از آن گويند كه فايده‏‌هاى ثابت در خداست و از خداست.
  • فرقان: فرق گذارنده بين حق و باطل. آن در اصل مصدر است ولى به معنى فاعل به كار رفته. طبرسى فرموده: هر فرق گذارنده فرقان ناميده مى‏‌شود. راغب گويد: فرقان فقط در فرق بين حق و باطل بكار رود.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


جلد 6 - صفحه 223

سیمای سوره‌ى فرقان‌

اين سوره هفتاد و هفت آيه دارد و در مكّه نازل شده است.

در آيه‌ى اوّل اين سوره، از قرآن، به فُرقان تعبير شده است كه به معناى جداكننده‌ى حقّ از باطل مى‌باشد. لذا اين سوره، «فرقان» نام گرفته است.

اين سوره شامل آياتى درباره‌ى بهانه‌هاى مشركان و پاسخ آنان، سرگذشت اقوام پيشين همچون اصحاب رسّ، حسرت مردم در قيامت، نشانه‌هاى توحيد و عظمت خداوند در طبيعت و مقايسه‌ى مؤمنان با كافران مى‌باشد. امّا مهم‌ترين بخش آيات اين سوره درباره‌ى ويژگى‌هاى «عباد الرّحمن» يعنى بندگان راستين خداوند مى‌باشد كه از آيه‌ى 63 تا پايان سوره را در برگرفته است.

اميد آن كه با تلاوت و تدبّر در اين آيات و اصلاح رفتار و كردار خود بر اساس اين صفات، زمينه‌هاى دريافتِ الطاف الهى در دنيا و آخرت و ورود به بهشت برين را فراهم سازيم.

جلد 6 - صفحه 224


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى‌ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمِينَ نَذِيراً «1»

مبارك است آن كه قرآن، وسيله‌ى شناخت حقّ از باطل را بر بنده‌اش نازل كرد، تا براى جهانيان مايه‌ى هشدار باشد.

نکته ها

كلمه‌ «تَبارَكَ» ممكن است از واژه‌ى «برك» به معناى ثابت و پايدار باشد، و ممكن است از واژه‌ى «بركة» به معناى خير زياد باشد، يعنى كسى كه قرآن را نازل كرد منشأ خيرات بسيار است كه نمونه‌ى بركت و خير او همين نزول قرآن است. آرى چه بركتى بالاتر از قانون الهى كه ميلياردها انسان را در طول تاريخ از ظلمات به نور هدايت كرده است.

نزول، اگر در قالب «انزلنا» باشد به معناى فرستادن دفعى و يكجاست، ولى اگر در قالب‌ «نَزَّلَ» باشد به معناى فرستادن تدريجى است و قرآن داراى هر دو نزول است؛ يكبار در شب قدر به صورت دفعى بر پيامبر نازل شد، «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ» «1» و بار ديگر به صورت تدريجى و در مدّت 23 سال نازل شده است، «نَزَّلَ الْفُرْقانَ» همان گونه كه در جاى ديگر قرآن مى‌خوانيم: «وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‌ مُكْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزِيلًا» «2» ما قرآن را قطعه قطعه فرستاديم تا بتدريج بر مردم بخوانى.

پیام ها

1- قرآن، از سرچشمه‌ى مباركى صادر شده است. «تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ»

2- هم نظام تكوينى انسان (آفرينش او كه به قدرت خدا انجام گرفته) سزاوار

«1». قدر، 1.

«2». اسراء، 106.

جلد 6 - صفحه 225

تحسين است، «فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ» «1» و هم نظام تشريعى او (نزول قرآن و تدوين احكام دين). «تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ»

3- قرآن به تدريج نازل شده است. «نَزَّلَ»

4- قرآن، بهترين وسيله‌ى شناخت حقّ از باطل است. «الْفُرْقانَ»

5- اگر كتب‌آسمانى ورسالت انبيا نبود، انسان متحيّر وسرگردان بود. «الْفُرْقانَ»

6- عبوديّت و بندگى، زمينه‌ى دريافت وحى است. «نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى‌ عَبْدِهِ»

7- رسالت پيامبر اسلام جهانى است. «لِلْعالَمِينَ»

8- وظيفه‌ى انبيا هشدار و انذار است. «نَذِيراً»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج‏7، ص262

منابع