آیه 169 سوره بقره

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<168 آیه 169 سوره بقره 170>>
سوره : سوره بقره (2)
جزء : 2
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

این دشمن است که به شما دستور زشتی و بدکاری می‌دهد و بر آن می‌گمارد که سخنانی از روی جهل و نادانی به خدا نسبت دهید.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

He only prompts you to [commit] evil and indecent acts, and that you attribute to Allah what you do not know.

معانی کلمات آیه

سوء: (بضم سين) بد، و به فتح سين: بدى، به عبارت ديگر در اول اسم و در دوم مصدر است. سوء هر چيزى است كه بدى و ناراحتى آورد اعم از گناه يا غفلت. پس «سوء» از گناه اعم است.

فحشاء: فحش، فاحشه، فحشاء به معنى كار بسيار زشت هستند، فحشاء و فاحشه در قرآن به زنا، لواط، تزويج نامادرى و نظائر آنها گفته شده (قاموس قرآن).[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


«169» إِنَّما يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشاءِ وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‌

همانا (شيطان)، شما را فقط به بدى و زشتى فرمان مى‌دهد و اينكه بر خداوند چيزهايى بگوييد كه به آن آگاه نيستيد.

نکته ها

در تفسير روح‌البيان آمده است كه شيطان در وسوسه‌ى خود، مراحلى را طى مى‌كند: ابتدا به كفر دعوت مى‌نمايد. اگر موفق نشد، به بدعت، اگر موفق نشد، به گناهان كبيره، اگر موفق نشد به گناهان صغيره، اگر موفق نشد، به كارهاى مباح به جاى عبادات و اگر باز هم موفق نشد، به عباداتى دعوت مى‌كند كه پايين‌تر است، تا شخص از مرحله بالاتر باز بماند.

فرمان شيطان، همان وسوسه‌هاى اوست. نه آنكه از انسان سلب اختيار كند تا انسان مجبور به گناه شود.

تاثير فرمان شيطان، نشان ضعف ماست. هرگاه انسان ضعيف شد، وسوسه‌هاى شيطان را همچون فرمان مولا مى‌پذيرد؛ «إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ» «1» وگرنه اولياى خدا، در مرحله‌اى هستند كه شيطان به آنان نفوذ ندارد. «إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ» «2»

«1». نحل، 100.

«2». حجر، 42.

جلد 1 - صفحه 258

پیام ها

1- نشانه‌ى دشمنى شيطان، وسوسه براى انجام فحشا و افترا به خداوند است.

«عَدُوٌّ مُبِينٌ إِنَّما يَأْمُرُكُمْ»

2- شيطان، هم دستور به گناه مى‌دهد، هم راه توجيه آنرا نشان مى‌دهد. فرمان به سوء و فحشا، همان دستور به گناه و فرمان افترا بستن به خدا، دستور به توجيه گناه است. «يَأْمُرُكُمْ ... وَ أَنْ تَقُولُوا»

3- اظهار نظر در باره احكام دين و فتوى دادن بدون علم، حرام است. «أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ»

4- حتّى در مقام ترديد و شك، نبايد چيزى را به خداوند نسبت داد، تا چه رسد به مواردى كه بدانيم آن حرف و سخن از خدا نيست. بنابراين بايد در تفسير قرآن و بيان احكام دقّت كرد. «وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع