پس كسانى كه ايمان آورده و كارهاى نيكو انجام دادند، پس آنان در باغى (از بهشت) شادمان خواهند بود.
نکته ها
«رَوْضَةٍ»، به باغى گفته مىشود كه آب و درخت فراوان دارد.
كلمه «يُحْبَرُونَ» از «حبر»، به معناى حالت سرورى است كه آثار آن در چهره نمايان شود.
پیام ها
1- در قيامت، پاكان از ناپاكان جدا مىشوند. «يَتَفَرَّقُونَ» (قيامت از يك سو «يَوْمَ الْجَمْعِ» «1» روز گردهمايى است و از سوى ديگر «يَوْمُ الْفَصْلِ» «2»، روز جدايى.)
2- قيامت روز پايان پيوندها و دوستىهاى غير الهى است. «يَتَفَرَّقُونَ»
3- ايمان همراه با عمل و كارهاى خوب ارزشمند است. «آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»
4- ايمان و انگيزه، مهمتر از عمل است. «آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»
5- شرط رستگارى و ورود به بهشت، ايمان و عمل صالح است. «فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ»
فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا: پس آنانكه ايمان آوردهاند به خدا و پيغمبر و عقايد حقه، وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ: و بجا آوردند كارهاى شايسته و پسنديده از طاعات و عبادات و خيرات و مبرات، فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ: پس ايشان در بهشت مسرور و شادمانند به هر مسرت و شادمانى.
جلد سوم كفاية الموحدين- از حضرت صادق عليه السّلام مروى است كه:
كمترين اهل بهشت به حسب رتبه و منزلت چون داخل بهشت شود، سه باغ در نظر او درآيد و جلوه نمايد؛ چون داخل پستترين آنها شود، آنقدر از زنان و خدمتكاران و ميوهها و نهرها مشاهده كند كه ديده او روشن و دلش شاد شود و شكر نمايد. به او گويند به جانب بالا نظر نما، چون باغ دوم را ملاحظه نمايد در آن نعمتها بيند كه در باغ اول نديده گويد: پروردگارا اين را به من عطا فرما. ندا رسد اين را هم بدهم، شايد ديگرى تمنا نمائى. گويد: مرا بس است و ديگر
جلد 10 - صفحه 278
تمنا نمىكنم. چون داخل آن باغ شود شادى و خوشحالى او زياده گردد، پس در آنجا درى از جنت الخلد به روى بگشايند كه چندين برابر آنچه ديده بود در آنجا مشاهده كند و حمد خدا بجا آورده. و فرمود: هيچ مؤمنى نيست مگر آنكه او را باغها و گلشنها و جنتهاى بسيار باشد «1».
خدا مىآفريند خلق را پس اعاده ميدهد آنرا پس بسوى او رجوع داده ميشويد و روزى كه بر پا شود قيامت نوميد ميشوند گناهكاران و نباشد براى آنها از شريكهاشان شفيعانى و باشند بشريكهاشان كافران
و روز كه بپا ميشود قيامت مردم در آنروز متفرّق ميشوند پس امّا آنانكه ايمان آوردند و كردند كارهاى نيك پس ايشان در بوستانى مسرور كرده ميشوند
و امّا آنها
جلد 4 صفحه 248
كه كافر شدند و تكذيب كردند آيتهاى ما و ملاقات آخرت را پس آنها در عذاب حاضر كرده شدگانند
پس تنزيه كنيد خدا را هنگاميكه بشب ميرسيد و هنگاميكه صبح ميكنيد
و مر او را است ستايش در آسمانها و زمين و در آخر روز و هنگاميكه به نيمروز در آئيد
بيرون مىآورد زنده را از مرده و بيرون مىآورد مرده را از زنده و زنده ميكند زمين را بعد از مردنش و اينچنين بيرون آورده ميشويد.
تفسير
خداوند متعال در اين آيات شريفه بيان قدرت و عزّت و عظمت خود را فرموده باين تقريب كه خداوند تمام مردم را بدوا خلق ميفرمايد و بعدا ميميراند و اعاده ميدهد اجزاء متفرّقه هر كس را بصورت اوّل و زنده ميكند پس بمحضر الهى رجوع داده ميشوند براى حساب و حكم و پاداش او و يرجعون بصيغه مغايب نيز قرائت شده و بنابر قرائت مشهوره عدول از غيبت بخطاب شده بمناسبت عدول از ضمير مفرد بجمع و روز كه بر پا شود قيامت كه يكى از اسماء آن ساعت است براى آنكه وقت مقدّر الهى است بتپرستان گنه كار با حال يأس و نااميدى و تحيّر در پيشگاه الهى جلّ شأنه واقف خواهند شد و هيچ يك از بتهائيكه اميد بشفاعت آنها داشتند نمىتوانند از پرستش- كنندگان خودشان دستگيرى كنند لذا اينها هم منكر خدائى و شفاعت و ساير آثار وجودى آنها شوند و بيزارى جويند از آنها در ساحت ربوبى و نيز در آنروز كه روز بىنظيرى است و براى اهمّيّتش تكرار شده مردم از يكديگر متفرّق و جدا ميشوند يكدسته كه اهل ايمان باصول دين و مذهبند و بوظائف عملى خود در دنيا قيام نمودند در بوستانى بى نظير در بزرگى و صفا و طراوت و حسن منظر خرّم و خندان و مسرور و خوشحالند بطوريكه آثار فرح در رخسارشان مشهود ميشود و يكدسته كه منكر خدا و روز جزا و مكذّب انبيا و اوصيا بودند با كمال خفّت و خوارى در آتش جهنّم براى عذاب حاضر كرده خواهند شد و هميشه آنجا خواهند بود و غيبتى از آنجا براى آنها نخواهد بود پس اى بندگان خدا تسبيح و تنزيه كنيد او را در وقتى كه شام ميكنيد و صبح مينمائيد و او است مستحقّ حمد و ثنا در آسمانها و زمين و در آخر روز و وقتى كه داخل در ظهر ميشويد كه
جلد 4 صفحه 249
وقت اوّل و دوم وقت ظهور قدرت و وقت سوم و چهارم وقت بروز نعمت است و بعضى تسبيح در اين اوقات را كنايه از نمازهاى پنجگانه دانستهاند كه مشتمل بر تسبيح و تقديس و حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفتهاند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى نماز ظهر قرار دادهاند و مناسبت تسبيح را با شب و تحميد را با روز ظهور سستى و كسالت در شب و تغيير حالت و تجديد نعمت در روز دانستهاند و نماز صبح را چون در تاريكى است از شب شمردهاند و بنابراين و عشيّا عطف است بر فى السّموات و الارض يعنى مر او را است حمد در آسمانها و زمين و در وقت عشاء و محتمل است عطف باشد بر حين تصبحون و جمله و له الحمد فى السّموات و الارض معترضه باشد براى بيان حسن تعقّب تسبيح بتحميد و بنابراين اختصاصى براى تسبيح بشب و تحميد بروز نخواهد بود و بنظر حقير محتمل است عشيّا و حين تظهرون اشاره بوقت ناهار و شام باشد و در اينصورت مناسبت آن با حمد و شكر واضح است چنانچه مناسبت تسبيح با اوّل شب كه وقت فراغت از كار و اوّل صبح كه وقت شروع بكار است پوشيده نيست و خداوند بيرون مىآورد انسانرا كه زنده و جاندار است از نطفه كه مرده و بى جان است و بعكس و بيرون مىآورد مؤمن را از نسل كافر و كافر را از نسل مؤمن چنانچه از ائمّه اطهار عليهم السّلام روايت شده و زنده ميكند زمين را به روئيدن نبات بعد از موات شدنش و همانطور كه نبات از زمين ميرويد مردم در قيامت از قبرها بيرون آورده خواهند شد و تخرجون بصيغه معلوم نيز قرائت شده است و در بعضى از روايات ائمّه اطهار احياء ارض به بيرون آمدن مردانى از آن كه زمين را زنده ميكنند باقامه عدل و اجراء حدّ در آن و نافعترند از نزول چهل روز باران براى آن تفسير و تأويل شده است و اللّه تعالى و اوليائه اعلم بمراده.
استکهيُحبَرُونَ حبر به معني سرور و نشاط است. چنانچه ميفرمايد: الَّذِينَ آمَنُوا بِآياتِنا وَ كانُوا مُسلِمِينَ ادخُلُوا الجَنَّةَ أَنتُم وَ أَزواجُكُم تُحبَرُونَ (سوره زخرف آيه 69 و 70) و احبار يهود، دانايان آنها و خداپرستان که بشرف اسلام مشرف شدند و خط خوب و شعر خوب و زينت را حبر ميگويند يعني تحسين ميكنند.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 15)- «پس گروهی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند آنها در باغی از بهشت متنعم و شاد و مسرور خواهند بود، آن چنان که آثار شادی در چهرههایشان هویدا میگردد» (فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَهُمْ فِی رَوْضَةٍ یُحْبَرُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید: