آن گروه پیشین همه درگذشتند، هر چه کردند برای خود کردند و شما نیز هر چه کنید به سود خویش کنید و شما مسئول کار آنان نخواهید بود.
آنان گروهی بودند که درگذشتند؛ آنچه [طاعت و معصیت] به دست آوردند مربوط به خود آنان است و آنچه شما به دست آوردید مربوط به خود شماست؛ و شما در برابر آنچه آنان انجام می دادند، مسؤول نیستید.
آن جماعت را روزگار سپرى شد؛ براى ايشان است آنچه به دست آورده‌اند؛ و براى شماست آنچه به دست آورده‌ايد؛ و از آنچه آنان مى‌كرده‌اند، شما بازخواست نخواهيد شد.
آنان امّتهايى بوده‌اند كه اكنون درگذشته‌اند. آنچه آنها كردند از آنِ آنهاست و آنچه شما مى‌كنيد از آنِ شماست و شما را از اعمال آنها نمى پرسند.
(به هر حال) آنها امتی بودند که درگذشتند. آنچه کردند، برای خودشان است؛ و آنچه هم شما کرده‌اید، برای خودتان است؛ و شما مسئول اعمال آنها نیستید.
That was a nation that has passed: for it there will be what it has earned, and for you there will be what you have earned, and you will not be questioned about what they used to do.
This is a people that have passed away; they shall have what they earned and you shall have what you earn, and you shall not be called upon to answer for what they did.
Those are a people who have passed away; theirs is that which they earned and yours that which ye earn. And ye will not be asked of what they used to do.
That was a people that hath passed away. They shall reap the fruit of what they did, and ye of what ye do! Of their merits there is no question in your case:
«141» تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ
(به هر حال) آن امّت بگذشت، آنچه آنان بدست آوردند براى خودشان است و آنچه شما بدست آورديد براى خودتان است و شما از آنچه آنان كرده‌اند، سؤال نخواهيد شد.
پیام ها
1- در كسب خوشبختى، تكيه به گذشتگان و تاريخ پدران، چاره‌ساز نيست. «لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ»
گيرم پدر تو بود فاضل
از فضل پدر، تو را چه حاصل
2- هر امّتى، تنها مسئول عمل خويش است. «لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ»
جلد 1 - صفحه 217
جزء «2»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ (141)
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ: آن جماعت مذكوره قومى بودند كه رفتند و درگذشتند، لَها ما كَسَبَتْ: مر ايشان راست آنچه كسب نمودند و بجا آوردند از
تفسير اثنا عشرى، ج1، ص: 272
اعمال، وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ: و براى شما است آنچه كسب نموده‌ايد، يعنى جزاى كردار هر يك از آنها و شما از ثواب و عقاب محقق خواهد بود. وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ: و پرسيده نشويد از آنچه ايشان كرده‌اند، يعنى شما مسئووليت نداريد از عمليات آنان.
تبصره: در تكرار آيه شريفه چند وجه ذكر شده: 1- به جهت مبالغه است در تحذير و زجر از آنچه در طباع آنان مستحكم شده از افتخار به پدران و اعتماد بر آنها. 2- خطاب آيه سابقه به اهل كتاب، و در اين آيه به جهت تحذير امت حضرت خاتم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم باشد از اقتداى به ايشان. 3- مراد «امة» در اول انبياء هستند، و در دوم اسلاف يهود و نصارى. يا اول راجع به امت ابراهيم، و دوم راجع به امت يهود مى‌باشد. 4- تكرار براى اهميت مطلب خارج از فصاحت نيست، بلكه لازم و واجب مى‌باشد.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ (141)
بيان
ترجمه و تفسير اين آيه بفاصله چند آيه قبل از اين گذشت و گفته‌اند نكته تكرار مبالغه در منع است از آنچه مرتكز در اذهان شده است كه افتخار و مباهات بآباء و اجداد مينمايند و اتكال بعمل آنها ميكنند و خطاب در آيه سابقه باهل كتاب است و در اين آيه بمسلمانان است و مراد بامت آنجا انبيا هستند و اينجا پيشينيان يهود و نصارى ميباشند و بنظر حقير چون آيات بترتيب نزول ثبت نشده آنچه از اين قبيل مناسبات براى تكرار آيات يا ربط آنها بيكديگر ذكر شود لازم و مورد اعتماد نيست بلى چون امر بارجاع بقرآن مرتب باين ترتيب از ائمه اطهار صادر شده است احتمال خلاف مانع از حجيت ظواهرى كه از ترتيب استفاده ميشود نيست اگرچه شيخ استاد ما عليه الرحمه در حجيت اين قبيل ظواهر تأمل داشتند و سابقا اشاره بآن شد در هر حال ما در وسعت از بيان ربط آيات و تحمل تكلفات آن و ذكر اين قبيل نكاتيم و اگر اشاره شود بمجرد احتمال و رجاء اصابت با واقع است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
تِلك‌َ أُمَّةٌ قَد خَلَت لَها ما كَسَبَت وَ لَكُم ما كَسَبتُم وَ لا تُسئَلُون‌َ عَمّا كانُوا يَعمَلُون‌َ (141)
(اينان گروهي بودند که گذشتند و هر چه كردند نتيجه‌اش براي خودشان مي‌باشد و آنچه شما مي‌كنيد نيز نتيجه‌اش براي خودتان مي‌باشد و از آنچه آنان مي‌كردند از شما سؤال نميشود) عين اينکه آيه در چند آيه قبل گذشت و تفسير آن ذكر گرديد تنها در وجه تكرار آن مفسرين وجوهي ذكر نموده‌اند چنانچه در مجمع البيان از قول مفسرين سه وجه ذكر نموده و در الميزان نيز وجه رابعي متذكر شده لكن هيچ يك از اينکه وجوه بنظر تمام نيست و آنچه از سياق آيات استفاده ميشود اينست که چون در آيات قبل از آيه اولي خداوند شمه از شئون انبياء مانند ابراهيم و يعقوب را متذكر شد و اينکه بسا موجب ميشود که يهود و نصاري سوء استفاده نموده و بگويند اينها آباء ما هستند و بآنها افتخار نمايند خداوند براي دفع دخل ميفرمايد مقام و شأن و خوبي آنها مربوط بخودشان بوده و اولاد ناخلف و لجوج و معاند از آن بهره نمي‌برد.
و آيات قبل از آيه ثانيه چون در مورد ابطال دعاوي يهود و نصاري بوده که انبياء را يهودي يا نصراني ميپنداشته و با مسلمين محاجه مينمودند خداوند پس از ابطال اينکه دعاوي به بياني که ذكر شد ميفرمايد آنان هر چه و هر که بودند مربوط بشما نيست و شماها گرفتار اعمال خود و مسئول آنها ميباشيد.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 141)- در این آیه به گونه دیگری به آنها پاسخ می‌گوید، می‌فرماید: به فرض این که همه این ادعاها درست باشد «آنها گروهی بودند که در گذشتند و پرونده اعمالشان بسته شد، و دورانشان سپری گشت و اعمالشان متعلق به خودشان است» (تِلْکَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما کَسَبَتْ).
«و شما هم مسؤول اعمال خویش هستید و هیچ گونه مسؤولیتی در برابر اعمال آنها ندارید» (وَ لَکُمْ ما کَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا کانُوا یَعْمَلُونَ).
ج1، ص129
آغاز جزء دوم قرآن مجید
ادامه سوره بقره
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
