آیه 13 سوره یس

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<12 آیه 13 سوره یس 14>>
سوره : سوره یس (36)
جزء : 22
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

برای این مردم حال آن قریه (انطاکیه) را مَثَل زن که رسولان حق برای هدایت آنها آمدند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Cite for them the example of the inhabitants of the town when the apostles came to it.

معانی کلمات آیه

  • قريه: شهر. اين كلمه اغلب در شهر و گاهى در روستا به كار رود، در قاموس و اقرب الموارد گويد: «القرية: المصر الجامع» در در اقرب اضافه كرده كه به شهر و غير آن گفته مى‏‎شود، حتى بلانه مورچه «قرى النمل» گويند. اصل قرى به معنى جمع كردن است (قاموس قرآن).[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا أَصْحابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ «13»

براى آنها اصحاب قريه را مثال بزن كه فرستادگان خدا به سوى آنها آمدند.

نکته ها

از اين آيه تا هفده آيه‌ى ديگر سرگذشت تعدادى از انبيا نقل شده كه مأمور هدايت مردم‌منطقه‌ى خود بودند.

در تفاسير گفته‌اند كه مراد از قريه در اين آيه، منطقه انطاكيه است كه از شهرهاى قديم روم‌

«1». تفسير راهنما.

جلد 7 - صفحه 526

بوده و هم اكنون جزو خاك تركيه و از شهرهاى تجارى آن مى‌باشد. از مجموع اين هجده آيه بر مى‌آيد كه مردم اين شهر بت‌پرست بودند و پيامبران براى دعوت آنها به توحيد و مبارزه با شرك آمده بودند.

پیام ها

1- تاريخ گذشتگان، بهترين درس براى آيندگان است. «وَ اضْرِبْ لَهُمْ»

2- مربى و مبلغ بايد با تاريخ آشنا باشد. «وَ اضْرِبْ لَهُمْ»

3- بر جامعه، اصول و قوانين ثابتى حاكم است كه سرنوشتِ انسان‌ها و جوامع را بر اساس آن مى‌توان تعيين نمود. آرى، سنّت‌هاى الهى ثابت است و با تفاوت اقوام، افراد، زمان و مكان، تفاوتى نمى‌كند. «وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا»

4- بهترين مثال، مثال‌هاى واقعى و عينى است نه تخيّلى. «وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا»

5- در بيان داستان، عبرت‌ها مهم است، نام قريه، نژاد، زبان و تعداد افراد مهم نيست. «أَصْحابَ الْقَرْيَةِ»

6- انبيا به سراغ مردم مى‌رفتند و منتظر نبودند تا مردم به سراغ آنان بيايند. «جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج9، ص68

منابع