آیه 12 سوره طه

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى

مشاهده آیه در سوره


<<11 آیه 12 سوره طه 13>>
سوره : سوره طه (20)
جزء : 16
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

منم پروردگار تو، نعلین (همه علایق غیر مرا) از خود به دور کن که اکنون در وادی مقدس طوی (و مقام قرب ما) قدم نهاده‌ای.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Indeed I am your Lord! So take off your sandals. You are indeed in the sacred valley of Tuwa.

معانی کلمات آیه

فاخلع: خلع: بركندن. فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ‏: هر دو كفش خود را بر كن.

الواد: وادى: طبرسى آن را كرانه كوه معنى كرده و گويد: مجراى بزرگ آب را نيز وادى گويند. سيلگاه و دره نيز گفته‏ اند.

طوى: گويند نام وادى سينا است، اين كلمه فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است: طه/ 12 و نازعات/ 16.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


فَلَمَّا أَتاها نُودِيَ يا مُوسى‌ «11»

پس همين كه نزد آتش آمد، ندا داده شد: اى موسى!

إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً «12»

همانا من پروردگار تو هستم. پس كفش خود را بيرون آور، به درستى كه تو در سرزمين مقدّس «طُوى‌» هستى.

نکته ها

نام موسى در بيست سوره و 136 مرتبه در قرآن آمده وماجراى موسى عليه السلام از بزرگ‌ترين‌

جلد 5 - صفحه 327

داستان‌هاى قرآن است، زيرا حدود نهصد آيه از قرآن را به خود اختصاص داده است.

كلمه «ربّ» كه از اسماى حسناى الهى است، بيش از 970 مرتبه در قرآن آمده است و خداوند در اوّلين تجلّى بر حضرت موسى عليه السلام خودش را با اين نام به او معرفى فرمود. «إِنِّي أَنَا رَبُّكَ» وچون نبوّت حضرت موسى عليه السلام با ندا و كلام الهى آغاز شد، لذا او را كليم اللّه مى‌نامند. «وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى‌ تَكْلِيماً» «1»

«وادى‌ الْمُقَدَّسِ» به مكان دور از عيب و گناه اطلاق مى‌گردد و «طُوىً» يعنى چيزى يا جايى كه با بركت آميخته شده است.

در حديثى مى‌خوانيم كه مراد از كندن دو كفش، دل كندن از دو نگرانى است: يكى نگرانى از وضع همسر در آن سرما و ديگرى، نگرانى از شرّ فرعون. «2» بعضى نيز آن را اشاره به همسر و فرزند و يا حبّ دنيا و آخرت دانسته‌اند. در تورات كنونى نيز عبارت‌ «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ» به همين تعبير آمده است. «3»

پیام ها

1- چه بسا انسان به قصد كارى گام برمى‌دارد، امّا به نتيجه ديگرى مى‌رسد. آتِيكُمْ مِنْها بِقَبَسٍ‌ ... نُودِيَ‌

رفت موسى كآتشى آرد بدست‌

آتشى ديد او كه از آتش بِرَست‌

2- همين كه اراده‌ى خداوند بر تحقّق چيزى تعلّق گرفت، تمام وسايل به خدمت آن هدف درمى‌آيند. (تاريكى شب، باردارى همسر، گم‌كردن راه، ديدن آتش، همه مقدّمه جذب موسى عليه السلام و ارائه وحى و نبوّت به او در ميعادگاه الهى شد.)

3- هر كجا كه ناباورى احساس مى‌شود، بايد تأكيد بيشترى كرد. «إِنِّي أَنَا رَبُّكَ»

4- آثار قداست و معنويت كار بايد در ظاهر افراد نيز پيدا باشد. «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ»

5- رابطه‌ى عميق با خداوند، در گرو دل كندن از وابستگى‌هاست. «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ»


«1». نساء، 164.

«2». تفسير نورالثقلين.

«3». تورات، سِفر خروج، فصل سوّم.

جلد 5 - صفحه 328

6- براى دريافت مسئوليت، فروتنى از ابتدائى‌ترين لوازم است. «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ»

7- بعضى از مكان‌ها داراى قداست خاصى هستند. «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ» (پابرهنه‌شدن وبيرون‌آوردن كفش، از آداب ورود به مكان‌هاى مقدّس است)

8- پيام‌هاى مقدّس، در مكان‌هاى مقدّس نازل مى‌شوند. نُودِيَ‌ ... بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ‌

9- پذيرش مسئوليت‌هاى آسمانى در دل پاك طبيعت، همچون؛ كوه طور، وادى مقدّس طُوى‌ و غار حرا بوده است. نُودِيَ‌ ... بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً‌

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع