آیه 101 سوره طه
<<100 | آیه 101 سوره طه | 102>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
اینان در عذاب آن اعمال زشت مخلدند و سخت است بسی در قیامت بار اعمال زشتی که به دوش گرفتهاند.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
حمل: (به كسر اول): بار ظاهرى مانند باري كه بر دوش گيرند و به فتح اول به معنى حمل در باطن است. مانند بچه در شكم و آب در ابر و مانند آن. طبرسى فرموده: حمل (به كسر اول) بار منفصل و به فتح آن بار متصل است. على هذا، گناه مجسم مى شود و مانند آن بار بر دوش كشيده مى شود.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وِزْراً «100»
پس هركس از آن (ذكر) روى برگرداند، قطعاً او در روز قيامت، بار سنگينى (از گناه) را بر دوش خواهد كشيد.
خالِدِينَ فِيهِ وَ ساءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ حِمْلًا «101»
(آنها) براى هميشه در آن (بار گناه و عقوبتش) خواهند ماند و چه بد بارى است براى آنها، (بار گناه) در روز قيامت.
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ وَ نَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقاً «102»
(همان) روزى كه در صور دميده مىشود وما در آن روز، مجرمان را با چشمان تيره (و بدنهاى كبود) محشور مىكنيم.
تفسير نور(10جلدى)، ج5، ص: 387
يَتَخافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْراً «103»
(آنها) در بين خودشان آهسته با يكديگر گفتگو مىكنند كه شما جز چندى (دهروز در دنيا بيشتر) توقّف نداشتيد.
نکته ها
كلمهى «حِمل» و كلمهى «حَمل» در لغت به يك معناست، ليكن «حِمل» به بار ظاهرى و «حَمل» به بار باطنى مثل بچه در شكم مادر اطلاق مىگردد.
«زرق» رنگى است كه از اختلاط سفيد و سياه بوجود مىآيد، مثل رنگ خاكسترى و شايد كنايه از كورى، ترس و يا رنگ پريدگى باشد.
كلمهى «صُور» يا به معناى شاخ است و يا جمع صورت مىباشد كه مراد دميدن در صورتهاى مردگان براى زنده شدن است.
در قرآن مجيد به دو نفخه اشاره شده است كه در نفخهى اوّل، همه موجودات مىميرند و در نفخهى دوّم انسانها براى حساب زنده مىشوند. «وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ، فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرى فَإِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ» «1» و منظور از «يُنْفَخُ فِي الصُّورِ» در اين آيه، به قرينه جملهى «وَ نَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ»، نفخهى دوّم در روز قيامت است.
پیام ها
1- انسانها در انتخاب راه آزادند، مىتوانند حقّ را بپذيرند ومى توانند اعراض نمايند. «أَعْرَضَ»
2- پيامد اعراض از ذكر خدا، تنها به زندگانى نكبت بار در اين دنيا خلاصه نمىشود، «مَنْ أَعْرَضَ ... فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً» «2» بلكه بدبختى آخرت را نيز به همراه دارد. مَنْ أَعْرَضَ ... يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وِزْراً
«1». زمر، 68.
«2». طه، 124.
جلد 5 - صفحه 388
3- ميزان خطر وسنگينى بار قيامت، براى كسى روشن نيست. ( «وِزْراً» نكره آمده)
4- در قيامت مجرم يا كور و رو سياه محشور مىشود و يا در اثر ترس، وحشت و خيرهنگرى، به كبودى چشم مبتلا مىگردد. «زُرْقاً»
5- مدّت زمان دنيا و برزخ نسبت به آخرت بسيار ناچيز و در حكم چند روزاست. «إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْراً»
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم