آیه 31 سوره محمد
| <<30 | آیه 31 سوره محمد | 32>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و البته ما (به حکم جهاد) شما را در مقام امتحان می‌آوریم تا (مقام) آن را که در راه خدا جهاد و مجاهده و کوشش دارد و (بر رنج آن) صبر می‌کند معلوم سازیم و اخبار و اظهارات شما (منافقان) را نیز (به مقام عمل) بیازماییم.
به یقین ما شما را امتحان می کنیم تا مجاهدان از شما و صابران را مشخص نماییم، و اخبار شما را نیز [که اعمال و اسرار شماست] می آزماییم [تا صدق و کذب شما را در همه امور معلوم بداریم.]
و البته شما را مى‌آزماييم تا مجاهدان و شكيبايان شما را باز شناسانيم، و گزارشهاى [مربوط به] شما را رسيدگى كنيم.
و شما را مى‌آزماييم تا مجاهدان و صابرانتان را معلوم داريم و حديثتان را آشكار كنيم.
ما همه شما را قطعاً می‌آزمائیم تا معلوم شود مجاهدان واقعی و صابران از میان شما کیانند، و اخبار شما را بیازماییم!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«نَبْلُوَ»: الف زائدی در رسم‌الخط قرآنی در آخر دارد. «أَخْبَارَکُمْ»: مراد از اخبار، هنرنمائی در شیوه بیان در کار تبلیغ و دعوت مردم به راه حق، و ضعف و قوت در این امر، و دوام و یا عدم دوام و فداکاری و یا عدم فداکاری در راه نشر دین است خبرهای اطاعت یا عدم اطاعت در جهاد. یا این که مراد از اخبار، اعمال بطور کلی است، اعم از خوب و بد.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجاهِدِينَ مِنْكُمْ وَ الصَّابِرِينَ وَ نَبْلُوَا أَخْبارَكُمْ «31»
ما قطعاً شما را مى‌آزماييم تا از ميان شما مجاهدان و صابران را نشان دهيم و اخبار (و اعمالتان) را آزمايش خواهيم كرد.
«1». نهج‌البلاغه، حكمت 26.
«2». تفسير برهان.
جلد 9 - صفحه 96
نکته ها
«ابتلاء»، گاهى به معناى آزمايش افراد براى كشف حقيقت است، مانند: «إِذِ ابْتَلى إِبْراهِيمَ رَبُّهُ» «1» و گاهى به معناى ايجاد زمينه‌هاى مختلف براى بروز حالات درونى است، مانند اين آيه. «2» «نَبْلُوَا أَخْبارَكُمْ»
جمله «حَتَّى نَعْلَمَ» به معناى «معلوم داريم» از ماده «علم» به معناى نشانه و علامت است نه از ماده «عِلم» در برابر جهل. يعنى آزمايش الهى، علامت شناسايى آنان است.
در آيه قبل خوانديم كه خداوند عملكرد ما را مى‌داند، «وَ اللَّهُ يَعْلَمُ أَعْمالَكُمْ» و براى علم و آگاهى خود نياز به آزمايش ندارد. بنابراين آزمايش براى آن است كه مردم كارى انجام دهند و بر اساس آن استحقاق پاداش يا كيفر را پيدا نمايند. همان گونه كه ما شغل افراد را مى‌دانيم، ولى بر اساس دانستن شغل به آنان مزد نمى‌دهيم، بلكه بايد از آنان كارى انجام پذيرد تا استحقاق دريافت مزد را داشته باشند.
تفكيك انسانها از يكديگر مراحلى دارد: در مرحله اول، انسانها با كفر و ايمان جداسازى مى‌شود و در مرحله دوم، اهل ايمان با جهاد و فرار از جهاد تفكيك مى‌يابند و در مرحله سوم، جهادگران با صبر و مقاومت بيشتر. بنابراين آزمايش‌هاى الهى يكى پس از ديگرى ادامه دارد.
از آيه 16 تا اينجا، بارها سخن از منافقان و بيماردلان به ميان آمد و سيمايى از آنان ترسيم شد كه به جمع بندى آن اشاره مى‌كنيم:
1. تحقير گفته‌هاى پيامبر. «ما ذا قالَ آنِفاً» (آيه 16)
2. ترس از فرمان جهاد. «ذُكِرَ فِيهَا الْقِتالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ» (آيه 20)
3. فساد در زمين و قطع رحم. «تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ» (آيه 22)
4. ارتداد و برگشت از حق. «ارْتَدُّوا عَلى أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ» (آيه 25)
«1». بقره، 124.
«2». مفردات راغب.
جلد 9 - صفحه 97
5. به وعده‌هاى شيطان فريفته مى‌شوند. «الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلى لَهُمْ» (آيه 25)
6. توطئه‌گرى و اعلام همكارى با ساير مخالفان. «سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ» (آيه 26)
7. پيروى از كارهايى كه سبب خشم الهى است. «اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللَّهَ» (آيه 28)
8. ناخشنودى از كارهايى كه سبب رضاى الهى است. «كَرِهُوا رِضْوانَهُ» (آيه 28)
9. كينه توزى. «أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغانَهُمْ» (آيه 29)
در برابر اين همه خباثت، خداوند نيز آنان را با مُهر زدن بر دلها، لعنت و دورى از رحمت خويش، عذاب و ضربه به صورت و پشت هنگام جان دادن و تباه و حبط شدن اعمالشان تهديد مى‌نمايد.
پیام ها
1- آزمايش مردم، امرى حتمى و همگانى و يكى از سنّت‌هاى الهى است. «وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ» (حرف لام و نون تأكيد، نشانه قطعى بودن آن است)
2- يكى از بسترهاى آزمايش و شناسايى انسانها، ميدان جنگ است. منافقان در جبهه رسوا مى‌شوند. «حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجاهِدِينَ مِنْكُمْ»
3- در جهاد، صبر واستقامت نقش بسيار مهمى دارد. «الْمُجاهِدِينَ مِنْكُمْ وَ الصَّابِرِينَ»
4- ادّعاها و سخنان انسان، در صحنه عمل مورد آزمون الهى قرار مى‌گيرند. «نَبْلُوَا أَخْبارَكُمْ»
5- معيار ارزيابى الهى، موفقيّت در آزمون‌هاى عملى است. «نَبْلُوَا أَخْبارَكُمْ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجاهِدِينَ مِنْكُمْ وَ الصَّابِرِينَ وَ نَبْلُوَا أَخْبارَكُمْ (31)
و ليبلونّكم: و هر آينه البته البته آزمايش نمايد خدا شما را، يعنى معامله آزمايش كنندگان با شما نمايد در امر جهاد و ساير تكاليف شاقه، حتّى يعلم المجاهدين منكم: تا بداند خدا جهاد كنندگان شما را، يعنى تعلق يابد علم الهى به معلوم كه عمل بندگان باشد، وَ الصَّابِرِينَ: و صبر كنندگان بر مشقت جهاد، يعنى تا مميز سازد مجاهدان و صابران را از غير ايشان و بر آن ثواب عطا
«1» مناقب ابن مغازلى (چ اسلاميه 1394 ق) ص 190- 195 (8 روايت همراه با مدارك آن از شيعه و سنى)
«2» منهج الصادقين (چ سوم، تهران) ج 8 ص 353. و نيز كشاف زمخشرى ج 3 ص 459.
«3» كشاف (چ مصر 1354 ق) ج 3 ص 459.
جلد 12 - صفحه 130
فرمايد، يا تا ظاهر سازد بر خلقان كه مجاهدان و صابران كدامند. نزد بعضى معنى آنكه (يعلم اوليائنا المجاهدين) يعنى تا بدانند دوستان ما مجاهدان را (بنابراين اضافه علم بخود به جهت تعظيم و تشريف اولياء باشد).
و يبلو اخباركم: و بيازمايد خبرهاى شما را، يعنى تا معامله آزمايندگان كند با شما در آن چيزهائى كه به آن خبر مى‌دهيد از آن و حكايت مى‌كنيد از اعمال خوب و بد، يا چيزهائى كه صادر مى‌شود در باب ايمان و دوستى با مؤمنان تا صدق و كذب همه آشكارا شود.
تذكره: به قرائت حفص، در اين افعال ثلاثه به نون قرائت شده كه صيغه متكلم باشد، يعنى ما امتحان كنيم ايشان را تا بدانيم مجاهدان و صابران را و بيازمائيم خبرهاى ايشان را. قرائت اول مروى از حضرت باقر عليه السّلام است «1».
تنبيه: اين مطلب محقق است كه ذات سبحانى عالم به تمام مخلوقات و افعال بندگان از ظاهر و باطن و كلى و جزئى مى‌باشد، و علم الهى قبل از خلقت و بعد از خلقت مساوى و تغيير و تبديلى نخواهد بود، بنابراين آزمايش خداى تعالى بندگان را به سبب تكاليف و اوامر و نواهى، به جهت امتياز مؤمن از كافر و مطيع از عاصى و ترتب ثواب و عقاب است، لذا فرموده‌اند: (فى الامتحان يكرم الرّجل اويهان).
و حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمايد: فى تقلّب الاحوال علم جواهر الرّجال: «2» در زير و رو شدن حالها (به سبب عوارضات دنيا) دانسته شود جوهره اشخاص: ابراهيم اشعث گويد: هرگاه فضيل عياض اين آيه خواندى گريستى و گفتى (اللهم لا تبلنا فانك ان بلوتنا فضحتنا و هتكت استارنا و عذبتنا): يعنى خداوندا ما را ابتلا مكن كه اگر ما را به ابتلا مبتلا گردانى پرده ما دريده شود و رسوا گرديم و به عذاب تو گرفتار شويم «3».
«1» نور الثقلين ج 5 ص 45. شماره 82.
«2» نهج البلاغه فيض الاسلام ص 1183، حديث 208.
«3» منهج الصادقين ج 8 ص 354. ص 354. (با اندكى تفاوت)
جلد 12 - صفحه 131
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجاهِدِينَ مِنْكُمْ وَ الصَّابِرِينَ وَ نَبْلُوَا أَخْبارَكُمْ (31) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ شَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدى لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيُحْبِطُ أَعْمالَهُمْ (32) يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لا تُبْطِلُوا أَعْمالَكُمْ (33) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ ماتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ (34) فَلا تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَ اللَّهُ مَعَكُمْ وَ لَنْ يَتِرَكُمْ أَعْمالَكُمْ (35)
ترجمه
و هر آينه مى‌آزمائيم البته شما را تا بدانيم جهاد كنندگانرا از شما و صبر كنندگان را و تا بيازمائيم دعاوى و اظهارات شما را
همانا آنانكه كافر شدند و باز داشتند از راه خدا و معاندت ورزيدند با پيغمبر بعد از آنكه ظاهر شد براى آنها هدايت هرگز زيان نميرسانند بخدا چيزى و بزودى باطل ميگرداند كارهاشانرا
اى كسانيكه ايمان آورده‌ايد اطاعت كنيد خدا و اطاعت كنيد پيغمبر را و باطل نكنيد كردارهاتانرا
همانا آنانكه كافر شدند و باز داشتند از راه خدا پس مردند با آنكه بودند كافران پس هرگز نميآمرزد خدا آنها را
پس سستى مكنيد و مخوانيد بسوى صلح با آنكه شما برترى و غلبه داريد و خدا با شما است و هرگز كم و جدا نكند شما را از ثمرات كارهاتان.
تفسير
خداوند متعال آزمايش ميفرمايد مسلمانانرا بتكاليف زحمت‌دارى از قبيل جهاد در راه خدا تا ظاهر شود براى خودشان و سائر خلق حال آنها و مشهود گردد براى حقّ در خارج يعنى از علم غيب بشهود برسد و مجاهد از متقاعد و صبور از جزوع ممتاز گردد و صدق و كذب آنها در ادّعاء ايمان و شجاعت و محبّت اولياء حق ظاهر شود همانا كسانى كه كافر شدند و باز داشتند مردم را از قبول اسلام و تمكين از ولايت مولى و معاندت و ضدّيت نمودند با خاندان نبوّت بعد از وضوح حق و حقيقت براى آنها ضررى بدستگاه الهى از قبل آنها وارد نميشود و خداوند اعمال سابقه و لاحقه آنها را بى‌ثمر خواهد فرمود و ثوابى در قيامت بآنها نخواهد داد و اهل ايمان بايد اوامر خدا و پيغمبر و امام را اطاعت نمايند و اعمال خيريّه مدّت عمر خودشان را بمخالفت و ارتداد و شك و نفاق و هتك حرمت اولياء خدا و معاصى
جلد 5 صفحه 15
كبيره و غيرها باطل و بى‌ثمر ننمايند از پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده كه كسى كه بگويد سبحان اللّه يا الحمد للّه يا لا اله الا اللّه يا اللّه اكبر خداوند براى او در بهشت درختى غرس فرمايد مردى عرض كرد يا رسول اللّه از اين قرار درختان بهشتى ما زياد است فرمود بلى ولى مبادا آتشى بفرستيد كه درختان شما را بسوزاند و باين آيه تمسّك فرمود و البته معلوم است كسيكه با حال كفر و نفاق و شقاق با اولياء خدا باقى باشد و توبه نكند و بميرد مشمول مغفرت الهيّه نخواهد شد و هرگز بسعادت نخواهد رسيد و مسلمانان نبايد در مقابل كفّار ابراز سستى و ضعف نمايند و پيشنهاد صلح و سازش كنند با آنكه خداوند ايشان را برتر و بالاتر از آنها قرار داده و بالاخره غلبه با مسلمانان است چون خدا يار و ياور ايشان است ولى استقامت و ثبات قدم ميخواهد و هيچوقت خدا اعمال اهل ايمان را بى‌نتيجه نميگذارد و از ثوابش نميكاهد و ايشانرا از آثار خيريّه اعمالشان منفرد و جدا نمينمايد بلكه نتايج آنها را در دنيا و آخرت بايشان خواهد رسانيد و فرموده‌اند اين آيه ناسخ قول خداوند است و ان جنحوا للسّلم فاجنح لها و بنظر حقير ظاهرا نباشد چون مفاد آن آيه قبول پيشنهاد صلح از آنها است كه ناشى از مسالمت و عزّت نفس است بخلاف تقاضاى صلح كه ناشى از ضعف نفس و ابراز مذلّت و خوارى در برابر دشمن است و اللّه تعالى اعلم بمراده و افعال ثلاثه در آيه اولى بصيغه مغايب براى موافقت با ما قبل نيز قرائت شده و در مجمع آنرا بامام باقر عليه السّلام نسبت داده و بعضى و نبلو بسكون واو خوانده‌اند و بنابراين خبر مبتداء محذوف است و تقدير نحن نبلو ميباشد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ لَنَبلُوَنَّكُم حَتّي نَعلَم‌َ المُجاهِدِين‌َ مِنكُم وَ الصّابِرِين‌َ وَ نَبلُوَا أَخبارَكُم (31)
و هر آينه امتحان ميكنيم شما را تا معلوم شود و بدانيم مجاهدين شما را و صبر كنندگان را و امتحان ميكنيم اسرار و بواطن شما را که ظاهر مينمائيم.
وَ لَنَبلُوَنَّكُم امر جهاد بزرگترين امتحان است چه جهاد اصغر باشد مجاهده با كفار و مشركين که جانبازي است و چه اكبر باشد مجاهده با نفس.
حَتّي نَعلَم‌َ المُجاهِدِين‌َ مِنكُم خداوند ميدانست بر او مخفي نبود اينكه نسبت بخود ميدهد يعني معلوم كنيم بر خود و بر سايرين، و مجاهدين مثل امير- المؤمنين و عده معدودي که ثبات قدم داشتند چه كشتند و چه كشته شدند در مقابل آنهايي که فرار كردند يا اصلا تقاعد كردند از آمدن براي جهاد يا سستي كردند در امر جهاد اينکه دو دسته از هم امتياز پيدا كنند و جدا شوند.
وَ الصّابِرِين‌َ که هر چه امر مشكل‌تر ميشد صبر آنها بيشتر ميشد، و مكرر گفته‌ايم سه قسم صبر داريم: صبر بر بلايا و مصائب سيصد درجه. صبر بر عبادات ششصد درجه، صبر بر ترك معاصي نهصد درجه. و در موضوع جهاد هر سه صبر موجود است اما بلا و مصيبت آزاري که از كفار و مشركين مي‌رسيد حتي گفتند بامير المؤمنين نود زخم وارد شد، و چه بسيار از مجاهدين که بدرجه رفيعه شهادت
جلد 16 - صفحه 189
نائل شدند، اما عبادت که جهاد از واجبات مهمه و از فرائض عظيمه است، و اما ترك معصيت که فرار از زحف از گناهان كبيره است.
وَ نَبلُوَا أَخبارَكُم دو نحو تفسير شده يكي گفتگوهاي بين خودشان و قرارداد هايي که كرده‌اند مخفيانه و بطريق نجوي، ديگر چيزهايي که پيش خود گفتند که چه ميكنيم و چه ميكنيم تمام مكشوف شود.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 31)- در این آیه برای تأکید بیشتر و نشان دادن طرق شناخت مؤمنان از منافقان می‌افزاید: «ما همه شما را قطعا می‌آزمائیم، تا معلوم شود مجاهدان واقعی و صابران از میان شما کیانند» و مجاهد نماها و سست عنصران منافق کیان؟! (وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّی نَعْلَمَ الْمُجاهِدِینَ مِنْکُمْ وَ الصَّابِرِینَ).
و در ذیل آیه می‌فرماید: علاوه بر این «اخبار شما را می‌آزماییم» (وَ نَبْلُوَا أَخْبارَکُمْ).
به این ترتیب خداوند هم اعمال انسانها را می‌آزماید و هم گفتار و اخبار آنها را.
و این نخستین بار نیست که خداوند به مردم اعلام می‌کند که شما را می‌آزمائیم تا صفوفتان از هم مشخص شود، و مؤمنان راستین از ضعیف الایمانها و منافقان شناخته شوند، در آیات فراوانی از قرآن مسأله ابتلاء و امتحان مطرح شده است- مسائل مربوط به آزمایش الهی در ذیل آیه 155 سوره بقره و همچنین در آغاز سوره عنکبوت مشروحا آمده است.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
