آیه 143 سوره آل عمران
| <<142 | آیه 143 سوره آل عمران | 144>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
شما همانید که آرزوی کشته شدن (در راه دین) می‌کردید، پیش از آنکه با آن روبرو شوید، پس چگونه امروز که به آن مأمور شدید از مرگ نگران می‌شوید؟!
و یقیناً شما [پس از آگاهی از درجات شُهدایِ بدر] مرگِ [در میدان جنگ] را پیش از رویارویی با آن سخت آرزو می کردید، و هنگامی که با آن روبرو شدید [به هراس افتادید و بدون هیچ اقدامی] به تماشای آن پرداختید!!
و شما مرگ را پيش از آنكه با آن روبرو شويد، سخت آرزو مى‌كرديد؛ پس، آن را ديديد و [همچنان] نگاه مى‌كرديد.
پيش از آنكه مرگتان فرا رسد تمناى مرگ مى‌كرديد، اينك مرگ را ديديد و در آن مى‌نگريد.
و شما مرگ (و شهادت در راه خدا) را، پیش از آنکه با آن روبه‌رو شوید، آرزو می‌کردید؛ سپس آن را با چشم خود دیدید، در حالی که به آن نگاه می‌کردید (و حاضر نبودید به آن تن دردهید! چقدر میان گفتار و کردار شما فاصله است؟!)
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
تمنون: آرزو مى كرديد. تمنى: آرزو كردن (قاموس قرآن).[۱]
نزول
محل نزول:
اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۲]
شأن نزول:
حسن بصرى و مجاهد و قتادة و ربيع و سدى[۳] و نيز از طريق عوفى از ابن عباس[۴] چنين روايت كنند كه بعد از پايان جنگ بدر عده اى از صحابه آرزو مي‌كردند كه اى كاش در جنگ بدر مى بودند و شهيد مي‌شدند و در بهشت جاى مى داشتند خداوند پس از واقعه احد اين آيه را فرستاد و فرمود: شما مسلمين همان‌هائى بوديد كه تمنا و آرزوى مرگ مى كرديد.
شيخ بزرگوار ما مختصراً به اين موضوع اشاره نموده ولى به عنوان شأن و نزول نياورده است.[۵]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«143» وَ لَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ
همانا شما مرگ (و شهادت) را (پس از جنگ بدر) پيش از آنكه با آن روبرو شويد سخت آرزو مى‌كرديد، پس آن را (در جنگ احد) ديديد، ولى (ناخوشايند به آن) نگاه مى‌كرديد.
«1». رعد، 24.
جلد 1 - صفحه 618
نکته ها
در شأن نزول اين آيه آمده است: پس از جنگ بدر كه مسلمانان پيروز شدند و عدّه‌اى نيز به شهادت رسيدند، برخى مى‌گفتند: اى كاش! ما نيز در جنگ بدر در راه خدا به شهادت مى‌رسيديم. ولى همانها در سال بعد در جنگ احد پا به فرار گذاشتند كه در اين آيه مورد انتقاد و سرزنش قرار گرفته‌اند.
در زيارت شهداى كربلا مى‌گوييم: اى كاش! ما با شما بوديم و به شهادت مى‌رسيديم. آيا هيچ فكر كرده‌ايم كه در مقام عمل، چه مى‌كنيم؟!
خوش بود گر مِحَك تجربه آيد به ميان
تا سيه روى شود هر كه در او غش باشد
پیام ها
1- به تخيلات و آرزوهاى خود دل نبنديم و به هر شعار و شعاردهنده‌اى اطمينان نكنيد. «وَ لَقَدْ كُنْتُمْ ... فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ ...»
2- در ميدان عمل، مردان آزموده مى‌شوند. «رَأَيْتُمُوهُ ... وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ لَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (143)
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 262
شأن نزول: جماعتى بعد از جنگ بدر، تمنا كردند كاش ما حاضر مى‌شديم و در جهاد، صبر مى‌كرديم تا به يكى از دو امر فائز مى‌گرديديم: يا غلبه بر دشمنان، و يا رسيدن به شهادت. و در وقت غزوه احد، اصرار در خروج مى‌كردند؛ آيه شريفه نازل شد:
وَ لَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ: و هر آينه بتحقيق بوديد شما كه از روى اشتياق آرزو مى‌كرديد مرگ را. مراد مقاتله است، چه آن سبب موت است، مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ: پيش از آنكه مشاهده كنيد اسباب آن را و ببينيد شدت آن را، فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ: پس بتحقيق ديديد اسباب مرگ را، وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ: و حال آنكه شما نگاه مى‌كرديد و مى‌ديديد ياران و خويشان خود را كه كشته مى‌شدند در واقعه احد. آيه شريفه در مقام توبيخ و ملامت است نسبت به اين جماعت، كه قبلا تمنا مى‌نمودند فائز شدن را، وقتى پيش آمد نمود واقعه احد، همين اشخاص به مشاهده كارزار فرار كردند. چقدر فرق است ميان گفتار و كردار.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ لَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (143)
ترجمه
و هر آينه بتحقيق بوديد شما آرزو ميكرديد مرگ را پيش از آن كه مشاهده نمائيد آن را پس بتحقيق ديديد آنرا و شما نگاه مى‌كرديد..
تفسير
143 بعضى از مسلمين اصرار نمودند كه پيغمبر (ص) براى جنگ احد از شهر بيرون رود تا آنكه غالب شوند و در زمره مجاهدين محسوب گردند يا كشته شوند و در زمره شهداء باشند چنانچه در ذيل آيه و اذ غدوت من اهلك بيان شد و بعضى از مؤمنين وقتى از جنگ بدر مراجعت نمودند و پيغمبر فضائل شهداء بدر و منازل آنها را در بهشت بيان فرمود راغب شدند بشهادت و دعا كردند كه خداوند آنها را جهادى روزى فرمايد كه بفيض شهادت برسند و خداوند مرزوق فرمود براى آنها جنگ احد را ولى در مقام امتحان بعضى از آنها ثابت ماندند و بعضى فرار بر قرار اختيار نمودند چنانچه در اين آيه قمى از يكى از صادقين عليهما السلام نقل نموده در هر حال خداوند مى‌فرمايد شما همان اشخاصى بوديد كه آرزوى شهادت مى‌نمودند پيش از آنكه معاينه كنيد آن را چه شد كه وقتى ديديد شدت جنگ و اسباب قريبه موت را كه در حكم مرگ است به چشم ايستاديد نگاه كرديد برادران مؤمن شما را كشتند و دفاع نكرديد بلكه فرار كرديد خداوندا اگر ما قابل نيستيم ما را در معرض امتحان ميآور.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ لَقَد كُنتُم تَمَنَّون‌َ المَوت‌َ مِن قَبل‌ِ أَن تَلقَوه‌ُ فَقَد رَأَيتُمُوه‌ُ وَ أَنتُم تَنظُرُون‌َ (143)
و بتحقيق بوديد شما که آرزوي مرگ ميكرديد پيش از آني که مرگ را ملاقات كنيد و محققا برأي العين مشاهده ميكرديد مرگ را و شما ميديديد.
در برهان از علي بن ابراهيم روايت ميكند از ابي جارود از حضرت باقر عليه السّلام فرمود
فان المؤمنين لما اخبرهم اللّه بالذي فعل بشهدائهم يوم بدر و منازلهم في الجنة رغبوا في ذلک فقالوا اللهم ارنا قتالا نستشهد فيه فاراهم اللّه اياه يوم احد فلم يثبتوا الا من شاء اللّه منهم فذلك قوله و لقد كنتم
الاية.
و اينکه موضوع امتحان بزرگيست بر قاطبه مسلمين چنانچه در اغلب زيارات زوّار ابي عبد اللّه عليه السّلام عرض ميكنند
يا ليتني كنت معك فافوز فوزا عظيما
و در زيارت شهداء
فيا ليتني كنت معكم فافوز معكم.
و در بسياري از ادعيه تمناي شهادت در ركاب حضرت بقية اللّه (عج) مثل عهد نامه و زيارت حضرت حجة عليه السّلام و ادعيه شهر صيام، لكن در مورد امتحان گمان نميرود جز قليلي ثبات قدم پيدا كنند، لذا ميفرمايد:
وَ لَقَد كُنتُم تَمَنَّون‌َ المَوت‌َ مراد موت بشهادت است که معامله با خداوند
جلد 4 - صفحه 374
است که ميفرمايد إِن‌َّ اللّه‌َ اشتَري مِن‌َ المُؤمِنِين‌َ أَنفُسَهُم وَ أَموالَهُم بِأَن‌َّ لَهُم‌ُ الجَنَّةَ توبه آيه 111، و بسياري از آيات ديگر.
من قبل مراد بعد از وقعه بدر، قبل از وقعه احد بود که تمنّي نمودند أَن تَلقَوه‌ُ مراد ملاقات اسباب موت است که جهاد و حرب باشد.
فَقَد رَأَيتُمُوه‌ُ در وقعه احد مشاهده كرديد مقاتله و اينكه جماعتي از مؤمنين بدرجه رفيعه شهادت نائل شدند و شما فرار كرديد و پيغمبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم و مجاهدين را تنها گذارديد.
و نظر به اينكه لفظ رؤيت عام است شامل رؤيت بقلب هم ميشود، چنانچه مي‌گويي رأي من چنين است خداوند تأكيد فرمود که رؤيت شما بالعيان و بحس‌ّ بصر بود بقوله تعالي وَ أَنتُم تَنظُرُون‌َ همين که ديديد آثار كشته شدن را و حكايت شكست را فرار كرديد که فرار از زحف يكي از گناهان بزرگ است و اينکه يكي از مطاعن شيخين و اتباع آنها است در مقابل امير المؤمنين عليه السّلام که با نود زخم ايستادگي كرد تا شكست داد.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 143)- بعد از جنگ بدر و شهادت پرافتخار جمعی از مسلمانان عده‌ای در جلسات می‌نشستند و پیوسته آرزوی شهادت می‌کردند که ای کاش این افتخار در میدان بدر نصیب ما نیز شده بود، مطابق معمول در میان آنها جمعی صادق بودند و عده‌ای متظاهر و دروغگو، اما چیزی طول نکشید که جنگ وحشتناک احد پیش آمد، مجاهدان راستین با شهامت جنگیدند و شربت شهادت نوشیدند و به آرزوی خود رسیدند اما جمعی از دروغگویان هنگامی که آثار شکست را در ارتش اسلام مشاهده کردند از ترس کشته شدن فرار کردند، این آیه آنها را سرزنش می‌کند، می‌گوید: «و شما تمنّای مرگ (و شهادت در راه خدا) را پیش از آن که با آن رو برو شوید می‌کردید، سپس آن را با چشم خود دیدید در حالی که به آن نگاه می‌کردید» و حاضر نبودید به آن تن در دهید، چقدر میان گفتار و کردار شما فاصله است! (وَ لَقَدْ کُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَیْتُمُوهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.
