سینه زنی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(منابع)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
از مراسم سنتى عزادارى براى [[سیدالشهدا]] علیه السلام و ديگر ائمه مظلوم كه همراه نوحه‌خوانى و با آهنگى خاص بر سر و سينه مى‌زنند، گاهى هم سينه خود را لخت كرده، بر آن ‌مى‌زنند.
+
«سینه زنى» از مراسم سنتى عزادارى براى [[سیدالشهدا]] علیه السلام و دیگر [[ائمه اطهار|ائمه]] مظلوم [[شیعه]] است که همراه [[نوحه|نوحه‌خوانى]] و با آهنگى خاص بر سر و سینه مى‌زنند. اصل این سنت، به ویژه در میان عرب ها رواج داشته است. بعدها به صورت موجود درآمده که با انتخاب نوحه‌هاى سنگین، حرکات دست بر سینه مى‌خورد. به فردى هم که ‌بر سینه خود زده عزادارى مى‌کند، «سینه زن‌» مى‌گویند. این گونه نوحه‌گرى، ابتدا به صورت فردى بوده اما با مرور زمان به شکل گروهى و دستجات سوگوارى درآمده است.  
  
اصل اين سنت، به ويژه در ميان عرب ها رواج داشته است. بعدها به صورت موجود درآمده كه با انتخاب نوحه‌هاى سنگين، حركات دست بر سينه مى‌خورد. به فردى هم كه ‌بر سينه خود زده عزادارى مى‌كند، «سينه زن‌» مى‌گويند.
+
«دسته گردانى و سینه زنى و نوحه خوانى که در زمان‌ [[صفویه]] رایج ‌شده و توسعه پیدا کرده بود، در عصر قاجاریه با توسعه و تجمل بیشتر در پایتخت رواج داشت... دسته گردانى در عصر قاجار، به ویژه در زمان ناصرالدین شاه با آداب و تشریفات و تجمل بسیار برگزار مى‌شد. دسته‌هاى روز با نقاره و موزیک جدید و عَلَم و بیرق و [[کتل]] و دسته‌هاى شب با طبق هاى چراغ زنبورى و حجله و مشعل به راه ‌مى‌افتاد و در فواصل دسته سینه‌زنها با آهنگ موزون سینه مى‌زدند. نوحه خوانى و سینه‌زنى حتى در اندرون شاهان قاجار، بین خانم هاى اندرون نیز متداول بود...».<ref>موسیقى مذهبى ایران، ص ۲۶.</ref>
 
 
اين گونه نوحه‌گرى، ابتدا به صورت فردى بوده اما با مرور زمان به شكل گروهى و دستجات سوگوارى درآمده است. «دسته گردانى و سينه زنى و نوحه خوانى كه در زمان‌ صفويه رايج ‌شده و توسعه پيدا كرده بود، در عصر قاجاريه با توسعه و تجمل بيشتر در پايتخت رواج داشت... دسته گردانى در عصر قاجار، به ويژه در زمان ناصرالدين شاه با آداب و تشريفات و تجمل بسيار برگزار مى‌شد. دسته‌هاى روز با نقاره و موزيك جديد و علم و بيرق و كتل و دسته‌هاى شب با طبق هاى چراغ زنبورى و حجله و مشعل به راه ‌مى‌افتاد و در فواصل دسته سينه‌زنها با آهنگ موزون سينه مى‌زدند. نوحه خوانى و سينه‌زنى حتى در اندرون شاهان قاجار، بين خانم هاى اندرون نيز متداول بود...».<ref>موسيقى مذهبى ايران، ص 26.</ref>
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
+
 
 +
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف.
  
 
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
 
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۰۷

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«سینه زنى» از مراسم سنتى عزادارى براى سیدالشهدا علیه السلام و دیگر ائمه مظلوم شیعه است که همراه نوحه‌خوانى و با آهنگى خاص بر سر و سینه مى‌زنند. اصل این سنت، به ویژه در میان عرب ها رواج داشته است. بعدها به صورت موجود درآمده که با انتخاب نوحه‌هاى سنگین، حرکات دست بر سینه مى‌خورد. به فردى هم که ‌بر سینه خود زده عزادارى مى‌کند، «سینه زن‌» مى‌گویند. این گونه نوحه‌گرى، ابتدا به صورت فردى بوده اما با مرور زمان به شکل گروهى و دستجات سوگوارى درآمده است.

«دسته گردانى و سینه زنى و نوحه خوانى که در زمان‌ صفویه رایج ‌شده و توسعه پیدا کرده بود، در عصر قاجاریه با توسعه و تجمل بیشتر در پایتخت رواج داشت... دسته گردانى در عصر قاجار، به ویژه در زمان ناصرالدین شاه با آداب و تشریفات و تجمل بسیار برگزار مى‌شد. دسته‌هاى روز با نقاره و موزیک جدید و عَلَم و بیرق و کتل و دسته‌هاى شب با طبق هاى چراغ زنبورى و حجله و مشعل به راه ‌مى‌افتاد و در فواصل دسته سینه‌زنها با آهنگ موزون سینه مى‌زدند. نوحه خوانى و سینه‌زنى حتى در اندرون شاهان قاجار، بین خانم هاى اندرون نیز متداول بود...».[۱]

پانویس

  1. موسیقى مذهبى ایران، ص ۲۶.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها