سعد بن حارث انصاری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
سطر ۱: سطر ۱:
سعد و [[ابو الحتوف]] از شهداى عاقبت به خیر كربلايند. اين دو برادر كه از[[خوارج]] بودند، با لشكريان [[عمر سعد]] ، از [[كوفه]] به [[كربلا]] آمدند. بعد از ظهر [[عاشورا]]، با شنيدن نداى استغاثه [[امام حسين]] عليه السلام و صداى گريه كودكان و زنان [[اهل بيت]] عليهم‌السلام، هدايت الهى نصيب آنان گرديد، از گمراهى نجات يافته، به يارى [[حق]] شتافتند و با دشمنان امام عليه السلام به جنگ برخاستند. اين دو، پس از كشتن و مجروح كردن جمعى از افراد دشمن ، خود نيز به شهادت رسيدند.<ref>مقتل الحسین مقرم، ص 295؛ با اندکی تفاوت در تسمیه من قتل مع الحسین(ع)، ش54. </ref>
+
'''سعد بن حارث''' و برادرش [[ابو الحتوف]]، از شهداى عاقبت به خیر کربلایند. این دو که از [[خوارج]] بودند، با لشکریان [[عمر سعد]]، از [[کوفه]] به [[کربلا]] آمدند. بعد از ظهر [[عاشورا]]، با شنیدن نداى استغاثه [[امام حسین]] علیه السلام و صداى گریه کودکان و زنان [[اهل بیت]] علیهم‌السلام، هدایت الهى نصیب آنان گردید، از گمراهى نجات یافته، به یارى [[حق]] شتافتند و با دشمنان امام علیه السلام به جنگ برخاستند. این دو، پس از کشتن و مجروح کردن جمعى از افراد دشمن، خود نیز به شهادت رسیدند.<ref>مقتل الحسین مقرم، ص ۲۹۵؛ با اندکی تفاوت در تسمیه من قتل مع الحسین(ع)، ش۵۴. </ref>
  
==دیدگاه محقق شوشتری==
+
البته [[محقق شوشترى]]، پس از نقل پاره اى از مطالب پیش گفته، که مرحوم [[مامقانی]] در [[تنقیح المقال]] بیان کرده، به نقد آن پرداخته مى نویسد:
  
[[محقق شوشترى]] ، پس از نقل پاره اى از مطالب پيش گفته، که مرجوم [[مامقانی]] در[[تنقيح المقال]] بیان شده ، به نقد آن پرداخته مى نويسد:
+
«مؤلف کتاب (مامقانى) سند گفته هایش را نیاورده است. و از این گذشته، همراهى کسى که مذهب [[خوارج]] دارد با [[عمر بن سعد|ابن  سعد]]، نامعقول است. زیرا خوارج، حتى در جنگ با کافران، به ستمگران کمک نمى کردند، تا چه رسد در جنگ با [[امام حسین]] علیه السلام. همچنین، کسانى که شعارشان «لاحُکمَ الَّا لِلَّه» بوده چگونه ممکن است [[امام حسین|حسین بن على]] علیه السلام را یارى داده باشند، با این  که مى دانستند او همانند پدرش، تحکیم به کتاب خدا را جایز مى شمارد. محقق شوشتری، در پایان نتیجه مى گیرد که وجود چنین اصحابى براى امام حسین علیه السلام نامعلوم است».
  
مؤلف کتاب (مامقانى) سند گفته هايش را نياورده است . و از اين گذشته، همراهى كسى كه مذهب خوارج دارد با ابن  سعد، نامعقول است. زيرا خوارج، حتى در جنگ با كافران، به ستمگران كمك نمى كردند. تا چه رسد در جنگ با [[امام حسين]] عليه السلام. همچنين، كسانى كه شعارشان «لاحُكْمَ الَّالِلَّهِ» بوده چگونه ممكن است [[حسين بن على]] عليه السلام را يارى داده باشند، با اين  كه مى دانستند او همانند پدرش، تحكيم به كتاب خدا را جايز مى شمارد. محقق شوشتری ، در پايان نتيجه مى گيرد كه وجود چنين اصحابى براى امام حسين عليه السلام نامعلوم است.
+
اما در پاسخ به اشکال فوق، چند نکته قابل ذکر است:
  
==توجه به چند نکته==
+
اول آنکه: گرچه مؤلف تنقیح المقال  مستنداتش را ذکر نکرده است؛ ولى این به معناى موجود نبودن آن‌ها نیست.
  
ولی توجه به چند نکته قابل ذکر است:
+
دوم آنکه: بیرون آمدن [[خوارج|خارجى]] مذهب با ابن  سعد، ممکن است نه از روى اختیار و آزادى، بلکه براى رهایى از مجازات حکومت وقت بوده باشد زیرا به گواهى تاریخ، هر کس که به جنگ [[امام حسین]] علیه السلام نمى رفت، مجازات هایى بس سنگین، نظیر اعدام در انتظارش بود.
  
اول آنکه: گرچه مؤلف تنقيح المقال  مستنداتش را ذكر نكرده است؛ ولى اين به معناى موجودنبودن آن‌ها نيست.
+
سوم آنکه: درباره پیوستن این دو برادر به اردوگاه حسینى و جنگیدن با دشمنان آن حضرت، نیز مى توان بیان داشت که با توجه به حضور نامبردگان در صحنه [[کربلا]] و مشاهده مظلومیت اهل بیت علیهم‌السلام و قساوت هاى سپاه دشمن، یاری رسانی به امام حسین علیه السلام از سوی آنان، امرى دور از ذهن به نظر نمی رسد. همان گونه که براى «[[حر بن یزید ریاحی|حُر]]» نیز پیش آمد.
 
 
دوم آنکه: بيرون آمدن خارجى مذهب با ابن  سعد، ممكن است نه از روى اختيار و آزادى، بلكه براى رهايى از مجازات حكومت وقت بوده باشد زيرا به گواهى تاريخ، هر كس كه به جنگ [[امام حسين]] عليه السلام نمى رفت، مجازات هايى بس سنگين، نظير اعدام در انتظارش بود.
 
 
 
و درباره پيوستن اين دو برادر به اردوگاه حسينى و جنگيدن با دشمنان آن حضرت ، نيز مى توان بیان داشت كه با توجه به حضور نامبردگان در صحنه [[كربلا]] و مشاهده مظلوميت اهل بيت عليهم‌السلام و قساوت هاى سپاه دشمن، یاری رسانی به امام حسین علیه السلام از سوی آنان ، امرى دور از ذهن به نظر نمی رسد . همان گونه كه براى «حُر» نیز پيش آمد.
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
 
 
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
  
* پژوهشکده تحقیقات اسلامی، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
+
*پژوهشکده تحقیقات اسلامی، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]].
  
*مقتل الحسین مقرم، ص 295؛ با اندکی تفاوت در تسمیه من قتل مع الحسین(ع)، ش54.  
+
*[[مقتل الحسين(عليه السلام) (مقرم) (کتاب)|مقتل الحسین مقرم]]، ص ۲۹۵؛ با اندکی تفاوت در تسمیه من قتل مع الحسین(ع)، ش۵۴.
  
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}
 
[[رده:شهدای کربلا]]
 
[[رده:شهدای کربلا]]

نسخهٔ ‏۲۵ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۴

سعد بن حارث و برادرش ابو الحتوف، از شهداى عاقبت به خیر کربلایند. این دو که از خوارج بودند، با لشکریان عمر سعد، از کوفه به کربلا آمدند. بعد از ظهر عاشورا، با شنیدن نداى استغاثه امام حسین علیه السلام و صداى گریه کودکان و زنان اهل بیت علیهم‌السلام، هدایت الهى نصیب آنان گردید، از گمراهى نجات یافته، به یارى حق شتافتند و با دشمنان امام علیه السلام به جنگ برخاستند. این دو، پس از کشتن و مجروح کردن جمعى از افراد دشمن، خود نیز به شهادت رسیدند.[۱]

البته محقق شوشترى، پس از نقل پاره اى از مطالب پیش گفته، که مرحوم مامقانی در تنقیح المقال بیان کرده، به نقد آن پرداخته مى نویسد:

«مؤلف کتاب (مامقانى) سند گفته هایش را نیاورده است. و از این گذشته، همراهى کسى که مذهب خوارج دارد با ابن سعد، نامعقول است. زیرا خوارج، حتى در جنگ با کافران، به ستمگران کمک نمى کردند، تا چه رسد در جنگ با امام حسین علیه السلام. همچنین، کسانى که شعارشان «لاحُکمَ الَّا لِلَّه» بوده چگونه ممکن است حسین بن على علیه السلام را یارى داده باشند، با این که مى دانستند او همانند پدرش، تحکیم به کتاب خدا را جایز مى شمارد. محقق شوشتری، در پایان نتیجه مى گیرد که وجود چنین اصحابى براى امام حسین علیه السلام نامعلوم است».

اما در پاسخ به اشکال فوق، چند نکته قابل ذکر است:

اول آنکه: گرچه مؤلف تنقیح المقال مستنداتش را ذکر نکرده است؛ ولى این به معناى موجود نبودن آن‌ها نیست.

دوم آنکه: بیرون آمدن خارجى مذهب با ابن سعد، ممکن است نه از روى اختیار و آزادى، بلکه براى رهایى از مجازات حکومت وقت بوده باشد زیرا به گواهى تاریخ، هر کس که به جنگ امام حسین علیه السلام نمى رفت، مجازات هایى بس سنگین، نظیر اعدام در انتظارش بود.

سوم آنکه: درباره پیوستن این دو برادر به اردوگاه حسینى و جنگیدن با دشمنان آن حضرت، نیز مى توان بیان داشت که با توجه به حضور نامبردگان در صحنه کربلا و مشاهده مظلومیت اهل بیت علیهم‌السلام و قساوت هاى سپاه دشمن، یاری رسانی به امام حسین علیه السلام از سوی آنان، امرى دور از ذهن به نظر نمی رسد. همان گونه که براى «حُر» نیز پیش آمد.

پانویس

  1. مقتل الحسین مقرم، ص ۲۹۵؛ با اندکی تفاوت در تسمیه من قتل مع الحسین(ع)، ش۵۴.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها