روض الجنان و روح الجنان (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
جز (Aghajani صفحهٔ روض الجنان و روح الجنان را به روض الجنان و روح الجنان (کتاب) منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | '''«روض الجنان و روح الجنان»''' از قدیمی ترین [[تفسیر قرآن|تفاسیر]] فارسى، اثر مهم [[ابوالفتوح رازی|شیخ ابوالفتوح رازى]] (م، ۵۵۲ ق) از مفسران بزرگ [[شیعه]] در قرن ۶ هجری است. تفسیر ابوالفتوح به ابعاد مختلف ادبى، تاریخى، [[علم کلام|کلامى]]، [[فقه|فقهى]]، [[حدیث|روایى]] و [[اخلاق|اخلاقى]] توجه دارد و در رده [[تفسیر اجتهادی|تفاسیر اجتهادى]] قرار مى گیرد. | ||
| + | |||
{{مشخصات کتاب | {{مشخصات کتاب | ||
| سطر ۵: | سطر ۷: | ||
|تصویر= [[پرونده:روض الجنان و روح الجنان.jpg|240px|وسط]] | |تصویر= [[پرونده:روض الجنان و روح الجنان.jpg|240px|وسط]] | ||
| − | |نویسنده= | + | |نویسنده= ابوالفتوح رازی |
|موضوع= تفاسیر شیعه | |موضوع= تفاسیر شیعه | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۳: | ||
|زبان= فارسی | |زبان= فارسی | ||
| − | |تعداد جلد= | + | |تعداد جلد= ۲۰ |
|عنوان افزوده1= مصحح | |عنوان افزوده1= مصحح | ||
| − | |افزوده1= محمدجعفر | + | |افزوده1= محمدجعفر ياحقی و محمدمهدی ناصح |
| − | |عنوان افزوده2= | + | |عنوان افزوده2= |
| − | |||
| − | |||
| + | |افزوده2= | ||
|لینک= [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39311/روض-الجنان-و-روح-الجنان-في-تفسير-القرآن روض الجنان و روح الجنان] | |لینک= [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39311/روض-الجنان-و-روح-الجنان-في-تفسير-القرآن روض الجنان و روح الجنان] | ||
| سطر ۲۷: | سطر ۲۸: | ||
==مؤلف== | ==مؤلف== | ||
| − | حسین بن على خزاعى نیشابورى، معروف به ابوالفتوح رازى | + | تاریخ ولادت و وفات حسین بن على خزاعى نیشابورى، معروف به [[ابوالفتوح رازی|ابوالفتوح رازى]]، به روشنى معلوم نیست. از مجموع گزارش‌هاى تاریخى، چنین بدست مى آید که شیخ ابوالفتوح رازى از اولاد نافع بن بُدیل خزاعى از [[صحابه]] معروف [[پیامبر اسلام|رسول اکرم]] صلى الله علیه و آله است. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | [[قاضی نورالله شوشتری|قاضى نورالله شوشترى]] (م، ۱۰۱۹ ق) در [[مجالس المؤمنین (کتاب)|مجالس المؤمنین]]، وى را با تعابیرى چون قدوة المفسرین، اعلام علماى تفسیر و کلام و عظماى ادباى انام یاد کرده است. مرحوم [[میرزا عبدالله افندی|میرزا عبدالله افندى]] مى نویسد: «عالم فاضل، [[فقیه]] و مفسر کامل معروف به ابوالفتوح رازى، صاحب تفسیر بزرگ فارسى که سرمشق مفسران است، از دانشمندان بزرگ و از شخصیت‌هاى برجسته [[امامیه]] است». | |
| − | + | مهمترین استادان او عبدالرحمن ابوالوفاى رازى و [[مفيد ثانی|مفید ثانى]] (فرزند [[شیخ طوسی|شیخ الطائفه]]) هستند و [[شیخ منتجب الدین رازی|منتجب الدین رازى]]، [[ابن شهر آشوب]] و [[ابن حمزه|ابن حمزه طوسى]] از شاگردان او می باشند. | |
| − | + | کتابهای حسنیه، روح الاحباب و روح الالباب فى شرح الشهاب و کتاب یوحنا، از دیگر تألیفات رازی به شمار می روند.<ref> ریحانة الادب، ج ۷ـ۸، ص ۲۲۸.</ref> | |
| − | + | ==معرفی اجمالی کتاب== | |
| − | از | + | این کتاب از قدیم ترین [[تفسیر قرآن|تفاسیر]] فارسى [[شیعه]] است که پس از مجموعه اى از تفاسیر فارسى، همچون: ترجمه منسوب به [[تفسیر طبری (کتاب)|تفسیر طبرى]]، [[تاج التراجم فى تفسير القرآن للاعاجم (کتاب)|تاج التراجم]]، تفسیر ابوبکر عتیق سورآبادى، تفسیر کمبریج و دیگر تفاسیر فارسى [[اهل سنت]] مربوط به قرن پنجم و ششم نگاشته شده است. |
| − | + | از نکات شایان ذکر درباره این تفسیر، جامعیت و توجه به ابعاد مختلف ادبى و تاریخى، [[علم کلام|کلامى]]، [[فقه|فقهى]]، [[حدیث|روایى]] و [[اخلاق|اخلاقى]] است. این تفسیر متنى استوار دارد و بى تردید در میان آثار پرحجم و ممتاز ادب فارسى به عنوان یکى از ارزنده ترین آنها جاى خاص خود را بازیافته است. | |
| − | + | شیوه مفسر در این تفسیر چنین است که وى در آغاز به تعداد [[آیه|آیات]]، [[سوره های مکی و مدنی|مکى و مدنى]] بودن، اقوال دیگران در این باب و فضیلت [[سوره]] اشاره مى کند. مؤلف آنگاه [[آیه]] به آیه به تفسیر [[قرآن]] مى پردازد، در برابر هر آیه ترجمه آن را مى آورد و سپس کلمات را شرح و توضیح مى دهد. روش تفسیرى وى استفاده از [[عقل]] و نقل است و تفسیر او در رده [[تفسیر اجتهادی|تفاسیر اجتهادى]] محسوب مى گردد. مؤلف در زمینه اخبار و آثار، هم از منابع و جوامع روایى [[شیعه]] و هم از جوامع اهل سنت استفاده مى کند، به اقوال و گفتار مفسران سده هاى اول توجه زیادى نشان مى دهد و غالباً بدون هیچ اظهارنظرى گفتار آنان را نقل مى کند. | |
| − | + | تفسیر ابو الفتوح رازى بر تفسیرهاى عربى و فارسى بعد از خود اثر نهاده است. [[قاضی نورالله شوشتری|قاضى نور اللّه شوشترى]] ضمن ستایش از این تفسیر، اظهار نظر کرده که [[فخر رازى|فخرالدین رازى]] اساس [[مفاتيح الغيب (کتاب)|تفسیر کبیر]] خود را از این کتاب گرفته و براى دفع انتحال، بعضى از تشکیکات خود را بر آن افزوده است.<ref>مجالس المؤمنین، ج ۱، ص ۴۹۰.</ref> از میان تفسیرهاى فارسى که از ابو الفتوح متأثر بوده و بوضوح و گاه به عین عبارت از آن نقل قول کرده‌اند، مى‌توان به دو تفسیر پر آوازه شیعه، «[[تفسیر جلاء الأذهان (کتاب)|جلاء الاذهان و جلاء الاحزان]]» معروف به «تفسیر گازر» تألیف ابو المحاسن حسین بن حسن جرجانى و «[[منهج الصادقين فى الزام المخالفين (کتاب)|منهج الصادقین]]» [[ملا فتح الله کاشانی|ملا فتح اللّه کاشانى]] اشاره کرد. متن این دو کتاب، بویژه تفسیر گازر، با روض الجنان اغلب یکسان و سزاوار سنجشهاى دقیق است.<ref>جرجانى، ج ۱، مقدمه حسینى ارموى، ص ى- یا، لز- لح.</ref> | |
| − | |||
| − | + | ==نسخه شناسی== | |
| + | تفسیر ابو الفتوح تقریبا از زمان حیات مؤلف مورد توجه بوده و مرتب استنساخ و رونویسى شده است. تاکنون ۵۳ نسخه ناقص و کامل از این تفسیر در کتابخانه‌هاى [[ایران|ایران]] و دیگر کشورها شناسایى شده<ref>ابو الفتوح رازى، ج ۱، مقدمه یاحقى و ناصح، ص ۷۶-۸۱.</ref> که کهنترین آنها دست نویس شماره ۱۳۳۶ [[آستان قدس رضوی|آستان قدس رضوى]] مورخ ربیع الاول ۵۵۶ است که تنها مجلدات ۱۶ و ۱۷ تفسیر را شامل مى‌شود. نسخه‌اى از این کتاب متعلق به کتابخانه شخصى [[محدث ارموی|جلال الدین محدث ارموى]]، مورخ دوم صفر ۵۷۹، صریحا نشان مى‌دهد که از روى نسخه‌اى به تاریخ ۵۳۳ کتابت شده است.<ref> براى آگاهى بیشتر بینش، ص ۴۴- ۵۱, یاحقى، ۱۳۶۲ ش، ص ۱۶۰- ۱۸۸. </ref> از میان ۵۳ دست‌نویس شناخته شده این اثر، تنها چهار نسخه است که دو دوره کامل تفسیر (هر دوره در دو نسخه) را تشکیل مى‌دهد و مابقى تنها بخشى از این تفسیر است. تفسیر روض الجنان بر اساس تقسیم بندى خود مؤلف و تصریح برخى از هم روزگاران او مانند منتجب الدین رازى و عبد الجلیل قزوینى و اتفاق همه دست نویسها بیست جلد بوده که فراهم آورندگان سه چاپ اول کتاب تقسیم‌بندى را مراعات نکرده اند. | ||
| − | + | تفسیر ابو الفتوح را نخستین بار تنى چند از فضلا، از جمله ملک الشعرا صبورى، در ۱۳۰۷ و ۱۳۰۹ در پنج مجلد آماده چاپ کردند که دو مجلد آن در ۱۳۲۳ به فرمان مظفر الدین شاه و سه جلد باقى مانده در ۱۳۱۳- ۱۳۱۵ ش به دستور على اصغر حکمت، وزیر معارف وقت، به چاپ رسید (همین چاپ، که در پایان مجلد پنجم حاوى مؤخره‌اى به قلم محمد قزوینى درباره مؤلف و تفسیر اوست، در ۱۴۰۴ در قم به صورت افست منتشر شده است). | |
| − | این | + | چاپ دیگرى از این کتاب در ده جلد در ۱۳۲۰ شمسی با تصحیح و حواشى [[مهدی الهی قمشه ای|میرزا مهدى الهى قمشه‌اى]] منتشر شد. چاپ سوم این کتاب در ۱۳۸۲ با تصحیح و حواشى [[علامه شعرانی|میرزا ابوالحسن شعرانى]] در سیزده مجلد با نام روح الجنان و روح الجنان سامان یافت که بارها به طریق افست تجدید طبع شده است. آخرین چاپ آن در بیست جلد با تصحیح و مقابله با ۳۸ نسخه کهن و ذکر نسخه بدلها و با مقدمه‌اى مبسوط به کوشش و تصحیح محمد جعفر یاحقى و محمد مهدى ناصح در سالهاى ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۶ ش، از سوى بنیاد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى منتشر شده است. |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
*محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی. | *محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی. | ||
| − | *مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم | + | *[[مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی]]، [[نرم افزار جامع تفاسیر نور|نرم افزار جامع التفاسیر]] [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی. |
| − | ==متن کتاب | + | ==متن کتاب== |
| − | [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39311/روض-الجنان-و-روح-الجنان-في-تفسير-القرآن | + | [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39311/روض-الجنان-و-روح-الجنان-في-تفسير-القرآن '''روض الجنان و روح الجنان'''] |
[[رده:تفاسیر]] | [[رده:تفاسیر]] | ||
{{تفسیر قرآن}} | {{تفسیر قرآن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۶:۱۴
«روض الجنان و روح الجنان» از قدیمی ترین تفاسیر فارسى، اثر مهم شیخ ابوالفتوح رازى (م، ۵۵۲ ق) از مفسران بزرگ شیعه در قرن ۶ هجری است. تفسیر ابوالفتوح به ابعاد مختلف ادبى، تاریخى، کلامى، فقهى، روایى و اخلاقى توجه دارد و در رده تفاسیر اجتهادى قرار مى گیرد.
 | |
| نویسنده | ابوالفتوح رازی |
| موضوع | تفاسیر شیعه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | ۲۰ |
| مصحح | محمدجعفر ياحقی و محمدمهدی ناصح |
|
| |
مؤلف
تاریخ ولادت و وفات حسین بن على خزاعى نیشابورى، معروف به ابوالفتوح رازى، به روشنى معلوم نیست. از مجموع گزارش‌هاى تاریخى، چنین بدست مى آید که شیخ ابوالفتوح رازى از اولاد نافع بن بُدیل خزاعى از صحابه معروف رسول اکرم صلى الله علیه و آله است.
قاضى نورالله شوشترى (م، ۱۰۱۹ ق) در مجالس المؤمنین، وى را با تعابیرى چون قدوة المفسرین، اعلام علماى تفسیر و کلام و عظماى ادباى انام یاد کرده است. مرحوم میرزا عبدالله افندى مى نویسد: «عالم فاضل، فقیه و مفسر کامل معروف به ابوالفتوح رازى، صاحب تفسیر بزرگ فارسى که سرمشق مفسران است، از دانشمندان بزرگ و از شخصیت‌هاى برجسته امامیه است».
مهمترین استادان او عبدالرحمن ابوالوفاى رازى و مفید ثانى (فرزند شیخ الطائفه) هستند و منتجب الدین رازى، ابن شهر آشوب و ابن حمزه طوسى از شاگردان او می باشند.
کتابهای حسنیه، روح الاحباب و روح الالباب فى شرح الشهاب و کتاب یوحنا، از دیگر تألیفات رازی به شمار می روند.[۱]
معرفی اجمالی کتاب
این کتاب از قدیم ترین تفاسیر فارسى شیعه است که پس از مجموعه اى از تفاسیر فارسى، همچون: ترجمه منسوب به تفسیر طبرى، تاج التراجم، تفسیر ابوبکر عتیق سورآبادى، تفسیر کمبریج و دیگر تفاسیر فارسى اهل سنت مربوط به قرن پنجم و ششم نگاشته شده است.
از نکات شایان ذکر درباره این تفسیر، جامعیت و توجه به ابعاد مختلف ادبى و تاریخى، کلامى، فقهى، روایى و اخلاقى است. این تفسیر متنى استوار دارد و بى تردید در میان آثار پرحجم و ممتاز ادب فارسى به عنوان یکى از ارزنده ترین آنها جاى خاص خود را بازیافته است.
شیوه مفسر در این تفسیر چنین است که وى در آغاز به تعداد آیات، مکى و مدنى بودن، اقوال دیگران در این باب و فضیلت سوره اشاره مى کند. مؤلف آنگاه آیه به آیه به تفسیر قرآن مى پردازد، در برابر هر آیه ترجمه آن را مى آورد و سپس کلمات را شرح و توضیح مى دهد. روش تفسیرى وى استفاده از عقل و نقل است و تفسیر او در رده تفاسیر اجتهادى محسوب مى گردد. مؤلف در زمینه اخبار و آثار، هم از منابع و جوامع روایى شیعه و هم از جوامع اهل سنت استفاده مى کند، به اقوال و گفتار مفسران سده هاى اول توجه زیادى نشان مى دهد و غالباً بدون هیچ اظهارنظرى گفتار آنان را نقل مى کند.
تفسیر ابو الفتوح رازى بر تفسیرهاى عربى و فارسى بعد از خود اثر نهاده است. قاضى نور اللّه شوشترى ضمن ستایش از این تفسیر، اظهار نظر کرده که فخرالدین رازى اساس تفسیر کبیر خود را از این کتاب گرفته و براى دفع انتحال، بعضى از تشکیکات خود را بر آن افزوده است.[۲] از میان تفسیرهاى فارسى که از ابو الفتوح متأثر بوده و بوضوح و گاه به عین عبارت از آن نقل قول کرده‌اند، مى‌توان به دو تفسیر پر آوازه شیعه، «جلاء الاذهان و جلاء الاحزان» معروف به «تفسیر گازر» تألیف ابو المحاسن حسین بن حسن جرجانى و «منهج الصادقین» ملا فتح اللّه کاشانى اشاره کرد. متن این دو کتاب، بویژه تفسیر گازر، با روض الجنان اغلب یکسان و سزاوار سنجشهاى دقیق است.[۳]
نسخه شناسی
تفسیر ابو الفتوح تقریبا از زمان حیات مؤلف مورد توجه بوده و مرتب استنساخ و رونویسى شده است. تاکنون ۵۳ نسخه ناقص و کامل از این تفسیر در کتابخانه‌هاى ایران و دیگر کشورها شناسایى شده[۴] که کهنترین آنها دست نویس شماره ۱۳۳۶ آستان قدس رضوى مورخ ربیع الاول ۵۵۶ است که تنها مجلدات ۱۶ و ۱۷ تفسیر را شامل مى‌شود. نسخه‌اى از این کتاب متعلق به کتابخانه شخصى جلال الدین محدث ارموى، مورخ دوم صفر ۵۷۹، صریحا نشان مى‌دهد که از روى نسخه‌اى به تاریخ ۵۳۳ کتابت شده است.[۵] از میان ۵۳ دست‌نویس شناخته شده این اثر، تنها چهار نسخه است که دو دوره کامل تفسیر (هر دوره در دو نسخه) را تشکیل مى‌دهد و مابقى تنها بخشى از این تفسیر است. تفسیر روض الجنان بر اساس تقسیم بندى خود مؤلف و تصریح برخى از هم روزگاران او مانند منتجب الدین رازى و عبد الجلیل قزوینى و اتفاق همه دست نویسها بیست جلد بوده که فراهم آورندگان سه چاپ اول کتاب تقسیم‌بندى را مراعات نکرده اند.
تفسیر ابو الفتوح را نخستین بار تنى چند از فضلا، از جمله ملک الشعرا صبورى، در ۱۳۰۷ و ۱۳۰۹ در پنج مجلد آماده چاپ کردند که دو مجلد آن در ۱۳۲۳ به فرمان مظفر الدین شاه و سه جلد باقى مانده در ۱۳۱۳- ۱۳۱۵ ش به دستور على اصغر حکمت، وزیر معارف وقت، به چاپ رسید (همین چاپ، که در پایان مجلد پنجم حاوى مؤخره‌اى به قلم محمد قزوینى درباره مؤلف و تفسیر اوست، در ۱۴۰۴ در قم به صورت افست منتشر شده است).
چاپ دیگرى از این کتاب در ده جلد در ۱۳۲۰ شمسی با تصحیح و حواشى میرزا مهدى الهى قمشه‌اى منتشر شد. چاپ سوم این کتاب در ۱۳۸۲ با تصحیح و حواشى میرزا ابوالحسن شعرانى در سیزده مجلد با نام روح الجنان و روح الجنان سامان یافت که بارها به طریق افست تجدید طبع شده است. آخرین چاپ آن در بیست جلد با تصحیح و مقابله با ۳۸ نسخه کهن و ذکر نسخه بدلها و با مقدمه‌اى مبسوط به کوشش و تصحیح محمد جعفر یاحقى و محمد مهدى ناصح در سالهاى ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۶ ش، از سوى بنیاد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى منتشر شده است.
پانویس
منابع
- محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی.
- مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، نرم افزار جامع التفاسیر [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی.
متن کتاب
| تفسیر قرآن | |
| درباره تفسیر قرآن: | تفسیر قرآن -تاریخ تفسیر - روشهای تفسیری قرآن |
|---|---|
| اصطلاحات: | اسباب نزول -اسرائیلیات -سیاق آیات |
| شاخه های تفسیر قرآن: |
تفسیر روایی (تفاسیر روایی) • تفسیر اجتهادی (تفاسیر اجتهادی) • تفسیر فقهی ( تفاسیر فقهی) • تفسیر ادبی ( تفاسیر ادبی) • تفسیر تربیتی ( تفاسیر تربیتی) • تفسیر كلامی ( تفاسیر كلامی) • تفسیر فلسفی ( تفاسیر فلسفی ) • تفسیر عرفانی (تفاسیر عرفانی ) • تفسیر علمی (تفاسیر علمی) |
| روشهای تفسیری قرآن: |
|
| تفاسیر به تفکیک مذهب مولف: |
|
