حرم کاظمین: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(جاذبه کاظمین)
(درست کردن اعداد ممیز دار)
 
(۲۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۹: سطر ۹:
 
}}
 
}}
  
قبرستان قریش واقع در جهت غربی [[بغداد]]، بعد از در آغوش گرفتن پیکر مطهر [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر کاظم]]، و نوه ایشان [[امام جواد|امام محمد بن علی جواد]] "علیهما السلام" به افتخار ویژه و مرتبه منحصر به فردی نزد عاشقان و محبان [[اهل بیت]] قرار گرفت، بعدها این شهر به شهر [[کاظمین]] نسبت به امام کاظم «علیه السلام» معروف شد و همچنین کاظمین و شهر امام کاظم نیز نامیده شد.  
+
«قبرستان قریش» واقع در جهت غربی [[بغداد]]، بعد از در آغوش گرفتن پیکر مطهر [[امام کاظم|امام کاظم]] (علیه السلام) و نوه بزرگوار ایشان [[امام جواد|امام جواد]] (علیه السلاممرتبه منحصر به فردی نزد [[شیعه|شیعیان]] و محبان [[اهل بیت]] (علیهم السلام) یافت. اهمیت این منطقه برای شیعیان سبب شد که برخی، آن را شهری مستقل با عنوان «[[کاظمین]]» به حساب آورند.  
اهمیت این شهر برای [[شیعیان]] سبب شده است که برخی، این منطقه را شهری مستقل به حساب آورند. از جمله کسانی که در مورد شهر کاظمین نوشتند، شیخ محمد حسن آل یاسین است، که کتاب «تاريخ المشهد الكاظمي» را به نگارش رسانید.  
 
  
 
==پیشینه کاظمین==  
 
==پیشینه کاظمین==  
  
[[کاظمین]] به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی از دیرباز مورد توجه بوده است و تاریخ قدمت آن را به قبل از میلاد [[حضرت مسيح|مسیح علیه السلام]] نسبت می‌دهند. این منطقه در عهد ساسانی، باغ یکی از پادشاهان ایرانی به نام «‌تسوج‌» بود که به این نام شهرت یافت. <br>
+
«[[کاظمین]]» به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی از دیرباز مورد توجه بوده است و تاریخ قدمت آن را به قبل از میلاد [[حضرت مسیح|مسیح علیه السلام]] نسبت می‌دهند. این منطقه در عهد ساسانی، باغ یکی از پادشاهان ایرانی به نام «‌تسوج‌» بود که به این نام شهرت یافت.  
در [[جنگ نهروان]] به سال ۳۷ هجری قمری و به دستور [[امام علی علیه السلام]] شهیدان جنگ را در این مکان به خاک سپردند که آن را «‌مقبرة الشهداء‌» نامیدند. <br>
 
در عصر عباسی، به هنگام توسعه و احیای [[بغداد]] و انتخاب آن به عنوان پایتخت، این قبرستان به «‌شونیزی‌» معروف بود که خلیفه [[منصور دوانقی|منصور دوانیقی]]، آنجا را برای دفن بزرگان و خاندان [[عباسیان|عباسی]] در نظر گرفت و از آن پس به نام «‌مقابر قریش‌» شهرت یافت.وقتی [[امام کاظم علیه السلام]] به دستور [[هارون الرشید]] به شهادت رسید، بدن مطهر امام، در گورستان «‌مقابر قریش‌» به خاک سپرده شد. پس از دفن آن حضرت، مرقد ایشان به نام «‌مشهد باب التّبَن‌» معروف شد. در سال ۲۲۰ هجری قمری، نیز [[امام جواد علیه السلام]] در کنار قبر جدش به خاک سپرده شد.
 
  
==تاريخچه حرم==
+
در [[جنگ نهروان]] به سال ۳۷ هجری قمری و به دستور [[امام علی علیه السلام]] شهیدان جنگ را در این مکان به خاک سپردند که آن را «‌مقبرة الشهداء‌» نامیدند.  
از سال 145 ق که [[منصور دوانقی|منصور]] خلیفه عباسی، بنای «مقابر قريش» را گذاشت، شخصیت های بسیاری در آن به خاک سپرده شده اند. نخستين كسي كه در اين قبرستان دفن شد، جعفر فرزند منصور عباسي بود كه در 150 ق از دنيا رفت. در 179ق، [[امام کاظم(ع)|امام موسي كاظم(عليه السلام)]] براساس دستور [[هارون ا لرشيد|هارون]]، از [[مدينه]] به [[بغداد]] آمد و در آن شهر زنداني شد و سپس در سال 183 ق مسموم و به شهادت رسيد. ايشان را در همان مقابر قريش، مكاني كه خود قبل از آن خريده بود، به خاك سپردند. <br>
+
در عصر [[حکومت بنی عباس|عباسی]]، به هنگام توسعه و احیای [[بغداد]] و انتخاب آن به عنوان پایتخت، این قبرستان به «‌شونیزی‌» معروف بود که خلیفه [[منصور دوانقی|منصور دوانیقی]]، آنجا را برای دفن بزرگان و خاندان [[عباسیان|عباسی]] در نظر گرفت و از آن پس به نام «‌مقابر قریش‌» شهرت یافت.
با نظر [[امام جواد علیه السلام|امام جواد عليه السلام]] و به دستور [[مأمون عباسى|مأمون]] بر روي مرقد امام كاظم(عليه السلام) بقعه اي ساختند و از آن پس بيشتر دولت مردان در اين قبرستان خاك شدند و هريك براي خود مقبره و بقعه اي اختصاص دادند. امام جواد(عليه السلام) در سال 220 ق به دستور [[معتصم عباسى|معتصم]] عباسي و توسط ام الفضل، دختر مأمون و برادر زاده معتصم، كه عنوان همسري آن حضرت را داشت، مسموم و شهيد شد. ايشان را نيز در جوار قبر جدشان، امام موسي بن جعفر عليه السلام، دفن كردند. بر قبر آن دو بزرگوار بقعه و عمارتي بنا كردند و آن را [[كاظمين|كاظميه]] ناميدند. از آن پس مقابر قريش نام خود را به كاظميه تغيير داد.<br>
 
در كنار اين بقعه، مسجدي به نام مسجد باب التبن يا مسجد كاظميه قرار داشت كه [[شيعيان]] از داخل اين مسجد قبر آن دو امام را زيارت مي كردند و به همين سبب بقعه امامين به مشهد باب التين نيز معروف شد. آن هنگام براي مرقد آن دو امام گنبد و بنايي با چند حجره ساخته و خادماني را براي اداره آن انتخاب كرده بودند.<br>
 
در جوار اين بقعه باغي بود كه به زبيده خاتون، همسر هارون الرشيد، تعلق داشت. اين باغ محل سكونت شيعيان شده بود و آن ها در آن جا وسايل و تسهيلات لازم را براي زائران مرقد فراهم مي كردند. <br>
 
  
*در زمان آل بویه
+
وقتی [[امام کاظم علیه السلام]] به دستور [[هارون الرشید]] به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسید، بدن مطهر امام، در گورستان «‌مقابر قریش‌» به خاک سپرده شد. پس از دفن آن حضرت، مرقد ایشان به نام «‌مشهد باب التّبَن‌» معروف شد. در سال ۲۲۰ قمری نیز، [[امام جواد علیه السلام]] -که نوه امام کاظم بود- در کنار قبر جدش مدفون گردید، از این رو آن منطقه به «کاظمین» (از باب تغلیب) معروف شد.
  
در سال 336 ق به امر احمد بن بويه ملقب به معز الدوله، از پادشاهان شيعي آل بويه، عمارت قبلي آستان خراب شد و از نو بقعه اي با شكوه بنا گرديد و برفراز هر دو قبر ضريحي جداگانه از چوب ساج نصب شد. همچنين برفراز آن مقبره ها، يك گنبد بزرگ برافراشتند و داخل حرم را تزيين كردند. پس از او، عضدالدوله ديلمي همانند ساير مزارات [[ائمه اطهار|امامان شيعه]]، تغييرات زيادي در حرم انجام داد و آن را توسعه بخشيد. اين كار را به سال 369 ق انجام داد و ديواري گرداگرد شهر كشيد. بيمارستاني نيز بين [[كاظمين]] و [[بغداد]] ساخت كه خدمات درماني به زائران اين مزار ارائه كرد. از آن زمان، كاظمين به عنوان يك شهر در كنار بغداد جايگاهي ويژه يافت.<br>
+
==تاریخچه حرم کاظمین==
در 441 ق، به دنبال درگيري هاي [[شيعه]] و [[اهل سنت|سني]] در محل كرخ بغداد آتش سوزي عظيمي رخ داد كه به مشهد كاظمين سرايت كرد و آسيب زيادي به بقعه مطهر رسانيد. ابوالحرث ارسلان بساسيري با كمك ابونصرفيروز، فرزند ابي كاليجار، به بازسازي و مرمت آستان و مناره ها پرداختند و داخل حرم کاظمین را تزيين و صحن شريف را بازسازي كردند و دو صندوق برمزار دو امام نصب كردند.  
+
از سال ۱۴۵ قمری که [[منصور دوانقی|منصور]] خلیفه عباسی، بنای «مقابر قریش» را گذاشت، شخصیت های بسیاری در آن به خاک سپرده شده اند. نخستین کسی که در این قبرستان دفن شد، جعفر فرزند منصور عباسی بود که در ۱۵۰ ق از دنیا رفت. در ۱۷۹ق، [[امام کاظم(ع)|امام موسی کاظم علیه السلام]] براساس دستور [[هارون الرشید]]، از [[مدینه]] به [[بغداد]] آمد و در آن شهر زندانی شد و سپس در سال ۱۸۳ ق مسموم و به شهادت رسید. ایشان را در همان مقابر قریش، مکانی که خود قبل از آن خریده بود، به خاک سپردند.<ref>دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۷. </ref> <br>
 +
با نظر [[امام جواد علیه السلام|امام جواد علیه السلام]] و به دستور [[مأمون عباسى|مأمون]] بر روی مرقد امام کاظم(علیه السلام) بقعه ای ساختند و از آن پس بیشتر دولت مردان در این قبرستان خاک شدند و هریک برای خود مقبره و بقعه ای اختصاص دادند.<ref>میرزا عباس فیض، تاریخ کاظمین و بغداد، ۳۰.</ref> امام جواد(علیه السلام) در سال ۲۲۰ ق به دستور [[معتصم عباسى|معتصم]] عباسی و توسط ام الفضل، دختر مأمون و برادر زاده معتصم، که عنوان همسری آن حضرت را داشت، مسموم و شهید شد. ایشان را نیز در جوار قبر جدشان، امام موسی بن جعفر علیه السلام، دفن کردند.<ref>حسینی الجلالی، مزارات اهل البیت و تاریخهما، ۱۱۴. </ref> بر قبر آن دو بزرگوار بقعه و عمارتی بنا کردند و آن را [[کاظمین|کاظمیه]] نامیدند. از آن پس مقابر قریش نام خود را به کاظمیه یا کاظمین تغییر داد.<br>
 +
در کنار این بقعه، [[مسجد|مسجدی]] به نام مسجد باب التبن یا مسجد کاظمیه قرار داشت که [[شیعیان]] از داخل این مسجد قبر آن دو امام را زیارت می کردند و به همین سبب بقعه امامین به مشهد باب التین نیز معروف شد. آن هنگام برای مرقد آن دو امام گنبد و بنایی با چند حجره ساخته و خادمانی را برای اداره آن انتخاب کرده بودند.<br>
 +
در جوار این بقعه باغی بود که به زبیده خاتون، همسر هارون الرشید، تعلق داشت. این باغ محل سکونت شیعیان شده بود و آن ها در آن جا وسایل و تسهیلات لازم را برای زائران مرقد فراهم می کردند.<ref>دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۷. </ref>
  
*در دوره سلجوقیان
+
'''در زمان آل بویه:'''
  
در 490 ق، مجد الملك ابوالفضل براوستاني وزير شيعي بركيارق، از پادشاهان سلجوقي، به تعمير و بازسازي حرم کاظمین پرداخت و بناهاي جديدي به اطراف آن افزود. ديوارهاي آستان را با كاشي تزيين كرد و در شمال آن مسجدي بزرگ ساخت و دو مناره زيبا و يك مكان بزرگ براي استراحت زائران و سكونت آنان احداث كرد.<br>
+
در سال ۳۳۶ ق به امر احمد بن بویه ملقب به معز الدوله، از پادشاهان شیعی [[آل بویه|آل بویه]]، عمارت قبلی آستان خراب شد و از نو بقعه ای با شکوه بنا گردید و برفراز هر دو قبر، [[ضریح|ضریحی]] جداگانه از چوب ساج نصب شد. همچنین برفراز آن مقبره ها، یک گنبد بزرگ برافراشتند و داخل حرم را تزیین کردند. پس از او، عضدالدوله دیلمی همانند سایر مزارات [[ائمه اطهار|امامان شیعه]]، تغییرات زیادی در حرم انجام داد و آن را توسعه بخشید. این کار را به سال ۳۶۹ ق انجام داد و دیواری گرداگرد شهر کشید. بیمارستانی نیز بین [[کاظمین]] و [[بغداد]] ساخت که خدمات درمانی به زائران این مزار ارائه کرد. از آن زمان، کاظمین به عنوان یک شهر در کنار بغداد جایگاهی ویژه یافت.<ref>همان</ref><br>
صحن و حرم کاظمین شريف براثر طغيان رود دجله در 569 ق دچار آسيب شد و خليفه عباسي، الناصر لدين الله، به همت وزير شيعي اش مؤيد الدين محمد قمي در 575 ق تعميراتي در آن انجام داد و حجره هايي در اطراف صحن ساخت. او در اطراف آستان خانه هايي براي زائران و فقيران بناكرد كه به «دار الضيافه» مشهور شد. علاوه برآن حجره هاي اطراف صحن را در 608 ق به مدرسه علوم ديني تبديل كرد. خليفه عباسي در چند سال بعد، كه دوباره حرم کاظمین براثر طغيان دجله دچار آسيب شد، به بازسازي آن پرداخت و خرابي ها را ترميم كرد. در زمان فرزندش، الظاهر، نيز حرم مطهر دچار آتش سوزي شد و بسياري از لوازم و نفايس آن در آتش سوخت و حتي به ضريح گنبد و مناره ها خساراتي وارد شد كه خليفه به بازسازي آن پرداخت.<br>
+
در ۴۴۱ ق، به دنبال درگیری های [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنی]] در محل کرخ بغداد آتش سوزی عظیمی رخ داد که به مشهد کاظمین سرایت کرد و آسیب زیادی به بقعه مطهر رسانید. ابوالحرث ارسلان بساسیری با کمک ابونصر فیروز، فرزند ابی کالیجار، به بازسازی و مرمت آستان و مناره ها پرداختند و داخل حرم کاظمین را تزیین و صحن شریف را بازسازی کردند و دو صندوق بر مزار دو امام نصب کردند.<ref>فیض، همان ۸۹. </ref>
  
*در دوره ایلخانیان
+
'''در دوره سلجوقیان:'''
  
هنگام تهاجم هولاكو خان مغول به [[بغداد]] در 656 ق، شهر [[كاظمين]] دست خوش تاراج و حريق شد. اما دو سال بعد وزير وي، عطاملك جويني، به هنگام حكومتش بر [[عراق]] به بازسازي و جبران خسارت وارده به مشهد كاظمين پرداخت و ديوارهاي آستان را با كاشي تزيين كرد. يك سده بعد، دوباره براثر طغيان دجله، حرم کاظمین رو به تخريب و ويراني رفت
+
در ۴۹۰ ق، مجد الملک ابوالفضل براوستانی وزیر شیعی برکیارق، از پادشاهان سلجوقی، به تعمیر و بازسازی حرم کاظمین پرداخت و بناهای جدیدی به اطراف آن افزود.<ref>موسوی الزنجانی، جوله فی اماکن المقدسه، ۱۰۹؛ حسینی الجلالی، همان، ۱۱۵. </ref>
و سلطان اويس جلايري به ترميم و تعمير آن اقدام كرد. ديوارهاي صحن را با كاشي هاي زيبا تزيين و سپس دو صندوق خاتم كاري بر روي قبرهاي مقدس نصب كرد و به جاي يك
+
دیوارهای آستان را با کاشی تزیین کرد و در شمال آن مسجدی بزرگ ساخت و دو مناره زیبا و یک مکان بزرگ برای استراحت زائران و سکونت آنان احداث کرد.<br>
گنبد، كه در عصر آل بويه ساخته شده بود، دو گنبد برفراز قبرهاي مطهر ساخت. اما بازهم چند سال بعد، يعني در 776 ق، دجله طغيان كرد و خرابي هاي زيادي در مشهد كاظمين به بار آورد. اين بار هم سلطان اويس با تلاش وزيرش به رفع ويراني ها پرداخت و قسمت هاي تخريب شده را مرمت كرد. كاروان سرايي هم براي سكونت زائران ساخت.<br>
+
صحن و حرم کاظمین شریف براثر طغیان رود دجله در ۵۶۹ ق دچار آسیب شد، به بازسازی آن پرداخت و خرابی‌ها را ترمیم کرد.<ref>دایرة المعارف تشیع، همان، ۱/ ۱۰۸. </ref> و خلیفه عباسی، [[ناصر(خلیفه عباسی)|الناصر لدین الله]]، به همت وزیر شیعی اش مؤید الدین محمد قمی در ۵۷۵ ق تعمیراتی در آن انجام داد و حجره هایی در اطراف صحن ساخت. او در اطراف آستان، خانه هایی برای زائران و فقیران بناکرد که به «دار الضیافه» مشهور شد. علاوه برآن حجره های اطراف صحن را در ۶۰۸ ق به مدرسه علوم دینی تبدیل کرد. خلیفه عباسی در چند سال بعد، که دوباره حرم کاظمین براثر طغیان دجله دچار آسیب شد، به بازسازی آن پرداخت و خرابی ها را ترمیم کرد. در زمان فرزندش، [[ظاهر(خلیفه عباسی)|الظاهر]]، نیز حرم مطهر دچار آتش سوزی شد و بسیاری از لوازم و نفایس آن در آتش سوخت و حتی به ضریح گنبد و مناره ها خساراتی وارد شد که خلیفه به بازسازی آن پرداخت.
  
*در دوره صفویان
+
'''در دوره ایلخانیان:'''
  
عمده ترين بازسازي ها و تعميرات آستان كاظمين در دوران [[صفویان|صفويه]] انجام شد. شاه اسماعيل صفوي، در 926 ق، تمامي بناهاي حرم کاظمین را خراب كرد و بناي زيبا و باشكوهي شامل رواق در چهار سو، صحن، حرم و دو گنبد جديد كاشي كاري شده ساخت. مسجدي با شكوه و با ستون هاي ضخيم در شمال حرم احداث كرد كه اكنون هم پابرجاست و به نام [[مسجد صفوى|مسجد صفوي]] اشتهار دارد. دو صندوق زيبا از خاتم براي قبر دو امام ساخت و داخل حرم را با آويزها و قنديل هاي قيمتي و فرش هاي نفيس آراست. درهاي حرم کاظمین و رواق ها را نيز با نقره پوشش داد. امروزه، كتيبه اي از آن اقدام ها بانام شاه اسماعيل هم چنان موجود است.
+
در عصر [[ایلخانیان]] و هنگام تهاجم هولاکو خان مغول به [[بغداد]] در ۶۵۶ ق، شهر [[کاظمین]] دست خوش تاراج و حریق شد. اما دو سال بعد وزیر وی، عطاملک جوینی، به هنگام حکومتش بر [[عراق]] به بازسازی و جبران خسارت وارده به مشهد کاظمین پرداخت<ref>مصاحب، دایرة المعارف فارسی، ۲۱۴۳. </ref> و دیوارهای آستان را با کاشی تزیین کرد. یک سده بعد، دوباره براثر طغیان دجله، حرم کاظمین رو به تخریب و ویرانی رفت
سلطان محمد خدابنده، برادر وي، كه در اين سال ها در عراق حكومت مي كرد، كارهاي او را تكميل كرد. سليمان قانوني پس از تسخير عراق و سلطه عثماني ها بر بغداد، منبري زيبا از آجر و پوششي از كاشي به مسجد صفوي تقديم كرد. شاه عباس صفوي، براي
+
و سلطان اویس جلایری به ترمیم و تعمیر آن اقدام کرد. دیوارهای صحن را با کاشی های زیبا تزیین و سپس دو صندوق خاتم کاری بر روی قبرهای مقدس نصب کرد و به جای یک
نخستين بار، ضريحي از فولاد برفراز قبرهاي امامان ساخت و حرم و روضه مطهره را تزيين كرد. در 1045 ق، شاه صفي نيز چهار [[مناره]] در گوشه هاي صحن ساخت كه اكنون هم پا برجاست.
+
گنبد، که در عصر [[آل بویه|آل بویه]] ساخته شده بود، دو گنبد برفراز قبرهای مطهر ساخت. اما باز هم چند سال بعد، یعنی در ۷۷۶ ق، دجله طغیان کرد و خرابی های زیادی در مشهد کاظمین به بار آورد.<ref>موسوی الزنجانی، جوله فی اماکن المقدسه، ۱۱۱</ref> این بار هم سلطان اویس با تلاش وزیرش به رفع ویرانی ها پرداخت و قسمت های تخریب شده را مرمت کرد. کاروانسرایی هم برای سکونت زائران ساخت.<ref>دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۱۰.</ref>
  
*در دوره قاجاریه
+
'''در دوره صفویان:'''
  
در عصر قاجار هم توجه خاصي به مشهد كاظمين شد، آقا محمد خان قاجار تعميرات و بازسازي هاي عمده اي در حرم انجام داد. او در 1211 ق دو گنبد آستان را، از پايين تا بالا، با طلاي ناب پوشانيد. ايوان رواق جنوبي را نيز طلا كاري كرد و كف حرم و صحن را با سنگ هاي مرمر فرش كرد. خانه هايي را در اطراف صحن خريداري كرد و صحن را توسعه داد.
+
عمده ترین بازسازی ها و تزیینات آستان کاظمین در دوران [[صفویان|صفویه]] انجام شد. شاه اسماعیل صفوی، در ۹۲۶ ق، تمامی بناهای حرم کاظمین را خراب کرد و بنای زیبا و باشکوهی شامل رواق در چهار سو، صحن، حرم و دو گنبد جدید کاشی کاری شده ساخت. مسجدی با شکوه و با ستون های ضخیم در شمال حرم احداث کرد که اکنون هم پابرجاست و به نام [[مسجد صفوى|مسجد صفوی]] اشتهار دارد. دو صندوق زیبا از خاتم برای قبر دو امام ساخت و داخل حرم را با آویزها و قندیل های قیمتی و فرش های نفیس آراست. درهای حرم کاظمین و رواق ها را نیز با نقره پوشش داد.<ref>موسوی الزنجانی، همان، ۱۱۲. </ref> امروزه، کتیبه ای از آن اقدام ها بانام شاه اسماعیل هم چنان موجود است.
فتحعلي شاه قاجار در 1221 ق، داخل رواق ها را آينه كاري و كاشي كاري كرد و طلاهاي مناره ها را تجديد كرد. اين كار در 1229 ق به اتمام رسيد. بيست و شش سال بعد، معتمد الدوله منوچهر خان گرجي، از دولت مردان عصر قاجار، ايوان رواق جنوبي، شرقي و غربي را طلا كاري كرد. در 1282 ق شيخ العراقين، وكيل [[امير كبير]]، از ثلث ماترك ميراث وي تعميراتي در آستان انجام داد و به بازسازي و تذهيب ايوان ها و آينه كاري حرم و رواق ها و كاشي كاري صحن پرداخت. يك سال بعد، ناصر الدين شاه ضريحي از نقره بر دو مزار مطهر ساخت و آن را جاي گزين ضريح فولادي عصر صفوي كرد.  
+
سلطان محمد خدابنده، برادر وی، که در این سال ها در عراق حکومت می کرد، کارهای او را تکمیل کرد. سلیمان قانونی پس از تسخیر عراق و سلطه عثمانی ها بر بغداد، منبری زیبا از آجر و پوششی از کاشی به مسجد صفوی تقدیم کرد. شاه عباس صفوی، برای
برخي ديگر از دولت مردان دوره قاجار از جمله فرهاد ميرزا، فرزند عباس ميرزا، نيز در بازسازي و توسعه حرم کاظمین نقش داشتند.
+
نخستین بار، ضریحی از فولاد برفراز قبرهای امامان ساخت و حرم و روضه مطهره را تزیین کرد. در ۱۰۴۵ ق، شاه صفی نیز چهار [[مناره]] در گوشه های صحن ساخت که اکنون هم پا برجاست.<ref>فیض، همان، ۱۲۲. </ref>
  
==العتبة الكاظمية المقدسة==
+
'''در دوره قاجاریه:'''
  
امروزه، حرم و آستان كاظمين بيش از 14514 متر مربع مساحت دارد. طول آن 123 و عرض آن 115 متر است. حرم کاظمین به صورت مستطيل ساخته شده و با فضاهاي اطراف در مجموع بيش از 26 هزار متر مربع است. در هر حال، بخش زيادي از حرم کاظمین و آستان از بناهاي شاه اسماعيل صفوي است و براساس كتيبه اي سال 926 ق، تاريخ پايان بنا است.
+
در عصر قاجار هم توجه خاصی به مشهد کاظمین شد، آقا محمد خان قاجار تعمیرات و بازسازی های عمده ای در حرم انجام داد. او در ۱۲۱۱ ق دو گنبد آستان را از پایین تا بالا، با طلای ناب پوشانید. ایوان رواق جنوبی را نیز طلا کاری کرد و کف حرم و صحن را با سنگ های مرمر فرش کرد. خانه هایی را در اطراف صحن خریداری کرد و صحن را توسعه داد.<ref>دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۹.</ref>
 +
فتحعلی شاه قاجار نیز در ۱۲۲۱ ق، داخل رواق ها را آینه کاری و کاشی کاری کرد و طلاهای مناره ها را تجدید کرد. این کار در ۱۲۲۹ ق به اتمام رسید. ۲۶ سال بعد، معتمد الدوله منوچهر خان گرجی، از دولت مردان عصر قاجار، ایوان رواق جنوبی، شرقی و غربی را طلا کاری کرد. در ۱۲۸۲ ق شیخ العراقین، وکیل [[امیر کبیر]]، از ثلث ماترک میراث وی تعمیراتی در آستان انجام داد و به بازسازی و تذهیب ایوان ها و آینه کاری حرم و رواق ها و کاشی کاری صحن پرداخت. یک سال بعد، ناصر الدین شاه ضریحی از نقره بر دو مزار مطهر ساخت و آن را جای گزین ضریح فولادی عصر صفوی کرد.
 +
برخی دیگر از دولت مردان دوره قاجار از جمله فرهاد میرزا، فرزند عباس میرزا، نیز در بازسازی و توسعه حرم کاظمین نقش داشتند.<ref>همان جا؛ موسوی الزنجانی، همان، ۱۱۳. </ref>
  
===صندوق‌های مرقد مطهر===
+
==ویژگی‌های حرم مطهر==
در دوران آل بويه، معزالدوله روي قبرهاي امامين كاظمين صندوقي از چوب ساج نصب كرد و اين صندوق در آتش سوزي سال 441 ق سوخت. ارسلان بساسيري، از حاكمان و اميران شيعي [[بغداد]]، در جريان بازسازي حرم دو صندوق جديد روي قبرها گذارد و در 629 ق، المستنصر آخرين خليفه [[عباسیان|عباسي]] يك صندوق زيبا بر قبر [[امام جواد علیه السلام]] نصب كرد. اين دو صندوق تا عصر سلطان اويس جلايري، يعني 769 ق، باقي بود و در آن سال به سبب فرسودگي و آسيب ديدگي، دو صندوق نو و زيبا با خاتم كاري زيبا جايگزين آن ها شد.
+
[[پرونده:کاظمین (11).jpg|بندانگشتی|راهنمای زوار]]
شاه اسماعيل صفوي در قرن دهم هجري(926 ق) دو صندوق بسيار زيبا و خاتم كاري شده بر روي قبر دو امام نصب كرد. صندوق روي قبر امام جواد(عليه السلام)، كه امروزه هم چنان موجود است، از شاهكارهاي هنري آن عصر است و به لحاظ ريز نقش و پركار بودن آن، از همه صندوق هاي نصب شده بر قبرهاي عتبات زيباتر و جذاب تر است و شاهكار و زيبايي آن را تنها مي توان با چشم مسلح ديد.
+
امروزه، حرم و آستان کاظمین بیش از ۱۴۵۱۴ متر مربع مساحت دارد. طول آن ۱۲۳ و عرض آن ۱۱۵ متر است. حرم کاظمین به صورت مستطیل ساخته شده و با فضاهای اطراف در مجموع بیش از ۲۶ هزار متر مربع است. در هر حال، بخش زیادی از حرم کاظمین و آستان از بناهای شاه اسماعیل صفوی است و براساس کتیبه ای، سال ۹۲۶ ق، تاریخ پایان بنا است.
قسمت ها و تكه هاي بسيار ريز عاج، كه يك دهم ميلي متر است، در داخل چوب هاي صنعتي و آبنوس كار شده و گل هاي منبّت از عاج با شاخه هاي گل نيم ميلي متري از جلوه ها و شاهكارهاي هنر اسلامي و ايراني است كه همه هنرمندان را به حيرت واداشته
 
است. اين صندوق 5/2 متر طول، 83/1 متر عرض و 5/1 متر ارتفاع دارد و مساحت آن بيش
 
از 182000 سانتي متر مربع است.
 
صندوق امروزين مزار مطهر [[امام موسي كاظم علیه السلام]]، كه از عصر صفوي هم چنان باقي مانده، و توسط استاد صنيع خاتم ترميم شده است. از لحاظ هنري و ريزكاري و پرنقشي به پاي صندوق قبر امام جواد(عليه السلام) نمي رسد. اين صندوق بيش از 152000 سانتي متر مربع مساحت دارد و از صندوق قبر امام جواد علیه السلام كوچك تر است. كتيبه هايي دارد كه در 1324 ق شمسي كاري شده است. ناصرالدين شاه آن صندوق ها را ديده و اظهار مي دارد كه با نقره تزيين شده است.
 
  
===ضریح های مرقد مطهر===
+
'''صندوق‌های مرقد مطهر:'''
  
براي نخستين بار، معز الدوله ديلمي، در 336 ق ضريحي از چوب ساج برفراز دو قبر نصب كرد و در عصر شاه عباس، اين ضريح جاي خود را به يك ضريح فولادي داد.<br>
+
در دوران [[آل بویه|آل بویه]]، معزالدوله روی قبرهای امامین کاظمین صندوقی از چوب ساج نصب کرد و این صندوق در آتش سوزی سال ۴۴۱ ق سوخت. ارسلان بساسیری، از حاکمان و امیران شیعی [[بغداد]]، در جریان بازسازی حرم دو صندوق جدید روی قبرها گذارد و در ۶۲۹ ق، [[مستنصر|المستنصر]] آخرین خلیفه [[عباسیان|عباسی]] یک صندوق زیبا بر قبر [[امام جواد علیه السلام]] نصب کرد. این دو صندوق تا عصر سلطان اویس جلایری، یعنی ۷۶۹ ق، باقی بود و در آن سال به سبب فرسودگی و آسیب دیدگی، دو صندوق نو و زیبا با خاتم کاری زیبا جایگزین آن ها شد.
  
در 1283 ق ناصر الدين شاه ضريحي از نقره براي قبر دو امام ساخت و روي ضريح فولادي
+
شاه اسماعیل صفوی نیز در قرن دهم هجری(۹۲۶ ق) دو صندوق بسیار زیبا و خاتم کاری شده بر روی قبر دو امام نصب کرد. صندوق روی قبر امام جواد(علیه السلام)، که امروزه هم چنان موجود است، از شاهکارهای هنری آن عصر است و به لحاظ ریز نقش و پرکار بودن آن، از همه صندوق های نصب شده بر قبرهای [[عتبات عالیات|عتبات]] زیباتر و جذاب تر است و شاهکار و زیبایی آن را تنها می توان با چشم مسلح دید.
نصب كرد. حدود يك قرن بعد، در 1324 ق، بانو سلطان بيگم، دختر مشير الملك شيرازي، ضريحي ديگر از نقره ساخت و به جاي ضريح ناصر الدين شاه، كه فرسوده شده و نقره هاي آن از بين رفته بود، گذارد؛ كه امروزه هم چنان موجود است و 250 هزار مثقال نقره در آن به كار رفته است. هجده پنجره دارد و كتيبه هايي در نوار بالاي آن قرار يافته كه با سوره هاي قرآن و اسماء الهي تزيين شده است.<br>
+
قسمت ها و تکه های بسیار ریز عاج، که یک دهم میلی متر است، در داخل چوب های صنعتی و آبنوس کار شده و گل های منبّت از عاج با شاخه های گل نیم میلی متری از جلوه ها و شاهکارهای هنر اسلامی و ایرانی است که همه هنرمندان را به حیرت واداشته
 +
است.  
  
اين [[ضریح|ضريح]] هفت متر طول، پنج متر عرض و 5/3 متر ارتفاع دارد. درب ورودي ضريح وسط ضلع شرقي آن واقع شده و در فاصله بين دو صندوق [[قبر]] باز مي شود. روي در كنده كاري ها و قلم زني هاي بسيار عالي انجام شده است. بر گوشه هاي بالايي ضريح هشت گلدان بزرگ از فولاد حاوي آيه و حديث فراوان قرار دارد كه از آثار شاه سلطان حسين صفوي و باقي مانده ضريح فولادي عصر صفويه است.<br>
+
این صندوق ۲/۵ متر طول، ۱/۸۳ متر عرض و ۱/۵ متر ارتفاع دارد و مساحت آن بیش از ۱۸۲۰۰۰ سانتی متر مربع است.<ref>عماد الدین حسین اصفهانی، تاریخ جغرافیایی کربلای معلی و اماکن متبرکه و عتبات عالیات، ۱۱۸- ۱۲۰. </ref>
 +
صندوق امروزین مزار مطهر [[امام موسی کاظم علیه السلام]]، که از عصر صفوی هم چنان باقی مانده، و توسط استاد صنیع خاتم ترمیم شده است. از لحاظ هنری و ریزکاری و پرنقشی به پای صندوق قبر امام جواد(علیه السلام) نمی رسد. این صندوق بیش از ۱۵۲۰۰۰ سانتی متر مربع مساحت دارد و از صندوق قبر امام جواد علیه السلام کوچک تر است. کتیبه هایی دارد که در ۱۳۲۴ ق شمسی کاری شده است.<ref>همان، ۱۲۱. </ref> ناصرالدین شاه آن صندوق ها را دیده و اظهار می دارد که با نقره تزیین شده است.<ref>ناصرالدین شاه، سفرنامه ناصرالدین شاه به عتبات، ۹۷. </ref>
  
گفتني است قبر شريف [[امام کاظم|امام موسي بن جعفر علیه السلام]] در قسمت جنوبي و [[قبله]] ضريح و قبر [[امام جواد علیه السلام]] در قسمت شمالي داخل ضريح قرار دارد. قسمت غربي فاصله اندكي با ديوار دارد و قسمت شرقي داراي فضايي باز به عنوان محل اجتماع و زيارت زائران است. ضريح مزبور در وسط روضه اي قرار دارد كه از چهار قسمت، رواق ها آن را احاطه كرده اند. اطراف اين روضه به طور كلي تا سقف آينه كاري شده و كتيبه هايي با خط ثلث روي كاشي هاي گرداگرد روضه نوشته شده و تاريخ 929 ق روي آن ديده مي شود. <br>
+
'''ضریح‌های مرقد مطهر:'''
اين كتيبه ها از آثار عصر [[صفویان|صفوي]] است. در داخل روضه قنديل بزرگي به سقف آويزان بوده است كه در آن نهايت ظرافت و هنر به كار رفته است. اين قنديل از تزيينات نفيس عصر معزالدوله ديلمي است و از طلاي ناب ساخته شده است. روي كتيبه هاي اطراف روضه مطهر، نام هاي شاه اسماعيل و فتحعلي شاه ديده مي شود.
 
  
===رواق های مرقد مطهر===
+
برای نخستین بار، معز الدوله دیلمی، در ۳۳۶ ق [[ضریح|ضریحی]] از چوب ساج برفراز دو قبر نصب کرد<ref>دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۷. </ref> و در عصر شاه عباس، این ضریح جای خود را به یک ضریح فولادی داد.<ref>فیض، همان، ۱۲۲. </ref>
  
در چهار سمت روضه و ضريح مبارك، چهار رواق قرار دارد كه تمامي آن ها از پايين تا نيمه از سنگ و بقيه تا سقف آينه كاري شده است. طول اين رواق ها از شمال به جنوب چهل متر، مركب از هفت چشمه و عرض شرقي و غربي آن سي متر، مركب از پنج چشمه است كه در برخي از آن ها عالمان شيعه و محدثان دفن شده اند.
+
در ۱۲۸۳ ق ناصر الدین شاه ضریحی از نقره برای قبر دو امام ساخت و روی ضریح فولادی
 +
نصب کرد.<ref>دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۹. </ref> حدود یک قرن بعد، در ۱۳۲۴ ق، بانو سلطان بیگم، دختر مشیر الملک شیرازی، ضریحی دیگر از نقره ساخت و به جای ضریح ناصر الدین شاه، که فرسوده شده و نقره های آن از بین رفته بود، گذارد؛ که امروزه هم چنان موجود است و ۲۵۰ هزار مثقال نقره در آن به کار رفته است. هجده پنجره دارد و کتیبه هایی در نوار بالای آن قرار یافته که با سوره های [[قرآن]] و اسماء الهی تزیین شده است.
  
*رواق باب المراد
+
این [[ضریح|ضریح]] هفت متر طول، پنج متر عرض و ۳/۵ متر ارتفاع دارد. درب ورودی ضریح وسط ضلع شرقی آن واقع شده و در فاصله بین دو صندوق [[قبر]] باز می شود. روی در کنده کاری ها و قلم زنی های بسیار عالی انجام شده است. بر گوشه های بالایی ضریح هشت گلدان بزرگ از فولاد حاوی آیه و حدیث فراوان قرار دارد که از آثار شاه سلطان حسین صفوی و باقی مانده ضریح فولادی عصر صفویه است.<ref>فیض، همان، ۴۵، ۴۶. </ref>
اين رواق به دستور ناصر الدين شاه قاجار آينه كاري شده و در قسمت شرقي قرار دارد. آن را رواق شرقي نيز مي گويند. رواق باب المراد در برابر ايوان شاه اسماعيل صفوي است و در آن شيخ مفيد و ابن قولويه، دو تن از محدثان و متكلمان شيعه، به خاك سپرده شده اند.
 
  
*رواق باب القريش
+
گفتنی است قبر شریف [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر علیه السلام]] در قسمت جنوبی و [[قبله]] ضریح و قبر [[امام جواد علیه السلام]] در قسمت شمالی داخل ضریح قرار دارد. قسمت غربی فاصله اندکی با دیوار دارد و قسمت شرقی دارای فضایی باز به عنوان محل اجتماع و زیارت زائران است. ضریح مزبور در وسط روضه ای قرار دارد که از چهار قسمت، رواق ها آن را احاطه کرده اند. اطراف این روضه به طور کلی تا سقف آینه کاری شده و کتیبه هایی با خط ثلث روی کاشی های گرداگرد روضه نوشته شده و تاریخ ۹۲۹ ق روی آن دیده می شود. <br>
اين رواق در جنوب ضريح قرار دارد و به دستور سلطان محمد رشادخان مرمت و بازسازي شده است.
+
این کتیبه ها از آثار عصر [[صفویان|صفوی]] است. در داخل روضه قندیل بزرگی به سقف آویزان بوده است که در آن نهایت ظرافت و هنر به کار رفته است. این قندیل از تزیینات نفیس عصر معزالدوله دیلمی است و از طلای ناب ساخته شده است. روی کتیبه های اطراف روضه مطهر، نام های شاه اسماعیل و فتحعلی شاه دیده می شود.
  
*رواق شمالي
+
'''رواق‌های مرقد مطهر:'''
در شمال ضريح مطهر واقع است.
 
  
*رواق غربي
+
در چهار سمت روضه و ضریح مبارک، چهار رواق قرار دارد که تمامی آن ها از پایین تا نیمه از سنگ و بقیه تا سقف آینه کاری شده است. طول این رواق ها از شمال به جنوب چهل متر، مرکب از هفت چشمه و عرض شرقی و غربی آن سی متر، مرکب از پنج چشمه است که در برخی از آن ها عالمان [[شیعه|شیعه]] و محدثان دفن شده اند.
اين رواق در برابر رواق شرقي است و به سبب دفن خواجه نصير طوسي در آن به رواق خواجه نصير نيز شهرت دارد.
 
  
====درب های رواق های مرقد مطهر====
+
*رواق باب المراد: این رواق به دستور ناصر الدین شاه قاجار آینه کاری شده و در قسمت شرقی قرار دارد. آن را رواق شرقی نیز می گویند. رواق باب المراد در برابر ایوان شاه اسماعیل صفوی است و در آن شیخ مفید و ابن قولویه، دو تن از محدثان و متکلمان شیعه، به خاک سپرده شده اند.
  
از اين چهار رواق شش در به روضه مطهر باز مي شود كه همه از طلا و نقره است. دو درب در كنار مقبره شيخ مفيد در رواق شرقي، دو درب از طرف رواق غربي و مقبره خواجه نصير طوسي، يك درب از رواق شمالي و يكي از رواق جنوبي. از اين شش در سه در به حرم امام كاظم علیه السلام و سه در نيز به حرم امام جواد(عليه السلام) اختصاص دارد.اين رواق ها از طريق هشت درب، به صحن مرتبط مي شود. <br>
+
*رواق باب القریش: این رواق در جنوب ضریح قرار دارد و به دستور سلطان محمد رشادخان مرمت و بازسازی شده است.
*نخستين آن سمت رواق جنوبي واقع شده داخل چارچوب نقره اي است
 
*دومين درب در رواق جنوبي و حاوي كنده كاري ها و نقش هاي بسيار زيبا است.
 
*سوّمين درب نقره اي رواق جنوبي را حاج محمد علي افضل شوشتري وقف كرده است.
 
*درب چهارم در رواق شرقي از ايوان طلاي ناصري واقع شده و به باب المراد معروف است.
 
*پنجمين درب در رواق شرقي، مجاور قبر شيخ مفيد، قرار داد كه داراي كنده كاري ها و خطوط عالي است.
 
*ششمين و هفتمين درب در رواق غربي و در مجاورت قبر خواجه نصير طوسي قرار دارد.
 
*درب هشتم در رواق شمالي قرار دارد كه حاج عبدالنبي تاجر كازروني در 1340ق وقف كرده است.
 
در داخل حرم و مسجد آن، منبري بسيار زيبا و قديمي از آجرهاي تراشيده شده قرار دارد كه امروزه جايگاه سخنران و خطيب نماز است. روي آن تاريخ 956 قمري ديده مي شود كه نشان از قدمت پانصد ساله دارد. اين منبر را سلطان سليمان عثماني ساخته و به مسجد تقديم كرده است. تا 1340 ق اهل سنت در اين مسجد نماز مي گزاردند تا اين كه شيخ مهدي خالصي در آن جا به اقامه نماز جماعت پرداخت و از آن پس نماز جماعت توسط شيعيان برگزار شد. اين مسجد را شاه اسماعيل صفوي در 926 ق بنا كرده است.
 
  
===گنبد مرقد مطهر===
+
*رواق شمالی: در شمال ضریح مطهر واقع است.
  
برفراز حرم امامين كاظمين دو گنبد با پوشش طلا قرار يافته است. در قرن سوم هجري، نخستين بار، گنبدي برفراز آن دو قبر ساخته شد. پس از آن در قرن چهارم، معز الدوله ديلمي گنبد و بقعه قبلي را خراب كرد و عمارت با شكوهي به جاي آن ساخت و گنبدي برفراز حرم برپا كرد. در زمان خلافت الظاهر به سبب آتش سوزي كه در كاظمين رخ داد گنبد نيز دچار آسيب شد و اين خليفه به بازسازي گنبد پرداخت.<br>
+
*رواق غربی: این رواق در برابر رواق شرقی است و به سبب دفن خواجه نصیر طوسی در آن به رواق خواجه نصیر نیز شهرت دارد.
  
در عصر ايلخانان مغول، سلطان اويس جلايري، گنبدي به گنبد باقي مانده از عصر آل بويه افزود و حرم كاظمين را دو گنبده كرد و شاه اسماعيل صفوي آن دو گنبد را كاشي كاري كرد. شاه اسماعيل صفوي قبه هاي ياد شده را با خشت هاي طلا آراست و آقا محمدخان قاجار پوشش طلاي فرسوده آن را تجديد و مرمت كرد و از پايين تا بالا آن را طلا كرد. اين دو گنبد در دو متري هم واقع است و بر روي آن ها كتيبه و مقرنس ديده نمي شود. ارتفاع آن ها 5/14 متر و از پايين تا نوك 29 متر و مساحت قسمت پايين آن ها 29 متر است. تذهيب و تزيين محيط داخلي گنبد در دوران شاه اسماعيل انجام شده است. و آينه كاري داخل گنبد نيز از ميرزا شفيع صدر اعظم است.
+
'''درب‌های رواق‌های مرقد مطهر:'''
  
===مناره های مرقد مطهر===
+
از این چهار رواق شش در به روضه مطهر باز می شود که همه از طلا و نقره است. دو درب در کنار مقبره شیخ مفید در رواق شرقی، دو درب از طرف رواق غربی و مقبره خواجه نصیر طوسی، یک درب از رواق شمالی و یکی از رواق جنوبی. از این شش در سه در به حرم امام کاظم علیه السلام و سه در نیز به حرم امام جواد(علیه السلام) اختصاص دارد.این رواق ها از طریق هشت درب، به صحن مرتبط می شود.
  
نخستين بار معز الدوله ديلمي يك [[مناره]] برفراز قبر آنان ساخت كه در يك آتش سوزي آسيب ديد و سپس توسط ارسلان بساسيري تجديد بنا شد. مجد الملك براوستاني، وزير بركيارق، دو مناره ديگر براي حرم ساخت. اين مناره ها در دوران شاه صفي، جانشين شاه عباس، تجديد بنا و با كاشي هاي زيبا آراسته شد كه اكنون هم پا برجاست. آقا محمد خان قاجار اين مناره ها را با خشت هاي طلا آراست و تعداد آن ها را به چهار رساند. فتحعلي شاه نيز طلاهاي فرسوده آن ها را با طلاهاي جديد عوض كرد. پادشاهان عثماني از جمله سلطان سليم نيز در ساخت يك مناره و ترميم برخي از آن ها نقش داشتند و كتيبه هايي از خود برجاي گذاشته اند.<br>
+
*نخستین آن سمت رواق جنوبی واقع شده داخل چارچوب نقره ای است.
 +
*دومین درب در رواق جنوبی و حاوی کنده کاری ها و نقش های بسیار زیبا است.
 +
*سوّمین درب نقره ای رواق جنوبی را حاج محمد علی افضل شوشتری وقف کرده است.
 +
*درب چهارم در رواق شرقی از ایوان طلای ناصری واقع شده و به باب المراد معروف است.
 +
*پنجمین درب در رواق شرقی، مجاور قبر شیخ مفید، قرار داد که دارای کنده کاری ها و خطوط عالی است.
 +
*ششمین و هفتمین درب در رواق غربی و در مجاورت قبر خواجه نصیر طوسی قرار دارد.
 +
*درب هشتم در رواق شمالی قرار دارد که حاج عبدالنبی تاجر کازرونی در ۱۳۴۰ق وقف کرده است.
  
اين چهار مناره در چهار سمت حرم ساخته شده و داراي پنج متر ارتفاع و چهار متر محيط است. ارتفاع آن ها در زمان هاي پيشين حدود نُه متر بود كه به مرور از ارتفاع آن كاسته اند.
+
در داخل حرم و مسجد آن، منبری بسیار زیبا و قدیمی از آجرهای تراشیده شده قرار دارد که امروزه جایگاه سخنران و خطیب نماز است. روی آن تاریخ ۹۵۶ قمری دیده می شود که نشان از قدمت پانصد ساله دارد. این منبر را سلطان سلیمان عثمانی ساخته و به مسجد تقدیم کرده است. تا ۱۳۴۰ ق اهل سنت در این مسجد نماز می گزاردند تا این که شیخ مهدی خالصی در آن جا به اقامه نماز جماعت پرداخت و از آن پس نماز جماعت توسط شیعیان برگزار شد. این مسجد را شاه اسماعیل صفوی در ۹۲۶ ق بنا کرده است.<ref>فیض، همان، ۲۴۹، ۲۵۰. </ref>
  
===صحن و ايوان ها===
+
'''گنبد مرقد مطهر:'''
  
صحن [[كاظمين]] در زمره صحن هاي بزرگ [[عتبات عالیات|عتبات]] است و به صحن [[نجف اشرف]] شباهت دارد و به لحاظ وسعت و مساحت بزرگ تر از آن است. طول صحن 370 و عرض آن 350 متر است و حرم مطهر در داخل اين صحن مستطيل شكل با طول 230 متر و عرض 150 متر قرار دارد. براي نخستين بار عضدالدوله ديواري پيرامون حرم كشيد و در حقيقت صحني براي حرم ايجاد كرد.<br>
+
برفراز حرم امامین کاظمین دو گنبد با پوشش طلا قرار یافته است. در قرن سوم هجری، نخستین بار، گنبدی برفراز آن دو قبر ساخته شد. پس از آن در قرن چهارم، معز الدوله دیلمی گنبد و بقعه قبلی را خراب کرد و عمارت با شکوهی به جای آن ساخت و گنبدی برفراز حرم برپا کرد. در زمان خلافت الظاهر به سبب آتش سوزی که در کاظمین رخ داد گنبد نیز دچار آسیب شد و این خلیفه به بازسازی گنبد پرداخت.<br>در عصر [[ایلخانیان|ایلخانان]] مغول، سلطان اویس جلایری، گنبدی به گنبد باقی مانده از عصر [[آل بویه|آل بویه]] افزود و حرم کاظمین را دو گنبده کرد و شاه اسماعیل صفوی آن دو گنبد را کاشی کاری کرد. شاه اسماعیل صفوی قبه های یاد شده را با خشت های طلا آراست <ref>سیف الدوله، سفرنامه سیف الدوله به مکه؛ ۲۱۲. </ref> و آقا محمدخان قاجار پوشش طلای فرسوده آن را تجدید و مرمت کرد و از پایین تا بالا آن را طلا کرد.<ref> ناصر الدین شاه، شهریار جاده‌ها، ۹۶؛ ابوطالب خان، مسیر طالبی، ۴۰۰. </ref> این دو گنبد در دو متری هم واقع است و بر روی آن ها کتیبه و مقرنس دیده نمی شود. ارتفاع آن ها ۱۴/۵ متر و از پایین تا نوک ۲۹ متر و مساحت قسمت پایین آن ها ۲۹ متر است. تذهیب و تزیین محیط داخلی گنبد در دوران شاه اسماعیل انجام شده است. و آینه کاری داخل گنبد نیز از میرزا شفیع صدر اعظم است.
  
در آتش سوزي سال 441 ق، صحن نيز آسيب ديد و ارسلان بساسيري آن را تجديد كرد. اين صحن دوباره در 569 ق براثر طغيان دجله خراب شد و خليفه الناصر لدين الله آن را بازسازي كرد و حجره هايي پيرامون آن ساخت و پس از چندي آن ها را به مدرسه هاي ديني تبديل كرد. ارتفاع حجره هاي تحتاني شش متر و ارتفاع غرفه ها تا سطح صحن 5/11 متر است. همه آن ها در يك حلقه قرار دارد. سلطان اويس جلايري ديوارهاي آن را با كاشي هاي زيبا تزيين كرده است. در دوره [[صفویان|صفوي]] و قاجار نيز ديوارهاي صحن از نو كاشي كاري و تزيين شده است.<br>
+
'''مناره‌های مرقد مطهر:'''
  
صحن كاظمين از سه طرف ساختمان ها و خانه ها را در احاطه خود دارد و تنها ضلع شمالي حرم به [[مسجد صفوى|مسجد جامع صفوي]] وصل است و اين مسجد هم به ديوار صحن چسبيده است. در هريك از ضلع هاي سه گانه شرقي، غربي و جنوبي بيست باب [[حجره]] و يك ايوان مرتفع و مجلل ساخته شده است. ضلع شمالي آن ده باب حجره دارد. چهار جانب صحن را هفتاد حجره با كاشي هاي بسيار زيبا و ممتاز احاطه كرده است. اين حجره ها در زمان هاي پيشين مدرسه علميه و محل سكونت طلبه ها بود و اكنون قبرستان هاي خانوادگي است.
+
نخستین بار معز الدوله دیلمی یک [[مناره]] برفراز قبر آنان ساخت که در یک آتش سوزی آسیب دید و سپس توسط ارسلان بساسیری تجدید بنا شد. مجد الملک براوستانی، وزیر برکیارق، دو مناره دیگر برای حرم ساخت. این مناره ها در دوران شاه صفی، جانشین شاه عباس، تجدید بنا و با کاشی های زیبا آراسته شد که اکنون هم پا برجاست. آقا محمد خان قاجار این مناره ها را با خشت های طلا آراست و تعداد آن ها را به چهار رساند. فتحعلی شاه نیز طلاهای فرسوده آن ها را با طلاهای جدید عوض کرد. پادشاهان عثمانی از جمله سلطان سلیم نیز در ساخت یک مناره و ترمیم برخی از آن ها نقش داشتند و کتیبه هایی از خود برجای گذاشته اند.<br>این چهار مناره در چهار سمت حرم ساخته شده و دارای پنج متر ارتفاع و چهار متر محیط است. ارتفاع آن ها در زمان های پیشین حدود نُه متر بود که به مرور از ارتفاع آن کاسته اند.
  
مجموع مساحت صحن، حرم و حاشيه هاي آن 26 هزار متر مربع است. صحن امروزي كاظمين كار معتمد الدوله فرهاد ميرزا، عموي ناصر الدين شاه، است. او بناي سابق را خراب و خانه هاي مجاور را خريداري كرد و به صحن افزود و ديوارهاي آن را بلندتر از گذشته ساخت. اين كار شش سال طول كشيد و صحني بسيار عظيم و عالي احداث شد. صحن ياد شده را در عصر حاضر با سنگ هاي مرمر فرش كردند. اين صحن در دوره قاجار داراي هفت در بود كه اكنون هم موجود است. يك در نيز علامه شهرستاني به عنوان سمبل و نماد درهاي بهشت، كه در قرآن آمده است «لها ثمانية ابواب»، به آن افزود:
+
'''صحن و ایوان‌ها:'''
  
# باب القريش
+
صحن [[کاظمین]] در زمره صحن های بزرگ [[عتبات عالیات|عتبات]] است و به صحن [[نجف اشرف]] شباهت دارد و به لحاظ وسعت و مساحت بزرگ تر از آن است. طول صحن ۳۷۰ و عرض آن ۳۵۰ متر است و حرم مطهر در داخل این صحن مستطیل شکل با طول ۲۳۰ متر و عرض ۱۵۰ متر قرار دارد. برای نخستین بار عضدالدوله دیواری پیرامون حرم کشید و در حقیقت صحنی برای حرم ایجاد کرد.<br>در آتش سوزی سال ۴۴۱ ق، صحن نیز آسیب دید و ارسلان بساسیری آن را تجدید کرد. این صحن دوباره در ۵۶۹ ق براثر طغیان دجله خراب شد و خلیفه الناصر لدین الله آن را بازسازی کرد و حجره هایی پیرامون آن ساخت و پس از چندی آن ها را به مدرسه های دینی تبدیل کرد. ارتفاع حجره های تحتانی شش متر و ارتفاع غرفه ها تا سطح صحن ۱۱/۵ متر است. همه آن ها در یک حلقه قرار دارد. سلطان اویس جلایری دیوارهای آن را با کاشی های زیبا تزیین کرده است. در دوره [[صفویان|صفوی]] و قاجار نیز دیوارهای صحن از نو کاشی کاری و تزیین شده است.<br>صحن کاظمین از سه طرف ساختمان ها و خانه ها را در احاطه خود دارد و تنها ضلع شمالی حرم به [[مسجد صفوى|مسجد جامع صفوی]] وصل است و این مسجد هم به دیوار صحن چسبیده است. در هریک از ضلع های سه گانه شرقی، غربی و جنوبی بیست باب [[حجره]] و یک ایوان مرتفع و مجلل ساخته شده است. ضلع شمالی آن ده باب حجره دارد. چهار جانب صحن را هفتاد حجره با کاشی های بسیار زیبا و ممتاز احاطه کرده است.<ref>فخرالملک اردلان، از حریم تا حرم، ۳۸.</ref> این حجره ها در زمان های پیشین مدرسه علمیه و محل سکونت طلبه ها بود و اکنون قبرستان های خانوادگی است.
# باب القبله
 
# باب المراد
 
# باب صاحب الزمان
 
# باب فرهاديه
 
# باب آئينه
 
# باب مسجد صفوي
 
  
 +
مجموع مساحت صحن، حرم و حاشیه های آن ۲۶ هزار متر مربع است. صحن امروزی کاظمین کار معتمد الدوله فرهاد میرزا، عموی ناصر الدین شاه، است. او بنای سابق را خراب و خانه های مجاور را خریداری کرد و به صحن افزود و دیوارهای آن را بلندتر از گذشته ساخت. این کار شش سال طول کشید و صحنی بسیار عظیم و عالی احداث شد. صحن یاد شده را در عصر حاضر با سنگ های مرمر فرش کردند. این صحن در دوره قاجار دارای هفت در بود که اکنون هم موجود است. یک در نیز علامه شهرستانی به عنوان سمبل و نماد درهای بهشت، که در قرآن آمده است «لها ثمانیة ابواب»، به آن افزود:
 +
[[پرونده:باب القریش.jpeg|250px|بندانگشتی|باب القریش در حرم کاظمین]]
  
از ابتداي دوره قاجار اين صحن داراي سه درب اصلي بود. در سرتاسر صحن تا ديوار مسجد صفوي كتيبه اي همانند كمربند قرار دارد. اين كتيبه به [[خط ثلث]] بر روي كاشي هاي لاجوردي به عرض نيم متر و شامل برخي از سوره هاي قرآن است از جمله [[سوره جمعه]]، [[سوره فتح|فتح]]، [[سوره دهر|دهر]]، [[سوره ضحى|الضحي]]، [[سوره غاشیه|غاشيه]]، كه عنوان كتيبه نويس آن « كتبه تراب اقدام الزائرين نصر الله مشهدي خادم الروضة الرضوي 1298ق » در پايان نوشته ها به چشم مي خورد.
+
#باب القریش
در سال «1281 هـ - ق» احداث سقفی بر 22 ستون که به «طارمة باب المراد» شهرت یافت, و ایوان بزرگی که در وسط این طارمه قرار داشت، طلا کاری شد. همچنین از سمت جنوبی سقفی بر 14 ستون احداث شد، که «طارمة باب القبلة» نامیده و کار آن در سال «1258 هـ - ق» به پایان رسید. بعد از اجرای تمامی تعمیرات لازم الاجرا, مرقد به یکی از بناهای زیبا، دل انگیز و محکم مبدل گشت.
+
#باب القبله
در سال «1296 هـ - ق» فرهاد میرزای قاجار - عموی ناصرالدین شاه - برای هزینه پروژه بزرگی داوطلب شد. این پروژه شامل احداث زیر زمینهای مرتب برای [[دفن]] اموات، و طلا کاری مناره های بزرگ از جای مؤذن تا اوج آن و همچنین احداث دیواری بلند که از دو طبقه تشکیل می شد و شامل 76 اتاق بود که صحن مقدس را احاطه می کرد، گشت. همچنین ایشان دو ساعت بزرگ بر دو درب اصلی باب المراد و باب القبله در سال «1301هـ - ق» احداث نمود، اما به دلیل سنگینی این دو ساعت گذارده شده بر دربها، ده ها سال بعد برداشته شدند و به جای آن دو برج ساعت که امروزه بر روی باب القبله می بینید، استفاده کردند.
+
#باب المراد
در سال «1332 هـ - ق» در سمت غربی, سقف قریش که به «طارمة قريش» معروف است با 18 ستون احداث شد و سقف آن از داخل با کتیبه و دکوراسیونی تزیین شد که محتوی آیات [[سوره اعلی]] بطور حکاکی شده بر آجر کاشانی حکاکی شده است.
+
#باب صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
صحن مطهر داراي سه ايوان بزرگ و زيبا است؛ يكي روبه روي باب القبله، ديگري روبه روي باب المراد و سومي در برابر باب القريش واقع است و به ايوان جنوبي، ايوان شرقي و ايوان غربي شهرت دارد. دو ايوان كوچك در دو طرف باب الذهب قرار دارد كه مزين به كاشي هايي با خط كوفي است. ايوان هاي بزرگ مياني شانزده متر ارتفاع دارد.
+
#باب فرهادیه
 +
#باب آئینه
 +
#باب [[مسجد صفوى|مسجد صفوی]]<ref>سدید السلطه کُبابی، سفرنامه سدید السلطنه، التوفیق فی الطریق، تصحیح احمد اقتداری، ۲۴۰. </ref>
  
علاوه برايوان هاي سه گانه، ايواني از آثار عصر صفويه در ضلع شرقي رواق و برابر مقبره [[شيخ مفيد]] قرار دارد كه امروزه متروك مانده است و كتيبه اي به خط ثلث به نام شاه اسماعيل به تاريخ 926ق بر آن ديده مي شود. كتيبه ديگري به خط كوفي در بالاي آن قرار دارد كه با خطي بسيار خوب و زيبا از كاشي هاي بريده مشكي شكل گرفته است.در زمان هاي پيشين، اين ايوان ورودي اصلي رواق شرقي بود.
+
از ابتدای دوره قاجار این صحن دارای سه درب اصلی بود. در سرتاسر صحن تا دیوار مسجد صفوی کتیبه ای همانند کمربند قرار دارد. این کتیبه به [[خط ثلث]] بر روی کاشی های لاجوردی به عرض نیم متر و شامل برخی از سوره های قرآن است از جمله [[سوره جمعه]]، [[سوره فتح|فتح]]، [[سوره دهر|دهر]]، [[سوره ضحى|الضحی]]، [[سوره غاشیه|غاشیه]]، که عنوان کتیبه نویس آن «کتبه تراب اقدام الزائرین نصر الله مشهدی خادم الروضة الرضوی ۱۲۹۸ ق» در پایان نوشته ها به چشم می خورد.
  
==مدفونین حرم کاظمین==
+
در سال «۱۲۸۱ هـ.ق» احداث سقفی بر ۲۲ ستون که به «طارمة باب المراد» شهرت یافت و ایوان بزرگی که در وسط این طارمه قرار داشت، طلا کاری شد. همچنین از سمت جنوبی سقفی بر ۱۴ ستون احداث شد، که «طارمة باب القبلة» نامیده و کار آن در سال «۱۲۵۸ هـ.ق» به پایان رسید. بعد از اجرای تمامی تعمیرات لازم الاجرا, مرقد به یکی از بناهای زیبا، دل انگیز و محکم مبدل گشت.
 +
در سال «۱۲۹۶ هـ.ق» فرهاد میرزای قاجار - عموی ناصرالدین شاه - برای هزینه پروژه بزرگی داوطلب شد. این پروژه شامل احداث زیرزمینهای مرتب برای [[دفن]] اموات، و طلا کاری مناره های بزرگ از جای مؤذن تا اوج آن و همچنین احداث دیواری بلند که از دو طبقه تشکیل می شد و شامل ۷۶ اتاق بود که صحن مقدس را احاطه می کرد، گشت. همچنین ایشان دو ساعت بزرگ بر دو درب اصلی باب المراد و باب القبله در سال «۱۳۰۱ه.ق» احداث نمود، اما به دلیل سنگینی این دو ساعت گذارده شده بر دربها، ده ها سال بعد برداشته شدند و به جای آن دو برج ساعت که امروزه بر روی باب القبله می بینید، استفاده کردند.
 +
در سال «۱۳۳۲ ه.ق» در سمت غربی, سقف قریش که به «طارمة قریش» معروف است با ۱۸ ستون احداث شد و سقف آن از داخل با کتیبه و دکوراسیونی تزیین شد که محتوی آیات [[سوره اعلی]] بطور حکاکی شده بر آجر کاشانی حکاکی شده است.
  
[[كاظمين]] از ديرباز مورد توجه خاص پيروان حق بوده است و شخصیت ها و عالمانى فرزانه در آن زيسته و درگذشته و به خاك سپرده شده اند.
+
صحن مطهر دارای سه ایوان بزرگ و زیبا است؛ یکی روبه روی باب القبله، دیگری روبه روی باب المراد و سومی در برابر باب القریش واقع است و به ایوان جنوبی، ایوان شرقی و ایوان غربی شهرت دارد. دو ایوان کوچک در دو طرف باب الذهب قرار دارد که مزین به کاشی هایی با خط کوفی است. ایوان های بزرگ میانی شانزده متر ارتفاع دارد.
  
===قبور علما و بزرگان===
+
علاوه برایوان های سه گانه، ایوانی از آثار عصر [[صفویه|صفویه]] در ضلع شرقی رواق و برابر مقبره [[شیخ مفید]] قرار دارد که امروزه متروک مانده است و کتیبه ای به خط ثلث به نام شاه اسماعیل به تاریخ ۹۲۶ق بر آن دیده می شود. کتیبه دیگری به خط کوفی در بالای آن قرار دارد که با خطی بسیار خوب و زیبا از کاشی های بریده مشکی شکل گرفته است.در زمان های پیشین، این ایوان ورودی اصلی رواق شرقی بود.
* [[جعفر بن محمد قولویه|جعفر بن محمد بن قولویه قمی]] ( - 368 ق)
 
از فقیهان و محدثان شیعی در عصر آل بویه است که در رواق شرقی حرم (پایین پا) به خاک سپرده شده است. ابن قولویه از سوی معز الدوله دیلمی دعوت شد تا از قم به کاظمین برود و به تأسیس حوزه علمیه آن بپردازد. شیخ مفید و ابو الفتح کراچکی از شاگردان او بودند.
 
  
*محمد بن محمد بن نعمان (۴۱۳-۳۳۶ ق)، مشهور به [[شیخ مفید]]
+
'''مساجد مرقد مطهر:'''
رئیس الفقهای عالم تشیع، در کنار استادش و در پایین پای [[امام کاظم علیه السلام]] مدفون است. او در طول سه سال مفتخر به دریافت سه نامه از [[امام زمان|امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)]] شده است. شیخ مفید شاگردان بزرگی تربیت نمود، که [[سید مرتضى]]، [[سید رضى]] و [[شیخ طوسى]] از جمله آنانند.
 
  
*خواجه نصیر الدین طوسی (597 ق- 671 ق)
+
*[[مسجد صفوى|مسجد صفوی]]: یکی از مسجدهای قدیمی، که در مجاورت صحن دو امام واقع شده، مسجدی است که شاه اسماعیل صفوی آن را در ۹۲۶ ق بنیاد نهاده است. این مسجد و منبر آن پس از چهار قرن، هم چنان محکم و استوار است و نشان از زیبایی و استحکام معماری عصر صفوی دارد. مسجد صفوی در وسط ضلع شمالی و متصل به رواق است و با سه در به رواق شمالی وصل می‌شود.
در رواق باب القریش، رواق غربی، [[نصیرالدین طوسی|خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی]]، ازعالمان، متکلمان وریاضی‌ دانان مشهور شیعه، به‌خاک‌ سپرده‌شده است.
 
  
* ابوسبحه
+
*مسجد ابو یوسف: داخل صحن مطهر، در مجاورت کتاب خانه جوادین مسجدی قرار دارد که در داخل آن ابو یوسف، قاضی و [[فقیه]] [[اهل سنت]] عصر [[عباسیان|عباسی]]، به خاک سپرده شده است. در این مسجد اغلب، اهل سنت [[نماز]] می‌گزارند.
موسی بن ابراهیم اصغر بن موسی الکاظم ملقب به المرتضی، که به سبب ذکر و تسبیح گفتن زیاد او را ابوسبحه می‌گفتند، در بغداد از دنیا رفت و در مقابر قریش، در جوار پدر و جدش به خاک سپرده شد.
 
  
*عون و عبداللَّه از فرزندان [[امام علی علیه السلام]]
+
==مدفونین در کاظمین==
در آن سوی باب البصره، سمت شرقی مقابر کاظمین، قرار دارد و دارای زیارت‌گاهی باشکوه است.<ref>ابن جبیر، سفرنامه ابن جبیر، 276. </ref>
 
  
*فرهاد میرزا معتمد الدوله
+
[[کاظمین]] از دیرباز مورد توجه خاص پیروان حق بوده است و شخصیت ها و عالمانى فرزانه در آن زیسته و درگذشته و به خاک سپرده شده اند.
شاهزاده معتمد الدوله، عموی ناصر الدین شاه قاجار، در حجره‌ای نزدیک درب صحن شرقی «باب المراد» در زیر ساعت به خاک سپرده شد. او تلاش زیادی در بازسازی حرم، به ویژه صحن و دیوارهای اطراف آن، کرد. وی دستور داد بر بالای سنگ قبرش تصویر سگی را به نشانه سگ [[اصحاب کهف]] حجاری کنند که دو دست خود را زیر چانه خود گذاشته و این جمله را بر روی قبر وی بنویسند: [[آیه 18 سوره کهف|«وکلبهم باسط ذراعیه بالوسیط»]].
+
 
 +
'''قبور علما و بزرگان:'''
 +
 
 +
*[[جعفر بن محمد قولویه|جعفر بن محمد بن قولویه قمی]] (م، ۳۶۸ ق): از فقیهان و محدثان شیعی در عصر آل بویه است که در رواق شرقی حرم (پایین پا) به خاک سپرده شده است. ابن قولویه از سوی معز الدوله دیلمی دعوت شد تا از قم به کاظمین برود و به تأسیس حوزه علمیه آن بپردازد. شیخ مفید و ابو الفتح کراچکی از شاگردان او بودند.
 +
 
 +
[[پرونده:شیخ مفید.JPG|250px|بندانگشتی|قبر شیخ مفید در حرم امامین [[موسی بن جعفر]] و [[امام جواد علیه السلام|محمد بن علی]] علیهماالسلام]]
 +
 
 +
*محمد بن محمد بن نعمان (۴۱۳-۳۳۶ ق): مشهور به [[شیخ مفید]]، رئیس الفقهای عالم تشیع، در کنار استادش و در پایین پای [[امام کاظم علیه السلام]] مدفون است. او در طول سه سال مفتخر به دریافت سه نامه از [[امام زمان|امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)]] شده است. شیخ مفید شاگردان بزرگی تربیت نمود، که [[سید مرتضى]]، [[سید رضى]] و [[شیخ طوسى]] از جمله آنانند.
 +
 
 +
*[[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه نصیر الدین طوسی]] (۵۹۷ ق- ۶۷۱ ق): در رواق باب القریش، رواق غربی، خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی، از عالمان، متکلمان و ریاضی‌ دانان مشهور شیعه، به‌خاک‌ سپرده‌شده است. وی دستور داد به نشانه سگ [[اصحاب کهف]]، این جمله قرآنی را بر روی قبرش بنویسند: «وکلبُهم باسطٌ ذراعَیه بالوَصید» ([[سوره کهف]]، ۱۸).
 +
 
 +
*عون و عبداللَّه از فرزندان [[امام علی علیه السلام]]: در آن سوی باب البصره، سمت شرقی مقابر کاظمین، قرار دارد و دارای زیارت‌گاهی باشکوه است.<ref>ابن جبیر، سفرنامه ابن جبیر، ۲۷۶. </ref>
 +
 
 +
*ابو سبحه: موسی بن ابراهیم اصغر بن موسی الکاظم ملقب به المرتضی، که به سبب ذکر و [[تسبیح]] گفتن زیاد او را ابوسبحه می‌گفتند، در بغداد از دنیا رفت و در مقابر قریش، در جوار پدر و جدش به خاک سپرده شد.
 +
 
 +
'''قبور رجال و دولتمردان:'''
 +
 
 +
*ابو محمد حسن مهلبی: وی وزیر معز الدوله دیلمی بود. جسدش را به [[بغداد]] انتقال دادند و داخل مقبره‌ای، که معز الدوله برای وی در صحن مطهر آماده کرده بود، به خاک سپردند. بقعه او و سایر خاندانش به مقبره آل نوبخت معروف است. [[سید هبة الدین شهرستانی]]، از عالمان [[شیعه]]، معتقد است که مقبره آل نوبخت همان مقبره‌ای است که به ابراهیم فرزند [[امام کاظم(ع)|موسی الکاظم علیه السلام]] در وسط صحن منتسب است.
 +
 
 +
*فرهاد میرزا معتمد الدوله: شاهزاده معتمد الدوله، عموی ناصر الدین شاه قاجار، در حجره‌ای نزدیک درب صحن شرقی «باب المراد» در زیر ساعت به خاک سپرده شد. او تلاش زیادی در بازسازی حرم، به ویژه صحن و دیوارهای اطراف آن کرد.
 +
 
 +
==پانویس==
 +
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثى، فرهنگ كوثر، شماره 15، ارديبهشت 1377
+
 
 +
*جواد محدثى، فرهنگ کوثر، شماره ۱۵، اردیبهشت ۱۳۷۷.
 +
*اصغر قائدان، عتبات عالیات عراق، تهران: مشعر، ۱۳۸۳.
 +
 
 +
== مطالب مرتبط ==
 +
 
 +
* [[کاظمین]]
 +
 
 +
==آرشیو عکس و تصویر==
 +
<gallery mode="packed" heights="170">
 +
پرونده:الکاظمیه.jpeg|نقاشی بسیار قدیمی از حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
پرونده:کاظمین (10).jpg|نقشه حرم امامین [[موسی بن جعفر]] و [[امام جواد|محمد بن علی الجواد]]
 +
پرونده:کاظمین.jpg|تصویر قدیمی حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
پرونده:کاظمین (9).jpg|تصویر قدیمی باب المراد حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
پرونده:کاظمی (13).jpg|موقعیت حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام در شهر کاظمین قبل از بازسازی های اخیر (رود دجله در تصویر مشخص است)
 +
پرونده:کاظمین (7).jpg|باب المراد حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
پرونده:کاظمین (2).jpg|حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام از سمت باب آیینه
 +
پرونده:کاظمین (5).jpg|ضریح امامین [[موسی بن جعفر]] و [[امام جواد|محمد بن علی الجواد]] علیهماالسلام
 +
پرونده:کاظمین (1).jpg|نمای داخلی گنبد های حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
پرونده:کاظمین (110).jpg|شبستان حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
پرونده:ابن قولویه.jpg|قبر [[جعفر بن محمد قولویه|جعفر بن محمد بن قولویه قمی]] در حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
پرونده:کاظمین (3).jpg|اقامه نماز جماعت در ایوان شرقی و جنوبی حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
پرونده:مسجد ابویوسف.png|مسجد ابویوسف در کنار باب المراد حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام (ضلع شرقی)
 +
پرونده:کاظمین (12).jpg|موقعیت حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام در شهر کاظمین (رود دجله در تصویر مشخص است)
 +
پرونده:کاظمین (6).jpg|تصویر هوایی حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
پرونده:کاظمین (4).JPG|مسیرهای منتهی به حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام
 +
</gallery>
  
 
[[رده:اماکن مقدسه عراق]]
 
[[رده:اماکن مقدسه عراق]]
 
[[رده:اماکن مقدسه کاظمین]]
 
[[رده:اماکن مقدسه کاظمین]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۱

عراق حرم کاظمین.jpg

کشور

عراق

شهر

کاظمین

  • طول:"23.4'20°44 شرقی
  • عرض:"47.1'22°33 شمالی
حرم کاظمین در نقشه.PNG
مشاهده در نقشه

«قبرستان قریش» واقع در جهت غربی بغداد، بعد از در آغوش گرفتن پیکر مطهر امام کاظم (علیه السلام) و نوه بزرگوار ایشان امام جواد (علیه السلام)، مرتبه منحصر به فردی نزد شیعیان و محبان اهل بیت (علیهم السلام) یافت. اهمیت این منطقه برای شیعیان سبب شد که برخی، آن را شهری مستقل با عنوان «کاظمین» به حساب آورند.

پیشینه کاظمین

«کاظمین» به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی از دیرباز مورد توجه بوده است و تاریخ قدمت آن را به قبل از میلاد مسیح علیه السلام نسبت می‌دهند. این منطقه در عهد ساسانی، باغ یکی از پادشاهان ایرانی به نام «‌تسوج‌» بود که به این نام شهرت یافت.

در جنگ نهروان به سال ۳۷ هجری قمری و به دستور امام علی علیه السلام شهیدان جنگ را در این مکان به خاک سپردند که آن را «‌مقبرة الشهداء‌» نامیدند. در عصر عباسی، به هنگام توسعه و احیای بغداد و انتخاب آن به عنوان پایتخت، این قبرستان به «‌شونیزی‌» معروف بود که خلیفه منصور دوانیقی، آنجا را برای دفن بزرگان و خاندان عباسی در نظر گرفت و از آن پس به نام «‌مقابر قریش‌» شهرت یافت.

وقتی امام کاظم علیه السلام به دستور هارون الرشید به شهادت رسید، بدن مطهر امام، در گورستان «‌مقابر قریش‌» به خاک سپرده شد. پس از دفن آن حضرت، مرقد ایشان به نام «‌مشهد باب التّبَن‌» معروف شد. در سال ۲۲۰ قمری نیز، امام جواد علیه السلام -که نوه امام کاظم بود- در کنار قبر جدش مدفون گردید، از این رو آن منطقه به «کاظمین» (از باب تغلیب) معروف شد.

تاریخچه حرم کاظمین

از سال ۱۴۵ قمری که منصور خلیفه عباسی، بنای «مقابر قریش» را گذاشت، شخصیت های بسیاری در آن به خاک سپرده شده اند. نخستین کسی که در این قبرستان دفن شد، جعفر فرزند منصور عباسی بود که در ۱۵۰ ق از دنیا رفت. در ۱۷۹ق، امام موسی کاظم علیه السلام براساس دستور هارون الرشید، از مدینه به بغداد آمد و در آن شهر زندانی شد و سپس در سال ۱۸۳ ق مسموم و به شهادت رسید. ایشان را در همان مقابر قریش، مکانی که خود قبل از آن خریده بود، به خاک سپردند.[۱]
با نظر امام جواد علیه السلام و به دستور مأمون بر روی مرقد امام کاظم(علیه السلام) بقعه ای ساختند و از آن پس بیشتر دولت مردان در این قبرستان خاک شدند و هریک برای خود مقبره و بقعه ای اختصاص دادند.[۲] امام جواد(علیه السلام) در سال ۲۲۰ ق به دستور معتصم عباسی و توسط ام الفضل، دختر مأمون و برادر زاده معتصم، که عنوان همسری آن حضرت را داشت، مسموم و شهید شد. ایشان را نیز در جوار قبر جدشان، امام موسی بن جعفر علیه السلام، دفن کردند.[۳] بر قبر آن دو بزرگوار بقعه و عمارتی بنا کردند و آن را کاظمیه نامیدند. از آن پس مقابر قریش نام خود را به کاظمیه یا کاظمین تغییر داد.
در کنار این بقعه، مسجدی به نام مسجد باب التبن یا مسجد کاظمیه قرار داشت که شیعیان از داخل این مسجد قبر آن دو امام را زیارت می کردند و به همین سبب بقعه امامین به مشهد باب التین نیز معروف شد. آن هنگام برای مرقد آن دو امام گنبد و بنایی با چند حجره ساخته و خادمانی را برای اداره آن انتخاب کرده بودند.
در جوار این بقعه باغی بود که به زبیده خاتون، همسر هارون الرشید، تعلق داشت. این باغ محل سکونت شیعیان شده بود و آن ها در آن جا وسایل و تسهیلات لازم را برای زائران مرقد فراهم می کردند.[۴]

در زمان آل بویه:

در سال ۳۳۶ ق به امر احمد بن بویه ملقب به معز الدوله، از پادشاهان شیعی آل بویه، عمارت قبلی آستان خراب شد و از نو بقعه ای با شکوه بنا گردید و برفراز هر دو قبر، ضریحی جداگانه از چوب ساج نصب شد. همچنین برفراز آن مقبره ها، یک گنبد بزرگ برافراشتند و داخل حرم را تزیین کردند. پس از او، عضدالدوله دیلمی همانند سایر مزارات امامان شیعه، تغییرات زیادی در حرم انجام داد و آن را توسعه بخشید. این کار را به سال ۳۶۹ ق انجام داد و دیواری گرداگرد شهر کشید. بیمارستانی نیز بین کاظمین و بغداد ساخت که خدمات درمانی به زائران این مزار ارائه کرد. از آن زمان، کاظمین به عنوان یک شهر در کنار بغداد جایگاهی ویژه یافت.[۵]
در ۴۴۱ ق، به دنبال درگیری های شیعه و سنی در محل کرخ بغداد آتش سوزی عظیمی رخ داد که به مشهد کاظمین سرایت کرد و آسیب زیادی به بقعه مطهر رسانید. ابوالحرث ارسلان بساسیری با کمک ابونصر فیروز، فرزند ابی کالیجار، به بازسازی و مرمت آستان و مناره ها پرداختند و داخل حرم کاظمین را تزیین و صحن شریف را بازسازی کردند و دو صندوق بر مزار دو امام نصب کردند.[۶]

در دوره سلجوقیان:

در ۴۹۰ ق، مجد الملک ابوالفضل براوستانی وزیر شیعی برکیارق، از پادشاهان سلجوقی، به تعمیر و بازسازی حرم کاظمین پرداخت و بناهای جدیدی به اطراف آن افزود.[۷] دیوارهای آستان را با کاشی تزیین کرد و در شمال آن مسجدی بزرگ ساخت و دو مناره زیبا و یک مکان بزرگ برای استراحت زائران و سکونت آنان احداث کرد.
صحن و حرم کاظمین شریف براثر طغیان رود دجله در ۵۶۹ ق دچار آسیب شد، به بازسازی آن پرداخت و خرابی‌ها را ترمیم کرد.[۸] و خلیفه عباسی، الناصر لدین الله، به همت وزیر شیعی اش مؤید الدین محمد قمی در ۵۷۵ ق تعمیراتی در آن انجام داد و حجره هایی در اطراف صحن ساخت. او در اطراف آستان، خانه هایی برای زائران و فقیران بناکرد که به «دار الضیافه» مشهور شد. علاوه برآن حجره های اطراف صحن را در ۶۰۸ ق به مدرسه علوم دینی تبدیل کرد. خلیفه عباسی در چند سال بعد، که دوباره حرم کاظمین براثر طغیان دجله دچار آسیب شد، به بازسازی آن پرداخت و خرابی ها را ترمیم کرد. در زمان فرزندش، الظاهر، نیز حرم مطهر دچار آتش سوزی شد و بسیاری از لوازم و نفایس آن در آتش سوخت و حتی به ضریح گنبد و مناره ها خساراتی وارد شد که خلیفه به بازسازی آن پرداخت.

در دوره ایلخانیان:

در عصر ایلخانیان و هنگام تهاجم هولاکو خان مغول به بغداد در ۶۵۶ ق، شهر کاظمین دست خوش تاراج و حریق شد. اما دو سال بعد وزیر وی، عطاملک جوینی، به هنگام حکومتش بر عراق به بازسازی و جبران خسارت وارده به مشهد کاظمین پرداخت[۹] و دیوارهای آستان را با کاشی تزیین کرد. یک سده بعد، دوباره براثر طغیان دجله، حرم کاظمین رو به تخریب و ویرانی رفت و سلطان اویس جلایری به ترمیم و تعمیر آن اقدام کرد. دیوارهای صحن را با کاشی های زیبا تزیین و سپس دو صندوق خاتم کاری بر روی قبرهای مقدس نصب کرد و به جای یک گنبد، که در عصر آل بویه ساخته شده بود، دو گنبد برفراز قبرهای مطهر ساخت. اما باز هم چند سال بعد، یعنی در ۷۷۶ ق، دجله طغیان کرد و خرابی های زیادی در مشهد کاظمین به بار آورد.[۱۰] این بار هم سلطان اویس با تلاش وزیرش به رفع ویرانی ها پرداخت و قسمت های تخریب شده را مرمت کرد. کاروانسرایی هم برای سکونت زائران ساخت.[۱۱]

در دوره صفویان:

عمده ترین بازسازی ها و تزیینات آستان کاظمین در دوران صفویه انجام شد. شاه اسماعیل صفوی، در ۹۲۶ ق، تمامی بناهای حرم کاظمین را خراب کرد و بنای زیبا و باشکوهی شامل رواق در چهار سو، صحن، حرم و دو گنبد جدید کاشی کاری شده ساخت. مسجدی با شکوه و با ستون های ضخیم در شمال حرم احداث کرد که اکنون هم پابرجاست و به نام مسجد صفوی اشتهار دارد. دو صندوق زیبا از خاتم برای قبر دو امام ساخت و داخل حرم را با آویزها و قندیل های قیمتی و فرش های نفیس آراست. درهای حرم کاظمین و رواق ها را نیز با نقره پوشش داد.[۱۲] امروزه، کتیبه ای از آن اقدام ها بانام شاه اسماعیل هم چنان موجود است. سلطان محمد خدابنده، برادر وی، که در این سال ها در عراق حکومت می کرد، کارهای او را تکمیل کرد. سلیمان قانونی پس از تسخیر عراق و سلطه عثمانی ها بر بغداد، منبری زیبا از آجر و پوششی از کاشی به مسجد صفوی تقدیم کرد. شاه عباس صفوی، برای نخستین بار، ضریحی از فولاد برفراز قبرهای امامان ساخت و حرم و روضه مطهره را تزیین کرد. در ۱۰۴۵ ق، شاه صفی نیز چهار مناره در گوشه های صحن ساخت که اکنون هم پا برجاست.[۱۳]

در دوره قاجاریه:

در عصر قاجار هم توجه خاصی به مشهد کاظمین شد، آقا محمد خان قاجار تعمیرات و بازسازی های عمده ای در حرم انجام داد. او در ۱۲۱۱ ق دو گنبد آستان را از پایین تا بالا، با طلای ناب پوشانید. ایوان رواق جنوبی را نیز طلا کاری کرد و کف حرم و صحن را با سنگ های مرمر فرش کرد. خانه هایی را در اطراف صحن خریداری کرد و صحن را توسعه داد.[۱۴] فتحعلی شاه قاجار نیز در ۱۲۲۱ ق، داخل رواق ها را آینه کاری و کاشی کاری کرد و طلاهای مناره ها را تجدید کرد. این کار در ۱۲۲۹ ق به اتمام رسید. ۲۶ سال بعد، معتمد الدوله منوچهر خان گرجی، از دولت مردان عصر قاجار، ایوان رواق جنوبی، شرقی و غربی را طلا کاری کرد. در ۱۲۸۲ ق شیخ العراقین، وکیل امیر کبیر، از ثلث ماترک میراث وی تعمیراتی در آستان انجام داد و به بازسازی و تذهیب ایوان ها و آینه کاری حرم و رواق ها و کاشی کاری صحن پرداخت. یک سال بعد، ناصر الدین شاه ضریحی از نقره بر دو مزار مطهر ساخت و آن را جای گزین ضریح فولادی عصر صفوی کرد. برخی دیگر از دولت مردان دوره قاجار از جمله فرهاد میرزا، فرزند عباس میرزا، نیز در بازسازی و توسعه حرم کاظمین نقش داشتند.[۱۵]

ویژگی‌های حرم مطهر

راهنمای زوار

امروزه، حرم و آستان کاظمین بیش از ۱۴۵۱۴ متر مربع مساحت دارد. طول آن ۱۲۳ و عرض آن ۱۱۵ متر است. حرم کاظمین به صورت مستطیل ساخته شده و با فضاهای اطراف در مجموع بیش از ۲۶ هزار متر مربع است. در هر حال، بخش زیادی از حرم کاظمین و آستان از بناهای شاه اسماعیل صفوی است و براساس کتیبه ای، سال ۹۲۶ ق، تاریخ پایان بنا است.

صندوق‌های مرقد مطهر:

در دوران آل بویه، معزالدوله روی قبرهای امامین کاظمین صندوقی از چوب ساج نصب کرد و این صندوق در آتش سوزی سال ۴۴۱ ق سوخت. ارسلان بساسیری، از حاکمان و امیران شیعی بغداد، در جریان بازسازی حرم دو صندوق جدید روی قبرها گذارد و در ۶۲۹ ق، المستنصر آخرین خلیفه عباسی یک صندوق زیبا بر قبر امام جواد علیه السلام نصب کرد. این دو صندوق تا عصر سلطان اویس جلایری، یعنی ۷۶۹ ق، باقی بود و در آن سال به سبب فرسودگی و آسیب دیدگی، دو صندوق نو و زیبا با خاتم کاری زیبا جایگزین آن ها شد.

شاه اسماعیل صفوی نیز در قرن دهم هجری(۹۲۶ ق) دو صندوق بسیار زیبا و خاتم کاری شده بر روی قبر دو امام نصب کرد. صندوق روی قبر امام جواد(علیه السلام)، که امروزه هم چنان موجود است، از شاهکارهای هنری آن عصر است و به لحاظ ریز نقش و پرکار بودن آن، از همه صندوق های نصب شده بر قبرهای عتبات زیباتر و جذاب تر است و شاهکار و زیبایی آن را تنها می توان با چشم مسلح دید. قسمت ها و تکه های بسیار ریز عاج، که یک دهم میلی متر است، در داخل چوب های صنعتی و آبنوس کار شده و گل های منبّت از عاج با شاخه های گل نیم میلی متری از جلوه ها و شاهکارهای هنر اسلامی و ایرانی است که همه هنرمندان را به حیرت واداشته است.

این صندوق ۲/۵ متر طول، ۱/۸۳ متر عرض و ۱/۵ متر ارتفاع دارد و مساحت آن بیش از ۱۸۲۰۰۰ سانتی متر مربع است.[۱۶] صندوق امروزین مزار مطهر امام موسی کاظم علیه السلام، که از عصر صفوی هم چنان باقی مانده، و توسط استاد صنیع خاتم ترمیم شده است. از لحاظ هنری و ریزکاری و پرنقشی به پای صندوق قبر امام جواد(علیه السلام) نمی رسد. این صندوق بیش از ۱۵۲۰۰۰ سانتی متر مربع مساحت دارد و از صندوق قبر امام جواد علیه السلام کوچک تر است. کتیبه هایی دارد که در ۱۳۲۴ ق شمسی کاری شده است.[۱۷] ناصرالدین شاه آن صندوق ها را دیده و اظهار می دارد که با نقره تزیین شده است.[۱۸]

ضریح‌های مرقد مطهر:

برای نخستین بار، معز الدوله دیلمی، در ۳۳۶ ق ضریحی از چوب ساج برفراز دو قبر نصب کرد[۱۹] و در عصر شاه عباس، این ضریح جای خود را به یک ضریح فولادی داد.[۲۰]

در ۱۲۸۳ ق ناصر الدین شاه ضریحی از نقره برای قبر دو امام ساخت و روی ضریح فولادی نصب کرد.[۲۱] حدود یک قرن بعد، در ۱۳۲۴ ق، بانو سلطان بیگم، دختر مشیر الملک شیرازی، ضریحی دیگر از نقره ساخت و به جای ضریح ناصر الدین شاه، که فرسوده شده و نقره های آن از بین رفته بود، گذارد؛ که امروزه هم چنان موجود است و ۲۵۰ هزار مثقال نقره در آن به کار رفته است. هجده پنجره دارد و کتیبه هایی در نوار بالای آن قرار یافته که با سوره های قرآن و اسماء الهی تزیین شده است.

این ضریح هفت متر طول، پنج متر عرض و ۳/۵ متر ارتفاع دارد. درب ورودی ضریح وسط ضلع شرقی آن واقع شده و در فاصله بین دو صندوق قبر باز می شود. روی در کنده کاری ها و قلم زنی های بسیار عالی انجام شده است. بر گوشه های بالایی ضریح هشت گلدان بزرگ از فولاد حاوی آیه و حدیث فراوان قرار دارد که از آثار شاه سلطان حسین صفوی و باقی مانده ضریح فولادی عصر صفویه است.[۲۲]

گفتنی است قبر شریف امام موسی بن جعفر علیه السلام در قسمت جنوبی و قبله ضریح و قبر امام جواد علیه السلام در قسمت شمالی داخل ضریح قرار دارد. قسمت غربی فاصله اندکی با دیوار دارد و قسمت شرقی دارای فضایی باز به عنوان محل اجتماع و زیارت زائران است. ضریح مزبور در وسط روضه ای قرار دارد که از چهار قسمت، رواق ها آن را احاطه کرده اند. اطراف این روضه به طور کلی تا سقف آینه کاری شده و کتیبه هایی با خط ثلث روی کاشی های گرداگرد روضه نوشته شده و تاریخ ۹۲۹ ق روی آن دیده می شود.
این کتیبه ها از آثار عصر صفوی است. در داخل روضه قندیل بزرگی به سقف آویزان بوده است که در آن نهایت ظرافت و هنر به کار رفته است. این قندیل از تزیینات نفیس عصر معزالدوله دیلمی است و از طلای ناب ساخته شده است. روی کتیبه های اطراف روضه مطهر، نام های شاه اسماعیل و فتحعلی شاه دیده می شود.

رواق‌های مرقد مطهر:

در چهار سمت روضه و ضریح مبارک، چهار رواق قرار دارد که تمامی آن ها از پایین تا نیمه از سنگ و بقیه تا سقف آینه کاری شده است. طول این رواق ها از شمال به جنوب چهل متر، مرکب از هفت چشمه و عرض شرقی و غربی آن سی متر، مرکب از پنج چشمه است که در برخی از آن ها عالمان شیعه و محدثان دفن شده اند.

  • رواق باب المراد: این رواق به دستور ناصر الدین شاه قاجار آینه کاری شده و در قسمت شرقی قرار دارد. آن را رواق شرقی نیز می گویند. رواق باب المراد در برابر ایوان شاه اسماعیل صفوی است و در آن شیخ مفید و ابن قولویه، دو تن از محدثان و متکلمان شیعه، به خاک سپرده شده اند.
  • رواق باب القریش: این رواق در جنوب ضریح قرار دارد و به دستور سلطان محمد رشادخان مرمت و بازسازی شده است.
  • رواق شمالی: در شمال ضریح مطهر واقع است.
  • رواق غربی: این رواق در برابر رواق شرقی است و به سبب دفن خواجه نصیر طوسی در آن به رواق خواجه نصیر نیز شهرت دارد.

درب‌های رواق‌های مرقد مطهر:

از این چهار رواق شش در به روضه مطهر باز می شود که همه از طلا و نقره است. دو درب در کنار مقبره شیخ مفید در رواق شرقی، دو درب از طرف رواق غربی و مقبره خواجه نصیر طوسی، یک درب از رواق شمالی و یکی از رواق جنوبی. از این شش در سه در به حرم امام کاظم علیه السلام و سه در نیز به حرم امام جواد(علیه السلام) اختصاص دارد.این رواق ها از طریق هشت درب، به صحن مرتبط می شود.

  • نخستین آن سمت رواق جنوبی واقع شده داخل چارچوب نقره ای است.
  • دومین درب در رواق جنوبی و حاوی کنده کاری ها و نقش های بسیار زیبا است.
  • سوّمین درب نقره ای رواق جنوبی را حاج محمد علی افضل شوشتری وقف کرده است.
  • درب چهارم در رواق شرقی از ایوان طلای ناصری واقع شده و به باب المراد معروف است.
  • پنجمین درب در رواق شرقی، مجاور قبر شیخ مفید، قرار داد که دارای کنده کاری ها و خطوط عالی است.
  • ششمین و هفتمین درب در رواق غربی و در مجاورت قبر خواجه نصیر طوسی قرار دارد.
  • درب هشتم در رواق شمالی قرار دارد که حاج عبدالنبی تاجر کازرونی در ۱۳۴۰ق وقف کرده است.

در داخل حرم و مسجد آن، منبری بسیار زیبا و قدیمی از آجرهای تراشیده شده قرار دارد که امروزه جایگاه سخنران و خطیب نماز است. روی آن تاریخ ۹۵۶ قمری دیده می شود که نشان از قدمت پانصد ساله دارد. این منبر را سلطان سلیمان عثمانی ساخته و به مسجد تقدیم کرده است. تا ۱۳۴۰ ق اهل سنت در این مسجد نماز می گزاردند تا این که شیخ مهدی خالصی در آن جا به اقامه نماز جماعت پرداخت و از آن پس نماز جماعت توسط شیعیان برگزار شد. این مسجد را شاه اسماعیل صفوی در ۹۲۶ ق بنا کرده است.[۲۳]

گنبد مرقد مطهر:

برفراز حرم امامین کاظمین دو گنبد با پوشش طلا قرار یافته است. در قرن سوم هجری، نخستین بار، گنبدی برفراز آن دو قبر ساخته شد. پس از آن در قرن چهارم، معز الدوله دیلمی گنبد و بقعه قبلی را خراب کرد و عمارت با شکوهی به جای آن ساخت و گنبدی برفراز حرم برپا کرد. در زمان خلافت الظاهر به سبب آتش سوزی که در کاظمین رخ داد گنبد نیز دچار آسیب شد و این خلیفه به بازسازی گنبد پرداخت.
در عصر ایلخانان مغول، سلطان اویس جلایری، گنبدی به گنبد باقی مانده از عصر آل بویه افزود و حرم کاظمین را دو گنبده کرد و شاه اسماعیل صفوی آن دو گنبد را کاشی کاری کرد. شاه اسماعیل صفوی قبه های یاد شده را با خشت های طلا آراست [۲۴] و آقا محمدخان قاجار پوشش طلای فرسوده آن را تجدید و مرمت کرد و از پایین تا بالا آن را طلا کرد.[۲۵] این دو گنبد در دو متری هم واقع است و بر روی آن ها کتیبه و مقرنس دیده نمی شود. ارتفاع آن ها ۱۴/۵ متر و از پایین تا نوک ۲۹ متر و مساحت قسمت پایین آن ها ۲۹ متر است. تذهیب و تزیین محیط داخلی گنبد در دوران شاه اسماعیل انجام شده است. و آینه کاری داخل گنبد نیز از میرزا شفیع صدر اعظم است.

مناره‌های مرقد مطهر:

نخستین بار معز الدوله دیلمی یک مناره برفراز قبر آنان ساخت که در یک آتش سوزی آسیب دید و سپس توسط ارسلان بساسیری تجدید بنا شد. مجد الملک براوستانی، وزیر برکیارق، دو مناره دیگر برای حرم ساخت. این مناره ها در دوران شاه صفی، جانشین شاه عباس، تجدید بنا و با کاشی های زیبا آراسته شد که اکنون هم پا برجاست. آقا محمد خان قاجار این مناره ها را با خشت های طلا آراست و تعداد آن ها را به چهار رساند. فتحعلی شاه نیز طلاهای فرسوده آن ها را با طلاهای جدید عوض کرد. پادشاهان عثمانی از جمله سلطان سلیم نیز در ساخت یک مناره و ترمیم برخی از آن ها نقش داشتند و کتیبه هایی از خود برجای گذاشته اند.
این چهار مناره در چهار سمت حرم ساخته شده و دارای پنج متر ارتفاع و چهار متر محیط است. ارتفاع آن ها در زمان های پیشین حدود نُه متر بود که به مرور از ارتفاع آن کاسته اند.

صحن و ایوان‌ها:

صحن کاظمین در زمره صحن های بزرگ عتبات است و به صحن نجف اشرف شباهت دارد و به لحاظ وسعت و مساحت بزرگ تر از آن است. طول صحن ۳۷۰ و عرض آن ۳۵۰ متر است و حرم مطهر در داخل این صحن مستطیل شکل با طول ۲۳۰ متر و عرض ۱۵۰ متر قرار دارد. برای نخستین بار عضدالدوله دیواری پیرامون حرم کشید و در حقیقت صحنی برای حرم ایجاد کرد.
در آتش سوزی سال ۴۴۱ ق، صحن نیز آسیب دید و ارسلان بساسیری آن را تجدید کرد. این صحن دوباره در ۵۶۹ ق براثر طغیان دجله خراب شد و خلیفه الناصر لدین الله آن را بازسازی کرد و حجره هایی پیرامون آن ساخت و پس از چندی آن ها را به مدرسه های دینی تبدیل کرد. ارتفاع حجره های تحتانی شش متر و ارتفاع غرفه ها تا سطح صحن ۱۱/۵ متر است. همه آن ها در یک حلقه قرار دارد. سلطان اویس جلایری دیوارهای آن را با کاشی های زیبا تزیین کرده است. در دوره صفوی و قاجار نیز دیوارهای صحن از نو کاشی کاری و تزیین شده است.
صحن کاظمین از سه طرف ساختمان ها و خانه ها را در احاطه خود دارد و تنها ضلع شمالی حرم به مسجد جامع صفوی وصل است و این مسجد هم به دیوار صحن چسبیده است. در هریک از ضلع های سه گانه شرقی، غربی و جنوبی بیست باب حجره و یک ایوان مرتفع و مجلل ساخته شده است. ضلع شمالی آن ده باب حجره دارد. چهار جانب صحن را هفتاد حجره با کاشی های بسیار زیبا و ممتاز احاطه کرده است.[۲۶] این حجره ها در زمان های پیشین مدرسه علمیه و محل سکونت طلبه ها بود و اکنون قبرستان های خانوادگی است.

مجموع مساحت صحن، حرم و حاشیه های آن ۲۶ هزار متر مربع است. صحن امروزی کاظمین کار معتمد الدوله فرهاد میرزا، عموی ناصر الدین شاه، است. او بنای سابق را خراب و خانه های مجاور را خریداری کرد و به صحن افزود و دیوارهای آن را بلندتر از گذشته ساخت. این کار شش سال طول کشید و صحنی بسیار عظیم و عالی احداث شد. صحن یاد شده را در عصر حاضر با سنگ های مرمر فرش کردند. این صحن در دوره قاجار دارای هفت در بود که اکنون هم موجود است. یک در نیز علامه شهرستانی به عنوان سمبل و نماد درهای بهشت، که در قرآن آمده است «لها ثمانیة ابواب»، به آن افزود:

باب القریش در حرم کاظمین
  1. باب القریش
  2. باب القبله
  3. باب المراد
  4. باب صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
  5. باب فرهادیه
  6. باب آئینه
  7. باب مسجد صفوی[۲۷]

از ابتدای دوره قاجار این صحن دارای سه درب اصلی بود. در سرتاسر صحن تا دیوار مسجد صفوی کتیبه ای همانند کمربند قرار دارد. این کتیبه به خط ثلث بر روی کاشی های لاجوردی به عرض نیم متر و شامل برخی از سوره های قرآن است از جمله سوره جمعه، فتح، دهر، الضحی، غاشیه، که عنوان کتیبه نویس آن «کتبه تراب اقدام الزائرین نصر الله مشهدی خادم الروضة الرضوی ۱۲۹۸ ق» در پایان نوشته ها به چشم می خورد.

در سال «۱۲۸۱ هـ.ق» احداث سقفی بر ۲۲ ستون که به «طارمة باب المراد» شهرت یافت و ایوان بزرگی که در وسط این طارمه قرار داشت، طلا کاری شد. همچنین از سمت جنوبی سقفی بر ۱۴ ستون احداث شد، که «طارمة باب القبلة» نامیده و کار آن در سال «۱۲۵۸ هـ.ق» به پایان رسید. بعد از اجرای تمامی تعمیرات لازم الاجرا, مرقد به یکی از بناهای زیبا، دل انگیز و محکم مبدل گشت. در سال «۱۲۹۶ هـ.ق» فرهاد میرزای قاجار - عموی ناصرالدین شاه - برای هزینه پروژه بزرگی داوطلب شد. این پروژه شامل احداث زیرزمینهای مرتب برای دفن اموات، و طلا کاری مناره های بزرگ از جای مؤذن تا اوج آن و همچنین احداث دیواری بلند که از دو طبقه تشکیل می شد و شامل ۷۶ اتاق بود که صحن مقدس را احاطه می کرد، گشت. همچنین ایشان دو ساعت بزرگ بر دو درب اصلی باب المراد و باب القبله در سال «۱۳۰۱ه.ق» احداث نمود، اما به دلیل سنگینی این دو ساعت گذارده شده بر دربها، ده ها سال بعد برداشته شدند و به جای آن دو برج ساعت که امروزه بر روی باب القبله می بینید، استفاده کردند. در سال «۱۳۳۲ ه.ق» در سمت غربی, سقف قریش که به «طارمة قریش» معروف است با ۱۸ ستون احداث شد و سقف آن از داخل با کتیبه و دکوراسیونی تزیین شد که محتوی آیات سوره اعلی بطور حکاکی شده بر آجر کاشانی حکاکی شده است.

صحن مطهر دارای سه ایوان بزرگ و زیبا است؛ یکی روبه روی باب القبله، دیگری روبه روی باب المراد و سومی در برابر باب القریش واقع است و به ایوان جنوبی، ایوان شرقی و ایوان غربی شهرت دارد. دو ایوان کوچک در دو طرف باب الذهب قرار دارد که مزین به کاشی هایی با خط کوفی است. ایوان های بزرگ میانی شانزده متر ارتفاع دارد.

علاوه برایوان های سه گانه، ایوانی از آثار عصر صفویه در ضلع شرقی رواق و برابر مقبره شیخ مفید قرار دارد که امروزه متروک مانده است و کتیبه ای به خط ثلث به نام شاه اسماعیل به تاریخ ۹۲۶ق بر آن دیده می شود. کتیبه دیگری به خط کوفی در بالای آن قرار دارد که با خطی بسیار خوب و زیبا از کاشی های بریده مشکی شکل گرفته است.در زمان های پیشین، این ایوان ورودی اصلی رواق شرقی بود.

مساجد مرقد مطهر:

  • مسجد صفوی: یکی از مسجدهای قدیمی، که در مجاورت صحن دو امام واقع شده، مسجدی است که شاه اسماعیل صفوی آن را در ۹۲۶ ق بنیاد نهاده است. این مسجد و منبر آن پس از چهار قرن، هم چنان محکم و استوار است و نشان از زیبایی و استحکام معماری عصر صفوی دارد. مسجد صفوی در وسط ضلع شمالی و متصل به رواق است و با سه در به رواق شمالی وصل می‌شود.
  • مسجد ابو یوسف: داخل صحن مطهر، در مجاورت کتاب خانه جوادین مسجدی قرار دارد که در داخل آن ابو یوسف، قاضی و فقیه اهل سنت عصر عباسی، به خاک سپرده شده است. در این مسجد اغلب، اهل سنت نماز می‌گزارند.

مدفونین در کاظمین

کاظمین از دیرباز مورد توجه خاص پیروان حق بوده است و شخصیت ها و عالمانى فرزانه در آن زیسته و درگذشته و به خاک سپرده شده اند.

قبور علما و بزرگان:

  • جعفر بن محمد بن قولویه قمی (م، ۳۶۸ ق): از فقیهان و محدثان شیعی در عصر آل بویه است که در رواق شرقی حرم (پایین پا) به خاک سپرده شده است. ابن قولویه از سوی معز الدوله دیلمی دعوت شد تا از قم به کاظمین برود و به تأسیس حوزه علمیه آن بپردازد. شیخ مفید و ابو الفتح کراچکی از شاگردان او بودند.
قبر شیخ مفید در حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی علیهماالسلام
  • خواجه نصیر الدین طوسی (۵۹۷ ق- ۶۷۱ ق): در رواق باب القریش، رواق غربی، خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی، از عالمان، متکلمان و ریاضی‌ دانان مشهور شیعه، به‌خاک‌ سپرده‌شده است. وی دستور داد به نشانه سگ اصحاب کهف، این جمله قرآنی را بر روی قبرش بنویسند: «وکلبُهم باسطٌ ذراعَیه بالوَصید» (سوره کهف، ۱۸).
  • عون و عبداللَّه از فرزندان امام علی علیه السلام: در آن سوی باب البصره، سمت شرقی مقابر کاظمین، قرار دارد و دارای زیارت‌گاهی باشکوه است.[۲۸]
  • ابو سبحه: موسی بن ابراهیم اصغر بن موسی الکاظم ملقب به المرتضی، که به سبب ذکر و تسبیح گفتن زیاد او را ابوسبحه می‌گفتند، در بغداد از دنیا رفت و در مقابر قریش، در جوار پدر و جدش به خاک سپرده شد.

قبور رجال و دولتمردان:

  • ابو محمد حسن مهلبی: وی وزیر معز الدوله دیلمی بود. جسدش را به بغداد انتقال دادند و داخل مقبره‌ای، که معز الدوله برای وی در صحن مطهر آماده کرده بود، به خاک سپردند. بقعه او و سایر خاندانش به مقبره آل نوبخت معروف است. سید هبة الدین شهرستانی، از عالمان شیعه، معتقد است که مقبره آل نوبخت همان مقبره‌ای است که به ابراهیم فرزند موسی الکاظم علیه السلام در وسط صحن منتسب است.
  • فرهاد میرزا معتمد الدوله: شاهزاده معتمد الدوله، عموی ناصر الدین شاه قاجار، در حجره‌ای نزدیک درب صحن شرقی «باب المراد» در زیر ساعت به خاک سپرده شد. او تلاش زیادی در بازسازی حرم، به ویژه صحن و دیوارهای اطراف آن کرد.

پانویس

  1. دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۷.
  2. میرزا عباس فیض، تاریخ کاظمین و بغداد، ۳۰.
  3. حسینی الجلالی، مزارات اهل البیت و تاریخهما، ۱۱۴.
  4. دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۷.
  5. همان
  6. فیض، همان ۸۹.
  7. موسوی الزنجانی، جوله فی اماکن المقدسه، ۱۰۹؛ حسینی الجلالی، همان، ۱۱۵.
  8. دایرة المعارف تشیع، همان، ۱/ ۱۰۸.
  9. مصاحب، دایرة المعارف فارسی، ۲۱۴۳.
  10. موسوی الزنجانی، جوله فی اماکن المقدسه، ۱۱۱
  11. دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۱۰.
  12. موسوی الزنجانی، همان، ۱۱۲.
  13. فیض، همان، ۱۲۲.
  14. دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۹.
  15. همان جا؛ موسوی الزنجانی، همان، ۱۱۳.
  16. عماد الدین حسین اصفهانی، تاریخ جغرافیایی کربلای معلی و اماکن متبرکه و عتبات عالیات، ۱۱۸- ۱۲۰.
  17. همان، ۱۲۱.
  18. ناصرالدین شاه، سفرنامه ناصرالدین شاه به عتبات، ۹۷.
  19. دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۷.
  20. فیض، همان، ۱۲۲.
  21. دایرة المعارف تشیع، ۱/ ۱۰۹.
  22. فیض، همان، ۴۵، ۴۶.
  23. فیض، همان، ۲۴۹، ۲۵۰.
  24. سیف الدوله، سفرنامه سیف الدوله به مکه؛ ۲۱۲.
  25. ناصر الدین شاه، شهریار جاده‌ها، ۹۶؛ ابوطالب خان، مسیر طالبی، ۴۰۰.
  26. فخرالملک اردلان، از حریم تا حرم، ۳۸.
  27. سدید السلطه کُبابی، سفرنامه سدید السلطنه، التوفیق فی الطریق، تصحیح احمد اقتداری، ۲۴۰.
  28. ابن جبیر، سفرنامه ابن جبیر، ۲۷۶.

منابع

  • جواد محدثى، فرهنگ کوثر، شماره ۱۵، اردیبهشت ۱۳۷۷.
  • اصغر قائدان، عتبات عالیات عراق، تهران: مشعر، ۱۳۸۳.

مطالب مرتبط

آرشیو عکس و تصویر