عزاداری اهل بیت امام حسین علیه السلام در شام: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←منابع) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | [[شیخ عباس قمی]] در این مورد می گوید: پس از آن | + | {{متوسط}} |
| + | [[شیخ عباس قمی]] در این مورد می گوید: پس از آن که [[یزید بن معاویه|یزید]] دریافت برنامه قتل [[امام حسین علیه السلام|حسین]] علیه السلام برخلاف تصورات قبلیش نتوانست محبت [[اهل البیت|اهل بیت]] را از دلها خارج کند، و نه تنها حکومت [[بنی امیه|اموى]] را مستحکم نساخت، بلکه با واکنش قتل حسین علیه السلام مواجه گردیده و حکومتش را متزلزل مى بیند، در مقام ترضیه خاطر اهل بیت حسین برآمد و آنان را در مجلسى خصوصى احضار کرد و گفت: شما دوست دارید در [[شام]] بمانید و معزّز و محترم زندگى کنید و همواره مشمول الطاف و جوائز حکومتى باشید یا به [[مدینه]] برگردید و سه حاجت شما برآورده گردد؟ | ||
| − | اهل | + | اهل بیت گفتند: ما براى حسین عزادارى نکردیم، فعلا مى خواهیم عزادارى کنیم، یزید اجازه داد و خانه مجللى در اختیارشان قرار داد و هفت روز در دمشق پایتخت حکومت [[بنی امیه|بنى امیه]] به عزادارى پرداختند، تمام زنان [[قریش|قریشى]] و [[بنی هاشم|هاشمى]] که در شام زندگى مى کردند حتى زنان بنى امیه و خانواده یزید لباس سیاه پوشیدند و در عزاخانه حسینى شرکت کردند.<ref>[[نفس المهموم (کتاب)|نفس المهموم]]، ص ۴۵۵.</ref> |
| − | طبری می نویسد: هیچ زنی از آل ابوسفیان باقی نماند مگر این که نزد اسیران آمد و با آنان به ماتم سرایی مبادرت نمود.<ref>تاریخ | + | طبری می نویسد: هیچ زنی از [[آل ابی سفیان|آل ابوسفیان]] باقی نماند مگر این که نزد [[اسرای اهل بیت علیهم السلام|اسیران]] آمد و با آنان به ماتم سرایی مبادرت نمود.<ref>[[تاریخ طبری (کتاب)|تاریخ طبری]]، ج۶، ص۲۶۵.</ref> این عزاداری در خانه یزید و دارالاماره آنچنان اثر کرد که مردم تصمیم گرفتند به خانه یزید بریزند و او را به هلاکت برسانند.<ref>کامل شیخ بهایی، ج۲، ص۳۰۲.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| − | |||
| + | *محمدعلى عالمى، آنچه در کربلا گذشت (از مدینه تا کربلا). | ||
| + | *غلامرضا گلى زواره، تلاش تبلیغاتى اهل بیت امام حسین علیه السلام، نشریه مبلغان، بهمن و اسفند ۱۳۸۲، شماره ۵۱. | ||
| + | |||
| + | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
[[رده:اسیران کربلا در شام]] | [[رده:اسیران کربلا در شام]] | ||
| − | + | [[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | |
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۰۴
شیخ عباس قمی در این مورد می گوید: پس از آن که یزید دریافت برنامه قتل حسین علیه السلام برخلاف تصورات قبلیش نتوانست محبت اهل بیت را از دلها خارج کند، و نه تنها حکومت اموى را مستحکم نساخت، بلکه با واکنش قتل حسین علیه السلام مواجه گردیده و حکومتش را متزلزل مى بیند، در مقام ترضیه خاطر اهل بیت حسین برآمد و آنان را در مجلسى خصوصى احضار کرد و گفت: شما دوست دارید در شام بمانید و معزّز و محترم زندگى کنید و همواره مشمول الطاف و جوائز حکومتى باشید یا به مدینه برگردید و سه حاجت شما برآورده گردد؟
اهل بیت گفتند: ما براى حسین عزادارى نکردیم، فعلا مى خواهیم عزادارى کنیم، یزید اجازه داد و خانه مجللى در اختیارشان قرار داد و هفت روز در دمشق پایتخت حکومت بنى امیه به عزادارى پرداختند، تمام زنان قریشى و هاشمى که در شام زندگى مى کردند حتى زنان بنى امیه و خانواده یزید لباس سیاه پوشیدند و در عزاخانه حسینى شرکت کردند.[۱]
طبری می نویسد: هیچ زنی از آل ابوسفیان باقی نماند مگر این که نزد اسیران آمد و با آنان به ماتم سرایی مبادرت نمود.[۲] این عزاداری در خانه یزید و دارالاماره آنچنان اثر کرد که مردم تصمیم گرفتند به خانه یزید بریزند و او را به هلاکت برسانند.[۳]
پانویس
- ↑ نفس المهموم، ص ۴۵۵.
- ↑ تاریخ طبری، ج۶، ص۲۶۵.
- ↑ کامل شیخ بهایی، ج۲، ص۳۰۲.
منابع
- محمدعلى عالمى، آنچه در کربلا گذشت (از مدینه تا کربلا).
- غلامرضا گلى زواره، تلاش تبلیغاتى اهل بیت امام حسین علیه السلام، نشریه مبلغان، بهمن و اسفند ۱۳۸۲، شماره ۵۱.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
