یاد امام حسین هنگام نوشیدن آب

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو


Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

شهادت تشنه كامانه امام حسين‌ علیه السلام، چنان داغ و غم سنگينى بر دلها نهاده است كه ‌مى‌سزد با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارا، از لب هاى عطشان آن ‌حضرت ياد شود، چرا كه آب يادآور آن عاشوراى عطش ريز و آن كامهاى تشنه‌ عاشورائيان شهيد است.

امام صادق‌ علیه السلام فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر آن كه ‌حسين بن على را به ياد مى‌آوردم‌». و نيز فرمود: «ما من عبد شَرب الماء فذكر الحسين ولعن ‌قاتله الّا كُتب له مأة الف حسنة و حُطّ عنه مأة الف سيئة‌»؛[۱] هر كه آب بنوشد و حسين‌ علیه السلام را ياد كند و قاتل او را لعن نمايد، براى او صد هزار حسنه نوشته مى‌شود و صد هزار گناه از او محو مى‌گردد.

از اين رو شیعه هنگام نوشيدن آب، بر حسين بن على سلام مى‌دهد و مى‌گويد: سلام بر لب تشنه‌ات يا حسين، سلام الله على الحسين و اصحابه. نيز در سقاخانه‌ها و منبع هاى آب خنک، در تابستان و در ايام ماه محرم، مى‌نويسند: «آبى بنوش و لعنت‌ حق بر يزيد كن‌»، يا «بنوش به ياد لب هاى تشنه حسين‌».

از زبان خود سیدالشهداء علیه السلام هم نقل شده كه در شعری ‌فرمود:

شيعتى ما إن شربتُم عَذب ماء فاذكرونى * أو سمعتُم بغريب أو شهيد فاندُبونى.[۲]

امام سجاد علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت پدرش با لب تشنه ياد مى‌كرد و مى‌گريست و هرگاه هنگام افطار غذا مى‌آوردند يا نگاهش به آب مى‌افتاد، مى‌گريست و مى‌فرمود: «قُتل‌ ابنُ رسول الله جائعاً، قُتل ابنُ رسول الله عطشاناً».[۳] و نيز هر گاه قصابى را مى‌ديد كه ‌مى‌خواهد گوسفندى سر ببرد، مى‌گفت: آبش بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند.

اين ‌يادكرد پيوسته از شهادت مظلومانه امام حسين‌ علیه السلام با لب تشنه، احياى خاطره آن روز پرحادثه ‌است.

پانویس

  1. امالى، شیخ صدوق، ص 122.
  2. الخصائص الحسينيه، شوشترى، ص 99.
  3. لهوف، سید بن طاوس، ص 209.

منابع

  • فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها