یا مبرور
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
«یا مَبرور» -به معناى «نیکى شده» و «حمایت شده»- شعار طایفه «ازد» در کوفه بود. هنگامى که عبدالله بن عفیف ازدی در مجلس عبیدالله بن زیاد نسبت به جنایت او در کشتن امام حسین علیه السلام اعتراض کرد و او را رسوا نمود، ابنزیاد به مأموران خود دستور داد وی را دستگیر کنند.
عبدالله بن عفیف شعار «یا مبرور» سر داد و گروهى از طایفه ازد گرد آمده و او را از مجلس بیرون بردند.[۱] اما همین که تاریکی شب فرارسید و مردم در خانههای خویش آرمیدند، مأموران عبیدالله به خانه عبدالله بن عفیف هجوم آورده و او را با ضربات شمشیر به شهادت رسانیدند. آنگاه، سرش را از بدن جدا کرده و پیکر بیجانش را به دار آویختند.[۲]
پانویس
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
- روزشمار تاریخ اسلام، سید تقی واردی، جلد اول، ماه محرم.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
