سینه زنی
«سینه زنى» از مراسم سنتى عزادارى براى سیدالشهدا علیه السلام و دیگر ائمه مظلوم شیعه است که همراه نوحه‌خوانى و با آهنگى خاص بر سر و سینه مى‌زنند. اصل این سنت، به ویژه در میان عرب ها رواج داشته است. بعدها به صورت موجود درآمده که با انتخاب نوحه‌هاى سنگین، حرکات دست بر سینه مى‌خورد. به فردى هم که بر سینه خود زده عزادارى مى‌کند، «سینه زن» مى‌گویند. این گونه نوحه‌گرى، ابتدا به صورت فردى بوده اما با مرور زمان به شکل گروهى و دستجات سوگوارى درآمده است.
«دسته گردانى و سینه زنى و نوحه خوانى که در زمان صفویه رایج شده و توسعه پیدا کرده بود، در عصر قاجاریه با توسعه و تجمل بیشتر در پایتخت رواج داشت... دسته گردانى در عصر قاجار، به ویژه در زمان ناصرالدین شاه با آداب و تشریفات و تجمل بسیار برگزار مى‌شد. دسته‌هاى روز با نقاره و موزیک جدید و عَلَم و بیرق و کتل و دسته‌هاى شب با طبق هاى چراغ زنبورى و حجله و مشعل به راه مى‌افتاد و در فواصل دسته سینه‌زنها با آهنگ موزون سینه مى‌زدند. نوحه خوانى و سینه‌زنى حتى در اندرون شاهان قاجار، بین خانم هاى اندرون نیز متداول بود...».[۱]
پانویس
- ↑ موسیقى مذهبى ایران، ص ۲۶.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
