آیه 76 سوره آل عمران
| <<75 | آیه 76 سوره آل عمران | 77>> | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
آری، هر کس به عهد خود وفا کند و خدا ترس و پرهیزکار شود همانا خدا پرهیزکاران را دوست می‌دارد.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«أَوْفَی»: وفا کرد. «إِتَّقَی»: پرهیزگاری کرد.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«76» بَلى مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ وَ اتَّقى فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ
آرى، هر كس به عهد خويش وفا كند و تقوا داشته باشد، پس بى‌گمان خداوند پرهيزكاران را دوست مى‌دارد.
نکته ها
وفاى به عهد در تمام موارد زير لازم است:
الف: عهدى كه خداوند از طريق فطرت يا انبيا با انسان بسته است. «أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَنِي
«1». تفسير مجمع‌البيان.
جلد 1 - صفحه 544
آدَمَ» «1»
ب: عهدى كه انسان با خدا مى‌بندد. «وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ ...» «2»
ج: عهدى كه انسان با مردم مى‌بندد. «وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا ...» «3»
د: عهد رهبر با امّت و بالعكس. «الَّذِينَ عاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ يَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ» «4»
پیام ها
1- در برابر تفكّرات غلط، موضع‌گيرى كند. «بَلى» (كلمه «بلى» غالباً در موردى بكار مى‌رود كه منطق و تفكّر قبلى را رد مى‌كند.)
2- تقوا، انسان را از دروغ بستن به خدا و ضايع كردن حقّ مردم بيمه مى‌كند.
«يَقُولُونَ ... الْكَذِبَ ... بَلى مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ وَ اتَّقى»
3- شعار، كار ساز نيست، عمل و تقوا لازم است. «أَوْفى بِعَهْدِهِ وَ اتَّقى»
4- وفاى به عهد، از نشانه‌هاى تقواست. «أَوْفى بِعَهْدِهِ وَ اتَّقى»
5- وفاى به عهد وتقوا، ملاك محبوبيّت است، نه عالم و اهل‌كتاب بودن. «يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ»
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
